Search the Community

Biftek Nasıl Erkeksi Salatalar Kadınsı Oldu Yemeklere 19. yüzyılın sonuna kadar cinsiyet ayrımı yapılmadı. Erkeklerin biber, biftek ve pastırmaya yönelmeleri beklenirken, kadınların meyve, salata ve beyaz şaraplı yoğurt gibi bazı yiyecekleri tercih etmelerine ne zaman karar verildi? “Amerikan Mutfağı: Ve Nasıl Buraya Geldi” kitabında, kadınların kırmızı et istemediği, salata ve tatlıları nasıl tercih ettikleri fikrinin kendiliğinden ortaya çıkmadığını gösteriyorum. 19. yüzyılın sonlarından başlayarak, düzenli bir diyet tavsiyesi, kurumsal reklam ve dergi makaleleri akışı, erkek ve kadın zevkleri arasında, yüzyılı aşkın bir süredir yemek planlarından menü tasarımlarına kadar her şeyi şekillendiren bir bölünme yarattı. Kadınlar İçin Ayrı Bir Pazar İç Savaştan önce, bütün aile aynı şeyleri birlikte yedi. Dönemin en çok satan ev el kitapları ve yemek kitapları, kocaların kadınların şımartması gereken özel zevklere sahip olduğunu asla göstermedi. Bayanlar tarafından erkeklerin refakatsiz olarak yemek yemeleri için ayrılan alanlar - her ne kadar erkeklerin yemek odasıyla aynı yemekler sunsalardı: sakatat, buzağı başları, kaplumbağalar ve rosto. 1870'lerden başlayarak, toplumsal normları değiştirmek - kadınların işyerine girmesi gibi - kadınlara erkeksiz yemek yemek, kadın arkadaş veya meslektaşları eşliğinde daha fazla fırsat verdi. Bununla birlikte, daha fazla kadının ev dışında zaman geçirmesi nedeniyle, hâlâ cinsiyete özgü yerlerde toplanmaları bekleniyordu. Schrafft gibi kadınlara yönelik zincir restoranlar çoğaldı. İşçilerin kafelerinin veya ücretsiz öğle barlarının kürek çekişmesini deneyimlemeden kadınların öğle yemeği için alkolsüz güvenli alanlar yarattılar, burada patronlar bir bira (veya iki veya üç) aldıkları sürece ücretsiz öğle yemeği yiyebilirler. Bu dönemde bazı yiyeceklerin kadınlar için daha uygun olduğu düşüncesi ortaya çıkmaya başladı. Dergiler ve gazete tavsiye sütunları, balık ve beyaz eti en az sos ile ve paketlenmiş süzme peynir gibi yeni ürünleri “kadın gıdaları” olarak tanımladı. Ve elbette, kadınların sözde dayanamayacağı tatlılar ve tatlılar vardı. Bu değişimin eski Schrafft menülerinde yansıtıldığını görebilirsiniz: hafif ana yemeklerin bir listesi, dondurma, kek veya çırpılmış krema ile özenle hazırlanmış tatlılar. Birçok menü mezeler daha tatlılar özellikli. 20. yüzyılın başlarında, kadınların yiyecekleri genellikle “zarif” olarak tanımlandı, bu da hayali ama doldurmuyordu. Kadın dergileri tipik kadın gıdaları için reklamlar içeriyordu: salatalar, renkli ve parıldayan Jell-O kalıp kreasyonları veya marshmallow, rendelenmiş hindistan cevizi ve maraschino kirazı ile süslenmiş meyve salataları. Aynı zamanda, kendinden tayin edilen erkeklerin savunucuları, kadınların kendilerine pazarlanan çok çeşitli dekoratif yiyeceklere aşırı derecede düşkün olduklarından şikayet ettiler. Örneğin, 1934 yılında, Leone B. Moates adlı bir erkek yazar, House and Garden azarlama eşlerine, kocalarına “hatmi hurması kırbaç gibi biraz kabartmak” için bir makale yazdı. Bu “zarifleri” bayanlar öğle yemeği için saklayın, yalvardı ve kocalarınıza istedikleri doyurucu yiyecekleri servis edin: haşlanmış yumurta ile gulaş, biber veya konserve sığır eti. Erkeklerin Damak Lezzetini Memnun Etmek Moates gibi yazarlar, kocalarına öncelik vermeleri için kadınları öneren tek kişi değildi. 20. yüzyıl, kadınlara en sevdikleri yiyeceklerden vazgeçmelerini ve bunun yerine erkek arkadaşlarını veya kocalarını memnun etmeye odaklanmalarını söyleyen yemek kitaplarının çoğaldığını gördü. Bu başlıklardan geçen ana konu, kadınlar kocalarının iştahını tatmin edemezse, erkeklerinin başıboş olacağıydı. Bunu orta çağ reklamlarında görebiliyorsunuz, tahriş olmuş bir kocanın "Annesi Kellogg’un Mısır Gevreği'nden hiç çıkmadı" diyen gibi. Ancak bu korku, 1872'ye kadar sömürüldü ve bu da “Koca Nasıl Tutulur veya Mutfak Taktikleri” adlı bir yemek kitabının yayınlanmasını gördü. 1903 yılında yayınlanan en başarılı yemek kitaplarından biri olan “t Yerleşim’ Yemek Kitabı ”,“ Bir Erkek Kalbine Giden Yol ”olarak adlandırıldı. 1917’nin “Kocayı Memnun Etmenin Bin Yolu” ve 1925’in “Brute'u Besle!” Gibi tarif koleksiyonlarına katıldı. Bu tür pazarlamanın açıkça bir etkisi oldu. 1920'lerde bir kadın, General Mills'in kurgusal sözcüsü “Betty Crocker” a komşusunun kocasını şekerleme pastasıyla “yakalayacağından” korktuğunu yazdı. Kadınlara, kocalarının tat tomurcuklarına kendi başlarına odaklanmaları ve mükemmel aşçılar olmaları gerektiği söylendiğinde, erkekler de eşlerinin mutfağa tek düşüncelerini adamak istemediklerini söylediler. 1920'lerde Schrafft’ın kurucusu Frank Shattuck'un evlendiğini düşünen genç bir adam, “iyi spor” olan bir kız arıyor. Bir koca, bütün gün ocakta geçirdiği bedraggled bir eşe eve gelmek istemediğini belirtti. Evet, iyi bir aşçı istiyor; ama aynı zamanda çekici ve “eğlenceli” bir arkadaş istiyor. Neredeyse imkansız bir idealdi - ve reklamverenler, çok fazla çalışmış gibi görünmeden kocalarını memnun etmek için hissettiği çift baskılı eşlerin yarattığı güvensizliklerden hızla faydalandı. Bir pişirme cihazı şirketi için 1950 broşürü, dekolte bir elbise ve incileri giyen bir kadını tasvir ederek kocasına akşam yemeği için fırında ne olduğunu gösteriyor. Reklamdaki kadın - yeni, modern fırını sayesinde - terlemeden kocasının damağını memnun edebildi. 1970'ler ve Ötesi 1970'lerden başlayarak, yemek önemli ölçüde değişti. Aileler dışarıda yemek için daha fazla para harcamaya başladı. Ev dışında çalışan daha fazla kadın, özellikle erkekler yemek pişirme sorumluluğunu paylaşmaktan nefret ettikleri için yemeklerin daha az ayrıntılı olduğu anlamına geliyordu. Mikrodalga, geleneksel, akşam yemeğine alternatifleri teşvik etti. Kadınların hareketi Schrafft gibi bayan merkezli öğle yemeğini yok etti ve mutlu ev hanımının yoğun çorba güveçlerini veya Chicken Yum Yum'ı hazırladı. Bununla birlikte, gıda tarihçileri Laura Shapiro ve Harvey Levenstein'ın bu sosyal değişikliklere rağmen, reklamdaki erkek ve kadın zevklerinin tasviri, bazı yeni içerikler ve yiyecekler karışıma girmiş olsa bile şaşırtıcı derecede tutarlı kalmıştır. Kale, kinoa ve diğer sağlıklı gıda hevesleri “kadın” olarak cinsiyetlendirilir. Barbekü, burbon ve “maceracı yiyecekler” ise erkeklerin alanıdır. 2007'den New York Times'da yayınlanan bir makalede, genç kadınların ilk randevulardaki biftek siparişi eğilimi kaydedildi. Ancak bu, toplumsal cinsiyet eşitliğinin bir ifadesi ya da gıda klişelerinin açıkça reddedilmesi değildi. Bunun yerine, yazarın söylediği gibi “et stratejidir”. Kadınların sağlıklarına veya diyetlerine takıntılı olmadıklarına işaret etmekti - bir ilişki çiçeği olursa kız arkadaşlarının ne yemeleri gerektiği konusunda ders vermeye başlamayacakları erkeklere güven vermenin bir yolu. 21. yüzyılda bile, “Bir İnsanın Kalbine Giden Yol” gibi yemek kitaplarının yankıları yankılanıyor - bazı yiyeceklerin erkekler için olduğu, diğerlerinin kadınlar için olduğu kurgudan kurtulmanın çok daha fazla iş gerektireceğinin bir işareti. Kaynak: P. Freedman

