Aries

Ennio Morricone (d. 10 Kasım 1928, Roma) özellikle film müzikleri ile ünlü bir İtalyan bestecidir. 20. yy'ın en tanınmış ve eleştirel takdir görmüş film müzisyenlerindendir. Müziklerini yaptığı film ve televizyon dizilerinin sayısı 500'ü geçer. Bestecinin çalışmaları elektronika'dan rock'a, konçerto'dan avant-garde caz'a kadar çok geniş bir yelpazenin içinde yer alır. Bunların yalnızca %30'u Western tarzında olmasına rağmen, en çok bu işleriyle ün kazanmıştır. Morricone'nin kalabalık olmayan, rafine müzik tarzı bilhassa İyi, Kötü ve Çirkin (Sergio Leone, 1966) ve Once Upon a Time in the West (Sergio Leone, 1968) gibi klasik Spagetti Western'lerinde kendini gösterir. Daha yakın zamanlarda, Misyon (The Mission,Roland Joffé, 1986), Dokunulmazlar (The Untouchables, Brian DePalma, 1987), ve Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988) gibi filmlere yaptığı müziklerle konuşulmuş ve iyi eleştiriler almıştır. Ödülleri * 1969 - Premio Spoleto Cinema * 1970 - Metti, una sera a cena için Nastro d'argento ödülü * 1971 - Sacco e Vanzetti" için Nastro d'argento ödülü * 1972 - La califfa için Cork Film International ödülü * 1979 - Days of Heaven için Oscar adaylığı * 1981 - Il prato için Premio della critica discografica ödülü * 1985 - Once Upon A Time In America için Nastro d'argento ve BAFTA ödülleri * 1986 - The Mission için Oscar adaylığı ile BAFTA ve Golden Globe ödülleri * 1988 - Dokunulmazlar için Nastro d'argento, BAFTA, Grammy Ödülleri ile Oscar adaylığı * 1988 - Gli occhiali d'oro için David di Donatello ödülü * 1989 - Nuovo Cinema Paradiso için David di Donatello ödülü * 1989 - Il giorno prima için Nint Annual Ace Winner ödülü * 1989 - Pardo d'Oro alla carriera ödülü (Locarno Uluslararası Film Festivali) * 1990 - Nuovo Cinema Paradiso için BAFTA, Prix Fondation Sacem del XLIII Cannes Film Festivali ve David di Donatello ödülleri. * 1991 - Stanno tutti bene için David di Donatello ödülü * 1992 - Bugsy için Oscar adaylığı * 1992 - Grolla d'oro alla carriera (Saint Vincent) * 1993 - Jonas che visse nella balena için David di Donatello ve Efebo d'Argento ödülleri * 1994 - ASCAP Golden Soundtrack (Los Angeles) ödülü * 1995 - Leone d'Oro alla carriera (Venedik Film Festivali) * 2000 - 1900 Efsanesi (1998) için Golden Globe ödülü * 2000 - Canone inverso için David di Donatello ödülü * 2000 - Malèna için Oscar adaylığı * 2003 - 72 Meters için Golden Eagle ödülü * 2006 - Carlo Azeglio Ciampi'nin elinden Grand Officer ödülü * 2007 - Oscar Özel ödülü Film Müzikleri 1961 * Il federale / The Fascist (Luciano Salce) 1962 * La cuccagna / Girl In a Million (Luciano Salce) * Diciottenni al sole (Camillo Mastrocinque) * La voglia matta / Crazy Desire (Luciano Salce) * I motorizzati / The Motorists (Camillo Mastrocinque) 1963 * Le monachine / The Little Nuns (Luciano Salce) * Il successo (Mauro Morassi) - film gerçekte Dino Risi tarafından yönetilmişti * I basilischi (Lina Wertmüller) * Duello nel Texas / Gunfight at Red Sands (Ricardo Blasco) * I marziani hanno 12 mani (Castellano e Pipolo) 1964 * ...e la donna creò l'uomo (Camillo Mastrocinque) * I maniaci (Lucio Fulci) * I due evasi da Sing Sing (Lucio Fulci) * Per un pugno di dollari / A Fistful of Dollars (Sergio Leone) * Le Pistole non discutono (Mario Caiano) * I Malamondo (Paolo Cavara) 1965 * Trilling (Carlo Lizzani, Gianni Luigi Polidori, Ettore Scola) * Slalom (Luciano Salce) * Menage all'italiana (Franco Indovina) * Una pistola per Ringo (Duccio Tessari) * Gli amamti d'oltretomba (Mario Caiano) * Altissima pressione (Enzo Trapani) - Luis Enriquez Bacalov ile beraber bestelendi * I pugli in tasca (Marco Bellocchio) * Idoli controluce (Enzo Battaglia) * Il ritorno di Ringo (Duccio Tessari) * Per qualche dollaro in più / For a Few Dollars More (Sergio Leone) * Sette pistole per i Mac Gregor (Franco Giraldi) 1966 * La battaglia di Algeri / The Battle of Algiers (Gillo Pontecorvo) yönetmenle beraber bestelendi * Svegliati e uccidi (Carlo Lizzani) * Per Firenze (Franco Zeffirelli) - belgesel * Navajo Joe (Sergio Corbucci) * Matchless (Alberto Lattuada) * Un fiume di dollari (Carlo Lizzani) - adı "Leo Nichols" olarak geçer * Agent 505 - Todesfalle Beirut (Manfred R. Köhler) * Uccellacci e uccellini (Pier Paolo Pasolini) * El greco (Luciano Salce) * Un uomo a metà (Vittorio de Seta) * Come imparai ad amare le donne (Luciano Salce) * La resa dei conti (Sergio Sollima) * Il buono, il brutto, il cattivo / The Good, the Bad, and the Ugly (Sergio Leone) * Sette donne per i McGregor (Franco Giraldi) * Per pochi dollari ancora (Giorgio Ferroni) 1967 * Il giardino delle delizie (Silvano Agosti) * Dalle Ardenne all'inferno (Alberto de Martino) * L'Avventuriero / The Rover (Terence Young) * Pedro Páramo (Carlos Velo) * La terra vista dalla luna (Pier Paolo Pasolini) - 5 parçadan oluşan Le Streghe filminden * I crudeli (Sergio Corbucci) * La Cina è vicina(Marco Bellocchio) * Ad ogni costo (Giuliano Montaldo) * L'harem (Marco Ferreri) * La ragazza e il generale (Pasquale Festa Campanile) * Faccia a faccia (Sergio Sollima) * Arabella (Mauro Bolognini) * Danger: Diabolik (Mario Bava) 1968 * Scusi, facciamo l'amore? (Vittorio Caprioli) * Tepepa (Giulio Petroni) * Il mercenario / The Mercenary (Sergio Corbucci) * Eat-it (mangiala) (Francesco Casaretti) * L'Italia vista dal cielo (Folco Quilici) - belgesel * Grazie Zia (Salvatore Samperi) * ...e per tetto un cielo di stelle (Giulio Petroni) * Ecce Homo (Bruno Gaburro) * Corri, uomo, corri (Sergio Sollima) * Escalation (Roberto Faenza) * Da uomo a uomo (Giulio Petroni) * La bataille de San Sebastian (Henry Verneuil) * Comandamenti per un Gangster (Alfio Catabiano) * Teorema / Theorema (Pier Paolo Pasolini) * Partner (Bernardo Bertolucci) * Roma come Chicago (Banditi a Roma) (Alberto de Martino) - Bruno Nicolai ile birlikte bestelendi * Gli intoccabili (Giuliano Montaldo) * C'era una volta il West / Once Upon a Time in the West (Sergio Leone) * Fräulein Doktor (Alberto Lattuada) * Il grande silenzio / The Great Silence (Sergio Corbucci) * L'alibi (Adolfo Celi, Luciano Lucignani, Vittorio Gassman) * Galileo (Liliana Cavani) * La monaca di Monza (Eriprando Visconti) * Ruba al prossimo tuo (Francesco Maselli) * Un tranquillo posto di campagna (Elio Petri) * H2S (Roberto Faenza) 1969 * Cuore di mamma, (Salvatore Samperi) * Gott Uns, (Giuliano Montaldo) * I cannibali, (Liliana Cavani) * La donna invisibile, (Paolo Spinola) * L'assoluto naturale, (Mauro Bolognini) * La stagione dei sensi, (Massimo Franciosa) * Le clan des siciliens, (Henri Verneuil) * Metti, una sera a cena, (Giuseppe Patroni Griffi) * Queimada, (Gillo Pontecorvo) * Sai cosa faceva Stalin alle donne?, (Maurizio Liverani) * Senza sapere niente di lei, (Luigi Comencini) * Tepepa, (Giulio Petroni) * Una breve stagione, (Renato Castellani) * Un bellissimo novembre, (Mauro Bolognini) * Un esercito di cinque uomini / The Five Man Army, (Italo Zingarelli) * Vergogna, schifosi, (Mauro Severino) 1970'ler [değiştir] 1970 * Città violenta, (Sergio Sollima) * Giochi particolari, (Franco Indovina) * Hornet's Nest, (Phil Carlson) (ABD vers.); (Franco Girino) (Italian vers.) * Krasnaya Palatka (La tenda rossa), (Mikhail Kalatozov) * Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto, (Elio Petri) * La califfa, (Alberto Bevilacqua) * La moglie più bella, (Damiano Damiani) * L'uccello dalle piume di cristallo, (Dario Argento) * Lui per lei, (Claudio Rispoli) - bu film hiç yayımlanmadı * Metello, (Mauro Bolognini) * Quando le donne avevano la coda, (Pasquale Festa Campanile) * Sacco e Vanzetti / Sacco ve Vanzetti, (Giuliano Montaldo) * Two Mules for Sister Sara, (Don Siegel) * Uccidete il vitello grasso e arrostitelo, (Salvatore Samperi) * Vamos a matar compañeros, (Sergio Corbucci) 1971 * Addio fratello crudele, (Giuseppe Patroni Griffi) * Correva l'annodi grazia 1870, (Alfredo Giannetti) * Forza G, (Duccio Tessari) * Giù la testa, (Sergio Leone) * Gli occhi freddi della paura, (Enzo G. Castellari) * Il Decamerone, (Pier Paolo Pasolini) * Il gatto a nove code, (Dario Argento) * Incontro, (Piero Schivazappa) * La classe operaia va in paradiso, (Elio Petri) * Le casse, (Henri Verneuil) * La corta notte delle bambole di vetro, (Aldo Lado) * Le foto proibite di una signora perbene, (Lucio Ercoli) * L'istruttoria è chiusa: dimentichi, (Damiano Damiani) * Maddalena, (Jerzy Kawalerovicz) * Oceano, (Folco Quilici) * Quattro mosche di velluto grigio, (Dario Argento) * Sans mobile apparent, (Philippe Labro) * Tre nel mille, (Franco Indovina) * Una lucertola con la pelle di donna, (Lucio Fulci) * Veruschka, (Franco Rubartelli) 1972 * Anche se volessi lavorare, che faccio?, (Flavio Mogherini) * Bluebeard, (Edward Dmytrick) * Che c'entriamo noi con la rivoluzione?, (Sergio Corbucci) * Chi l'ha vista morire?, (Aldo Lado) * Cosa avete fatto a Solange?, (Massimo Dallamano) * D'amore si muore, (Carlo Carunchio) * Fiorina la vacca, (Vittorio De Sisti) * Giornata nera per l'ariete, (Luigi Bazzoni) * I figli chiedono perché, (Nino Zanchin) * Il diavolo nel cervello, (Sergio Sollima) * Il Maestro e Margherita, (Aleksander Petrovic) * Imputazione di omicidio per uno studente, (Mauro Bolognini) * I racconti di Canterbury, (Pier Paolo Pasolini) * La banda, J. & S., (Sergio Corbucci) * La tarantola dal ventre nero, (Paolo Cavara) * L'attentat, (Yves Boisset) * La vita a volte è molto dura, vero Provvidenza?, (Giulio Petroni) * L'ultimo uomo di Sara, (Maria Virginia Onorato) * Mio caro assassino, (Tonino Valeri) * Quando le donne persero la coda, (Pasquale Festa Campanile) * Questa specie d'amore, (Alberto Bevilacqua) * Violenza: quinto potere, (Florestano Vancini) 1973 * La proprietà non è più un furto, (Elio Petri) * Ci risiamo, vero Provvidenza?, (Alberto De Martino) * Crescete e moltiplicatevi, (Giulio Petroni) * Giordano Bruno, (Giuliano Montaldo) * Il mio nome è Nessuno, (Tonino Valeri) * La cosa buffa, (Aldo Lado) * Le serpent, (Henri Verneuil) * Libera amore mio, (Mauro Bolognini) * Quando l'amore è sensualità, (Vittorio De Sisti) * Quando la preda è l'uomo / Spogliati protesta uccidi, (Vittorio De Sisti) * Rappresaglia, (George Pan Cosmatos) * Revolver, (Sergio Sollima) * Sepolta viva, (Aldo Lado) * Un uomo da rispettare, (Michele Lupo) 1974 * Allonsanfàn, (Paolo e Vittorio Taviani) * Fatti di gente perbene, (Mauro Bolognini) * Il fiore delle Mille e una notte, (Pier Paolo Pasolini) * Il giro del mondo degli innamorati di Peynet, (Cesare Perfetto) * Il sorriso del grande tentatore, (Damiano Damiani) * La cugina, (Aldo Lado) * La faille, (Peter Fleischmann) * Le secret, (Robert Enrico) * Le trio infernal, (Francis Girod) * Macchie solari, (Armando Crispino) * Milano odia: la polizia non può sparare, (Umberto Lenzi) * Mussolini, ultimo atto, (Carlo Lizzani) * Sesso in confessionale, (Vittorio De Sisti) * Space 1999, (Lee H. Katzin) - ana tema hariç film müziği RCA Italiana repertuarındadır * Spasmo, (Umberto Lenzi) 1975 * Attenti al buffone, (Alberto Bevilacqua) * Divina creatura, (Giuseppe Patroni Grifi) * Gente di rispetto, (Luigi Zampa) * Labbra di lurido blu, (Giulio Petroni) * La donna della domenica, (Luigi Comencini) * L'anticristo, (Alberto De Martino) * Leonor, (Juan Buñuel) * L'ultimo treno della notte, (Aldo Lado) * Peur sur la ville, (Henri Verneuil) * Salò o le 120 giornate di Sodoma / Salo or the 120 Days of Sodom, (Pier Paolo Pasolini) * Storie di vita e malavita, (Carlo Lizzani) * The Human Factor, (Edward Dmytrick) * Todo modo, (Elio Petri) - bazı diskografilerde Charles Mingus'un adı geçer, ancak bu yanlıştır. Prodüktörler ilk önce Mingus'la temasa geçmiş, sonra da ortaya bir kayıt çıkmıştır. Muhtemelen karışıklığın sebebi bu. * Un genio, due compari, un pollo, (Damiano Damiani) 1976 * Der Richter und sein Henker, (Maximilian Schell) * Il deserto dei tartari, (Valerio Zurlini) * L'Agnese va a morire, (Giuliano Montaldo) * L'eredità Ferramonti, (auro Bolognini) * Le ricain, (Jean Marie Pallardy) - Morricone'nin buradaki varlığı şüpheli * Novecento, (Bernardo Bertolucci) * Per amore, (Mino Giarda) * Per le antiche scale, (Mauro Bolognini) * René la Canne, [(Francis Girod) * San Babila ore 20: un delitto inutile, (Carlo Lizzani) * Una vita venduta, (Aldo Florio) 1977 * Autostop rosso sangue, (Pasquale Festa Campanile) * Forza Italia, (Roberto Faenza) * Il gatto, (Luigi Comencini) * Il mostro, (Luigi Zampa) * Il prefetto di ferro, (Pasquale Squitieri) * Orca, (Michael Anderson) * Stato interessante, (Sergio Nasca) * Exorcist II: The Heretic, (John Boorman) 1978 * Corleone, (Pasquale Squitieri) * Così come sei, (Alberto Lattuada) * Days of Heaven, (Terrence Malick) * Dove vai in vacanza?, Sarò tutta per teden bir bölüm, (Mauro Bolognini) * Ege kai ni sasagu, (Masuo Ikeda) * Holocaust 2000, (Alberto De Martino) * La cage aux folles, (Edouard Molinaro) * Le mani sporche, (Elio Petri) * L'immoralità, (Massimo Pirri) * Viaggio con Anita, (Mario Monicelli) * 122 rue de Provence, (Christian Gion) 1979 * Bloodline, (Terence Young) * Dedicato al mare Igeo * I... comme Icare, (Henri Verneuil) * Il giocattolo, (Giuliano Montaldo) * La luna, (Bernardo Bertolucci) * Le buone notizie, (Elio Petri) * L'umanoide, (Aldo Lado) * Il prato, (Paolo Taviani ve Vittorio Taviani) * Ogro, (Gillo Pontecorvo) 1980'ler [değiştir] 1980 * Il bandito dagli occhi azzurri, (Alfredo Giannetti) * Il ladrone, (Pasquale Festa Campanile) * La cage aux folles II, (Edouard Molinaro) * Professione figlio / Bugie bianche, (Stefano Rolla) * Si salvi chi vuole, (Roberto Faenza) * Stark system, (Armenia Balducci) * The Island, (Michael Ritchie) * Un sacco bello, (Carlo Verdone) * Uomini e no, (Valentino Orsini) * Windows, (Gordon Willis) 1981 * Bianco rosso e verdone, (Carlo Verdone) * Butterfly, (Matt Cimber) * Espion lève toi, (Yves Boisset) * La banquiere, (Francis Girod) * La disubbidienza, (Aldo Lado) * La tragedia di un uomo ridicolo, (Bernardo Bertolucci) * La vera storia della signora dalle camelie, (Mauro Bolognini) * Le professionnel, (Georges Lautner) * Occhio alla penna, (Michele Lupo) * So Fine, (Andrew Bergman) * White Dog, (Samuel Fuller) 1982 * Cop Killer, (Roberto Faenza) * El tesoro de las cuatro coronas, (Ferdinando Baldi) * Extrasensorial /The Link, (Alberto De Martino) * Hundra, (Matt Cimber) * Le ruffian, (Josè Giovanni) * Nana, (Dan Wolman) * The Thing, (John Carpenter) 1983 * La chiave, (Tinto Brass) * Le marginai, (Jacques Deray) * Les voleurs de la nuit, (Samuel Fuller) * Sahara, (Andrew V. McLaglen) * Seven Graves for Rogan / A Time to Die, (Matt Cimber) 1984 * Don't Kill God, (Jacqueline Manzano) - Morricone'nin buradaki varlığı şüpheli * Il pentito, (Pasquale Squitieri) * La cage aux folles III, (Georges Lautner) * La gabbia, (Giuseppe Patroni Grifi) * La Venexiana, (Mauro Bolognini) * Once Upon a Time in America, (Sergio Leone) 1985 * Red Sonja, (Richard Fleischer) 1986 * Mosca addio, (Mauro Bolognini) * The Mission, (Roland Joffé) 1987 * Gli occhiali d'oro, (Giuliano Montaldo) * Il giorno prima, (Giuliano Montaldo) * Il segreto del Sahara, (Alberto Negrin) * Quartiere, (Silvano Agosti) * The Untouchables, (Brian De Palma) 1988 * A Time of Destiny, (Gregory Nava) * Frantic, (Roman Polanski) * Nuovo Cinema Paradiso, (Giuseppe Tornatore) 1989 * Casualties of War, (Brian De Palma) * Fat Man and Little Boy, (Roland Joffé) * Tempo di uccidere, (Giuliano Montaldo) 1990'lar [değiştir] 1990 * Atame! / Tie Me Up! Tie Me Down!, (Pedro Almodovar) * Dimenticare Palermo, (Francesco Rosi) * Hamlet, (Franco Zeffirelli) * Mio caro dottor Grasler, (Roberto Faenza) * Stanno tutti bene, (Giuseppe Tornatore) * State of Grace, (Phil Joanou) * Tre colonne in cronaca, (Carlo Vanzina) 1991 * Bugsy, (Barry Levinson) * Cacciatori di navi, (Folco Quilici) * Crossing the Line, (David Leland) * La domenica specialmente - Giuseppe Bertolucci'nin yönettiği bölüm * Tullio, ([[Giordana ve (Giuseppe Tornatore) * La villa del venerdì, (Mauro Bolognini) 1992 * City of Joy, (Roland Joffé) * Rampage, (William Friedkin) - 1987'de tamamlandı 1993 * Il lungo silenzio, (Margarethe von Trotta) * In the Line of Fire, (Wolfgang Petersen) * Jona che visse nella balena, (Roberto Faenza) * La scorta, (Ricky Tognazzi) 1994 * Love Affair (Glenn Gordon Caron) * Disclosure (Barry Levinson) 1995 * Pasolini, un delitto italiano (Marco Tullio Giordana) * The Night and the Moment (Anna Maria Tato, Patrick Nicolini) 1996 * Tashunga / North Star (Nils Gaup) * La sindrome di Stendhal / The Stendhal Syndrome (Dario Argento) 1997 * Lolita (Adrian Lyne) * Cartoni animati (Franco Citti, Sergio Citti) * Con rabbia e con amore * Naissance des stéréoscopages 1998 * La leggenda del pianista sull'oceano / The Legend of 1900 (Giuseppe Tornatore) * Il fantasma dell'opera / The Phantom of the Opera (Dario Argento) * John Carpenter's The Thing: Terror Takes Shape * Bulworth, (Warren Beatty) 2000'ler [değiştir] 2000 * Malèna (Giuseppe Tornatore) * Sensitive New-Age Killer (Mark Savage)? * Mission to Mars (Brian De Palma) 2001 * Vatel (Roland Joffé) * Aida degli alberi / Aida of the Trees * Un altro mondo è possibile / Another World Is Possible * Cowboys Don't Kiss In Public * La ragion pura 2002 * Senso `45 (Tinto Brass) * L'ultimo pistolero 2003 * La luz prodigiosa / The End of a Mystery 2004 * 72 metra / 72 meters * Sorstalanság / Fateless (Lajos Koltai) TV Filmleri ve Diziler [değiştir] * The Virginian (TV dizisi, 1962-1970) * Lo squarciagola (1966) * Marco Polo (Giuliano Montaldo, TV dizisi, 1982) * Gli indifferenti (Mauro Bolognini, 1988) * In fondo al cuore (1997) * Nostromo (TV dizisi, 1997) * Ultimo 2 - La sfida (1999) * Padre Pio - Tra cielo e terra (2001) * Musashi (TV series, 2002) * Charlie Chaplin - Les années suisses (2003) * Il cuore nel pozzo (2005) * Karol, un uomo diventato papa (2005) Morricone Şarkıları Kullanılan Filmler [değiştir] * Gli imbroglioni (Lucio Fulci, 1963) the song Gokart twist * Prima della rivoluzione (Bernardo Bertolucci, 1963) Morricone ve Gino Paoli'den parçalar * In ginocchio da te (Ettore Maria Fizzarotti, 1964) * Non son degno di te (Ettore Maria Fizzarotti, 1965) * Se non avessi più te (Ettore Maria Fizzarotti, 1965) * Mi vedrai tornare (Ettore Maria Fizzarotti, 1966) * O.K. Connery (Alberto de Martino, 1966) * Kill Bill vol. 2'de, Spagetti Western filmlerinin üçünden L'Arena, Il Tramonto ve A Silhouette of Doom, şarkıları kullanıldı.

