BAZILARININ ZAMANI HİÇE SAYDIĞINI GÖRMEK GÜZELDİ...
Siz hiç hayal kırıklığı yaşadınız mı?
Çok komik bir soru değil mi?
Bunun aksi mümkün mü?
Mümkün olmamasını isterdim ben,
Doğrularım doğru,yanlışlarım yanlış olmalıydı...
Doğrularımın yanlış çıkışlarını izlemek;
mezarlıktaki kimsesiz bir ölünün yaşadığı acıdan daha beterdi.
ve bir ölü kadar çaresiz hissettirirdi bana kendimi..
İki yüzlülük...Zor olsa gerek!
Aynı anda iki farklı karaktere bürünme ihtiyacı neden duyar insan..
"insan"derken üstüne alınmasın bu kimseler...
ama bazılarının zamanı hiçe saydığını görmek güzeldi,
Kışın ortasında bahardan çalan güneşli bir günü yaşamak gibi..
Kavram kargaşalarından sıyırmak istedim hayatı...OLMADI!
Belki de hayat onun karşımıza çıkardıklarıyla iyi geçinmek oyunuydu,
bize sunduklarını elimizin tersiyle geri çevirmemek sanatıydı.
Evet...Yaşamak zehirli birşeydi.
İnsan bir yaştan sonra sıkılıyordu.
Arkamızda çok fazla yıkılmış hayal bıraktığımızda,
aletin düğmesini usulca kapatıyorduk.
Gençken en küçük titreşime açık olan antenlerimiz,
belleğin kirli donlarını asmaya yarayan iki direğe dönüşüyordu böylece...
alıntı