Post Mortem (Ölümden Sonra) Fotoğraflar

[Φ gloria]

Post mortem “ölümden sonra” anlamına gelen bir kelimedir.  Post mortem fotoğraflar ise kişi öldükten sonra, ondan hatıra kalması amacıyla onunla ile birlikte çekilen son fotoğraflardır.

 

Tarihte ilk olarak sanırım yani daha öncesi var mı bilmiyorum, 15. yüzyılda ölen rahiplerin ressamlar tarafından çizilen resimleri gösterilebilir.  Ölüm maskelerini saymayalım tabii, o şu an bu açtığım konuyla ilgili değil…

 

Neyse işte özellikle 19. yüzyılda fotoğraf çektirmek çok lüks bir olaydı bu nedenle kişilerin genelde yaşarken fotoğrafları olmazdı, aileden bir kişi öldüğünde sadece son bir hatıra olması için post mortem fotoğraflar çekilirdi. Bu fotoğraflarda aile ölen kişiyle birlikte görülür ve ölen kişi sanki yaşıyormuş gibi giydirilerek ve süslenerek poz verdirilirdi.

 

Bilemedim, sevdiği ölenin fotoğrafla onu ölümsüzleştirme çabası  acı aslında ve melankolik…

 

[Φ Evrim]

yani ne denir bilemedim açıkçası : (

okurken bile zorlandım.

[Φ gloria]

 

 

 

[Φ gloria]

yani ne denir bilemedim açıkçası : (

okurken bile zorlandım.

 

Bilmiyorum ilginç işte... Gerçekten de bu fotoğrafların insanı çektiği söyleniyor beni de çekti, öyle psikopatça birşey değil, özünde taşıdığı anlam sanırım etkileyici olan...

[Φ gloria]

 

 

[Φ gloria]

[Φ gloria]

 

 

 

[Φ gloria]

 

[Φ Evrim]

bu fotoğrafların beni ürküten tarafı ölülerin yanındakiler yüz ifadeleri bir ölüyle değilde bir canlıyla fotograf çektirir gibi.

[Φ gloria]

Ben aslında tekniği çok iyi bilmem ama dönemin fotoğraf makineleri uzun süreli pozlama yapıyorlarmış doğal olarak makine karşısında hareketsiz bekleme süresi uzadıkça uzuyor, bu aslında canlının doğallığını bozuyor çünkü uzun süre harketsiz kalmaları isteniyor kendilerinden oysa canlı olan için bu zor bu nedenle ölü olan net bir şekilde fotograflanır yani daha canlı görünürken canlı olan flulaşıyormuş. BU da fotoğrafçı için mükemmel pozlama fırsatı yaratıyormuş.  Resimlere dikkatli bakınca gerçekten de öyle, ölüler hep daha net görünüyor. 

 

Bu durum zamanla ticarete dönüşmüş öyle ki şöyle reklamlar göze çarpabiliyormuş:

 

“Çocukların ve ölü insanların fotoğraflarını kendi yerimizde veya evinizde çabucak çekiyoruz!”  veya "Bir saatte ölü insanı çekmeye hazırız!" (Jay Ruby - Secure the Shadow, Death and Photography in America. sy. 53)

 

bu fotoğrafların beni ürküten tarafı ölülerin yanındakiler yüz ifadeleri bir ölüyle değilde bir canlıyla fotograf çektirir gibi.

 

Ölüyü aslında ölü gibi değil de canlı gibi hatırlama kaygısı diye düşünüyorum o yüzlerdeki ifadeyi... Onun ölmüş olduğunu düşünmek istemiyor olabilirler ya da öyle hatırlamak istemiyor olabilirler, gayet doğal sanki yaşam devam ediyormuş gibi.. Yani belki de onlar için bu fotoğrafı çektirmek ve sanki ölmemiş gibi çektirmek ölüyü öldürmek değil yaşatmak arzusundan... 

 

Bilemeyiz ki...

Ve tabii anlayamayız da... 

[Φ Huhuhi]

 

Daha doğmadan poz verenleri de hatırlatıp bir kaç postmortem fotoğraf da ben eklemek istedim.