İtalyan besteci Ennio Morricone nin harika bir eseri..Çok eskilere gittim..İlk seyrettiğim kovboy filmiydi ve ilk seyrettiğim bir Clint Eastwood filmiydi..Çocuktum abim beni kovboy filmleriyle tanıştırmıştı..

Bozuk karakterler kendilerini fikir hayata veremezler.. A.Carrel

İki tarafada dönüyor..bir ara saniyelere ayarlı olmalı dedim..ilk baktığımda saat yönüne daha çok dönüyordu,sonra eşitlendi,sonra istediğim tarafa döndürebildim..ekrana yandan bakınca dönmeden sağa sola hareket ediyordu.. ne kadar uzun incelemişim ne bulacaksam

Önce Cumhuriyet Bayramınızı kutlarım hemşehrim İzmir 'in havasını çok güzel dile getirmişsin..aynı günde kiminin şıpıdık terlik kiminin çizme ile kiminin penye kiminin deri ceketle görüldüğü tekşehir sanırım..Teşekkürler..

Milli egemenlik öyle bir nurdur ki,onun karşısında zincirler erir,taç ve tahtlar batar,mahvolur.Milletlerin esirliği üzerine kurulmuş müesseseler her tarafta yıkılmaya mahkumdurlar.. Atatürk.

Biz Türkler,bütün tarihimiz boyunca hürriyet ve istiklale timsal olmuş bir milletiz.. Atatürk

Acıkan doymam,susayan kanmam sanır..

