frozen

ben bu güzel sözlerle artıkın ayaklarım yere değmeden geçiririm bugünü.. ben kaçtım canem..görüşmek üzere

ne kadar tatlı olduğunuzu söylemişmiydim güzel bayann olur bidenem..

evet güzel bir şarkıdır..

afiyet olsun canem bende birazdan çıkıyorum dışarı..güzel bir gün geçir

sevdiğim bir şiiri bırakıyorum senin için..ara verdiğinde okursun Sızladım… Sen bilmezsin şehir küstü bana. Sen bilmezsin yıkıldı yüreğim. dalgaya yazıldı meleğim. Neşeli gibi, hüzünlü gibi, acılı gibi, yakıcı gibi, sarıcı gibi... Zaman gibi geçti zaman oyunları –oyuncakları– Üşüyüp ısındım, çaldım sonsuz şarkıyı. Sen bilmezsin gök sildi ellerimi. Toza döndü harflerim. İnat gibi, öfke gibi, ağlayışa yakın – renklerden uzak gibi Düş gibi, çalınmış gibi… Yol gibi geçti önümden yolculuklarım. Parçalandım, döküldüm, yazdım büyülü masalı. Sen bilmezsin yağmur yağıyor tenime. İşte bu yüzden, dönemem terk ettiğim yere..

canem sağol kahve içmekten kafein krizine giricem az sonra sen devam et derslerine..başarılar

nenem bidenem görüşürüz elbet.. papatyam şahane deniz kızı ne güzel bir şiir teşekkür ederim bidenem ........ Yıldızlar gibi dökülüyor gözyaşların. Bir hüzün sağanağı... Karışıp gidiyor, karanlık günün yüzüne. Gün.. Yüzsüz bir Tanrı. Sahi; Meleklerin düşleri olur mu? ..... buda benden sana olsun

günaydın denizkızı sesine ses veren var gördüğün gibi..sen hep gel Bütün şeytanlarımı Yaktım, içimin cehenneminde Gel. Bir daha göremeyecek olmak seni, bütün kinime Bedel...

doğru söze ne denir

saat 5,30..herkes uyansınnn erken öten horozu kesiyolardı dimi günaydın arkadaşlar..güzel birgün olsun hepimiz için..

"sorarlarsa, ''ne is yaptin bu dünyada?'' diye, rahatça verebilirim yanıtımı:''yalnız kalabildim! altı milyarın arasında doğdum. ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından...'' ne ölüm ne de hayat! hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. hiçbirinin eli bana değmiyor. çünkü ellerim ceplerimde hiç olmadıkları kadar. varlığıma nedensizlikten delirdim ben. hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. hepsini giydim. hiçbiri olmadı. hepsi dar geldi. inansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. okyanuslar kırmızı olurdu. pıhtılaşmış kanlardan siyah kanlar yükselirdi. ama inanamadım. bir türlü inanamadım... bütün hayat bir ilizyon. benim gibi.. Ağlamak için gidiyordum. Etimin parçalanışını görmek için gidiyordum. Ruhsal hayatımla alay etmek için, bildiğim herşeyle mücadele etmek için dönüyordum. Ne kadar dayanabileceğimi, ne kadar duyarsız olduğumu anlamak için gidiyordum, sokaklarında tesadüfen babamı görebileceğim ülkeye... O kadar istedim ki gerçek bir duyguyu içimde hissetmeyi! Eğer pişmanlık hissedersem devamı da gelir, diyordum kendime. Sevmeyi bile öğrenebilirim yeniden, diyordum. Yeniden bir insan olabilirdim. Ama şimdi anlıyorum ki benim için artık çok geç. Ne bir pişmanlık duyuyorum, ne de gözpınarlarım ıslanıyor. Hiçbir şey hissetmiyorum. Hiçbir şey... Belki de en büyük şiddet buydu: "durmak". İnsan kaçarken başkasının, dururken kendi kanında boğulur. İnsanın kendine biçtiği cezadan daha acı dolu olanı yoktur. İnsanın kendine verdiği cezaların ilki, işlediği suçtur... "Ve artık insanlar bir karar vermeli. Ya cenazelerde ağlamayacak.. ölenlerin cesetlerinin beslediği toprağa bakarak!" ... "insanlar..."dedim fısıldayarak."taşırlar insanları. kundaktayken, tabuttayken. hep taşıyacak birileri olur. bazıları dostluktan, bazıları cepteki paradan, bazıları da içinde bulundukları sistem bir gün onlara da taşınma sırasının geleceğini söylediği için, taşırlar insanı... alıntı..

