muki

Hollanda'da kraliçeyi aşağılamaya para cezası ve/veya 5 seneye kadar hapis cezası var.

Atatürkçü milliyetçi sosyalist UĞUR MUMCU ve mirası Uğur Mumcu bugün neden yok? 24 Ocak 1993’ün üzerinden 15 yıl geçti. Kemalist Devrimin en önemli şehitlerinden biri olan Uğur Mumcu tam 15 yıl önce katledildi. Uğur Mumcu’yu katleden gerçek failler bunca yıla rağmen bulunamadı. Cezalandırılamadı. Ancak Türkiye Cumhuriyeti’ni bugün yıkan ve parçalayan failler ortada. Hepimizin gözü önünde vatanımızı satıyorlar. Cumhuriyeti yıkıyorlar. Gizlileri saklıları yok. En tepedeler. Bu yüzden “Uğur Mumcu’nun hesabını soracağız, failleri bulacağız” diyenler bugün ortada yok. Çünkü bugün Türklüğü ve Türkiye’yi yok edenlerden hesap sorma mücadelesini ve iradesini gösteremeyenler, Uğur Mumcu’yu o gün yok edenlerden hesap soramaz. Düşünün bir kere, Amerikancı Rabıta’nın yarattığı sermaye gruplarının parasıyla “Cumhuriyet”çilik yapanlar, ırkçı-bölücülüğün kucağında “solculuk” yapanlar, ABD ve AKP’nin emri altında “Atatürkçülük” yapanlar artık gösteriş amacıyla bile olsa Uğur Mumcu’nun anısına sahip çıkabilir mi? Nitekim çıkmıyorlar da... Başka bir soru: Acaba Uğur Mumcu neden yok edildi? Veya O bugün yaşasaydı ülkemizi yok etmek isteyen ABD ve Kürt-İslamcı faşistlere karşı nasıl mücadele ederdi? Uğur Mumcu’nun hedef seçilmesi bu açıdan çok anlamlıdır. Onun şahsında bir gelenek ortadan kaldırılmak istendi. Amaç Kürt-İslam’ın önündeki taşları temizlemekti. Ulusal Sol’un bayrağını biz gençlere devretti Mustafa Kemal Atatürk’ten, Deniz Gezmiş’lere, Avcıoğlu’na teslim edilen bayrağı teslim almıştı Uğur Mumcu. Bir nevi bu çizginin temiz kalmış, halkın gözbebeği olarak 21. yüzyıla taşınan son fikirsel önderlerindendi. O’nun ortadan kalkmasıyla birlikte herkesin sorduğu soru onun gibi cesur ve devrimci bir mücadeleyi artık kimin verebileceğiydi. Gerçekten de 1993 ile 2000 yılları arasında Ulusal Sol gelenek bayraktarsız kaldı. TÜRKSOLU’nu kuran Atatürkçü devrimci gençlik tarihteki bu sapmaya son verdi. Ulusal Sol bayrağı yine Türk halkının saflarında yükseliyor. Halk pusulasız değil. Ama gelenekteki 7 yıllık kopuş bile emperyalistlere ve Kürt-İslamcılara büyük güç kattı. 1993’ten bugüne değişenlere bakalım. Uğur Mumcu’nun önceden gördüğü, halkı uyardığı her tehlike gerçekleşti. Bağımsız ve üniter Türkiye’nin, Türklüğün ve Atatürk’ün tüm düşmanlarının ipliğini pazara çıkarırdı. Şimdi hepsi iktidarda... Ve hepsinden önemlisi Uğur Mumcu gerçek kurtuluş yolunu, Atatürk Devrimciliğini her fırsatta ortaya koyardı. İkinci Kurtuluş Savaşı ve Atatürk Devrimciliği yeniden canlanmadan bastırılmalıydı. Emperyalistler ve kiralık katillerinin hedefi doğal olarak Uğur Mumcu’ydu. Çünkü O Atatürkçüydü, milliyetçiydi ve sosyalistti. O’nu katledenlerin ve bugün Türkiye’nin başına bela olanların da tüylerini diken diken eden buydu. İhanet planlarının ve katliamlarının nafile olduğunu TÜRKSOLU Geleneği geri dönerek gösterdi. Mustafa Kemal Atatürk’ten, Deniz Gezmiş’lere, Avcıoğlu’na teslim edilen bayrağı teslim almıştı Uğur Mumcu. Bir nevi bu çizginin temiz kalmış, halkın gözbebeği olarak 21. yüzyıla taşınan son fikirsel önderlerindendi. O’nun ortadan kalkmasıyla birlikte herkesin sorduğu soru onun gibi cesur ve devrimci bir mücadeleyi artık kimin verebileceğiydi. Gerçekten de 1993 ile 2000 yılları arasında Ulusal Sol gelenek bayraktarsız kaldı. TÜRKSOLU’nu kuran Atatürkçü devrimci gençlik tarihteki bu sapmaya son verdi. Ulusal Sol bayrağı yine Türk halkının saflarında yükseliyor. Halk pusulasız değil. İhanet planlarının ve katliamlarının nafile olduğunu TÜRKSOLU Geleneği geri dönerek gösterdi. O Atatürkçüydü Uğur Mumcu her şeyden önce Atatürkçü’ydü. Atatürk onun için sadece Ulusal Önder değildi. Aynı zamanda çağımıza ışık tutan, emperyalizmi yıkacak yolu gösteren bir devrimciydi. Tüm mazlum ulusların önderiydi. Bu yüzden hem emperyalizmin uşağı gericilere hem de Atatürkçülüğü çarpıtarak yok etmek isteyen Batı uşağı sahte “Atatürkçülere” karşı hayatının her anında hiç taviz vermeden savaşım verdi. O’nun temsil ettiği gerçek Atatürkçülük, mücadeleci, antiemperyalist ve devrimci Atatürkçülüktü. Kuvayı Milliye’nin, Milli Mücadele’nin içinden