Acele bir ağaçtır,meyvesi pişmanlık

Şöhret kabiliyetin gölgesidir.. İngiliz Atasözü

Yeni başarıların eski başarılarının üstünü örtecektir. Öylemi olacak

Devrik Irak lideri Saddam Hüseyin'in idam edilmesinin yankıları sürerken, kendi halklarına ve başka uluslara türlü acılar yaşatan diktatörlerin sonları genellikle benzer oldu. İnsanlara her türlü acıyı yaşatmaktan kaçınmayan ve ülkelerini cehenneme çeviren diktatörlerin sonu idam, intihar veya hapiste ölüm oluyor. A.A'nın yaptığı derlemeye göre, tarihin en kanlı diktatörlerinden 1934'te Hindenburg'un ölümü üzerine devlet başkanlığı ile başbakanlığı birleştirerek Almanya'da diktatör olan Hitler, 2. Dünya Savaşı'nda tüm dünyaya büyük acılar yaşattı. 2. Dünya Savaşı'nı kaybeden Hitler, sığınaktaki yaşamının son anlarında evlendiği Eva Braun ile beraber intiharı seçti. Avrupa'nın en korkunç diktatörlerinden biri olan Benito Mussolini, faşist baskılarla halkına ve işgale kalkıştığı ülkelerin halklarına her türlü eziyeti çektirmekten geri durmadı. Kitap ve gazetelere sansür getiren ve birçok baskıcı uygulama yapan Mussolini ile sevgilisi Clara Petacci, 28 Nisan 1945'te İtalyan mukavemetine mensup savaşçılar tarafından öldürüldü. Mussolini, sevgilisi ve birkaç yandaşının cesedi ertesi gün Milano'nun Loreto Meydanı'nda sallanırken bulundu. Avrupa'nın en korkunç diktatörlerinden biri olan Nikolay Çavuşesku'nun, halkı açlık sınırındayken lüks ve ihtişama dayalı yaşamı, Macar asıllıların yaşadığı Timaşvar'da gösteri yapan halka ateş açılmasını emredince başlayan devrim hareketiyle son buldu. Çavuşesku, 25 Aralık 1989'da birlikte kaçmaya çalıştığı karısıyla birlikte kurşuna dizildi. Balkanları kan gölüne döndüren eski Yugoslavya'nın, savaş suçu işlemek suçundan Lahey'deki mahkeme tarafından yargılanan eski devlet başkanı diktatör ruhlu Slobodan Miloseviç, 11 Mart'ta hücresinde kalp krizi geçirerek öldü. Dünyanın en kanlı diktatörlerinin başında gelen Joseph Stalin beyin kanamasından, Portekiz'e kan kusturan diktatör Salazar beyin travmasından, İspanyol diktatör Franco kalp sorunları nedeniyle acı çekerek, Allende iktidarını kanlı bir biçimde devirerek yıllarca Şili'yi baskı altında yöneten, binlerce kişinin yargısız infazından sorumlu tutulanPinoşet de yıllarca yargılanma korkusu çektikten sonra kalp krizi geçirerek öldü.

Georg Friedrich Händel (d. 23 Şubat 1685 - ö. 14 Nisan 1759 ), müzik tarihine opera, oratoryo, kantata, düet gibi vokal eserleriyle geçen Alman klasik batı müziği bestecisi. 42 yaşından sonra İngiliz vatandaşı olmuş, Georg Friedrich Händel olan adını George Frideric Handel olarak değiştirmişti. Hiç bir ülkenin ulusal biçemini simgelemeyen uluslararası nitelikte bir besteci olan Handel, yaşamında büyük üne kavuşmuş ve ününü ölümünden sonra da sürdürmüştür. Yaşamı Johann Sebastian Bach ile aynı yıl, Almanya’nın Halle kentinde (Bach’ın doğduğu Eisenach kentinden 50 mil uzaklıkta) doğan Handel, bir berber-cerrahın oğludur. Müziğe büyük ilgi duyan Haendel, babasının karşı çıkmasına rağmen geceleri tavanarasında bulduğu bir klavikord ile gizli gizli müzik çalışmaya başlamıştı. Babası, çevrenin tavsiyelerine uyarak ona kentin en büyük kilisesinde orgcu, besteci ve müzik yönetmeni olan Friedrich Wilhelm Zachau’dan ders aldırmaya razı oldu. Handel; keman, obua, org, klavsen çalmasını öğrendi. Handel, 1702’de babasının isteğine uyarak Halle Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne kaydını yaptırdı ama kilise orgcusu olarak müzikle ilgilenmeyi sürdürdü. 1703’te Hamburg Alman Operası'na kemancı-besteci olarak atandı. 1706’ya kadar kaldığı Hamburg’da Johann Mattheson, Reinhard Keiser gibi bestecilerle arkadaşlık etti. 1705’da henüz 19 yaşında iken ilk operası Almira’yı yazdı ve hemen sahnelendi. 1706’da çıktığı İtalya seyahatinden 4 yıl sonra döndü. Bu seyahat sırasında Arcangelo Corelli, Alassendro Scarlatti ve oğlu Domenico Scarlatti ile gibi bestecilerle dost oldu. Agrippina adlı operasını, çeşitli italyan kantatalarını bu dönemde yazdı. İtalyan kantatalarında geliştirdiği İtalyan diline uygun melodi akışı, onun operalarındaki başarılarına ışık tutmuştur. İtalya seyahati sonunda Hannover’e giderek kısa bir dönem müzik yönetmenliği yaptı. Bu görev sırasında İngiltere’ye gidip Rinaldo operasını sahneledi ve büyük bir ilgi gördü. Ancak eserin İtalyanca olması, İngilizleri kızdırmıştı. Hannover’e döndüğünde Prenses Caroline için düetler yazan Handel, bir yandan da İngilizce öğrendi. 1712’de patronu olan Hannover Valisinden geçici olarak izin alıp İngiltere’ye giden Handel, oraya yerleşti ve bir daha dönmedi. Handel, İngiltere’ye gittiğinde Lord Burlington adındaki sanat koruyucusu bir kişinin evine yerleşmiş, dönemin büyük edebiyatçıları ile dost olmuştu. Handel kısa sürede kendisini saraya kabul ettirmeyi başardı ve 1713’te İngiliz Kraliçesine yazdığı kaside nedeniyle ödüllendirildi. 1714’te kraliçenin ölümü üzerine tahta geçen 1. George, kendisinin Hannover’deki patronu idi. Söylentiye göre Handel, Su Müziği adlı yapıtını 1. George’a kendini affettirebilmek için Thames Nehri üzerindeki bir partide kullanılmak üzere bestelemişti. Kendisine çifte maaş getiren bu eser, onun en önemli çalgı yapıtı oldu. Eserlerini hala İtalyan stilinde yazmaya devam eden Handel, bir yandan da İngiliz müziğinin kendine has yönlerini araştırmaktaydı. 1717’de Chandos dükünün malikanesinde sürekli besteci olarak görevlendirildi. Bu görevde bulunduğu 1717- 1720 yılları arasında Handel’in ilk İngiliz operası olan Esther ve Acis ve Galatea adlı operayı ortay çıktı. Handel, 1719’da 8 gün için doğduğu yer olan Halle’e gitmişti. Bu sırada Bach, 20 mil ötedeki Cöthen’de yaşıyordu. Bach’ın Handel’e duyduğu hayranlık, karısının yardımıyla onun eserlerinin kopyasını çıkarmasından belidir. Bach’ın Handel ile görüşmek istediğini bilen Bach’ın patronu ve dostu Cöthen prensi Leopold, kendisine atını ödünç vermişti. Bilinmeyen bir nedenle bu görüşme gerçekleşmedi. Handel 1720-1728 yılları arasında Kraliyet Müzik Akademisi’nin yöneticisi oldu. Bu akademi, delü delü için kurulmuştu. Handel, bu dönemde en güzel operalarını besteledi. Kral 2. George için 1727’de yazdığı Zadok the Priest o günden beri İngiltere’deki tüm taç giyme törenlerinde çalınmaktadır. İtalyan tipi operaların modası geçince Handel, İngilizce oratoryolar yazmaya başladı. Bestelediği 26 oratoryo İngiliz müziğini yıllarca etkilemiştir. 1741’de 6 hafta içinde bestelediği ve ilk kez 1742’de Dublin’de sahnelenen Messiah adlı eseri İngiliz müzik dünyasının en sevilen koral yapıtı olmuştur. İsa’nın yaşamını öyküleştiren bu eser ile Handel, geniş halk kitlelerini de coşturabilecek bir müzik yaratabildiğini kanıtladı. Eserin Londra’daki sahnelenişinde hallelujah bölümünde Kral 2. George’un kendini tutamayarak ayağa fırlaması nedeniyle bu bölümün ayakta dinlenmesi gelenekselleşmiştir. Handel, bu eserin başarısından sonra dinsel içerikli orotoryolar veya orotorya tipi mitolojik operalar besteledi. Orotoryolarının her birinde İncil’den bir öykü anlattı. Bu tür eserlerinin sonuncusunu 1751’de yazdı. Handel, orotoryalarıyla birlikte bir org konçertosu yazmayı ve orotoryonun arasında bu eseri yorumlamayı gelenek haline getirdi. Bu şekilde 16 org konçertosu yazmıştır. Handel, 1753’te görme duyusunu iyice yitrmişti. Müzik tarihinin ironilerinden birisi de Handel’in de Bach’ın da ileriki yaşlarında katarakt nedeniyle görme duyusunu yitirmeleri, aynı göz doktoru (John Taylor) tarafından narkozsuz ameliyat edilmeleridir.Bach, bu ameliyatta kullanılan kirli araçlar nedeniyle kan zehirlenmesi geçirerek ölmüştür. Handel’in ise ameliyat sonrasında gözleri tamamen kör olmuş ancak konserlerini sürdürmüştür. Handel önceleri belleğine güvenmekteydi, daha sonra doğaçlama yaparak çalmayı sürdürdü; zamanla kendi yalnızlığına çekildi. Hiç evlenmemiş ve bir aşk söylentisinde adı geçmemiştir. Nisan 1759’da öldüğünde görkemli bir cenaze töreni düzenlendi. Mezarı Westminster Abbey'dedir. Handel, müzik tarihine vokal eserleriyle geçmişse de başta Su Müziği olmak üzere çok sayıda orkestra müziği eseri ile çalgı müziğine de büyük katkıları vardır. Bir Barok Dönemi bestecisi olan Handel’in eserleri bazı yönleriyle klasik dönem(orotoryalarıyla orta sınıfa seslenmesi gibi), hatta romatik döneminin(operalarında doğayı betimlemesi gibi) işaretlerini de vermektedir. Başlıca yapıtları Operalar (40'tan fazla operası vardır) Almira (1705); Agrippina (1709); Rinaldo (1711); Silla (1714) Jul Sezar (Griulio Cesare in Egitto) (1724); Rodelinda (1725); Orlando Furioso (1733); Ariodante; Alcina (1735); Berenice (1737); Serse (1738). Oratoryolar (30'dan fazla oratoryosu vardır) Est-her(1732); Acis ve Galatea (1718,1732); Athalia (1736); Alexander's Feast (1736); Saul (1739); Israelin Egypt (1739); Messiah (1742); Samson (1743); Semele (1743); Belshazzar (1744); Judas Maccabaeus (1746); Joshua (1747); Solomon (1748); Jephtha (1751). Diğer vokal müzikleri Chandos için 11 anthem, taç giyme törenleri için 4 anthem; Te Deum ve Jubilate (1713), 100'den fazla İtalyan kantatası; Kraliçe Anne'in doğumgünü için kaside (1713); 9 Alman Aryası (1729); triolar, düetler ve çeşitli şarkılar. Orkestra müziği Su Müziği (Water Music) (1717); 6 konçerto grosso (1734); 12 Büyük Konçerto (1740); Music for Royal Fireworks (1749); org konçertoları, süitler, uvertürler. Oda müziği Trio sonatlar, blokflüt, flüt, keman, obua sonatları. Klavsen yapıtları Süitler, dans bölümleri, aryalar, prelüdler, chaconne'lar ve fügler. "Harmonious Blacksmith" (Uyumlu Demirci Ustası)-1720'de yazdığı 5. Klavsen Süiti'nin ilk seti olan arya ve çeşitlemelerdir. Avam kamarası üyeleri Yüzüğü