yanlış okumadım dimi radyo mu demiş

İşte gidiyorum Birşey demeden Arkamı dönmeden Şikayet etmeden Hiçbirşey almadan Birşey vermeden Yol ayrılmış, görmeden gidiyorum Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde Yürüyorum sanki senin yanında Sesin uzaklaşır herbir Adımda Ayak izim kalmadan gidiyorum Gerdiğin tel kalbimde kırılmadı Gönülkuşu şarkıdan yorulmadı Bana kimse sen gibi sarılmadı Işığımız sönmeden gidiyorum kazım koyuncu

YALNIZ Haykırışan kargalar Darmadağın uçuşuyor kente doğru Nerdeyse yağacak kar Yeri yurdu olanlara ne mutlu! Donmuş kalakaldın, Hanidir gözlerin arkada! Boşuna kaçışın, ey çılgın, Kıştan uzaklara! Dilsiz ve soğuk binlerce çöle Açılan bir kapıdır dünya! İnsan senin yitirdiğini yitirse Bir yerlerde duramaz bir daha! Sen şimdi solgun, sarı Kış gurbetlerine lânetli, Hep soğuk gök katlarını Arayan bir duman gibi. Uç git, kuş, söyle ezgini Issız çöl kuşlarının sesiyle! Göm, gizle, ey çılgın, kanayan kalbini Buzların, alayların içine! Haykırışan kargalar Uçuşuyor kentten yana, dağınık: Nerdeyse yağacak kar Yeri yurdu olmayana çok yazık! Friedrich NİETZSCHE

Yıldızları söndürmüş fırtına Batan bir gemidesin Senden ne kalacak yarına Kıyılardan imdat isteyen,sesin.. Cemil Meriç ......................... Umut bir öykü adı, başında önde gider, Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider. Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı, Anılarla umutlar barışık yönde gider. Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir, Dengesini yitirir gecelerle gündüzler. Yalanlara dönüşür korkular için-için, Sıcaklığını keser duygular, düşünceler. Tükenen sevilerin alışkanlıklarında, Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner. Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler, Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner. Bir sure kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş, İnişinin kararan havalarından düşer. Özdemir Asaf

insan inanmak istemiyor ama gerçek her zaman peşinde olduktan sonra inanmaktan başka çareside kalmıyor sanırım..zuhal olcay söylüyordu bu şarkıyı.. Yeni tanıştık belki de Ama kimbilir belki de hep vardın Eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de Şimdi şimdi anlıyorum Kurnazca ayırdın beni belki de Lime lime savurdun sevdiklerimi Belki de Yalnızlığım Yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin Yalnızlığım kanımsın canımsın Sen benim çaresizliğimsin Yalnızlığım Bugünüm yarınım Sen benim hüzünlerimsin Yalnızlığım Tek bilebildiğim sen benim Vazgeçilmezimsin Senin olmamı istedin Ama belkide bir aşık gibi İnatla bunca zaman kendine sakladın Belki de bir tohum gibi serpildin Filizlendin ben oldun belki de Yatağımı bile paylaşabilmek için Benimle ..