doğan bu ideolojik gelenek tarihin en büyük devrimlerinden birini gerçekleştirmişti. Emperyalizme karşı ezilen ulusların ilk mevzisini açmıştı. Bu yüzden gerçek Atatürkçülük hep yok edilmek istendi. Amerikancı 12 Mart ve 12 Eylül faşizmine karşı gerçek Atatürkçülüğü savunan hep devrimciler oldu. Kimisi bu uğurda ipe gitti. Kimi Ziverbey Köşklerinde işkencelere direndi. Kimi de Uğur Mumcu gibi alnının akıyla, dönekleşmeden ve hatta daha da bilenerek ve bilinçlenerek faşizmin zindanlarından geçti. Uğur Mumcu bu yüzden sadece gericilerin değil, gardrop Atatürkçülerinin ve 12 Eylül sapkınlığının da baş düşmanıydı. Beyaz Saray’da peydahlanan 12 Eylül çocuklarının, ABD’nin deyimiyle “bizim oğlanların” iç yüzünü ortaya sermişti. Sivil veya değil, dinci veya “laik” hiç fark etmez. Kimisi Rabıta dolarlarıyla kimi Pentagon düşkünlüğüyle ABD’nin günah yatağına girmişti. Aralarında bir fark yoktu. O günkü adları Türk-İslam’dı. Bugün Türklük takıyyesini de bıraktılar. Apaçık Kürt-İslamcı kimlikleriyle ortadalar. O adeta Atatürkçülüğün turnusol kâğıdıydı. Devran döndükçe Atatürkçü uyanışın er ya da geç ortaya çıkacağı kesindi. Zamanında Amerikancı NATO “kurmaylarının” zulmettiği “sakıncalı piyade” yıllar sonra Harp Okulu’na davet edildi. O günlerde Soğuk Savaş yeni bitmişti. Irak’ın parçalanması ve ABD’nin Ortadoğu’ya girmesi, Türk Ordusu’nun tüm bünyesiyle karşısındaki gerçek düşmanı görmesine neden olmuştu. Güneydoğu’da şehit edilen her Türk erinin, her Türk subayının kanından PKK’ya açıkça destek olan ABD sorumluydu. Bu nasıl gizlenebilirdi? Sakıncalı Türk piyadesi, Atatürk’ün yeni kurmaylarının öğretmeni oluverdi birden. Harp Okulu’nda verdiği Atatürkçülük dersi bitince dakikalarca ayakta alkışlandı. Havanın Türk ulusundan yana döndüğünün en önemli ve en erken işaretiydi belki de bu. Atatürkçüler ve emperyalistler arasındaki tarihsel bir hesaplaşma anı yaşanıyordu. NATO süreci bitmekte, Atatürk süreci başlamaktaydı. Bu yüzden Uğur Mumcu katledildi. Çünkü O gerçek Atatürkçüydü ve yeniden kurulan Ordu-Millet birliğinin genç kuşakları için paha biçilmez bir öğretmendi. O Milliyetçiydi Uğur Mumcu sadece gerçek Atatürkçülüğün değil, gerçek milliyetçiliğin de temsilcisiydi. Mazlum ulus milliyetçiliğinin antiemperyalizmi ve devrimciliği şart kıldığını hep yinelerdi. Türk milliyetçiliği bu yüzden ancak Atatürkçü ve devrimci olmak zorundaydı. Uğur Mumcu doğal olarak, Atatürk’e rağmen ve Atatürk’e karşı ABD tarafından üretilen ne idüğü belirsiz sözde milliyetçi özde faşist akıma karşı amansız bir mücadele verdi. ABD’nin çizdiği “ülkü” için devrimci ve gerçek milliyetçi Türk gençlerinin kanına girenlerin, 1980’den sonra nasıl doğrudan CIA’nin kiralık katili, tetikçisi olarak Avrupa’da provokasyonlar düzenlediklerini ortaya çıkardı. Uğur Mumcu Türk vatanına göz diken her düşmanın karşısına dikilirdi. Gerçek bir Türk milliyetçisi olarak Kürt bölücülüğüne karşı son nefesine kadar savaştı. PKK’yı yaratan ve besleyen esas gücün ABD emperyalizmi ve kontrgerillası olduğunu yılmadan usanmadan ortaya koydu. Bölücü terörün arkasındaki Batılı devletlerin ve terörün finans kaynağı olan uyuşturucu baronlarının maskesini indirdi. Bugün herkesin yaşayarak gördüğünü Uğur Mumcu yıllar öncesinde uyarılarıyla gündeme getiriyor, insanları yükselen Kürt-İslam bölücülüğüne ve onu destekleyen emperyalizme karşı mücadeleye çağırıyordu. ABD’nin ilk Irak saldırısı sonucunda ortaya çıkan Kürt tehlikesini görmüştü. Sorunun emperyalizmin Türklükle hesaplaşması sorunu olduğunu biliyordu. Sevr yeniden gündemdeydi. Önce Irak’ın bölüneceğini ardından da sıranın Türkiye’ye geleceğini, bunu engellemenin tek yolunun Atatürkçü ve antiemperyalist bir mücadele olduğunu vurguladı. İstiklal Savaşı ve Atatürk dönemindeki Kürt-İslam ayaklanmalarını bir bir ele alıp, bölücülüğe karşı gerçek Atatürkçü çözümü yani yeniden Türk milliyetçiliğini egemen kılmayı gündeme getirdi. Bugün “Kürt sorunu” denen “emperyalizm ve bölücülük sorununun” ilk ve en doğru teşhisini O yapmıştı. Aradan yıllar geçti. 