Edvard Hagerup Grieg, (15 Haziran 1843 - 4 Eylül 1907) romantik dönemin Norveçli bestekar ve piyanistiydi. La minör'deki Piyano Konçertosu, Henrik Ibsen'in Peer Gynt oyunundaki müzikleriyle tanınmaktadır. Esinini Norveç halk müziğinden alan bir besteciydi. Yazdığı pek çok kısa piano parçasından ötürü kimilerince "kuzeyin Chopin'i" olarak adlandırıldı. Norveç tarihinde yeri büyüktür. Yaşamı 1843 yılında Norveç'in Bergen kentinde doğan Grieg ilk müzik derslerini kendisine piyano dersi veren annesinden aldı. Tanınmış bir kemancı olan aile dostu Ole Bull 1858 yazında yeteneğini fark etti ve Leipzig Konservatuarı'na gönderilmesi konusunda ailesini ikna etti. Konservatuarın disiplininden hoşlanmasa da başarılı bir öğrenci olan Grieg, piyanoya yoğunlaştı. Konser piyanisti olarak kariyerine 1861 yılında İsveç'te verdiği bir konserle başladı. 1862'de eğitimini tamamlayarak doğduğu kent Bergen'de bir konser verdi. Norveç müziği bestelemek istiyordu ama bir besteci olarak daha iyi yetişmek için ülke dışına çıkması gerektiğini gördü. 1863'te Danimarka'ya gidip 3 yıl Kopenhag'da yaşadı. Bu zaman içinde Danimarkalı bestecilerin yanısıra kendisine iyi bir dost ve ilham kaynağı olacak Norveçli besteci Rikard Nordraak (Norveç Ulusal Marşı'nın bestecisi) ile tanıştı. Halk melodilerini dayanarak beste yapma konusundaki görüşlerinden etkilendi. Nordraak kısa bir süre sonra öldüğünde onun için bir cenaze marşı besteledi. Grieg, 1867'de kuzeni şarkıcı Nina Hagerup ile evlenmiş ve ertesi yıl tek çocukları Alexandra doğmuştu. Eşi, ona bir ilham kaynağı ve eserlerinin iyi bir yorumcusu oldu. O yıllarda Oslo'da müzisyen olarak geçimini sağlayabilmek için öğretmenliğe ve şefliğe ağırlık veren Grieg, sadece yaz tatillerini beste yapmaya ayırabiliyordu. 1868 yazında Danimarka'da tatilde iken La Minör Piyano Konçertosu'nu besteledi. Grieg bu eserde Norveç halk müziği ile Norveç doğası ile karakterine ilişkin kendi algısını bir araya getirmeyi başarmıştı. Eser, ilk defa 1869'da Kopenhag'da seslendirildi. Zamanla Norveç denince akla gelen bir eser oldu ve uluslararası repertuara girip tüm dünyada çalındı. 1868'de Franz Liszt'in Norveç Eğitim Bakanlığı'na yazdığı bir tavsiye mektubu ile bir seyahat bursu alan Grieg, henüz List ile tanışmamıştı. İki besteci 1870'te Roma'da karşılaştılar. Liszt, Grieg'in piano konçertosunu yorumladı ve orkestralama hakkında tavsiyelerde bulundu. Bu karşılaşma bestecinin kendisine güvenini arttırdı ve yeni bir enerji verdi. 1869'da Grieg, 13 aylık kızı Alexandara'yı menenjit nedeniyle kaybetti. 1870'lerin başlarında Bjornstjerne Bjornson ile birlikte çalışıp onun eserlerine müzik yazdı. Norveç Kralı Olav Trygvason'un hikâyesini anlatan bir opera besteleme projesi ise aralarındaki bir anlaşmazlık yüzünden yarım kaldı. Müzik mi yoksa metin mi önde olmalı sorunu üzerinden anlaşamayınca proje rafa kaldırıldı ve bu da Grieg'e Henrik Ibsen'in oyununa bestelemek için zaman sağladı. 1876'da Henrik Ibsen'in Peer Gyntadlı oyununun prömiyeri için yazarın isteği üzerine bestelediği parçalar çok beğenildi ve tanındı. Besteci, her zaman sıkı ilişkilerini koruduğu Bergen Filarmoni Orkestrası'nın müzik direktörlüğünü 1880-1882 yılları arasında yürüttü. 1888'de Leipzig'de Tchaoikovsky ile tanıştı. Tchaoikovsky Grieg'in müziğinin güzelliği, sıcaklığı, orijinalliği hakkında çok olumlu düşünceler içindeydi. Sonraki yıllar besteciye ün getirdi ama zenginlik getirmedi. Norveç hükümeti kendisine bir emekli aylığı bağladı. Besteci 1903'te Paris'te tüm eserlerinin gramafon kaydını yaptı. Daha sonra bu kayıtlar CD'lere de aktarılmıştır. Ayrıca Grieg, Welto Mignon firmasının otomatik tertibatlı piyanoları için canlı kayıtlar yapmıştır ve bu kayıtlar günümüze kadar gelmiştir. Edvard Grieg 1907 sonbaharında 64 yaşındayken uzun bir hastalık döneminin ardından hayatını yitirdi. Cenazesine kendi şehrinin sokaklarını dolduran 30.000-40.000 kişi katıldı. İsteği üzerine cenazede Rikard Nordraak için bestelemiş oldu cenaze marşı (yeğeni ile evli olan arkadaşı Johan Halvorsen 'in orkestrasyonu ile) çaldı. Külleri, eşinin külleri ile beraber evinin yakınındaki bir dağ kriptine konuldu. Ölümünün 100. yılı olan 2007, Norveç Hükümeti tarafından resmi Grieg yılı ilan edilmiş ve anısına pe çok ulusal-uluslararası etkinlik organize edilmiştir. 1885'ten ölümüne kadar yaşamış olduğu villa, anısına müze olarak düzenlenmiştir. Besteleri Master of piano and song. - Over 150 piano compositions - Over 140 songs - Piano Concerto - Cello Concerto - 3 violin sonatas - 2 Peer Gynt Suites - Holberg Suite - Lyric Pieces - Elegaic Melodies Mezarı ne kadar ilginç bir yerde...

Charles-François Gounod (d. 18 Haziran 1818 – ö. 18 Ekim 1893) Fransız opera bestecisi. İlk derslerini annesinden almıştır. 1836'da Paris konservatuarına girmiş, Halevy, Paer ve Lesueur gibi öğretmenlerin yanında yetişmiştir. Okulu, Büyük Roma Ödülü ile bitiren Gounod, İtalya'da bulunduğu üç yıl boyunca orgculuk yapmıştır. İlk sahne eseri "Sapho" 1851'de oynanmış ve başarısız olmuştur. 1859'da sahnelenen Faust ise onu dünyaca ünlü bir besteci yapmıştır. Almanya'da Fransız eseri olarak görülmüş, aynı şekilde Fransa'da da Alman eseri olarak eleştirilmiştir. Ayrıca Goethe'nin anısına saygı göstermek amacıyla Almanya'da oyunun adı "Margarethe" olarak değiştirilmiştir. BESTELERİ Opera * Sapho (1851) * La Nonne Sanglante (1854) * Le Médecin malgré lui (1858) * Faust (1859) * Philémon et Baucis (1860) * La Colombe (1860) * La Reine de Saba (1862) * Mireille (1864) * Romeo ve Jüliet (1867) * Cinq-Mars (1877) * Polyeucte (1878) * Le tribut de Zamora (1881) Müzik * Ave Maria[[[']]] * Mors et Vita (1885)

Sir Edward ELGAR 2 Haziran 1857 - 23 Şubat 1934 (yaş 76) 1857-1934) İngiliz müziğinde görülen canlanmanın öncülerinden biri olan büyük İngiliz besteci Edvvard El-gar, "VVorcester yakınında Broadheath kentin­de doğdu Kilise orgcusu olan babası müzik alet ve araçlarının alım satımıyla uğraşıyordu Elgar ilk müzik çalışmalarına böyle bir ortam­da başladı Müzikle çok ilgilenmesine, beste denemeleri yapmasına karşın sistemli bir mü­zik eğitimi görmedi Usta bir kemancı olduğu için yaşamını keman çalarak kazanmayı düşü­nüyordu; ama evlendikten sonra eşinin de desteğiyle beste çalışmalarını yoğunlaştırdı 1899'da bestelediği ve en büyük yapıtların­dan biri olan Enigma Çeşitlemeleri toplam 14 çeşitlemeden oluşur; ilk 13'ü üstü kapalı bir biçimde arkadaşlarını, sonuncusunda ise ken­dini betimler Bu çalışmasıyla adını besteci olarak duyuran Elgar, Henry Purcell'dan son­raki ilk büyük İngiliz besteci olarak kabul edilir Mezarı Elgar'ın 1900'da bir şiire dayanarak beste­lediği Gerontius'un Düşü adlı oratoryo birçok eleştirmence sanatçının başyapıtı olarak de­ğerlendirilir Kral VII Edward'ın 1901'deki taç giyme töreni için yazdığı Debdebe ve Şata­fat adlı beş marş ise büyük yankı uyandırmış ve bestecinin İngiliz ulusunca benimsenmesi­ne ve sevilmesine yol açmıştır Yazdığı marşlarla değil duygulu yapıtlarıyla anımsanmak isteyen Elgar, yaşamının büyük bir bölümünü Gal sınırına yakın bir bölgede geçirdi ve bestelerinde bazı Gal halk türküle­rinden de yararlandı 1904'te "sir" unvanı alan Elgar 1905-08 arasında Birmingham Üniversitesi'nin ilk müzik profesörü oldu 1908'de ilk kez yorumlanan Birinci Senfo-n/'yle, Elgar yeteneğinin doruğuna ulaştı 1911'de yazıp VII Edward'ın anısına adadığı İkinci Senfonimde Edvvard döneminin debde­besi anlatılır Aynı yıl bestelediği Tören Marşı sevilen ve çok çalınan yapıtlarındandır Lon­dra Kentinde adlı uvertürü bestecinin mizah yönünü yansıtır Müziği zaman zaman neşeli ve hafiftir Karısının ölümünden sonra az sa­yıda beste yapan Elgar, öldüğünde geriye bit­memiş bir senfoni, bir piyano konçertosu ve bir opera bıraktı ESERLERİ 3 Symphonies Cello concerto Violin Concerto Enigma Variationa Dream of Gerontius

Anton BRUCKNER 4 Eylül 1824 - 11 Ekim 1896 (yaş 72) Anton Bruckner, Ludwig van Beethoven ve Richard VVagner gibi özgün ve kişisel bir müzik yaratmıştır. Besteci Avusturya'nın Linz kenti yakınla­rında, Ansfelden köyünde doğdu. Babası öğretmenliğin yanı sıra kilise orgculuğu yap­maktaydı. Yeteneği erken yaşta anlaşılan Bruckner 10 yaşındayken, vaftiz babasından org dersleri almak üzere Hörsching'e gitti. 1837'de babası öldüğünde henüz 12 yaşında olan Anton, St. Florian Manastırı'ndaki ço­cuk korosuna katıldı. Babasının yolundan gitmek istedi ve 1840-41 arasında, öğretmen olmak için eğitim gördü. Bir süre Windhaag ve Kronstorf'ta öğretmenlik yaptıktan sonra 1845'te yardımcı öğretmen göreviyle St. Florian'a döndü; üç yıl sonra da St. Florian orgculuğuna atandı. O yıllarda öğretmenlikten çok, profesyonel olarak müzikle uğraşmak istediğini anlayan Bruckner, 1856'da Linz katedral orgculuğu için açılan yarışmayı kazandı. Linz'de bulun­duğu yıllarda tanınmış müzisyenlerle tanışma ve yeni müzik akımlarını izleme olanağı bul­du. Bu sırada dönemin ünlü kontrpuan ustası Simon Sechter ile çalışmaya başladı. Aynı zamanda Beethoven ve Wagner'in müziğiyle tanışan Bruckner, özellikle Wagner'den etki­lendi. 1860'lardaki besteleri Wagner etkisi taşı­maktadır. Bunlar koro için yazdığı üç missa ile Re Minör 0 Numaralı Senfoni ve Do Mi­nör Birinci Senfonidir. Müzik çalışmalarını Avusturya'nın başkenti Viyana'da sürdüren besteci, 1868'de Viyana Konservatuvarı'nda göreve başladıktan sonra org için de çok etkileyici besteler yaptı. Johannes Brahms'ın en ateşli savunucularından biri olan müzik eleştirmeni Eduard Hanslick, yoğun ve sert eleştirileriyle, Bruckner'in bestecilik yaşamını olumsuz yönde etkiledi. Bruckner 1868'den yaşamının sonuna ka­dar Viyana'da kaldı. Ara sıra org konserleri vermek ve kendi yapıtlarının çalındığı konser­leri izlemek için kısa sürelerle Viyana'dan ayrılan sanatçı, en ünlü yapıtları Fa Majör Yaylı Çalgılar Beşlisini (1878–79), Te Deumu (1881), dinsel ve din dışı bazı koro parçalarını Viyana'da besteledi. Bruckner'in en yetkin yapıtları ikinciden dokuzuncuya kadar olan sekiz senfonisidir. Dostlarının ve çevresinin eleştirileri ışığında yeniden düzenlediği bu besteler bugün de Alman Romantik Akımı'nın en iyi örnekleri arasında yer alır. Bruck­ner 1896'da, Dokuzuncu Senfonisini tamamlayamadan öldü. Bu yapıt bugün ancak, geri­ye kalan taslaklar üzerine geliştirilmiş yorum­larla çalınmaktadır. ESERLERİ Worked as a teacher, organist and composer. Best known works: * 9 Symphonies * Masses * Motets * Choral works

