Evrim

Halepçe insanlık tarihinin yaşadığı en acı katliamlardan sadece biri. elma kokusunun arkasından koşan ve birer birer eriyen ölü çocuklar. ölen altı bin insanın yarısından çoğunun kadın ve çocuklar olduğu söyleniyor. katilleri sadece Saddam değildir. dünyaya sözde özgürlük-demokrasi-medeniyet öğretecez diyen emperyalist devletlerin sattıkları bombalarla katledildiler.

Berkin, 267 gündür yoğun bakımda. kimler gelmedi ki o hastane bahçesine; tüm illerden insanlar, forumlar, dernekler, sendikalar, kağıt toplayan çocuklardan lgbt'lilere kadar, toplumun her kesiminden örgütlü-örgütsüz vicdan sahibi insanlar ziyaret etti. bir tek devlet erkanından kimse gelmedi. köşkte AKP'nin memuru gibi çalışan Cumhurbaşkanının bugün Berkin'nin babasını araması bence hiç samimi değil. Berkin 16 kiloda ve durumu kritik. toplumun gazını almaya çalışıyorlar. bu davranışı devleti falan da temsil etmiyor. Berkin'e üzülen bir Cumhurbaşkanı, 14 yaşında bir çocuğu başından vuran polisleri bulurdu. buna yetkisi ve gücü var. Berkin'e yaptıklarını hep birlikte görüyoruz, 267 günde bırakın suçluları yargılamayı aile ile dayanışmak için hastane bahçesinde bekleyen insanları topluyorlar. hastane bahçesine gaz atacak kadar gözleri dönmüş. 45 kilodan 16 kiloya düşen Berkin'nin kalbi atıyor, direniyor. umutsuzca umut etmeyi de öğrettiler insanlara. yazıklar olsun!

1857 yılının 8 Mart günü New York’ta 40 bin dokuma işçisinin başlattığı greve polisin saldırması ve fabrika kapılarının polis tarafından kilitlenmesinin arkasından çıkan yangında 129 dokuma işçisi kadın ölür. onlarca yıl sonra sınıf mücadelesinin öncü kadınlarından Clara Zetkin’nin ölen kadın işçilerin öldüğü günün tarihe tanıklığını bırakması önerisi uluslararası sosyalist kadınlar konferansında kabul edilir. 8 Martın tek tarihsel gerçekliği budur. biz kadınlar; Amerikalı dokuma işçisi kadınların, daha iyi bir yaşam uğruna canlarını vererek açtıkları yolda, onların anısına 8 Mart'ı emek ve mücadele günü olarak kutlayacağız. tarihimizin yanındayız, hepimiz bağırıyoruz, yaşasın 8 Mart!

Hiç eksik olmasın zenginliğiniz Ephesos'lular. Olmasın ki alçaklığınız belli olsun Herakleitos

uzattığınız bardaklara dokunmasam da çaylarınızı +hepinizi özlemişim bahara yaklaşırken, çaylar benden olsun bugün : )

@@turnakuşu ne güzel bir isim seçmişsiniz.

benim yaptığımın rengi bu kadar yeşil olmuyor sonra şok yaşamayın

bu aralar kivi çayı yapıyorum. bir su bardağı suya bir kiviyi doğrayıp kaynatıyorsunuz, bal sevenler 1 tatı kaşığı bal atabilir. bana iyi geliyor. mayahoş güzel değişik bi çalışma oluyor deneyin

KArdeş Türküler - Güldaniyem

Fransa soykırımı tanıdığında Hrant Dink "bu bizim iç sorunumuzdur siz karışamazsınız" demiştir. çünkü Fransa'nın neden soykırım dediğini altında hangi hesapların yattığını bilir. Türkiye solu kökenlidir tüm yaşamı boyunca ırkçılığa, Ermeni diasporasına yüz vermemiştir. sadece Ermenilerin değil tüm ezilenlerin, tüm azınlıkların, haklarını özgürlüklerini savunmuştur. öldürdüğü günden beri bir türlü sindirilemeyen o muhteşem kalabalık işte bunlar içindir. nasıl yaşadıysa öyle anılıyor. Hrant, bu toprakların değerlerinden biridir ve asla unutulmayacaktır!

konuya dair oluşan kamuoyu mahkemenin kararını etkiledi sanırım.