2008 yılında koskoca Türkiye’de “emperyalizm ve Kürt istilası sorununun” adını doğru koyan ve doğru Atatürkçü çözüm yöntemini öneren bir tek TÜRKSOLU var. Atatürk’ün milliyetçi çözümü neydi dillendiren başka kimse yok. 1993’te Uğur Mumcu bu yüzden susturuldu. Onun Kürt bölücülüğüne karşı mücadelesi emperyalistler açısından çok tehlikeliydi. Çünkü ortaya belgelerle koyduğu Atatürkçü çözüm yolu uygulanırsa bugün adına BOP denen yeni sömürgeci saldırı tamamen çökecekti. Uğur Mumcu, Atatürk’ün milliyetçi çözümünü 1990’lara taşıyordu. Emperyalistler ve bölücüler onu yok ederek bu çözümü unutturabileceklerini sanıyorlardı. Yanıldıkları yine ortaya çıktı. Bir Uğur Mumcu şehit edildi. Türk örgütlenmesi ve programı Milli Mücadele olarak vücut buldu. Atatürk milliyetçiliği örgütüne kavuştu. Emperyalistlerin ve bölücülerin karşısında artık yalnızca devrimci bir aydın değil, devrimci bir Türk örgütü var. O Sosyalistti Uğur Mumcu, Atatürkçü ve milliyetçi olmanın ilk koşulunun kapitalizme ve emperyalizme karşı olmaktan geçtiğini biliyordu. Aynı zamanda Türkiye’de sosyalist ol manın ilk koşulunun da Atatürkçü ve milliyetçi olmaktan geçtiğinin farkındaydı. O, kişiliği, düşünceleri ve mücadelesiyle adeta Ulusal Sol’un canlı bir manifestosu gibiydi. Savunduğu sosyalizm Türk Sosyalizmiydi. Tıpkı Mustafa Suphi’lerin, Sultan Galiyev’lerin, Deniz’lerin, Avcıoğlu’nunki gibi ulusa dayanan, ulusu savunan ve ulus için şart olan gerçek sosyalizm mücadelesini yürütüyordu. Sosyalizm O’nun için Kuvayı Milliye’nin, Atatürk devrimciliğinin, devletçiliğin, halkçılığın antiemperyalizmin en doğal ve çağdaş sonucuydu. Moskova, Pekin ve Avrupa damgalı komprador “sol” anlayışlara karşıydı. Bu tür sözde “radikal” ve dış kaynaklı akımların nasıl ulusun ve ulus devletin düşmanı olarak bizzat emperyalizmin oyuncağı olabileceğini gösteriyordu. Kürtçülük ve terörizm batağına saplanan “sol”un aslında sağcılık ve hatta faşizmden ibaret olduğunu vurguluyordu. Sömürgecilerin, Batıcıların kafasıyla değil, kendi kafasıyla düşünen bir Türk Sosyalistiydi. Enternasyonalist değildi. 20. yüzyılda ezilen dünyayı ayağa kaldıran her iyi sosyalist gibi milliyetçiydi. İyi bir sosyalist olduğu için bugün sermayenin oyuncağı olan sözde Atatürkçüler gibi kapıkulu değildi. Yıllarca emek verdiği gazetenin emperyalizme ve sermayeye teslim olduğunu gördüğü gün tek tabanca kalma pahasına oradan ayrıldı. Atatürkçü düzeni yıkanın, sermaye düzeni olduğunu bildiği için Batı kaynaklı kapitalizme hep karşıydı. Bu yüzden 12 Eylül “Atatürkçüleri”, mason “Atatürkçüleri”, TÜSİAD “Atatürkçüleri”, AB “Atatürkçüleri”, ABD “Atatürkçüleri” ondan nefret ederdi. Türk ulusunun içinden çıkan, Türk ulusu için mücadele eden ve bu uğurda şehit olan bir Türk sosyalistiydi. Bu yüzden halkına yabancı ve hatta halkına düşman, düşkünleşmiş, dönekleşmiş “solcu” ile Uğur Mumcu arasındaki farkı Türk halkı çok iyi anladı. Tıpkı Nazım Hikmet’e ve Deniz Gezmiş’e sahip çıktığı, kalbinin farklı bir köşesini açtığı gibi, emekçi Türk halkı Uğur Mumcu’yu başının tacı yaptı. O’nun şahsında Türk Sosyalizmine ve Türk Solu’na sahip çıktı. Cenazesine milyonlar aktı. Değil Türkiye’de belki de tüm dünyada bir devrimci için düzenlenmiş en kalabalık törendi. Millet hem sosyalist evladına sahip çıktı hem de gerçek solun yani Ulusal Sol’un Türkiye’deki büyük potansiyelini ortaya koydu. O’nu katledenler bu sol geleneği yok etmeyi amaçlıyorlardı. Yine yanıldılar. Bugün Uğur Mumcu çizgisinin gazetesi, programı ve örgütü var. Ne Deniz’in ne de Uğur’un gözü arkada kalmadı. Uğur Mumcu’nun hiçbir mevkisi yoktu. Hiçbir mal varlığı yoktu. Hiçbir yetkisi de yoktu. Tıpkı Erzurum’daki Mustafa Kemal gibi çıplak bir devrimci irade ve tavırdan ibaretti. Sadece bu tavır, bu irade ve bu yol göstericilik milyonları sokağa döktü. Atatürkçü, milliyetçi ve devrimci direniş potansiyelini ortaya çıkardı. Uğur Mumcu’dan hâlâ gerçek Atatürkçü olamayanlara son bir ders budur. En önemli mevzi halkın mevzisidir. En güçlü bomba da halkın bombasıdır. Uğur Mumcu halkın mevzisinde halk bombası olmayı seçti. Katili ABD emperyalizmi ve PKK Uğur Mumcu, Kürt-İslam faşizmini gören ve karşısına dikilen ilk devrimciydi. Bu yüzden katilinin kim olduğunu bugün çok iyi biliyoruz. Uğur Mumcu’nun son yılları özellikle Kürt bölücülüğüne karşı mücadeleyle geçti. Büyük medyanın yansıttığı gibi kendisi