Edward Benjamin Britten. (d. 22 Kasım 1913, İngiltere – ö. 4 Aralık 1976, İngiltere) Piyanist, orkestra şefi ve gelmiş geçmiş en başarılı İngiliz modern dönem bestecilerden birisidir. Vokal eserleri ile ün kazanmıştır. Hayatı ve çalışmaları Diş doktoru bir babanın ve amatör müzisyen annenin oğlu olan Edward Benjamin Britten, ailenin 4 çocuğunun en küçüğü ono ve keman dersleri aldı. 6 yaşından itibaren beste yapmaya başladı ve 9 yaşından ölümüne kadar düzenli olarak beste yapmayı hiç bırakmadı. 1927’de izlediği bir konserde orkestra şefi olan besteci Frank Bridge ile tanıştı ve onun özel öğrencisi oldu. Bir süre sonra Londra’daki Kraliyet Müzik Okulu’na girerek eğitim gördü ve besteleriyle çeşitli ödüller kazandı. 1933’de şaşırtıcı bir başarı kazanan A Boy was Born eserini yazdı; eserin BBC Şarkıcıları tarafından seslendirildiği bir yayın programının provasında tenor Peter Pears ile tanıştı ve böylece ömür boyu sürecek bir dostluk ve iş ilişkisi başladı. Britten’in solo şarkılarının, koral ve opera yapıtlarının çoğu tenor sesi için yazılmıştır ve Pears çoğunun ilk gösterimlerinde solist olmuştur. 1935’den II. Dünya Savaşı’nın başlangıcına kadar BBC Radyosu, GPO Film Şirketi’nin çektiği belgeseller ve Londra’daki sol kanattan pek çok küçük tiyatro topluluğu için çok sayıda eser besteledi. Bu dönemde çoğunlukla eserlerine W.H. Auden söz yazdı. 1939’da Britten, Auden ve Pears birlikte ABD’ye gitti ve Long Island, New York’a yerleşti. 1940’ta Auden ile liselerde sahnelenmek üzere geleneksel Amerikan Halk tiplerine dayanan Paul Bunyan adlı operet üzerinde çalıştı. 1942’de Boston Senfoni Orkestrası Sinfonia de Requiem adlı eserinin prömiyerini yaptı. Bu eserin başarısı üzerine gelen Boston Senfoni Orkestrası efsanevi müzik direktörü Serge Koussevitzky’nin desteğini alarak İngiliz şair George Crabbe’in bir şiirinden esinlendiği yeni operasını yazmaya başladı. Birlikte İngiltere’ye dönmeye karar veren Britten ve Pears, dönüş yolunda bu eserin senaryosu üzerinde çalıştılar; liberettoyu Montagu Slater yazdı. İngiltere’de Aldeburgh’a yerleşen sanatçı, İngiliz müziği için çok önemli bir eser olan Peter Grimes operasını 1945’de tamamladı. Bu eserden sonra opera ve diğer formatlarda çok sayıda opera besteledi. Özellikle çocuklar ve gençlik orkestraları için eserler yazdı. 1976’da kraliçenin doğum gününde kendisine soyluluk unvanı verildi. Bir kalp rahatsızlığı sonucu 4 Aralık 1976’da öldü ve Aldeburgh Mezarlığı’na gömüldü. Bu mezarlıkta, Aldeburg Festivali’nin yaratılmasında kendisi ile birlikte emek veren arkadaşları Peter Pears ve Imogene Holst ile yan yana yatmaktadır. Sovyetler Birliği’ne yaptığı ziyaretler sonrasında tanışıp, arkadaş olduğu Shostakovich, Britten’e 14. Senfonisi’ni adamıştır. ESERLERİ Output: considerable Styles: various - orchestral, vocal/choral songs, cello, music for children - 16 operas Best know works: - The Young Person's Guide to the Orchestra (subtitled Variations and Fugue on a Theme by Purcell) - The War Requiem (Grammy award 1963, BRIT Award 1977) - Peter Grimes - Billy Budd - Gloriana - Cello Symphony - The Prodigal Son - A Midsummer Night's Dream - Death in Venice Yaşadığı ev İsminin veridiği gül

Alexander Porfiryeviç Borodin (Rusça: Александр Порфирьевич Бородин), (31 Ekim/12 Kasım 1833 ;15-27 Şubat 1887) Rus besteci ve kimyacı. Rus Beşleri olarak anılan besteci grubunun üyesidir. Yaşamı 1833’de St.Petersburg’da Luka Semyonovich Gedeanishvili adında bir Gürcü prensin gayrimeşru oğlu olarak doğdu. Babası onu kendi yerine, serflerinden Porfiry Borodin’in evladı olarak kaydettirdi. Piyano derslerini de kapsayan iyi bir eğitim aldı. Erken yaşta hem bilim hem de müzikte kabiliyet gösterdi. Daha sonraları her iki alanda yoğun bir yaşam sürdü ve 54 yaşında katılığı bir balo sırasında ani bir kalp krizi sonucu öldü. Kimya çalışmaları 24 yaşında kimya doktorasını tamamladıktan sonra Almanya’da Heidelberg’de Emil Erlenmeyer’in Laboratuvarında üç sene benzen türevleri üzerine çalıştı. Bu dönemde bir süre de Pisa’da organik halojen bileşikleri üzerine çalışma yapan Borodin 1862’de yayınlanan bir deneyde benzilklorid’de , flor’un klor’la nükleofil yer değişmesini ilk olarak ele alan kişiydi. 1939’da Hunsdiecker tarafından yayınlanan ve Batı ülkelerinde Hunsdiecker reaksiyonu olarak bilinen benzer bir reaksiyon Sovyetler Birliği tarafından "Borodin reaksiyonu" olarak adlandırıldı. Rusya’ya döndükten sonra küçük aldehidlerin self-kondansasyonu üzerine çalışmaları 1864 ve 1869’da yayınlandı ve bu alanda August Kekule rekabet etti. Aldol reaksiyonunun keşfi Charles-Adolf Wurtz ile birlikle Borodin’e atfedilir. 1872’de Rus Kimya Cemiyetine aldehid reaksiyonlarında alkole benzer özellikleri olan bir yan ürünün ortaya çıktığını bildirdi ve aynı yıl yayınlanan Wurtz’un makalesindeki bileşiklerle olan benzerliğine işaret etti. 1872’de yayınlalan son bilimsel makalesinde amid reaksiyonları ve hayvan idrarından üre elde edilmesi yöntemleri konu edildi. İkili mesleki yaşam Almanya’da bulunduğu sırada daha sonra eşi olacak Yekaterina Sergeyevna Protopopova ile tanıştı ve yetenekli bir piyanist olan eşi onun müzik beğenisinin Mendelsson’dan Schumann, Chopin ve Liszt’e yönelmesinde etkili oldu. 1862’de St.Petersburg’a dönerek Tıp-Cerrahi Akademisinde hocalık yapmaya başladı. 1887’deki ölümüne kadar bestecilik ve kimyacı olarak yoğun vaktini alan uğraşıları - ki bunlar araştırma, hocalık, öğrencilerine tez danışmanlığı yapma, akademi dışında ders verme ve bilimsel yayınları tercüme etmeyi de kapsamaktaydı - arasında adeta cambazlık yaptı. Bir keresinde “kışın , sadece derslere gidemeyecek kadar bitkin olduğumda beste yapabiliyorum” diye yazmıştı. “Böylece dostlarım alışılmış şekilde sağlıklı olmamı değil hasta olmamı temenni ediyorlardı.” Özel yaşamındaki kargaşa Bu ikili mesleki yaşamı Borodin’in evinde sevimli bir karmaşaya yol açıyordu. Besteci Rimsky-Korsakov hatıralarında bu durumu şöyle naklettl: ”Onu ziyaret ettiğimde sıklıkla yan dairedeki laboratuvarında çalışmakta olur işini bitirip benimle birlikte evine geçip müzik işlerine, sohbetlerine dalardı. Aniden fırlar, birşeylerin kaynayıp yanmadığını kontrol amacıyla, laboratuvara koşardı. Bu sırada koridorlar inanılmaz bir sesle söylediği yedili sekizli melodi sekanslarıyla dolardı.” Bunların yanısıra , Arkadaşlarına,öğrencilerine ve özellikle akrabalarına karşı iyi huylu cömertliği evinin 1960’larda moda olan şekilde ücretsiz han gibi dolmasına yol açıyordu. Tarihçi Richard Anthony Leonard’a göre: “...İnsanlar günün veya gecenin her saatinde evin içinde ordan oraya oğul veren arılar gibi dolanıyordu. Tüm yataklar dolduğunda koltuklar, koridorlar veya sandalyelerde kestiriyorlardı ; pek seyrek olmayarak Borodin’in yatağında yatanlara da rastlanıyordu. Ev genellikle bir karışıklık ve düzensizlik yuvasıydı. Buraya taşındıktan beş yıl sonra bile karı koca Borodin’ler kitap ve müzik materyali kümeleri, tamamen yerleştirilmemiş eşya paketleri arasında yollarını arıyorlardı... Borodin, en son ne zaman yemek yediğini hiçbir zaman hatırlamış gibi görünmediği için öğünler -akşam saat 11’de başlayan öğle yemekleri- gibi , aklın almayacağı biçimde düzensizdi. Geçici misafirler ,akrabalar ve kısmen yabancıların yanısıra bir kedi kolonisi de -bir kedi özgürlüğü salonu olarak algıladıkları Borodin konağında- sofradaki yerini alırdı. Tüm bu nedenlerle Borodin müzikte çağdaşları kadar verimli olamadı. Müzik çalışmaları 1862’de tanıştığı Mily Balakirev’den bestecilik dersleri aldı ve bestelediği ilk senfoni 1869’da onun yönetiminda icra edildi. Aynı yıl başladığı ikinci senfoni 1877’de Eduard Napravnik yönetiminde icra edildi ve dikkate değer bir beğeni sağlamadı. Ancak Rimsky-Korsakov’un yaptığı küçük orkestrasyon değişiklikleri sonrası 1879’da yine onun yönetiminde başarı kazandı. 1869’da ilk başladığı eser olan 2.Senfoni’nin yanısıra bazılarınca en başarılı yapıtı olarak kabul edilen, aynı zamanda en iyi Rus tarihsel operaları arasında sayılan Prens İgor’a başladı. Bugün konserlerde ayrı bir parça olarak da çalınan ve Borodin’in en tanınan eseri olan ‘Poloveç Dansları’ bu opera içinde yer alır. Maalesef Prens İgor Borodin tarafından yarım kalmış ve ölümünden sonra Rimsky-Korsakov ile Alexander Glazunov tarafından tamamlanmıştır. Çok tanınan diğer eserlerleri arasında Orta Asya Steplerinde adlı senfonik şiiri ile iki tane yaylı çalgılar dörtlüsü de vardır. Bu dörtlülerin ikincisindeki “nocturne” adlı bölüm bestecinin güçlü lirisizmini gösterir. 1882’de başladığı üçüncü senfoni ölümünden sonra Glazunov tarafından tamamlanmıştır. Eserleri lirik gücü ve zengin armonileriyle tanınır. Batılı bazı bestecilerin etkilerinin yanısıra bestelerinde Rusya’ya has tadlar de inkar edilmeyecek biçimde hissedilir. Tutkulu ve alışılmadık armoniler içeren müziği Claude Debussy ile Maurice Ravel üzerinde güçlü tesir bırakmış Ravel 1913’de "À la manière de Borodine" isimli bir beste yapmıştır. ESERLERİ Opern Die Recken ("Bogatyri") - Opernfarce nach W. Krylow in 5 Szenen unter Verwendung von Musik von Rossini, Meyerbeer, Offenbach, Serow, Verdi, etc, instrumentiert von E. Merten Fürst Igor - Oper mit einem Prolog und 4 Akten, Libretto: A.Borodin auf "Das Lied von der Heerfahrt Igors", 1869-87, unvollendet hinterlassen, von Rimsky-Korsakow und Glasunow 1887/88 orchestriert, Uraufführung: St.Petersburg 1890 Orchesterwerke Sinfonie n.1 Es-Dur - 1862-67 Sinfonie n.2 h-Moll - 1869-76 Eine Steppenskizze aus Mittelasien - Sinfonische Dichtung, 1880 Sinfonie n.3 a-Moll - 1886/87, nur 2 Sätze vollendet, von Glasunow instrumentiert Kammermusik Quartett D-Dur - für Flöte, Oboe, Viola und Violoncello, unter Verwendung von Musik von Haydn, 1852-56 Trio g-Moll - für 2 Violinen und Violoncello nach dem russischen Volkslied "Wie hab ich die betrübt", 1855 Cellosonate c-Moll - 1860, nach einem Thema aus Bachs Sonate n.1 g-Moll BWV 1001 Klaviertrio D-Dur - in drei Sätzen (der vierte ist verloren), 1850er Jahre/Anfang 1860er Jahre Streichquintett f-Moll - für zwei Violinen, Viola und 2 Violoncelli, 1859/60, Vollendung der Coda im Finale durch O.A.Jewlachow (1960) Klavierquintett c-Moll - 1862 Streichquartett n.1 A-Dur - 1874-79 Streichquartett n.2 D-Dur - 1881 Scherzo D-Dur - für Streichquartett aus der Sammlung "Les Vendredis", 1882, von Glasunow in der 3.Sinfonie verwendet Serenata alla spagnola d-Moll - für das Streichquartett "B-LA-F", in Zusammenarbeit mit Rimsky-Korsakow, Glasunow und Ljadow, 1886 Klavierwerke Beiträge zu den Tati-Tati-Paraphrasen - für 3 Hände, Polka, Trauermarsch, Requiem und Mazurka, in Zusammenarbeit mit Cui, Ljadow, Rimsky-Korsakow und Liszt, 1874-78 Petite Suite - 1885, instrumentiert von Glasunow (1889) Scherzo As-Dur - 1885 Klavier zu 4 Händen Hélène-Polka d-Moll - 1843 Allegretto Des-Dur - 1861, nach dem 3. Satz des Streichquintetts Scherzo E-Dur - 1861 Tarantella D-Dur - 1862 Lieder Warum bist du so früh, Sonnenaufgang - Solowjow, 1852-55 Das schöne Mädchen liebt mich nicht länger ("Die Liebe ist vergangen") - Winogradow, für Singstimme, Klavier und Cello, 1853-55 Hört, Freunde, mein Lied - v.Kruse, 1853-55 Das schöne Fischermädchen - Heine, 1854-55 (auch für Singstimme, Klavier und Cello) Ballade von der schlafenden Prinzessin - Borodin, 1867, von Rimsky-Korsakow orchestriert Das Lied des dunklen Waldes - Borodin, 1868, von Glasunow für zweistimmigen Männerchor und Orchester bearbeitet (1873) Die Meeresprinzessin - Borodin, 1868 Die falsche Note - Borodin, 1868 Vergiftet sind meine Lieder - Heine, 1868 Das Meer - Borodin, 1870, orchestriert 1884 und von Rimsky-Korsakow (1896) Aus meinen Tränen - Heine, 1870 Arabische Melodie - Übersetzung von Borodin, 1881 Für die Ufer der fernen Heimat ("Aus fremden Landen zurückkehren") - Puschkin, 1881 Bei Menschen zu Hause - Nekrassow, 1881 Stolz ("Der Hochnäsige") - Tolstoi, 1884/85 Bezaubernder Garten ("Septain") - Übersetzung von Borodin, 1885 Vokalwerke Serenade von 4 Kavalieren für eine Dame - Komisches Quartett für 4 Männerstimmen mit Klavierbegleitung, 1870 Transkriptionen Sinfonie n.1 für Klavier zu 4 Händen - 1875 Sinfonie n.2 für Klavier zu 4 Händen - 1877 Streichquartett n.1 für Klavier zu 4 Händen - 1887 Eine Steppenskizze aus Mittelasien für Klavier zu 4 Händen - 1882 Das Meer - Orchestrierung, 1884 Fragmente und verlorene Werke Konzert D-Dur/d-Moll - für Flöte und Klavier, 1847, verloren Trio für 2 Violinen und Violoncello G-Dur - über ein Thema aus Meyerbeers "Robert der Teufel", 1847 Le courant - Etüde, 1849, verloren Fantasie über ein Thema von Hummel - 1849, verloren Fugen - für Klavier, 1851/52, verloren Scherzo b-Moll - für Klavier, 1852, verloren Barmherziger Gott - 1852-55, unvollendet, unveröffentlicht Potpurri A-Dur - für Klavier über Themen aus Donizettis Oper "Lucrezia Borgia" Trio G-Dur - für 2 Violinen und Violoncello in einem Satz?, 1850er Jahre?, fragmentarisch Großes Trio G-Dur - für 2 Violinen und Violoncello, nur die ersten beiden Sätze vollendet, 1852-56(?) Streichsextett d-Moll - 2 Sätze, die letzten 2 Sätze verloren, 1860/61 Scherzo h-Moll - für Klavier, 1852, verloren Misera me! Barbaro sorte - Duett für Tenor, Baß und Klavier, 1850, unvollendet, unveröffentlicht Fuge - für Klavier, 1862, verloren Eine südliche Nacht - Parodie für Klavier auf eine Romanze von Rimsky-Korsakow, 1866(?), nicht niedergeschrieben Die Zarenbraut - Entwurf zu einer Oper nach Mey, 1867/68, unvollendet, das Material für andere Werke verwendet Sechzig Variationen über ein böhmisches Thema - Musikalischer Spaß für Klavier, 1867, nur eine Variationen komponiert Ej uchnjem - Entwurf zu Bearbeitung des russischen Volksliedes für Klavier, 1870er Jahre, unveröffentlicht Walzer über das Thema des Liedes des Warlaam aus Mussorgskys Oper "Boris Godunow" - Musikalischer Spaß für Klavier Quadrille über Motive aus Rimsky-Korsakows Oper „Das Mädchen von Pskow" - Musikalischer Spaß für Klavier, 1870er Jahre, nicht niedergeschrieben Ein Husar, gestützt auf seinen Säbel - Musikalischer Spaß für Klavier nach einer russischen Romanze, 1870er Jahre, nicht niedergeschrieben Lanzé in den Kirchentonarten - Musikalischer Spaß für Klavier, 1870er Jahre, nicht niedergeschrieben Mlada - 4.Akt der gemeinsamen Ballettoper von Borodin, Cui, Mussorgsky und Rimsky-Korsakow, unvollendet, 1872, Finale von Rimsky-Korsakow instrumentiert (1892) Klavierstück Es-Dur - Fragment, 1879 Gott schütze Kyrill! Gott schütze Methodius! - für Männerchor a cappella, 1885, unvollendet, vollendet von P. Lamm Vikipedi Mezarı