hoşgeldin dostum ..çok özledim .............................................................. beni dünyadan ötelere götürdün kollarımı bağladın dur dedin tuz kokan geceler dur dedi durdum bekliyorum, gelme. alıntı... ............................................................ Terketmedi sevdan beni, Aç kaldım, susuz kaldım, Hayın, karanlıktı gece, Can garip, can suskun, Can paramparça... Ve ellerim, kelepçede, Tütünsüz uykusuz kaldım, Terketmedi sevdan beni... ahmet arif.. .............................. istanbul boğazından beyaz gemiler geçer sır kesilir mavi insanı geceler boyu uyutmaz benim sevdiğim de bu gemiler misali.. yağmurun alrında mahzun alabildiğine mahzun.. alıntı..

kızılderili kitabesinden Yalan tohumdur, bire kırk verir verdiği kırkın herbiri bir tohumdur, o da bire kırk verir? Bilgi de tohumdur, bire yüz verir verdiği yüzün herbiri bir tohumdur ki, sana bilgelik , torunlarına da ilham verir? Zeka su? dur, tohumları yeşertir yalanı da , bilgiyi de? Yetenek topraktır, ne ekersen, onu biçersin ekmezsen üzerinde ayrık otları biter? Emek güneştir, tohuma da , suya da , toprağa da hayat verir? Kader, çadırındaki kilim gibidir, ipliğini ulu tanrı verir,sen dokursun deseni sendendir , renkleri tanrıdan? Şans doğal gübredir, boktan bişeydir yani ne zaman , nereye düşeceği belli olmaz. kilimine düşerse kirletir, desenini değiştirir herşeyi bombok eder, oysa toprağına düşerse ??besler?

özledim canem görüşmeyeli

zamane çocuğu nolcek efladım ben seni düşünüyorum acık daha büyü şöle bi otuzbeşine filan gel de öle bidenem

hiç bu yönden düşünmemiştim

Su damlası gibi hayat, özgürüm Islak, çıplak, pırıl pırıl bir damla içimde Uzak bir ışık, bir çığlık gibi Çağırıyor beni Biliyorsun az çok Görüyorsun her şeyi Biliyorsun az çoktur Sahip oldukça hep bir yenisi daha Islak, çıplak, pırıl pırıl bir dünya içinde Uzak bir ışık, bir çığlık gibi Çağırıyor beni Biliyorsun az çok Görüyorsun kendini Biliyorsun az çoktur.

O kadar çok şey var ki, birer birer söylesem bile çok ağır kaçar Bir de her zaman hayatın o bildik mutlak gerçekleri vardır O zaman birazcık anlamsız konuşmam gerek Sadece, sadece seslerle yetinmem gerek Bazen doğru bazen yanlış Bir şey söylemem imkansız Eğlenmek lazım, uyumak lazım Düşünme, dur neme lazım Mutluluk her yanda, üzülmek için dinazor olmam gerek Para varsa sorun yok, para olmaz mı, havalar nasıl? Sonbahar gelince hiç kimse asla kaygılanmaz Kışlar soğuktur ama evsiz yok, kimse takmaz Bazen doğru bazen yanlış Aslında her şey anlamsız Eğlen zıpla coş düşünme Açlık yok ki hiçbir yerde Bazen doğru bazen yanlış Kim demiş ülkem geri kalmış Eğlen zıpla coş düşünme Düşünme, dur! mor ve ötesi

Biter mi sandın tüm dertlerin Hemen ödenmez büyük borçlar Hayata tersten baktığında Bitip tükenmek çok kolay Aslında bütün resim güzeldir Sadece hatırlaman gerek Gül kendine Bak ne kadar güzelsin Gül kendine Dünya kadar güzelsin Aslında dünya sensin Her şey açık, her şey kolay Zor zamanlar geldiğinde Hep kaybedersin gerçeği Sana imkansız görünse de Bütün çözümler ellerinde Aslında bütün resim güzeldir Kendini hatırlaman gerek Biter mi sandın dertlerin Yenilmesen hiç büyümezdin mor ve ötesi