 

 

 

 

[Φ Evrim]

korku, gerilim içeren film yada fotograf farketmez bakamıyorum ben.

hatta filmlerde kötü sahnelere bile dayanamıyorum yüzümü kapatırım.

bu postmodern sanat akımı da bana bu duyguları veriyor.

o yüzden bu başlıktan hemmen uzaklaşıyorum : )

[Φ gloria]

korku, gerilim içeren film yada fotograf farketmez bakamıyorum ben.

hatta filmlerde kötü sahnelere bile dayanamıyorum yüzümü kapatırım.

bu postmodern sanat akımı da bana bu duyguları veriyor.

o yüzden bu başlıktan hemmen uzaklaşıyorum : )

 

ama her ne kadar uzaklaşmak istesen de eninde sonunda bu başlık da seni kendine çekiyor... Çünkü burada büyüleyici bir şey var bence demek istiyorum ama sonra psikolojik olarak yorumum yapılacak diye çekiniyorum

[Φ Evrim]

ama her ne kadar uzaklaşmak istesen de eninde sonunda bu başlık da seni kendine çekiyor... Çünkü burada büyüleyici bir şey var bence demek istiyorum ama sonra psikolojik olarak yorumum yapılacak diye çekiniyorum

buna da psiko analiz şeysi yapana, yok artık deriz o zaman : )

zaten yanlış yazmışım, post mortem olacakmış, post modern demişim 

[Φ democrossian]

4. ve 6. resimler beni zorladı. Bunlarda hangisi ölü hangisi canlı anlayamadım. Bunlar ustalıklı hazırlanmış. Bence 4. resimde oturan kadın ölü. 6. resimde ise küçük olan çocuk ölü. Özellikle 4. resim kusursuz... Yoksa ayaktaki kadın ölü olmasın gibi bir hisse kapılıyorum.

 

Oturan kadının eline resim verilmesi, canlı imajı vermek için, dolayısıyla ölü o diyorum ama, ayaktaki kızcağızın kolları sanki yapay şekillendirilmiş gibi. Yoksa ölü olan oncağız mı... Özellikle bu kusursuz resim beni çok zorladı.

[Φ gloria]

4. ve 6. resimler beni zorladı. Bunlarda hangisi ölü hangisi canlı anlayamadım. Bunlar ustalıklı hazırlanmış. Bence 4. resimde oturan kadın ölü. 6. resimde ise küçük olan çocuk ölü. Özellikle 4. resim kusursuz... Yoksa ayaktaki kadın ölü olmasın gibi bir hisse kapılıyorum.

 

Oturan kadının eline resim verilmesi, canlı imajı vermek için, dolayısıyla ölü o diyorum ama, ayaktaki kızcağızın kolları sanki yapay şekillendirilmiş gibi. Yoksa ölü olan oncağız mı... Özellikle bu kusursuz resim beni çok zorladı.

 

Yukarıda şöyle bir bilgi vermiştim:

 

 

 

Ben aslında tekniği çok iyi bilmem ama dönemin fotoğraf makineleri uzun süreli pozlama yapıyorlarmış doğal olarak makine karşısında hareketsiz bekleme süresi uzadıkça uzuyor, bu aslında canlının doğallığını bozuyor çünkü uzun süre harketsiz kalmaları isteniyor kendilerinden oysa canlı olan için bu zor bu nedenle ölü olan net bir şekilde fotograflanır yani daha canlı görünürken canlı olan flulaşıyormuş. BU da fotoğrafçı için mükemmel pozlama fırsatı yaratıyormuş.  Resimlere dikkatli bakınca gerçekten de öyle, ölüler hep daha net görünüyor.

 

Bu bilgiden yola çıkarak 4. fotografta ölü olan kişinin daha net çıktığından dolayı ayakta duran kişi olduğunu düşünüyorum. Zaten dimdik duruyor, insan uzun pozlama sırasında öyle güzel çıkabiliyorsa demek ki bir sorun olması lazım... Yani hiç kımıldamaması falan gerekir ki bu da normal, yaşayan bir insan için pek kolay bir şey değil...

 

Bence 6. resimdeki her iki çocuk da ölü... Öyle olduğunu tahmin ediyorum çünkü dikkat edersen her ikisinin de bacaklarının arkasında askılık falan gibi birşey duruyor. Yani ikisi de ayakta durabilsinler diye bir alete sabitlenmiş olabilirler... Ayakta duran ölülerin arkasında zaten hep o askılık gibi duran sabitleyicilerden var, görünüyorlar... Hatta 4. numaralı fotograftaki kızın arkasında da var dikkat edersen, ben de şimdi o ayrıntıyı fark ettim. 6 numaralı fotografta iki tane görüyorum, her iki çocuğun da arkasında sabitleyici birşey var sanki. Ne dersin, olabilir mi ki? Ama ölü olan eğer tek kişiyse o zaman bence de kesinlikle küçük olan çocuk...