Max Beckmann (1884-1950) Yapıtlarında yaşama şiddetini ön plana çıkardı. Weimar Akademisi nde (1900-1903) ve Berlin de öğrenim gördü. 1907 de Berlin e yerleşti. Norveçli ressam Edvard Munch la tanışınca onun kötümser dışavurumculuğunun etkisi altında çalışmaya başladı.1914-15 yıllarında ilkyardım görevlisi olarak katıldığı Birinci Dünya Savaşı, resmindeki kötümserliği pekiştirdi. Sağlam yapılı, aşırı duygusal olmayan Ekspresyonist resimleri , 1921 lerden sonra yapmaya başladı. Frankfurt ta Stadel Sanat Okulu nda öğretmenlik yaparken, yapıtlarını kendi ideolojilerine aykırı bulunan Naziler tarafından istifaya zorlandı. 1937 de Hollanda ya kaçtı; 1947 de ABD ne gitti. Üç yıl kadar Washington Üniversitesi nde çalıştıktan sonra New York a yerleşti. Yağlıboya tabloların yanı sıra özgün baskılar da gerçekleştirdi. 1950 Venedik Bienalinde büyük ödül aldı. Faruk Ulay Ölümünden sonra adı sanat ansiklopedilerinin sayfalarında, yapıtları müzelerin duvarlarında unutulmuş bir sanatçının sergisi açıldı geçen ay Los Angeles ta. İki Dünya Savaşı arasına rastlayan yıllarda modern resmin Picasso yla birlikte en önemli iki temsilcisinden biri sayılan Max Beckmann ın dışavurumculuk, fütürizm, gerçeküstücülük gibi o dönemin geçerli olan akımlarını dışlayarak özgün bir biçem geliştirmesi kendisini 20. yüzyıl resminin sınıflandırılamayan sanatçıları arasına sokmuştu. Bauhaus un mekanik niteliklerini taşımıyordu. Die Brücke (Köprü), Der Blaue Reiter (Mavi Binici) gibi dışavurumcuların oluşturdukları gruplarla sergi açmasına, yapıtları arasında teknik açıdan benzerlikler olmasına karşın Beckmann ı bir dışavurumcudan çok toplumsal yergiye ağırlık veren Neue Sachlichkeit (Yeni Yansızlık) sanatçılarıyla karşılaştırabiliriz. Delacroix ve Géricault destansı romantizminden, Picasso nun kübist parçalamalarından, Cezanne ve Van Gogh un izlenimcilik sonrası eğilimlerinden etkilenerek avant-garde Alman sanatçılarının izlediği akımların-dışında bir yol aradı. Schopenhauer ve Nietzche nin düşünceleri yanı sıra eski düşünsel ve teolojik kaynaklardan yararlanarak geliştirdiği sanat kuramını kişisel mitleri de kullanarak görselleştirdi. Sanat yaşamının ilk yıllarında boyadığı peyzaj ve portreler, dinsel ve mitolojik konular yerlerini yavaş yavaş yaşamın düzensizliğini, insanın- yalnızlığını ve aşağılanmasını, umutsuzluğu ve üzüntüyü anlatan görüntülere bıraktı. Max Beckmann 1914 yılına kadar Titaniğin Batışı , Messina Depremi , Sel gibi yapıtlarında toplu ölümlere neden olan karayıkımları görüntülemekle birlikte, Bireyin, yaşadığı düzensiz dünyada anlamını bir türlü çözemediği ve engelleyemediği dış etkenler tarafından yok oluşu nu soyut bir kavram olarak ele alıyordu. Bu soyut yokoluş Birinci Dünya Savaşı nda nesnel olarak büyük boyutlarda gerçekleşince Max Beckmann ın sanatında yeni bir dönem başladı. Savaş ve sanatçılar Alman sanatçılar savaşı, zayıflamış kültürü yenileyecek, toplumu. duygularını yüceltecek eşi bulunmaz bir olay olarak gördüler. Max Liebermann, Lovis Corinth, Ernst Barlach, Oskar Kokoscha, Franz Marc, Augst Macke, George Grosa, Otto Dix le birlikte Max Beckmann da gönüllü olarak askere yazıldı. Kunst und Künstler dergisinin editörü Karl Scheffler 1914 Ağustos unda yayınladığı yazıda sanatçıların görüşlerini şöyle özetliyordu: ...Savaş yetenekli sanatçılar için bir okul olmalıdır... Çatışmalarla yıkılmış doğanın resimsel zenginliği ve savaşın korkutucu güzelliği savaşan sanatçıları büyüleyecektir... Savaşın sanatımıza önemli bir katkıda bulunacağı kesindir. Max Beckmann ın orduya katılmasının bir başka nedeni daha vardı; çoğunlukla gazete haberlerine dayanarak yaptığı, karayıkımları konu alan yapıtları, örneğin 1913 yılında sergilenen Titaniğin Batışı bu denli büyük bir kazanın dehşetini yeterince yansıtamadığı gerekçesiyle olumsuz eleştiriler alınca, savaşa katılarak kazanacağı deneyimlerin ölümün korkunçluğunu daha etkili bir biçimde anlatmaya yararı olacağını düşündü. Sağlık görevlisi olarak gittiği Batı Prusya dan karısı Minna ya yazdığı ilk mektuptaki izlenimlerine bakılırsa savaş Beckmann ın beklentilerini karşılıksız bırakmamıştır: Dışarıda savaşın olağanüstu heybetli gürültüsü var. Cepheden dönmüş yorgun ve yaralı askerlerin arasında yürürken garip, soylu bir müzik duydum. Sanki burada top sesleri yankılanırken sonsuzluğun kapıları parçalanarak açılmış gibi... Bu sesi boyamak isterdim. Ne var ki, 1914 Aralık ında Belçika cephesine gönderildikten sonra yazdığı mektuplarda, gözlemlerini daha gerçekçi, daha karamsar olarak anlatmaya başladı: Dün el bombalarıyla tahrip edilmiş eski bir mezarlığa rastladık. Mezarlar açılmış, tabutlar çevreye dağılmışlardı... Kemikler,saçlar, parçalanmış tabutlardan dışarı çıkmışlardı. 1915 Mayıs ında, belki yirminci kez dünyanın sonuyla ilgili karabasanlar gördüğünden söz ediyordu. Gitgide büyüyen huzursuzluğu bir sinir kriziyle sonlandı. Bu arada Franz Marc Verdün çatışmasında, August Macke Fransa da öldü, George Grosz emirlere karşı geldiği için askeri mahkemede yargılanarak ölüm cezasına çarptırıldı, karar daha sonra iptal edildi. Beckmann, mektuplarının kitap olarak yayınlandığı ay terhis edildi ve Frankfurt a gelerek Weimar Sanat Akademisi nde tanıdığı ressam Ugi Battenberg in evine yerleşti. Yazar Stephan Lackner sanatçının Frankfurt taki ilk yedi yılını Max Beckmann ın yaşamında yedi ürünsüz yıl olarak görür. Bu süre için de Max Beckmann savaş öncesinde kullandığı izlenimci biçemi bir yana bıraktı, sert çizgiler, geniş renk lekeleri ve güçlü fırça vuruşları gibi Dışavurumcu sanatçıların kullandıklarıyla benzeşen bir teknikle az sayıda yağlıboya tablo tamamladı. Çalışmaları daha çok tahta ve çinko baskılar üzerinde yoğunlaştı. Sayısı iki yüzü aşan bu siyah/beyaz grafik çalışmalarının konusunu savaşın bitiminden sonra ortaya çıkan ekonomik bunalım ve politik olaylar oluşturdu. 1917 Kasım ında sergilediği bu yapıtlarla Max Beckmann sanat dünyasında yeniden tartışma konusu oldu. Wilhelm Fraenger sanatçıyı Zamanımızın Hogart ı olarak tanımladı. William Hogart, kent yaşamının yalnızlığını ve bozukluğunu resimleyen ilk Avrupalı sanatçıydı. Beckmann gibi, insanların gerçek kişiliklerini eylemleriyle ortaya çıkardığına inanıyor, sosyal açıdan güçsüz insanın ezilişini resimliyordu. Her iki sanatçının aynı konuları işlemesine karşın Hogart ın sosyal eleştirileri daha çok bir taşlama, iyimser bir yergi olarak kalırken Beckmann saldırgan bir tavırla yapıyordu eleştirilerini. Beckmann ın Aile Tablosu, ilk bakışta bilinen tiplerin klasik bir düzenlenmesine dayanarak, çağdaş bir yorum getiren dingin ve yalın bir resimdir. Ancak resmin içerdiği gerilimin farkına vardığımız zaman, nasıl bir anlatımcı teknik kullanıldığını görürüz. Resimdeki altı kişi, fazla abartılmadan çarpıtılmıştır. Renklerde belli bir acılık vardır. Resme asıl sessiz çarpıcılığını veren sahneleniştir. Döşeme, duvarlar ve tavan resimdeki kişiler, onların hareketleri ve öbür eşyanın rahat edemeyeceği bir sıkışıklık yaratırlar. Her şey tehlikeli bir biçimde yerinden oynamış, belirsizlik içinde bir yana yatmış gibidir. Oyuncular ne kadar aldırışsız görünseler de, bu durumun tehlikesiyle yüzyüzedirler. Kendilerini bekleyen fiziksel bozgun, ruhsal düzeyde gerçekleşmiştir bile. Hepsinin birbirine yabancılaştığını ve soluk soluğa olduklarını görürüz. Norbert Lynton, Modern Sanatın Öyküsü, Remzi Kitabevi. Sanatının En Yüksek Noktası 1923 yılı sonunda Almanya ekonomik bunalımı atlatırken Beckmann da geleneksel mitolojik konuları yeniden keşfederek yağlıboya çalışmalarına ağırlık. verdi. l925 de ikinci kez evlendi, aynı yıl Srüdel Sanat Akademisi ne profesör olarak atandı. Yapıtları müzelerin koleksiyonlarına alındı, Berlin, Basel, Brüksel, Paris ve New York ta retrospektif sergiler düzenlendi. Rembrandt tan sonra en çok kendi portresini yapan sanatçı olan Max Beckmann 1927 yılın da tamamladığı Smokinli Oto portre de kendini savaştan sonra ilk kez sorunların altında ezilmeyen, güvenli, güçlü bir insan olarak görür. 1925-1932 yılları arasında yaptığı çalışmalar Smokinli Otoportre de olduğu gibi normal, başarılı bir yaşamın ölçülü görüntülerinden oluşur. Max Beckmann ın sanatı en yüksek noktasına l932 de başlayıp l935 de tamamladığı Ayrılış la ulaştı. Yapıt mitolojik özellikler taşımakla birlikte savaşın korkunçluğunu bir kez daha vurguluyor, çarpık kent yaşamının ortaya çıkardığı cinsel sorunları konu ediniyordu. Orta kanatta yer alan beş balıkçı figür böylesine çarpık bir kültürün oluşturduğu toplumda yaşamak yerine sonsuz maviliğe doğru yelken açmayı seçmişlerdi. Sonra ki yıllarda mitolojiden esinlenerek yaptığı typtich lerinden (Üç kanatlı resim) ilki olan bu yapıt Nazilerin yarattığı politik karışıklığa karşı yapılmış korkusuz bir eleştiri olarak kabul edildi ve o dönemin üzerinde en çok konuşulan sanat eseri oldu. 10 Ocak l933 de Hitler in yönetimi devralmasından sonra Max Beckmann ın yaşamında yeni bir huzursuz dönem başladı. Stadel Akademisi nde görevine son verildi, karısı Quappi yle birlikte Frankfurt tan ayrılarak hiç sevmediği Berlin e yerleşmek zorunda kaldı. Yeni çalışmalarının sergilenmesine izin verilmediği gibi müzelerin koleksiyonlarında bulunan yapıtları da toplatıldı. Tarih boyunca sanatçılar hiçbir zaman Hitler rejiminde olduğu kadar aşağılanmamıştı. Düşünceleri ideolojileriyle ters düşen sanatçıların çalışmalarını engellemek için akıl almadık yollara başvurdular. 1937 yılında Alman Sanatı Müzesi nin açılış töreninde bir konuşma yapan Hitler normal gözün algılayamayacağı renkle na kullanılmasını yasakladı. Bu yasaya karşı çıkanlar ya dolandırıcılık suçuyla yargılanacak ya da kısırlaştırılarak çocuk yapma sı engellenecek böylece yeni yetişen kuşağın saflığı korunacaktı. Max Beckmann ın da araların da bulunduğu 112 sanatçının l7.000 den fazla eseri Yozlaşmış Sanat sergisinde halka gösterildi, sergi kapandıktan sonra eserler açık artırmaya çıkarıldı, satılmayanların tümü yakıldı. Yozlaşmış Sanat sergisinin açılışından bir gün önce Max Beckmann karısı Quappi yle birlikte Hollanda ya kaçtı, bir daha da Almanya ya dönmedi. Mutlu yıllar ama... Beckmann, Hollanda yı özgür yaşamın ilk evresi olarak düşünüyordu. Buradan Fransa ya geçerek, sanat dünyasının başkenti Paris te kendini tanıtmak amacındaydı. Ama Fransa Hükümeti son yıllarda ülkelerine gelen yabancı uyrukluların ulusal kültürlerini bozdukları gerekçesiyle Beckmann a vize vermeyince sanatçı Hollanda da kaldı. Bu arada, Londra da açılan 20. Yüzyılda Alman Sanatı sergisine katıldı. İkinci Dünya Savaşı nın başlaması ve Almanya nın Hollanda yı işgaliyle sıkıntılar geri geldi. Amerika ya gitmek için gerekli vizeyi de alamayınca olabildiğince sessiz bir yaşam sürmeye çalışarak 1947 yılına kadar Amsterdam da yaşadı. Yine de burada geçirdiği 10 yıl sanatçının en üretken dönemlerinden biri oldu; beş triptych, 280 yağlı boya tablo tamamlandı. Beckmann ın Amerika ya göç etme isteği 1947 yılının Ağustos ayında gerçekleşti. Washington Üniversitesi, Philip Guston un Guegenheim Bursu nu almasıyla boşalan yeri doldurması için sanatçıyı St. Louis e davet etti. Max Beckmann ın Amerika da geçirdiği üç yıl, günlüklerinden anlaşıldığı kadarıyla yaşamının en mutlu yıllarını oluşturur. Burada ummadığı bir ilgi gördü, retrospektif sergiler, ödüller bir birini izledi. Amerika ya göç sanatçının 1932 yılından bu yana özlediği saygınlığını geri getirmekle birlikte sanatı özgünlüğünü yitirdi. l950 lerin New York gökdelenlerini resimlemek, 1920 lerin savaşlarım görüntülemekten daha zor geldi Beckmann a. Sık sık eski konularını işleyerek yaratıcılığını yeniden kazanmaya çalıştı ama bunlar başarısız uyarlamalar olarak kaldılar. Max Beckmann ın sanat yaşamı hayal kırıklığıyla sonlanmasına karşın, doğumunun 100. yılında Münich Haus der Kun' un düzenlediği, Berlin Ulusal Galerisi ve St: Louis Sanat Müzesi nden sonra Los Angeles Sanat Müzesi nde açılan sergide yer alan 85 yağlıboya tablo, 55 desen ve 124 grafik çalışma, konularını bulduğu zaman sanatçının ne denli güçlü eserler yarattığını gösteriyor. l980 lerin başında önem kazanan Yeni Alman Dışavurumcuları nın Max Beckmann ı etkilendikleri sanatçılar arasına katarak sık sık söz konusu etmeleri ve 1984 yılında ardı ardına açılan bu sergilerle 30 yıl aradan sonra yeniden hatırlanan sanatçıya geç verilmiş bir sel oldu bu yazı. Sanat dünyasına (yeniden) hoş geldin Max! Milliyet Sanat, 1984

