frozen

nice mutlu yıllara.

tutmadı bu saatte uyuyosun

tarih

zaman sadece birazcık zaman geçici bu öfke bu hırs bu intikam acılarımız tarih kadar eski nefes alıp vermek misali olan

sevmediğim biri yokki....hepinizi seviyorum.

teşekkürler gulll sevilmek ne güzel

farklı olanısın

aça ve murti san çiçekler için teşekkürler

sevgileri yarınlara bıraktınız çekingen,tutuk,saygılı. bütün yakınlarınız sizi yanlış tanıdı, bitmeyen işler yüzünden ( siz böyle olsun istemezdiniz ) bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi kalbinizi dolduran duygular kalbinizde kaldı. siz geniş zamanlar umuyordunuz çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. yılların telaşlardabu kadar çabuk geçeceği aklınıza gelmezdi. gizli bahçenizde açan çiçekler vardı, gecelerde ve yalnız. vermeye az buldunuz yahut vakit olmadı. behçet necatigil

Kalp Ağrısı İşte yine başbaşayız içimin acısı yine birlikteyiz ver elini sus ve ne olur incitme beni Ey kalbimin ağrısı ver elini çıkalım seninle soluksuz kalmadan sessizce bu karanlık ve uğultulu ormandan İçimin acısı, kalbimin ağrısı, aşkım işte yine başbaşayız ver elini sus ve ne olur incitme beni CEZMİ ERSÖZ

TAHİR İLE ZÜHRE MESELESİ tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş tahirle zühre olabilmekte yani yürekte. meselâ bir barikatta dövüşerek meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu? tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? yani tahir'i zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi tahir ne kaybederdi tahirliğinden? tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da NAZIM HİKMET RAN

Bana aldanmayın! Yüzüm bir maskedir, Sizi aldatmasın. Binlerce maskem var. Çıkarmaya korktuğum. Ve, hiç biri ben değilim... Olmadığımı göstermek İkinci doğam oldu. 'kendinden emin biri' dersiniz, sanki güllük gülistanlık benim için herşey... adım güven belirtir. Ve, Oyunumun adı Ağırbaşlılıktır. İçimde ve dışımda denizler sakin, Herşeyin kumandanı ben... Fakat, inanmayın bana, Lütfen! .. Herşey dışta düzgün ve cilalı, Hiç yıpranmayan, her zaman saklayan O maske! .. Altta ne güven, ne de rahatlık... Altta, Karışıklık, korku ve yalnızlık içinde bocalayan Gerçek ben! .. Ama saklarım bu gerçeği savunuculukla Kimsenin bilmesini istemem Zayıf taraflarımı düşündükçe, Titrer ve sararırım... Ve başkaları görürse iç dünyamı... Gerçek beni ve yalnızlığımı! İşte, maskelerimi onun için takarım... Onun için, arkalarına saklanacak maskelerim var. Onlar, gösterişle kullanabileceğim Parlatılmış yüzlerim. Bana, 'sen değerlisin' diyecek, 'maskesizken daha bir insansın' 'daha bir bendensin' 'daha yakın, daha bir dostsun' diyecek bir bakışa muhtacım... benim yanıma sokulman kolay olmayacaktır! .. uyarırım seni dost! .. uzun yıllar kendini yetersiz hissetmiş ben, sana kendini kolayca açmayacaktır... bütün gücümle tutunacağım maskelerime ne kadar sokulursan yakınıma o denli şiddetli geri iteceğim seni... kim olduğumu merak ediyor musun? Hiç merak etme... Ben çevrendeki Her erkek ve kadınım... Maske takan her insanım. Doğan Cüceloğlu

Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti. Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı. Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor. İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor. Önce yalnızdık. 9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya ağlayarak geldik. Pişman gibiydik. Ya da mecburen gelmiş gibi. Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildiğimiz anda, içimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: Bir yerde bir eksik var. Korktuk. "Bunun sebebi ne ?" diye sorduk kendimize. Cevabı yapıştırdık: Demek ki sahip olmadığımız bir şeyler var. O yüzden eksiklik hissediyoruz. Peki, neye sahip olmamız gerekiyor? Çocukken " yaşımız küçük" diye düşündük. Her istediğimizi yapamıyoruz. Kurallar, yasaklar var. Büyüyünce her şey yoluna girecek. Büyüdükce bir şey değişmedi. Yine huzursuzduk. içimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu: "Bir eksik var." Kafamız karıştı. Nasıl kurtulacağız bu iğrenc duygudan? Nasıl geçecek bu? Aklımıza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince geçecek. İşe girince gececek. Para kazanınca geçecek. Tatile gidince geçecek. Okulu bitirdik. Diploma aldık. İşe girdik. Kartvizit aldık. Çalıştık. Para kazandık. Taşındık. Araba aldık. Çalıştık. Eve yeni eşyalar aldık. Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik. Kartviziti değiştirdik. Daha cok çalıştık. Daha çok para kazandık. Çalıştık, Çalıştık. Geçmedi. " Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu. Bu sefer de "Sevgilimiz olunca geçecek" dedik. "Yalnızlığımız sona erince bu illetten kurtulacağız." Beklemeye başladık. Derken, biri çıktı karşımıza. Aşık olduk. Ve anında başka biri olduk. Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri. Hesap cüzdanlari, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi sağlamamıştı. Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük sevgi ve hayranlık gördük. Sevgilimizin gözlerinde Tanrı' yi gördük. ışığı gördük. "Tünelin ucundaki ışık bu olmalı " diye düşündük kurtulduk." Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip gidiverdi. Ya da artık eskisi gibi sevmediğini söyledi. Ya da başka birine aşık olduğunu söyledi. Ya da daha kötüsü, başka birine aşık oldu ama söylemedi. Telefonu açmamasından, elimizi tutmamasından, sevişmemesine bahane bulmak zorunda kalmamak için biz uyuduktan sonra yatağa gelmesinden anladık, bir terslik olduğunu..... Belki de sevmekten vazgeçen veya terk eden sevgilimiz değildi, bizdik. Fark etmez. Sonuçta aşk bitti. Şimdi her yer bomboş. Şimdi tekrar yalnızız. Başladığımız yere döndük. Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık. Halbuki her şeyi denedik, her yere baktık. öyle mi? Bakmadığımız bir yer kaldı. İçimize bakmadık. Eksik parçayı dışarda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl etmedik. Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğraştık ama kendimizi sevmedik. Şaşıracak birşey yok, tabi ki sevmedik. Kendimizi sevsek bu kadar koşturur muyduk? Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık? Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık? Terk edilmekten korkar mıydık? Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti. Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı. Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir olamıyor. Herkes beni sevsin" diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor, herkes sevgisine şart koyuyor, sınır koyuyor. Oysa "kendime duyduğum sevgi bana yeter " diye düşününce, kendimizi olduğumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor Her şey bir oluyor. işte o zaman perde aralanıyor. Acı diniyor. İşte o zaman başka 'bir' iyle bir araya gelerek, hesabın kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir sevgi yaratılabiliyor. Can Dündar ESKİDENDİ ÇOK ESKİDEN Hani erken inerdi karanlık, Hani yağmur yağardı inceden, Hani okuldan işten dönerken, Işıklar yanardı evlerde, Eskidendi, çok eskiden... Hani ay herkese gülümserken, Mevsimler kimseyi dinlemezken, Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken, Eskidendi,çok eskiden... Hani hepimiz arkadaşken, Hani oyunlar tükenmişken, Henüz kimse bize ihanet etmemiş, Biz kimseyi aldatmamışken, Eskidendi, çok eskiden... Hani şarkılar bizi bukadar incitmezken, Hani körkütük sarhoşken geçliğimizden, Daha biz kimseye küsmemiş, Daha kimse ölmemişken, Eskidendi, çok eskiden... Şimdi ay usul, yıldızlar eski Hatıralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden Gecen geçti, Gecen geçti, Geceyi söndür kalbim Gecelerde gençlik gibi eskidendi, Şimdi uykusuzluk vakti. Murathan MUNGAN

komik şarkı sözlerini

minik kızımı ilk gördüğüm an.

korkulan

cesur yürek - akasya-hayat güzeldir.

bende böyle birisinin hala var olup olmadığını bilmek istiyorum.

teşekkürler cerenimo ... gerçektende unuttuk o hazineleri.

napalım kendi düşen ağlamaz.. buyrun çerezler,biralarda geldi...

'' çok farklı cümleler kurabileceğimiz yüzlerce durum yaşadık..'' ne güzel anlatıyor.

acıma

hadi ya....

(tan vakti sızdı yumote de sızarsa kurtulduk) iç yumote iç soğuk soğuk ne güzel şansın bol olsun gloria...

arkadaşlar ben markete gideyim bari size yetişmeyecek biralar...