 

Bak mesela tek başına ayakta duran  bir kişinin post mortem fotografı var, onda o askılık gibi duran sabitleyici daha belli..

 

[Φ gloria]

@@democrossian Üstte yazdıklarımla ilgili alamadım yorumunu, merak ediyorum bu konuda ne düşündüğünü, aynı fikirde miyiz yoksa farklı düşüncen mi var? Bak meraktayım. 

[Φ Huhuhi]

 

 

Tamamen haklısın sevgili @@gloria

[Φ gloria]

 Tamamen haklısın sevgili @@gloria

 

Harikasınnn!

[Φ irinçköl]

Korku filmi gibi ya pek hoşlanmasam da ilginç geldi resimler .Tek olanlar neyse de canlı cansız bir arada içim bulandı.

 

 

[Φ democrossian]

@@democrossian Üstte yazdıklarımla ilgili alamadım yorumunu, merak ediyorum bu konuda ne düşündüğünü, aynı fikirde miyiz yoksa farklı düşüncen mi var? Bak meraktayım. 

 

Doğru söylemişsin, katılıyorum. Dediğin gibi olmalı. Ayaktaki siyah elbiseli kızcağız ölü olmalı. Öbür puanlı elbiseli çocuklar konusunda emin olmak zor. Ama destek aparatının ayağı büyük çocuğun arkasında var, diğerinde görünmüyor. Küçük çocuk yaşıyormuş galiba...

 

O değil de yeni verdiğin resim öyle başarılı ki adamın ölü olduğuna inanmak çok zor. Arkada ayağı görünen destek aparatı olmasa kimse ölü olduğuna inanmaz. Bu bir sanat, bu kesin...

[Φ gloria]

Doğru söylemişsin, katılıyorum. Dediğin gibi olmalı. Ayaktaki siyah elbiseli kızcağız ölü olmalı. Öbür puanlı elbiseli çocuklar konusunda emin olmak zor. Ama destek aparatının ayağı büyük çocuğun arkasında var, diğerinde görünmüyor. Küçük çocuk yaşıyormuş galiba...

 

O değil de yeni verdiğin resim öyle başarılı ki adamın ölü olduğuna inanmak çok zor. Arkada ayağı görünen destek aparatı olmasa kimse ölü olduğuna inanmaz. Bu bir sanat, bu kesin...

 

ben o iki çocuğun da arkasında görüyorum o ayaklardan

[Φ democrossian]

ben o iki çocuğun da arkasında görüyorum o ayaklardan

 

Ben emin olamadım. Gölge var ama ayak mı acaba? Aslında ikisi de ölü gibi görünüyor. Neyse, o resimlerdekilerin hepsi şu anda ölü zaten... Farketmez, boş ver...  

[Φ gloria]

Neyse, o resimlerdekilerin hepsi şu anda ölü zaten... Farketmez, boş ver...  

 

 

hahahha bu yorum çok iyiydi güzel zihnine sağlık ne diyeyim

[Φ democrossian]

Hiç düşünür müsün Gloria, anılarımız videolardan çok fotoğraflar gibidir. Bu fotoğraflar gibi. Pek kesintisiz bir video izleyemeyiz belleğimizden. Donmuş enstantaneler, bir ses, bir koku, bir yüz, bir duruş... Aklımıza takılanlar bunlardır. Bazen ayrıntılar bile silinir, bakışlar donuklaşır. 

 

Geçenlerde çocukluk kız arkadaşımı gördüm. Gözlerime inanamadım. Nasıl da değişmişti! Anılarımda saklanan o masum, neşeyle gülen yüz çoktan yok olmuştu. Yorgun bir yüzü vardı artık. Keşke görmeseydim. O çocuk yüzü kalsaydı belleğimde... Beni Temel yapar, kendi Safinaz olur, sesini cırtlatarak "Temeeeel!" diye bağırırdı, ben de ıspanak kaşıklar gibi yapıp sesimi kalınlaştırır "geldim Safinaaaz" derdim. Kahkahalarla gülerdik. 

 

Hayat sadece donmuş karelerden oluşan bir albüm. İlk sayfalara gittikçe silikleşen, siyah beyaza dönüşen kareler... Hangisi ölmüş, hangisi hâla hayatta, farketmeyen...