sadece bir laiklik savaşçısı değildi. O ulusa ve Atatürk’ün ulus devletine düşman olan tüm akımlara karşı mücadele ediyordu. Ulus düşmanı ana iki akım ise 100 yıldır değişmiyordu: Gericilik ve Kürt bölücülüğü. Emperyalizmin bu ikisini yeniden tek bir akıma dönüştürdüğünü ilk gören O’ydu. Hedef Türk Ulusu, Devleti ve Ordusuydu. Kürt-İslam birliğini bizzat ismiyle birlikte anan ve bu millet düşmanı akımın arkasındaki ABD emperyalizmini açığa çıkaran oydu. Bu yüzden özellikle 1990’dan sonra ona en çok saldıranlar Kürtçüler ve gericilerdi. Özellikle Özgür Gündem, İkibine Doğru gibi yayınların hedef tahtasındaydı. O’nu derin devletin adamı olmakla suçluyorlardı. Oysa O Türklerin ve dolayısıyla Atatürk’ün Cumhuriyetinin adamıydı. Kendileri yabancı devletlerin ajanı olanlar bunu anlayamazdı. Son yazılarında PKK’yı ve Abdullah Öcalan’ı ABD’nin nasıl yarattığını, ABD güdümündeki kontrgerillanın bölücü terörü nasıl desteklediğini hatta örgütlediğini açığa çıkardı. 12 Mart ve 12 Eylül’de Abdullah Öcalan’ın nasıl korunduğunu, Türkiye’de her türlü sol muhalefete kan kusturan 12 Eylül faşizminin, bölücü terör örgütüne nasıl yol verdiğini halka belgeleriyle gösterdi. Uğur Mumcu’nun son çalışmaları PKK’nın ve bölücülüğün niçin bastırılamadığını çok net ortaya koyuyordu. Çünkü ihanet ve bölücülük zaten Amerikancı iktidarlarca yürütülüyordu. Bu çok önemli saptamalar bazı çevrelerce aşırı tehlikeli bulundu. PKK yayın organlarından Uğur Mumcu’ya yönelik yağdırılan tehditler her geçen gün artıyordu. ABD-PKK-Kontrgerilla bağlantılarını kitaplaştırmadan onu susturmaya karar verdiler. Uğur Mumcu’nun katliamını bizzat ABD kontrası yürüttü. Taşeron PKK idi. Her ikisiyle birlikte yürüyen devlete sızmış Kürt-İslamcı güçler gözcülüğü üstlendiler. Bugün aynı güçler ABD’nin İran için kurduğu Haçlı Ordusu’na yazılıyorlar. Kimisi Kürtçülük davası için, kimisi Sünni Şeriatçılığını bahane ederek. Türklere ise laiklik ve milliyetçilik oltası atılıyor. Uğur Mumcu’nun kendisi hem Kürtçülüğe, hem gericiliğe, hem de ağababaları ABD’ye karşı mücadeleden ibaretti. Eğer yaşasaydı Haçlı Ordusu’na karşı mazlumların antiemperyalist ordusunun başına bizzat kendisi geçerdi. Uğur Mumcu’nun katledilmesinin üzerinden 15 yıl geçti. Gerçekler apaçık ortada. Birileri hâlâ bulanık suda balık avlamaya ve aslında onun anısını kirletmeye çalışıyor. Molla katiller Kürt-İslamcı ve ABD *****. Ve ne yazık ki adresleri Ankara... Hesap sorma mercii de orası. Mücadele dükkânının kepenklerini hiç indirmedi Uğur Mumcu’nun hayatı ve şehadeti bile bizlere ve bugünlere çok büyük dersler verdi. İlk olarak tek kişi bile kalsa mücadeleyi asla bırakmamayı bize öğretti. İkinci olarak bir devrimcinin gücünün ve iradesinin sınırsızlığını gösterdi. Uğur Mumcu’nun hiçbir mevkisi yoktu. Hiçbir mal varlığı yoktu. Hiçbir yetkisi de yoktu. Tıpkı Erzurum’daki Mustafa Kemal gibi ****** bir devrimci irade ve tavırdan ibaretti. Sadece bu tavır, bu irade ve bu yol göstericilik milyonları sokağa döktü. Atatürkçü, milliyetçi ve devrimci direniş potansiyelini ortaya çıkardı. Ama bugün mevki, yetki, mal-mülk sahibi olanlar ve bu mevkileri ve yetkilerini yitirmemek için hep taviz verenler, Türk milleti ve Atatürkçülük için tek bir tuğla örmüş müdür? Halkın gözündeki yerleri acaba nedir? Tek başına emperyalizme meydan okurken ölüme yürüyen Uğur Mumcu mu güçlü ve kalabalıktı, yoksa ABD ve AKP’nin emri altında Atatürkçülüğü (!) kendine yediren mevki ve “güç” sahipleri mi? Sizlerin mevki ve yetkileri halkın hiçbir işine yaramadı ve yaramayacak. Bari halka kendi rahatınızın faturasını çıkarmayın. Uğur Mumcu’dan hâlâ gerçek Atatürkçü olamayanlara son bir ders budur. En önemli mevzi halkın mevzisidir. En güçlü bomba da halkın bombasıdır. Uğur Mumcu halkın mevzisinde halk bombası olmayı seçti. Uğur Mumcu biz Milli Mücadelecilere de bir ders bıraktı: O, “mücadele dükkânının” kepenklerini hiç indirmedi. Bir günde, bir yenilgide beyaz bayrak çekenlerden olmadı. Yaşamı boyunca halkın hafızası ve vicdanı oldu. Uğur Mumcu’yu unutmak, hafızasından çıkarmak bizlerin değil, ancak 22 Temmuz “Atatürkçülerinin” vicdanına sığabilir. . Onun için bize düşen de teslimiyet değil mücadeledir Ali Özsoy