Georg Baselitz (1938- ) Deutschbaselitz/Saksonya da Hans Georg Kern adıyla bir öğretmenin oğlu olarak dünyaya geldi. 1956 da Doğu Berlin e yerleşerek resim eğitimi almaya başladı. Eğitimi sırasında doğduğu yerin adını sanatçı adı olarak benimsedi. 1961 Soyut Sanatı Reddetmesi 1957 yılında eğitimine toplumsal-siyasal açıdan yeterince olgun olmamak suçlaması yüzünden ara vermek zorunda kalan Baselitz, Batı Berlin de Güzel Sanatlar Yüksek Okuluna yazıldı. Burada, kendisi gibi Saksonyalı olan sanat öğrencisi Eugen Scbönebeck ile tanıştı. Kendilerini Batı da toplumsal ve sanatsal açıdan yalnız hisseden bu iki genç ressam, bundan böyle sıkı bir işbirliği içinde oldular. Berlin in Wilmersdorf semtinde yıkılmak üzere olan bir binada 1961 de birlikte ilk sergilerini düzenlediler. Pandemonium adını verdikleri coşkulu 1. Bildirgelerini burada sundular. Bu bildirge stil açısından Baselitz in kendine edebiyatta örnek aldığı, süsrealist şair Antonin Artaud yu anımsatıyordu. Baselitz bu manifestoda 1945 den beri propagandası yapılmakta olan soyut sanatı yüzeysel, biçimsel açıdan donuk ve teorisini anlaşılmayan bir başına buyrukluk olarak itham etti. Soyutlamaya bilinçli bir karşıt olarak Baselitz nesnel resim denemelerine başladı. Ne var ki doğaya sadık bir görüntüye iltifat etmeyip, resimlerinde deformasyonlara yer verdi. Böylelikle Pandemonium Sergisinde sabit kontürleri ve orantıları olmayan figürler sundu. 2. Pandemonium da (1962) çağdaş sanat olayından nasıl tiksindiğini yeniden gözler önüne serdi. Sonradan bu iki manifestosunu ergenlik çağındaki karından konuşma olarak niteledi. 1963: Resim Sanatını Provokasyon Olarak Kullanması Resimlerindeki figürleri son derece kışkırtıcı ve teşhirci bir biçimde gösterdiği için, Berlin de bir galeride açtığı sergi, basın tarafından Berlin de bu alanda savaş sonrasından beri görülmemiş bir skandal olarak nitelendirildi. Die grosse Nacht im Eimer (Kova İçindeki Müthiş Gece) (1963) ve Der nackte Mann (Nü Erkek) (yine 1963) adlı iki tablosuna müstehcen diye el konuldu. Her ne kadar Baselitz kendini mahkemede savunmak zorunda kaldıysa da dava düştü. Floransa ya yaptığı bir yolculukta, (Hochrenaissance) 16. yüzyıl Rönesansının katı sanatına perspektif açısından daha Özgür bir şekilde resim yaparak karşı koyan Il Parmeggianino, Tintoretto gibi İtalyan manyeristlerinin yapıtlarından etkilendi. Der neue Typ (Yeni Tip) adlı resim dizisini başlattı. Der Rebell (Asi) (1965) gibi arketip figürleri resmin ortasına yerleştirerek bunları sembollerle belirtti. Sanatçı böylelikle kontürsüz fıgürlerinden vazgeçerek provokatif pozlarına son verdi. Yine 1965 de Die grossen Freunde (Büyük Arkadaşlar) adlı kaba fıgüratif tablosunu yaptı. 1969 Başaşağı Duran Resimler Baselitz Almanya ya dönünce 1962 de evlendiği (iki çocuk sahibi olduğu) Elke Kretschmar ile birlikte Worms yakınlarında Osthofen e çekildi. Burada figürlerle nesneleri böldüğü ve bu suretle aynı zamanda esas anlamlarını yıktığı Fraktür Resimlerini (örn. Maler im Mantell /Önlüklü Ressamlar, 1966 sıraları) gerçekleştirdi. Baselitz kendi kendine var olup, içeriklerin aracılığını yapmayan bir resim sanatını amaçlıyordu. Yani gösterilen nesne Baselitz in resim yapması için sadece bir bahanedir. Amacını şu formülle açıklıyordu: Gerçek, resmin kendisidir, resmin üzerinde değildir. 1969 yılında yaptığı Der Wald auf dem Kopf (Başaşağı Duran Orman) isimli tablosuyla içeriksel aspektlerden uzaklaşmayı uca götürdü. Kaba, dışavurumcu fırça darbesiyle resimlediği motifleri bundan böyle 180 derece döndürdü. Boyanın akış izlerinden Baselitz in yapıtlarını gerçekten başaşağı yaptığı anlaşılmaktadır. 1971 de Forst an der einstrasse ye taşındı; ondan dört yıl sonra da Hildesheim yakınlarına yerleşti. 1976 da Bern, Köln ve Münih te ilk retrospektif sergileri açıldı. Baselitz ertesi yıl Karlsruhe Güzel Sanatlar Akademisinde profesörlüğe atandı. 1980 Sıralarında: Heykele Dönüşü Modeli für eine Skulptur (Bir Yontu İçin Model) (1919/80) adlı yapıtıyla sanatçı ilk boyalı ahşap yontusunu gerçekleştirmiş oldu. Bu plastik yapıtları, tablolarından daha kuvvetli bir biçimde ekspresyonist etkiler taşımaktadır. Baselitz Die Brückke (Köprü) adlı sanatçı topluluğundan portreler sunan Der Brückkechor (Köprü Korosu) (1983) adlı tablosuyla, adı geçen stile yakınlığım kanıtladı. Yine 1983 te tamamladığı Nachtes sen in Dresden (Dresden de Akşam Yemeği) adlı tablosuyla başaşağı duran figürlerine bir örnek verdi. Sanatçının resim stili 80 li yılların ortasından sonra daha agresif oldu; resim yüzeylerini sık sık havlandırdı. Örneğin 1986 da tamamladığı Pastoral dizisi tablolarından Die Nacht (Gece) ve Der Tag da (Gündüz) olduğu gibi. Baselitz Demokratik Almanya Cumhuriyeti sanatçısı Volker Stelzmann ın üniversiteye öğretim üyesi olarak atanmasını protesto etmek amacıyla 1989 da Berlin Güzel Sanatlar Yüksek Okulundaki profesörlük görevinden istifa etti. Yüzyılın 100 Ressamı