@@simin hüzünlü eşini çok seviyor ve başlık için teşekürler

tam onikiden vurmuşum kendim işte

çayın yanına boş gelmeyeyim bari sana börek getirdim simin

beynimin yarısı hala uyuyor ben de aldım gitti

aslında çok uzun söze gerek yok. bu ülkede polis teşkilatının Hrant Dink cinayetine nasıl baktığı, bu katliamın onlara verdiği akıl almaz mutluluğu Ogün Samast'ın yakalanma görüntülerinden izlemiştik. dünde bugünde değişen bir şey yok. http://www.youtube.com/watch?v=W6xZuSNeX3Y

iyi haberler geliyor. daha iyi olması dileğiyle

Hrant Dink'in öldürülüşünün 7. yılında Birgün'den Gözde Bedeloğlu yazmış; Mutlu olmak için az, mutsuz olmak için çok neden var. Arsızlık, hırsızlık ve riyayla dolu çöp poşeti ayağımızın dibinde patladığından beri daha da çekilmez her şey. Göğsümüzün üzerinde öküz oturuyor gibi. Öyle bir nefessizlik, öyle bir tıkanma ki, bir evin arka odası kadar sanki koskoca dünya. Tutulacak yeri yok memleketin, çekip gitsem, ne de olsa bir kapının ardında asılı paltom, bir de küçük çantam var kapı girişinde, iki kitap, üç beş şiir aklımda, hem sonra anlımın teri var, ekmeğimin yanına bir çay katar o bana. *** De ki karanlık gideceğim sokak, şarkılarım var cebimde, ıslığım var, üşür müyüm, üşümem, omzuna bir hırka bırakılacağını bildiği yerde üşür en çok insan, nazının geçtiği yerde. Yok derim öyle biri, üşümem. Kokmam, bilsem ki arkamdan vuracaklar, dönüp de bakmam, dost mu kaldı ki derim, gittim ki ben, geride kaldı herkes, her şey, kim vurursa vursun, dost eli olmayınca o, düşsem de kalkarım. Kolum kanadım kırılmaz, yüzüm, sözüm acılaşmaz. Tutulacak, tutunacak bir yeri kalmadı memleketin, deyip çekip gitsem… *** Canımızdan can kopardılar, sonra, bir şey olmamış gibi yürüyüp gittiler. Ne kadar güzel insanımız varsa çaldılar, yerine kinlerini, karanlıklarını, insanlığa küfür gibi kendilerini bıraktılar. Aşka vurdular, sevmeyi öldürdüler; barışa vurdular, savaşa yürüdüler; kardeşi öldürdüler, düşmanlığı beslediler. Onlar ki, sözleri büyülü, dokunduğu yarayı iyileştirebilen, kini yok, sevdası çok, kolları, yürekleri geniş, dilinin ucundaki öfke gözünün yaşına denk, dağ gibi insanlardı… Küçücük tabutlarda, ellerimizle kazdığımız mezarlara koyduk. *** “Evet, biz Ermenilerin bu topraklarda gözü var. Var, çünkü kökümüz burada. Ama merak etmeyin, bu toprakları alıp gitmek için değil. Bu toprakların gelip dibine gömülmek için” demişti Hrant Dink. Öyle bir konuşuyordu ki, hiç kötü demeden, kötülüğü; hiç kin duymadan nefreti anlatıyordu. Buluşturuyordu, tanıştırıyordu, birleştiriyordu. Azsınız, diye köpüklü köpüklü bağıranlara, bir sor niye, diye soruyordu. Bıkmadan, usanmadan, inatla, sevdayla… *** Öldürdüler. Yedi yıl geçti. Katili bulan, adaleti kuran yok. Yoklukla, yoksunlukla Malatya’da başlayan hayatı, duvarındaki her bir taşta emeği olan yetimhaneden geçip Anadolu’yu dolaştıktan sonra, İstanbul’da kıytırık bir kaldırım taşında son buldu. Umuttu o, memleket sevgisiydi, dosttu, kardeşti, sevgiliydi, babaydı. Bu canına yandığım toprağın çocuğuydu. “Bizi sırtımızdan hançerliyorlar” dediğinde Cemil Çiçek, en çok onun içi yanmıştı. Doğduğu yerin yabancısı, hatta düşmanı sayılmak ağırdı. Hele o hançer… değil saplamak parmağının ucu değmemişti. *** Ölünce içine girebileceği bir karış toprakta gözü olan Hrant’a hain diyenlerin ceplerinden, bugün parçalaya parçalaya sattıkları toprakların kirli paraları dökülüyor. Ülkesine hakaret etmekle itham edilen Hrant’a, ben buna dayanamam, çeker giderim dedirten mahcubiyet onu hain yapıyor da; dağları taşları yiyip doymayan, kumpasın, yalanın içinde yüzüp de boğulmayan, Roboski’de, Afyon’da, Reyhanlı’da gölgeye saklananların yüzsüzlüğü ne yapıyor onları? Vatansever mi? *** Tutulacak yeri yok memleketin, çekip gitsem, ne de olsa bir kapının ardında asılı paltom, bir de küçük çantam var kapı girişinde, iki kitap, üç beş şiir aklımda… Ama işte, bir ülke nasıl sevilirmiş, bir toprak nasıl koklanırmış Anadolulu bir ahparig’den öğrendim ben. İstesem de gidemem ki artık. Kaynak: http://birgun.net/yazi-goster/gozde-bedeloglu/17-1-2014/ah-ahparig-gidemem-ki-artik-1694.html

