diloş

sen Sardunyam ...artık şuna eminim beynimi okuyorsun bugün dilimde hep bu şarkı var...ah bu şarkıların gözü kör olsun...onu bildin...tamam yabu şiir...buna ne demeli...hiç duymuşluğum yok...ama sanki...kimin bu söylermisin?

insanları seçimlerinden dolayı yargılamak zalimce...onu o seçime iten sebepler irdelendiğinde anlayabilirsiniz...ama insanlar genelde böyle yaklaşmazlar...yargılamakta ve eleştirmekte üstümüze yoktur...bol keseden ahkam keseriz...ve çekeriz ipini.. oysa Sardunyam seninde dediğin gibi bize yansıttıkları,bize düşündürdükleri, verdikleridir aslolan...Murathan Mungan beni hep düşündürmüştür...bunu yapabilmesidir önemli olan...sanatçı budur zaten...Sezen Aksu...bir ekoldür...bir ozan...bugün atacağı sıradışı bir adım ona olan sevgini değiştirebilecek midir? ya da onun niteliklerini...hayır... gözler konusunda da haklısın Sardunyam asla yalan söylemezler...

"İnsan kendi eli ile yazdığı masaldan bile mutlu sonla çıkamıyor artık!" İlyada ben bu cümleyi çok sevdim

onu ilk keşfettiğim de şaşkınlığım doruklara ulaşmıştı...onun bir erkek olduğuna inanmak oldukça zordu...zira bir kadın ruhunu bu denli net anlıyabilen ve ifade edebilen az insan vardır...ve birgün onunla ilgili bir şey öğrendim...öğrendiğim bu şey, herşeyi açıklıyordu... şok oldum ilkin,kabullenemedim...sonra o da geçti...ona olan sevgim ve hayranlğımda en ufak bir azalma olmadı...onunla karşılaşmak ve konuşmak gibi bir hayal kurmadım hiç!belki de hayal kırıklığına uğrama korkumdan...

Frozen sana bugün saplantım Murathan Mungan'dan-sende seversin biliyorum-bir şiirimsi armağan etmek istiyorum... yüksek müsaadene sığınarak tabii... İNAN BATMIŞ ŞEHİRLER GİBİ ONARILMAZ ANILAR Biri beyaz biri kara iki kedi.. birbirlerinin omzuna kollarını dolamışçasına birbirlerine şefkatle sarılarak, birbirlerine dayanarak yola çıkmışlar. Gölgeler akşamüstünü söylüyor. Yorgun bir günün sonunda eve dönüyorlarmış gibi. Yüzlerini görmüyoruz ama eminim mırıl mırıl konuşuyorlardır. Belli sınanmış, denenmiş bir dostluk bu, uzun yolları da göze alabilen bir dostluk. Ya biz, binde bir karşımıza çıkan dostluk, arkadaşlık, sevgililik fırsatlarını ne yapıyoruz? Akşam üstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayıp mırıl mırıl konuşabileceğimiz, omzumuza dolanan bir kolun, başımızı yaslayabileceğimiz bir omzun, belimizi kavrayan bir elin, uzun yollara dayanıklı ayakların sahibi karşımıza çıktığında tanıyabiliyor muyuz onu, değerini biliyor, biricikliğini, benzersizliğini anlayabiliyor muyuz? ... Yoksa hayatı sonsuz, fırsatları sayısız sanıp kendimizi hep ilerde bir gün karşılaşacağımızı sandığımız bir başkasına, bir yenisine ertelerken hayat yanımızdan geçip gidiyor mu? karşımıza erken çıkmış insanları yolumuzun dışına sürüklerken bir gün geri dönüp onu deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz? Hayat her zaman cömert davranmaz bize, tersine çoğu kez zalimdir, her zaman aynı fırsatları sunmaz, toyluk zamanlarını ödetir. Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların, eskitmeden yıprattığımız dostlukların savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün... Bir akşamüstü yanımızda kimse olmaz, ya da olanlar olması gerekenler değildir. Yıldızların bizim için parladığını göremeyen gözlerimiz, gün gelir kayan yıldızların gömüldüğü maziye kilitlenir... Kedilerin özel bir anını yakalamak gibidir kendi hayatımızdaki olağanüstü anları ve olağanüstü kişileri yakalamak. Bazılarının gelecekte sandıkları 'bir gün' geçmişte kalmıştır oysa; hani şu karşıdan karşıya geçerken, trafik ışıklarında rastladığınız, omzunun üzerinden şöyle bir baktığınız sonra da boşverip 'Nasıl olsa ilerde bir gün tekrar karşıma çıkar.' dediğinizdir. Oysa tam da o gün bu zalim şehri terk etmiştir O, boş yere bu sokaklarda aranırsınız... MURATHAN MUNGAN

İSTERSEN HİÇ BAŞLAMASIN İstersen hiç başlamasın Bu hikaye eksik kalsın Onca yaraların ardından Yeni bir aşk yaratamazsın Örselenmiş bir çocukluk İşte benim bütün hikayem Kaç sevda geçse de yüreğimden Bu yıkıntıları onaramazsın İstersen hiç başlamasın Geç kalmışız birbirimize Yanlış kapılarda geçmiş bunca yıl Dönemeyiz artık ilk gençliğimize İstersen hiç başlamasın Söz verelim kendimize MURATHAN MUNGAN Yeni Türkü söylerdi...anımsıyor musun?