Üniversitelerdeki türban yasağıyla ilgili, MHP ve AKP kurmayları saat 12.00'de TBMM'de biraraya geldi. Yaklaşık bir buçuk saatlik görüşmenin ardından prensipte anlaşmaya varıldı. AKP ve MHP türban sorununun çözümünde anlaştı. MHP Genel Başkan Yardımcıları Cihan Paçacı ile Faruk Bal, İstanbul Milletvekili Deniz Bölükbaşı MHP Grup Başkanvekili Oktay Vural, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek, AKP Grup Başkanvekilleri Sadullah Ergin ile Bekir Bozdağ ileAnayasa Komisyonu Başkanı Burhan Kuzu'nun katıldığı ve yaklaşık 2 saat süren görüşmenin ardından yapılan ortak açıklamada şöyle denildi: “Konu yüksek öğretimde kanayan bir yaradır. Bunun mutlaka çözülmesi gerekmektedir. İki parti müteakip defalar bu yasaya karşı olduğunu çok değişik tepkilerle kamuoyuna açıkça ifade etmişlerdir. Konu iki parti tarafından da hak ve özgürlükler açısından değerlendirilmektedir. Çözüme dönük müzakere yapılmıştır. Genel çerçevede bir mutabakata varılmıştır. Teknik çalışmalarımız devam etmektedir.” Başbakan Tayyip Erdoğan'ın İspanya'dan yaptığı açıklama ile başlayan 'Türbana üniversitelerde serbestlik' tartışmaları, MHP'nin verdiği Anayasa'nın 10'uncu Maddesi'ndeki değişiklik önerisi ile kanun teklifine dönüşmüştü. MHP önceki gün kanun teklifini imzaya açtı. AKP, MHP'nin önerisini yetersiz bularak yeni bir teklif hazırladı. Önceki gece partinin üst yönetimi tarafından ana çerçevesi çizilen teklif 3 maddelik bir Anayasa teklifi öngörüyordu. MHP, sadece Anayasa'nın "Kanun Önünde eşitliği" düzenleyen 10'uncu Maddesinde değişiklik teklif etmişti. AKP buna ek olarak, "Temel haklar ve Özgürlükleri" düzenleyen 13'üncü Madde'de ve "Eğitim, öğrenim hakkı ve ödevi"ni düzenleyen 42'nci Madde'de de değişiklik istiyordu. AKP'liler dün tekliflerini MHP'ye sundu. Ancak MHP'liler de AKP'nin teklifine tepki gösterdi. İki partinin hukukçu milletvekilleri bugün saat 12.00'de Başbakan Erdoğan'ın Meclis'teki odasında bir araya geldi. Yaklaşık bir buçuk saatlik görüşmenin ardından prensipte anlaşmaya varıldı. Türbanın üniversitelerde serbest bırakılması için 10'uncu ve 42'nci maddelerinde değişiklik yapılması kararına varıldı. Ancak heyetlerin görüşmelerinin ardından son kararı yine Erdoğan ve Bahçeli verecek. 24 Ocak 2008 hurriyet

