Liderler

.. Shevetaketu, Âruni'nin oğlu idi. Babası ona şöyle dedi: "Shevetaketu, Brahman'ı incelemek için yolculuğa çık. Çünki sevgili oğlum ailemizden biri bilgisiz ve Brahmancılığın sırf bir taraftarı olarak kalmamalıdır." Bunun üzerine on iki yaşında olduğu hâlde çırak oldu. Yirmi dört yaşındayken bütün Veda'ları incelemişti ve burnu havada ve kendini bilge sanarak ve gururlu bir hâlde geri döndü. Bunun üzerine babası ona: "Shevetaketu, sevgili oğlum, sen burnun havada, kendini bilge sanarak ve gururlu olduğun için kendisi sayesinde işitilmeyeni işiten, düşünülmeyeni düşünen, tanınmayanı tanıyan irşadın ne olduğunu sordun mu?" "Bu nasıl bir irşaddır, saygıdeğer baba?" "İşte böyle oğlum: Biricik bir balçık kütlesiyle yapılanın, gerçekte kilden olduğunun anlaşıldığı gibi, farklılık sadece bir kelime ayrımıdır, bir isimdir; reel olan kildir. Evet evlâdım nasıl ki biricik bir bakır nazarlık sayesinde neyin bakırdan olduğu anlaşılırsa farklılık sadece kelimedir, sadece bir isimdir, reel olan bakırdır. İşte oğlum bu irşad da böyledir." "Muhakkak ki o saygıdeğer adamlar bunu bilmiyorlardı. Çünki onu bilselerdi onu neden söylemesinlerdi. Ama sen saygıdeğer insan bana böyle bir şeyi yorumlamak ister misin?" "Peki öyle olsun, sevgili oğlum" dedi. "Bu tuzu suya dök ve sabah erkenden yeniden bana gel." O öyle yaptı. Bunu üzerine babası ona şöyle söyledi: "Senin dün akşam suya serptiğin tuzu bana getir." O, tuzu eline almaya çalıştı, ama bulamadı, çünki o tamamıyla suyun içinde erimişti. -"Lütfen şu yandan bir yudum al." dedi. -"Nasıl?" diye sordu. -"Tuzlu." -"Ortasından bir yudum al." dedi. "O nasıl?" -"Tuzlu." -"Şu yandan bir yudum al, nasıldır?" -"Tuzlu." -"Onu bir yana bırak ve bana gel." O, öyle yaptı ve dedi ki: "O daima aynıdır." Bunu üzerine öbürü ona şöyle söyledi: "Doğru sevgili oğul, sen burada var olan bir şeyi görmüyorsun ama o onun yine de içindedir. Bu en ince cevher ise; bütün dünya onu kendi özvarlığı olarak içermektedir. Bu reel olandır. Bu Âtman'dır. Sen busun Shevetaketu!" H. Zimmer Hint Felsefesi ** "Gel, gel, daha yakın gel, bu yol vuruculuk ne zamana kadar sürüp gidecek? Mademki sen, bensin, ben de senim, artık bu senlik ve benlik nedir? Biz Hakk'ın nuruyuz, Hakk'ın aynasıyız. Şu halde kendi kendimizle, birbirimizle ne diye çekişip duruyoruz? Bir aydınlık, bir aydınlıktan neden böyle kaçıyor? Biz hepimiz, bütün insanlar, tek bir vücud halinde, olgun bir insanın varlığında toplanmış gibiyiz. Fakat neden böyle şaşıyız? Aynı vücudun birer uzvu olduğumuz halde neden zenginler, yoksulları böyle hor görürler? Aynı vücutta bulunan sağ el, ne diye kendi sol elini hor görür? Her ikisi de mademki senin elindir, aynı tende uğurlu ne demek, uğursuz ne demek? Biz hepimiz, bütün insanlar hakikatta tek bir cevheriz. Aklımız da bir, başımız da bir. Fakat kambur felek yüzünden biri, iki görür olmuşuz. Haydi, şu benlikten kurtul, herkesle anlaş, herkesle hoş geçin. Sen kendinde kaldıkça, bir habbesin, bir zerresin, fakat herkesle birleştin, kaynaştın mı, bir ummansın, bir madensin! Bütün insanlarda aynı ruh vardır, fakat bedenler, tenler yüzbinlercedir. Nitekim dünyada sayısız badem vardır, ama hepsinde de aynı yağ bulunmaktadır. Dünyada çeşitli diller, çeşitli lûgatler var, fakat hepsinin de anlamı birdir. Çeşitli kaplara konan sular, kaplar kırılınca birleşirler, bir su halinde akarlar. Tevhidin ne demek olduğunu anlar da, birliğe erersen, gönülden sözü, mânasız düşünceleri söküp atarsan, can, mâna gözü açık olanlara haberler gönderir, onlara gerçekleri söyler." Mevlânâ Divan-ı Kebir-3020