Çok Sayıda Katılımcı Üzerinde Yapılan Taramalar Gösteriyor Ki Kadın Beyni Genç Kalabiliyor fakat Erkek Beyni Bunu Başaramıyor Kadınlar, en azından metabolizma söz konusu olduğunda, erkek emsallerinden daha genç beyinlere sahip olma eğilimindedir. Araştırmacılar, Pazartesi günü, Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Dergisi'nde, kadınların beynin metabolizmasını azalttığını, kadınların ise yaşamları boyunca daha yüksek bir oranda kaldıklarını bildirdi. Washington'daki St. Louis Üniversitesi'nde radyoloji ve nöroloji profesörü olan Dr. Manu Goyal, “Kadınların erkeklere göre daha genç bir beyin yaşı vardı” diyor. Ve bu, kadınların daha sonraki yaşamlarda öğrenmek ve yaratıcı olmak için daha donanımlı olmaları anlamına gelebileceğini söylüyor. Bulgu "birçok kadın için harika bir haber" diyor, çalışma ile bağlantılı olmayan ve Arizona Sağlık Bilimleri Üniversitesi'ndeki Beyin Biliminde Yenilik Merkezi'ni yöneten Roberta Diaz Brinton. Ancak, kadınların beyin metabolizmasının genel olarak daha yüksek olmasına rağmen, bazı kadın beyinlerinin, menopoz etrafında dramatik bir metabolik düşüş yaşayarak Alzheimer'a karşı savunmasız kaldığını söylüyor. Araştırma, Goyal ve araştırmacılardan oluşan bir ekibin yaşları 20 ila 82 arasında değişen 205 kişinin beyin taramalarını inceledikten sonra geldi. Pozitron emisyon tomografi taramaları, bu kişilerin metabolik değerlendirmesini, bu bölgede birçok farklı bölgede ne kadar oksijen ve glikoz kullanıldığını ölçerek değerlendirdi.

Gillette Reklam Filmi Çok Büyük Bir Tartışma Başlattı

Bakın Bu Dişi Hindi Erkek Hindiye Ne Yapıyor?