Dini inançları özgürce uygulamak yasak diye bir şey yok zaten ülkemizde. Yeter ki diğer insanlara dinin görevlerini zorla yerine getireceksiniz diye baskı yapılmasın.

Yapabildiğimiz ancak bu zaten, saygı ile anmak.

Ben şahit olmadım hristiyanların ya da yahudilerin dinlenme günlerinde çalışmıyor olmalarına. Tanrı sözü değişmez amaaaaaa, farklı koşullarda farklı uygulamalar vardır. Yani herkes kafasına göre uyguluyor, kafasına göre eklemeler yapıyor, doğru mu? E o zaman Tanrı'nın değişmeyen hükümlerine ne oldu? Tamamlamıyor, sadece daha fazla çelişkiye neden oluyor, çünkü bazı durumlarda hem tarih açısından hem de anlatılan hikaye açısından farklılıklar var. İsa konuşurken siz yanıbaşında mı oturuyordunuz da o kadar eminsiniz İsa'nın konuştuğundan? Derler ya hani: Kulağınla duymadığın, gözünle görmediğin olaylara güvenme/inanma. Bence de!

Değişen, gelişen dünyada bunlar son sözü mü Yüce İblis'in, yoksa değişime ve gelişime göre yeni bildiriler de gelecek mi?

E işte! Ufak tefek, bazen de büyük farklılıklarla al birini vur birine.

YÖK Başkanvekili Prof. Dr. Aybar Ertepınar, bu görevinden istifa etti. Prof. Dr. Ertepınar, yaptığı açıklamada, "Başkanımızın görev süresiyle birlikte benim başkanvekilliğimin de bitmesi gerektiği inancındayım" dedi. 11.12.2007 *** Bir istifanın perde arkasındaki fotoğraf! Yukarıdaki fotoğrafı hatırlıyorsunuz değil mi? Harf devrimini gerçekleştiren Atatürk Türk halkına Latin harflerini öğretiyor... Peki, bu fotoğrafta Atatürk'ün hemen arkasında duran genç adam dikkatinizi çekmişmiydi hiç? Sanmam... O genç adamın adı Coşkun Ertepınar... Mili Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Şube Müdürlüğü, Halk Eğitim Genel Müdürlüğü, Milli Eğitim Bakanlığı Müşavirliği yaptı. 9 Ağustos 2005 tarihinde Ankara'da vefat etti. *** Fotoğraftaki genç adam, YÖK Başkanlığı'na Prof. Dr. Yusuf Ziya Özcan'ın atanması üzerine tereddüt bile etmeden istifayı basan YÖK Başkanvekili Aybar Ertepınar'ın babası... Dün Aybar Bey'e neden istifa ettiğini sordum. Bana bu fotoğraftan söz etti ve "O fotoğraftaki adamın oğlu olmanın bir sorumluluğu vardır. Babam da benim durumumda olsa aynı şeyi yapardı" dedi... Aybar Ertepınar, "Atatürk'ün yanındaki adam"ın oğlu olmayı, "Malezya'daki Atatürk karşıtı bir üniversitede görev yapan adam"ın emrinde çalışmaya tercih etti! İktidar ve para uğruna değişen adamlar, kadınlar ve eşcinseller; sözüm size: Bu ülkede sadece siz yoksunuz; ruhlarını satmayan gerçek aydınlar da var! Siz, kendi çirkinliğinizde boğulun... Mustafa Mutlu *** Aynı yazarın aydınlarla ilgili bir yazısı: Paranın ucunu gören ‘muhafazakâr’ oluyor! Adam ülkenin en ünlü tiyatro sanatçılarından biri... Şehir Tiyatroları’nın Genel Sanat Yönetmenliği’ni yapmış... Şimdi Belediye Başkanı’nın Genel Sanat Danışmanı... Soruyorlar bu beyefendiye, “Şehir Tiyatroları’na gerçekten ihaleyle sanatçı alınıyor mu?” diye... “Gak” diyor, “guk” diyor, “Yok” diyemiyor... Çünkü var; o da bunu biliyor... Ama “var” dese, “maaş”ı gidecek elinden... Bu yüzden topu taca atıp konuyu değiştiriyor, iktidara övgü düzüyor... *** Diğeri ünlü bir eşcinsel... Pala bıyıklı... Modacı... Düne kadar sadece magazin yıldızlarına elbise dikerken, birdenbire AKP tarafından keşfediliyor... Beyoğlu Belediyesi zabıtalarına, PTT çalışanlarına, THY personeline kıyafet tasarlıyor... Karşılığında çuvalla para götürüyor... Ve bu eşcinsel modacı, birdenbire “aslında ne kadar muhafazakâr” olduğunu keşfediyor... Yetmiyor, “türbana özgürlük savaşçısı” kesiliyor... *** Böyle onlarca örnek sıralayabilirim... Paranın ucunu görünce kapanan çıplaklar mı istersiniz, birdenbire “Müslümanlar üzerindeki baskı”yı keşfeden sosyologlar mı? Tıpkı bazı yağcı gazeteciler, çıkarcı belediye müteahhitleri gibi onların da tek amaçları var: İktidara, dolayısıyla paraya yakın olmak! Hiçbir ülkede gerçek aydınlar, sanatçılar, gazeteciler, bilim adamları; iktidar ve para uğruna ilkelerine ve toplumuna bu kadar ihanet etmez... Bizdeki bu iskeletsiz adamları, kadınları ve eşcinselleri; sakın o “gerçek aydınlarla, gerçek sanatçılarla, gerçek bilim adamları”yla kıyaslamayın... Çünkü onlara ne aydın ne sanatçı ne bilim adamı... Onlara dense dense, “paralı asker” denir... Hepsine “hayırlı satışlar” dileriz! Gazetevatan 05.01.2008