Karel Appel (1921-2006) Hollandalı ressam Appel, Cobra adlı sanatçı topluluğunun kurucuları arasında yer almaktadır. Appel yapıtlarında soyut-dışavurumcu ve fıgüratif öğeleri birleştirmektedir. Appel bir berberin oğlu olarak Amstderdam da dünyaya geldi. Okulu bitirdikten sonra sanatçı olmak amacıyla 18 yaşında baba ocağından ayrılmadan önce, bir süre babasının berber dükkanında çalıştı. 1940 da Hollanda nın başkentinde bulunan Güzel Sanatlar Akademisinden burs aldı. İlk dönem yapıtlarında Henri Matisse ile Pablo Picasso nın etkilerine rastlanmakta. 1949: Cobra nın Kuruluşu Appel 2. Dünya Savaşından sonra stilini kökten değiştirerek Jean Dubuffet nin ham sanatına (art brut) ve primitif sanata yöneldi. Appel kuvvetli bir etki bırakan kaba resimlerini ilk kez 1946 da Amsterdam da bir grup sergisi çerçevesinde sundu. Aşağı yukarı aynı zamanda avantgard sanat çevreleriyle temasa geçti ve 1948 de hemşerileri Constant ve Corneille ile birlikte De-Stijl hareketinin geometrik biçim anlayışına tepki gösteren Deneysel Topluluğu oluşturdular. Üç sanatçı birlikte Reflex adlı dergiyi çıkardı. Bir yıl sonra Belçikalı Pierre Alechinsky ve Danimarkalı Asger Jorn ile birlikte Cobra topluluğunu kurdular. Bu topluluk adını ressamların geldikleri metropollerden Copenhag, Brüksel, Amsterdam almaktadır. Bir resmin bundan böyle çizgilerden ve renklerden oluşan salt bir konstrüksiyon olamayıp bir hayvan, gece, haykırış, insan ya da hepsi beraber olacağını programlı bir şekilde açıkladılar. 1949: Skandal Appel 1949 da Amsterdam belediye binasına boyalı bir ahşap rölyef yapması için sipariş aldı. Fragende Kinder (Sorgulayan Çocuklar) adı altında yaptığı zengin renkli çalışması bir skandala neden oldu. Devlet memurları bu yapıtı uygunsuz bularak üzerini tereyağı ile sıvadılar. Rölyef bunun ardından geçici olarak başka bir yere asıldı. Bu tartışmalardan sonra Appel e, kendi deyimiyle Barbar imajı yapıştı. Sanatçı toplantılarında yüksek sesle inleyerek ve haykırarak boyalarını tuvalın üzerine fışkırtırdı. Yurdu Hollanda ya en çok üç gün dayanabildiğini ifade eden Appel, 1950 de Paris e taşındı. Burada kendisi için tipik olan figüratif ve soyut öğeleri bağdaştırma tekniğini geliştirdi. Appel figürlerini agresif bir biçimde deforme ediyordu (örneğin Trajik Nü de (1956) olduğu gibi). Renkleri geniş fırça darbeleriyle sürüyor, benim boya tüpüm bir roket gibidir diyordu. 1960: Ödül Alması Appel atölye deki çalışmalarına paralel olarak sık sık kamu binalannı tasarlama siparişleri alıyordu. Böylelikle 1959 da Paris te bulunan UNESCO binası için Begegnung im Frühling (İlkbaharda Rastlantı) adlı duvar resmini yaptı. 1960 da 39 yaşındaki sanatçı, o tarihe kadarki en genç sanatçı olarak Frau mit Serauss (Buketli Kadın) (1957) adlı tablosu için New York Solomon R. Guggenheim uluslararası ödülünü aldı. Cırlak kırmızı, sarı ve mavi renklerden oluşan sarmal kompozisyonuna boyayı öylesine kalın sürmüştü ki tablosu adeta bir rölyef görünümündeydi. Appel bu ödülü alınca, ABD de dahil olmak üzere, adını duyurmayı kesinlikle başarmıştı. 70 li Yılların Başlamasıyla: Heykeller Appel Fransa da Auxerre yakınlarında kendine bir saray satın aldı. Ondan iki yıl sonra, Mayıs hareketleri sırasında, üniversite öğrencilerinin tarafını tutarak yaralı bir öğrenciyi polis despotluğunun kurbanı olarak gösteren bir litografi yaptı. 70 li yılların başında heykeltraşlığa yönelerek polikrom alüminyumdan bir dizi büyük heykel yaptı. Kısa bir süre sonra da insan figürlerini birleştiren büyük boyutlu ahşap yontular yaptı. Stiline sadık kalarak yaptığı tablolarında figüratif çalışmaları daha belirgin ve boya sürüşü biraz daha sakin bir hal aldı; Örn. Zweimal da (İki Kez) (1974). 1977 de Dijon Üniversitesi için Art Robot adlı alüminyum heykeli tamamladı. İzleyen zamanda da, kendisine resimden daha büyük bir biçim özgürlüğü tanıyan heykel çalışmalarına kuvvet verdi. Yüzyılın 100 Ressamı

Altdorfer, Albrecht (1480 - 1538) Manzara resminin öncülerin den Alman ressam ve oymabaskı sanatçısı. Altdorfer yaşamının büyük bölümünü 1505 te vatandaşı olduğu, daha sonraki yıllarda da resmi kent mimarlığına ve kent meclisi üyeliğine getirildiği Regensburg da geçirdi. Tuna resim okulunun öncülerindendir. Sanatçının ilk figür çalışmalarında kendisini hissettiren manzara ilgisi giderek arttı, Aziz Georgius ve Ejderha da (1510) arka plandaki manzara, baskın bir biçimde öne çıkmaya başladı. Altdorfer Antik Çağdan bu yana ilk gerçek manzara resmini - yani figürsüz manzara resmi - yapan ressamdı. En sevdiği konular Almanya ve Avusturya nın bol yapraklı sık ormanlarıydı. Sanatçı aynı zamanda günbatımını ve pitoresk antik kalıntıları bu tür bir ışıkta betimleyen ilk ressamlardandı. İsa nın Çektikleri, Aziz Sebastian ın Şehit Edilmesi gibi konuları işlediği ve 1518 de tamamladığı Linz yakınlarındaki St. Florian Kilisesi altar panolarının birçoğundaki gece sahnelerinde meşale ışığı, yıldız parıltısı ve şafak aydınlığının sunduğu olanakları araştırmıştır. Altdorfer in başyapıtı sayılan İskender in İssos Çarpışması (1529, Eski Pinakotek, Münih) hem son derece ayrıntılı bir savaş sahnesi, hem de hayli dramatik ve anlatımcı bir manzaradır. Altdorfer in resimlerinde egemen olan fantastik öğeler sanatçının çoğu kahverengi ya da gri-mavi kâğıtlara siyahla çizdiği ve beyazla vurguladığı desenlerinde de görülür. Genellikle küçük boyutlu olan oyma- baskılarıyla ağaçbaskılarında şakacı bir düş gücünün izleri sezilir. Sanat yaşamının sonlarına doğru Altdorfer aside yedirme baskı yöntemiyle bir dizi manzara gerçekleştirmiştir.

Constantin Brancusi (1876-1957) Romanyalı heykelci Birçok sanat tarihçisinin döneminin en büyük heykelcisi saydığı Constantin Brancusi, on bir yaşında, ailesiyle oturduğu çiftlikten ayrılarak Craiova da değerli, abanoz kaplama eşyalar yapan bir mobilyacının yanında çıraklık etmeye başladı; bir yandan da yöredeki Uygulamalı Sanatlar Okulu ndaki dersleri izleyerek, heykelcilik alanındaki eşsiz yeteneğiyle dikkati çekti. 1902 yılında, Bükreş Güzel Sanatlar Okulu nu bitirince, Paris e yayan gitmeye karar verdi. 1904 te Paris e ulaşarak, kısa bir süre için Güzel Sanatlar Akademisi ndeki dersleri izledi ama çok geçmeden sanatını büyük ölçüde etkileyecek olan Rodin in öğütlerini dinleyerek akademiden ayrıldı. Ne var ki, Rodin in birlikte çalışma önerisini de, büyük ağaçların gölgesinde hiçbir şey yetişmez diyerek geri çevirdi. Tek başına, romantizmi, anlatımcılık, duyguculuk akımlarına karşı bir sanat geliştirdi ve soyutlamaya yönelen ilk sanatçılardan biri oldu. Brancusi nin sanatı, kendini mutlağı aramaya daha iyi verebilmek için önceden hazırlanmış her türlü eğilimi yadsıyan bir karşı çıkma sanatıdır. Yapıtlarını her türlü gerçekçi ayrıntıdan arındırmış, konu edindiği düşünceleri ya da biçimleri geometrik yapılara indirgemiş bir sanatçı olan Brancusi, yinelemeleri ritimlere son derece önem vermiş (Sonsuz Sütun ve Adem ile Havva adlı yapıtları, bu eğilimini yansıtan anlamlı örneklerdir), tıpkı bir ressamın yaptığı gibi, büyük bir titizlikle seçtiği gereçlerin duyumsal niteliklerini vurgulamıştır. Yüzeylerin parlatılmasına da büyük gösteren (çok sık işlediği Yavrukuş teması bunu açıkça kanıtlar) heykellerini taşıyan altlıkları karşıtlık yaratabilecek gereçlerden oluşturarak, sözgelimi cilalı beyaz mermerden bir heykeli siyah kadifeden bir yastık üstüne yerleştirerek ya da oturmalık yerine aynalar, parlak çelik levhalar kullanarak özel etkiler yaratmayı başarmıştır Gelişim Hachette

Donato Bramante (1444-1514). Asıl adı Donato d Angelo Lazzari olan Bramante, daha önce Floransa da Brunelleschi nin yaptığı gibi, Rönesans ın ilkelerini ortaya koyarak. İtalyan mimarisinin evrimi içinde belirleyici rol oynamıştır. Ortaya koyduğu yapıtların değerini kısaca özetlemek için, amansız düşmanı Michelangelo nun şu sözlerini anımsatmak yeterlidir: Bramante nin, Eskiçağ dan günümüze adı anılacak en büyük mimarlardan biri olduğunu kimse yadsıyamaz. Urbino daki atölyelerin hümanist ortamı içinde yetişen Bramante nin yaşamı ve eğitimi konusunda pek bilgi yoktur. Yapıtlarında, birbirinden kesinlikle ayrılmış iki üslup görülür: Lombardiya döneminin süslü üslubu; Roma döneminin klasik üslubu. Milano da 1479 yılında Ludovico il Moro nun hizmetin girdiğinde resim alanındaki ünü iyice yaygınlaşmış olan Bramante, mimar olarak, yirmi yıl boyunca, yerel geleneğe bağlı kalmış olan Lombardiya kentlerinde, Floransa daki Rönesans hareketinin yeni mimarlık anlayışını kabul ettirmeye çalıştı (üslubu, çok renkli süslemeye geniş yer veren gotik-lombard üslubuyla uyuşur). 1483 ten sonra on yedi yıl kadar Leonardo da Vinci yle aynı yörede yaşayarak, bu süre içindeki verimli düşünce alışverişinden yararlanmayı ve gelecekteki yapıtlarına yön vermeyi bildi. 1500 de Roma ya giderek, eski anıtları inceleyip, yapımlarında egemen olan ilkeleri ve havayı öylesine hızla özümledi ki, ilk yapıtı Tempietto di San Pietro in Montorio yla, sanat tarihinin dönüşüm noktalarından birini ortaya koydu. Etkileyici yalınlığının bütün güzelliği orantılarının matematiksel uyumundan gelen ve Rönesans mimarlığının başlangıcı sayılan bu başyapıt sayesinde, ömrünün sonuna kadar Roma daki bütün sanat etkinliklerine egemen oldu (bu arada genç Raffaello da, Bramante nin yanında çalışmalara ortak oluyor ve Leonardo da Vinci nin Bramante etkilemiş olduğu gibi, Bramante de Raffaello yu etkiliyor, ona ustalık ediyordu). 1503 te papalık tahtına çıkan Julius II tarafından Vatikan Sarayı nda değişiklikler yapmakla ve yeni San Pietro bazilikasının yapımıyla görevlendirildi. Vatikan Sarayı nda San Damaso avlusundaki yapıları ve eski sarayı Belvedere avlusuna bağlayan 300 metrelik cepheyi yaptı (bu düzenlemeler daha sonra XVII. yy da Bernini tarafından değiştirilmiştir); ama San Pietro bazilikası için düşündüğü tasarıları gerçekleştiremeden öldü.