ormantik insanlar dünyasında romantik havuçlar çok güzeller

Devamı: http://onedio.com/haber/sizden-daha-romantik-20-havuc--89994

biraz şişman olan bütün kedileri ofisteki arkadaşlar hamile sanıyor , ben de dahil şimdilik kimsenin bahçeye birşey ekeceğini sanmıyorum ama bahara doğru önerini dikkate alırız. ayrıca sizin kedi sevginiz benim de kimyamı bozdu habire gidip hareketlerini izliyorum valla bunlar serbest takılıyorlar. aralarında bu türden bi sosyal ilişki göremiyorum, muhtemelen bu kediler a politik : )

ofisimiz bir süre önce taşındı. taşındığımız yerin bahçesini görünce bütün ofis arkadaşları olarak çok sevinmiştik. ancak kedi istilası ile karşı karşıyayız. hergün bir yenisi geliyor hayvanları uzaktan seven hatta kedilerle pek anlaşamayan insanlar olaraktan bahçe umutlarımız havada kaldı. bir arkadaşımız çiçek böcek ekmişti onları da katletmişler istemedikleri hiçbirşeyi bahçede bırakmıyorlar. bi de üstüne bahar da yaklaşıyor herkes kara kara düşünmekte

olur olur ama lütfen Ocak sonu gibi planlayın ben de gelebileyim

Kardeş Türküler'den daymohk, nasıl ama nasıl güzel...

turancı hayallerle almanların peşine takılıp, 90 bin askeri yazlık kıyafetlerle tek bir kurşun atmadan donarak ölmesine sebep olmuş bir hareketin adı "zafer" komutanı nasıl "kahraman" olabilir. bu öylesine büyük bir acıdır ki savaşmaya gittiğiniz düşman on binlerce ölünüzü topluyor.