Evet bu doğru. Yaratan tek ama, arada bir fark var. Muhammed Yaratan'ı öcü olarak canlandırmış ve bu Yaratan'a kendi hırslarını, küskünlüklerini, haksız davranışlarını, insan kayırmalarını, kadına değer vermeyişini vs. vs. sanki Yaratan'ın sözüymüş gibi çekinmeden dile getirmiş. Bu çekinmeden dile getirişlerin hesabını sormamışmıdır kendisine Yaratan; 'sen hangi hakla benim sözümmüş gibi bunları çekinmeden dile getirdin' diye. Problem yok diyorsunuz ama, problem şuradan kaynaklanıyor. Muhammed'in sözleri insanlar arası kavgaya, tartışmalara ve Muhammed'e inanmayıp onun Allah'ına iman etmeyenlerin ve bu durumu eleştirenlerin öldürülmesine kadar gidiyor. Oysa benim inandığım Yaratan'ın böyle bir sorunu yok. 'İster inan, ister inanma, istersen haklı veya haksız yere beni eleştir, ben senin dünyada insanlık için yaptıklarınla ilgilenirim' diyor.

Diğer tarafta Tanrı ile (siz nasıl Muhammed'in Tanrı'sından eminseniz, ben de bunun kesinlikle Muhammed'in Tanrı'sı olmayacağından eminim) yüzyüze kaldığım zaman kimseden yardım beklemiyorum. Onun içindir ki, Muhammed'in hayali ayetlerine zerre kadar inanmıyorum. Ben Muhammed'in Tanrı'sına iman etmiyor, ancak benim inandığım Tanrı'ya elimden geldiği kadar layık yaşamaya çalışıyorum. Ama, bunu yaparken de kendimi gereksiz ayin ve adetlere kaptırmıyor, kendimi kasmıyorum. Misyonerlik yapıp, insanları Muhammed'in hayali Tanrı'sı ile korkutmuyorum.

Sevgili yersoy, eksikliğiniz hissedilecek bu sitede. Umarım kendinizi fazla özletmezsiniz.

Evet ya, Muhammed'in Allah'ı insanları cennet vaadiyle kandırıyor, sizlerin gözleri de cennetten başkasını görmüyor. Diğer tarafta ne olacağım korkusuyla sizler de bu masallara inanıyorsunuz. Muhammed'in Allah'ı insanların haklarını en iyi düşünense neden bu dünyada düşünmüyor? Neden yatın kalkın bana itaat edin ki, sizleri cennetime alayım deyip olayı ileri tarihe atıyor? Müslümanın değer yargısı diye bir şeyi yok. Müslümanın diğer dünya korkuları var desek daha yerinde olur. Bazılarına da 'Allah yolunda malınla, canınla savaşırsan cennetliksin' diyor. Şükür ki bir çok müslüman (şimdilik) bunu görmezden geliyor. Olmazsa olmaz şartlarına gelince: Siz bir kadın olarak Muhammed'in kitabındaki gibi insanların aşağılanmasını, bazılarının bazılarına üstün olmasını, soyulmasını vs. uygun görüyorsanız diyecek bir sözüm yok. Devam edin, ne de olsa yatıp kalkıp iman etmekle bu dünyada çektiklerinize karşılık sizi cennet bekliyor. İnsan hakları, kadın hakları da neymiş!!!

Yani şimdi Tanrı'da 'vayyyy bu dili konuşuyorsunuz ha' diye bizi cazır cazır yakarmı diyorsun sevgili suheyla?

Tamam ya, sağır ve dilsizi oynarız.

Sevgili Suheyla, valla ben de anlamadım. Her şey arap saçına benziyor.

En iyisi topluca Esperanto öğrenelim. Tanrı ve yardımcıları bu dili nasılsa biliyordur.

Günah işlenen yerlere, mesela kumar oynanan, içki içilen, herhangi bir çalgı aleti, mesela tv bulunan yerlere rahmet melekleri girmez. Böyle yerlerde namaz kılmak mekruh olur ve edilen dua da kabul olmaz. (Nisabül-ahbâr) Mekruh olarak kılınan namaz sahih olur. Yani o kimse, namaz borcundan kurtulursa da, namaz kılmakla hasıl olacak büyük sevaba kavuşamaz. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki: Canlı resmi, köpek ve cünüp bulunan yere rahmet melekleri girmez. (Nesai) Heykel ve her çeşit insan ve hayvan biblosu bulunan odaya rahmet melekleri girmez. (Müslim) Cers (çan, çıngırak) bulunan odaya rahmet melekleri girmez. (Nesai) Cers, şeytanın mizmarıdır. (Müslim) Mizmar her türlü çalgı aletidir. (Müncid)) Şeyh-ül-İslam Ahmet ibni Kemal efendi hazretleri buyuruyor ki: 'Mizmarları kırmak için gönderildim' hadis-i şerifi, (her çeşit çalgıyı yasak etmekle emrolundum) demektir. (Kırk hadis) Kendisi kullanmasa bile, herhangi bir çalgı aletini evinde bulundurmak günah olur. (Hadika) Muhammed, Abdullâh İbnu Ömer'in rivayetinde ziyâret için gelmiş olduğu, Sefine Ebû Abdirrahmân'ın rivayetinde de beraber yemek için vaki davet üzerine gelmiş olduğu kızı Fatma'nın evine, kapıya asılmış olan nakışlarla süslü perde sebebiyle girmeden geri döner. Gerçi bazılarınız hadislere inanmayıp Kuran'ı baz alıyor ama, hadislerde hiç de öyle yabana atılacak gibi değiller. Şimdi biri bana açıklayabilir mi? Süslü perdeler, heykeller, çeşit çeşit çalgı aletleri, insan ve hayvan bibloları, duvarında Bouguereau'nun Birth of Venus'u, Gérôme'nin Femme Turque au Bain'i asılı olan kişilerin evlerine, odalarına rahmet melekleri girmiyorsa, neden bu insanlar refah içinde de, bütün bunları evinde bulundurmayan insanların refah düzeyi aşağılarda? Yoksa bütün suç televizyon ve bilgisayarlarda mı? Hani hepimizin evinde var ya, ondan soruyorum.

Valla sayın demirefe, güldürdünüz beni. Demek Muhammed'in Tanrı'sı yanlış yapmış ki, düzeltme ihtiyacı hissediyorlar. Bence de düzeltmesinler, sil baştan yeni peygamber, yeni kitap...

Maddi karşılık yok belki ama, severek yapmanızın sonunda Cennet vaadi var, öyle değil mi?

Forumun bu bölümü üstü kapalı dediğiniz konularla dolu. Bir zahmet bakıverin.

Bu kişiler istedikleri kadar karar verip; 'sermektedir, anlaşılmaktadır, ifade etmektedir, değişmektedir, uygun olacaktır' desinler diyebildikleri kadar. Amaaaa, böyle basit bir şekilde kurtulunamaz çarpıklıklardan, yalanlardan, haksızlıklardan, insan kayırmalardan, kadını hiçe saymalardan vs. vs. vs. vs.

Aa, demode oldu demeyin, daha geçenlerde kapımı çaldılar.

Yani siz insanlara günün teknolojisini kullanıp hadlerini bilmeleri gereken yazılar gönderiyorsunuz. Yehovanın şahitleri gibi kapı kapı da dolaşıyormusunuz?

Tanrı mı yoksa İblis mi bizi daha çok seviyor? İblis'in cennetten kovulmadan önceki ismiydi Lucifer/İblis henüz Adem ve Havva yaratılmamışken. Tanrı'nın en çok sevdiği en gözde meleğiydi, favorisiydi. Daha sonra 'kibrine ve hırsına yenik düstü, tanrılığa özendi, lanetlendi ve cennet bahçelerinden kovuldu' deniliyor ama hakikaten böyle mi oldu? Yoksa İblis, Tanrı'nın her konudaki eşitsizliğini anlayıp da, buna mı karşı geldi sadece? Araf 11 - 11. Andolsun sizi yarattık, sonra size şekil verdik, sonra da meleklere, Âdem'e secde edin! diye emrettik. İblis'in dışındakiler secde ettiler. O secde edenlerden olmadı. Araf - 16 İblis dedi ki: Öyle ise beni azdırmana karşılık, and içerim ki, ben de onları saptırmak için senin doğru yolunun üstüne oturacağım. 17. "Sonra elbette onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağım ve sen, onların çoklarını sükredenlerden bulmayacaksın!" dedi. 18. Allah buyurdu: Haydi, yerilmiş ve kovulmuş olarak oradan çik! Andolsun ki, onlardan kim sana uyarsa, sizin hepinizi cehenneme dolduracağım! Bakın görün işte! İblis'e uyanların hepsi cehenneme! Aslında İblis insanları serbest bırakıyor. Kendisine tapılmasını istemiyor (tapanlar var gerçi ama, bunlar İblis'in kendisine tapılmasını istediğinden değil, kendileri böyle istediklerinden tapıyorlar). Ama din kitaplarında Tanrı, bedeli ne olursa olsun kendisine tapılmasına engel olacak ne varsa karşı geliyor. Neymiş efendim, İblis insanları yanlış yola sevk edermis. Hayır! Iblis insanları yanlış yöne sevk etmiyor. İblis, insanları düsünme ve muhakeme yoluna sevk ediyor. İnançlıların önlerine bir metin konuluyor ve bu metin bunların kulağına hoş geldiğinden inanmak için yeterli oluyor. Oysa önlerine hazır konulmuş metinleri papağan gibi tekrarlamak yerine, İblis insana 'yaaa, ben ne teklarlıyorum, neler saçmalıyorum' dedirttiği gibi, kişinin birey olabilmesine yardımcı oluyor ve kişinin inandığı şeyi haklı yere eleştirebilmesini sağlıyor. Kötülükleri insana İblis yaptırıyor deniliyor ayrıca. Burada ben de sayın demirefe'nın 'soyuta atama'sını tekrarlayacağım. Ne dersiniz, doğruluk payı var mı, yok mu?