Taurusmutis... Seninle ve sana ait duygularla Nostalji köşesinde tanıştım..her yazdığını büyük bir keyifle ve içim titreyerek okudum...duygusal,hassas ve sevecen bir yapın var...ve güzel ifade yeteneğinle birleşince her satırından bal damlıyor...ve ben sabırsızlıkla bir sonra yazacaklarını bekliyorum..diğer bir topicden anladığım kadarıyla (bilmeceler) oldukça da zekisin...hoş bir karışım yani...zeki,duygusal ayrıca inançlı...sevgili babacığın(mekanı cennet olsun) ve anneciğinden aldığın eğitim ve terbiyeyi tabii üzerlerine kendinden de birşeyler ekleyerek oğlun Ege'ye en güzel şekilde aktardığına şüphem yok...şanslı bir çocuk o! ve bizlerde şanslıyız seni tanıdığımız için... herşey gönlünce olsun

güzelde ne demek Sardunyam!...harika!!! bazen diyorum ki kendi kendime...şu kelimeler..şu sözler..şu şarkılar olmasaydı yaşanmaz olurdu bu dünya... bazende diyorum ki...Aragon'un dediği gibi...kelimeler zehirli hançer...kanatır yarayı...insafsızca...

hah şöyle...yola gel gözüm üstünde, haberin olsun...

Figgaro... anılar tuhaftır gerçekten...can acıtır

Defteri bu güzel öykünle daha bir anlamlı hale getirdiğin için teşekkür ederim Taurus... gönül ister ki hiç açılmasın o parmaklar...dağılıp saçılmasın avucun içindekiler...ama işte olamayabiliyor bazen... kaybettiğimiz değerlerle beraber bizde kayboluyoruz biraz... sen...dilerim hiç mi hiç kaybetmezsin avucundaki o güzellikleri...ve hatta her geçen gün yeni değerler yeni mutluluklar eklersin üstüne...

Nostalji köşesinin vazgeçilmezi Taurus.. Yazdıklarımı yaşamış gibi hissetmenin nedeni duyarlı ve sevgi dolu bir yürek taşımandır…ve ben o yüreğin farkındayım… Ferdi Özbeğen’i bende seyrettim o gece…ve mest oldum…içimden lütfen kandil’i söylesin diye dua ederken…eskilerden o bildik ezgi doldurdu tüm odayı…vefa…dost…şefkat… ve aşk aramak için gözünde mendil, elinde kandil dolaşan bir an için ben oldum…devamını da ben yazmak istiyorum müsaadenle… Vefa uzaklarda kalan bir his... Dost, eski şarkılardan bir iz... Şefkatse bardaki sarışın kız... Dizlerimde derman, kandilimde yağ bitti Bulamadım..bulamadım gitti...

Sardunyam benim diil...ama sana Orhan Veli'den çok ama çok sevdiğim bir şiiri armağan etmek istiyorum...umarım seversin sende İNSANLAR Her zaman,fakat,bilhassa Beni sevmediğini Anladığım zamanlarda Görmek isterim seni de Annemin kucağından Seyrettiğim insanlar gibi Küçüklüğümde...

evet...bırak şifreli konuşmayı...yol yakınken benim için düşündüğün iyilik nedir? uçurumdan mı yuvarlıyacaksın? yoksa Gaffur gibi elektrik mi vericeksin? çayıma fare zehiri? hııı...hangisi? ayrıca şu yolun sonunda ne var? bende seni öptüm

şiiri sen yazdın diil mi?...sen yazdın...hissediyorum beni anladığını...bu kadar kısa bir zaman diliminde...hem de bu kadar... al sana diloş bir şaşkınlık daha... hep böyle şaşırt beni olur mu?... Sardunyam

külyutmazım... aman sen de yanlış anlama beni ne olur?...yorgunum çok... bu arada hangi kapıyı açar hangisini açmaz bilmem ama... Seni seviyorum Sardunyam...

yahu Sardunyam...siteden çıktım tekrar girmek istedim gerçekliğimi ispat için... ama gel gör ki senin şifre siteyi açmıyor... ne tuhaf diil mi?...oysa ki ben her kapıyı açar sanıyordum...

dimek bir denemeydi ha! yalnız ben hafifçe diil bir hayli keklendim eee nasıl buldun tepkilerimi hoşuna gittimi bari?...yalnız bir ikinci denemede namımı biliyorsun "Silahşör Diloş" ! tepkimi bu şekilde diil, silahımla onikiden şişleyerek veririm haberin olsun şaka bi yana...tanımak bir süreçtir...zamanla her soru cevabını bulur...

Sardunyam bende seni ve yazdıklarını özledim...yoğunum son günlerde...pek yazamıyorum...sakinken sabah bir göz atıyım dedim...bir de baktım ki o da ne?... hayat sürprizlerle dolu... dün üniversiteden arkadaşlarımla görüştük...zamanda bir yolculuk yaptık yine...o deli dolu günlerimizi andık...okul yolu ve o yollar boyunca kurulan hayaller,sohbetler,kahkahalar...kahkahalar... aldı götürdü bizi sıcak öğleden sonralarına...o zamanlar hepimiz toplaşıp sanki tek bir vücut olurduk...hedefi aynı..umudu aynı...gülüşü aynı olan...şimdilerde birbirinden farklı hayatlar,farklı üzüntüler,farklı sevinçler yaşıyorduk... hızına yetişemediğimiz seneler birşeyler alıp götürmüştü bizden...bir yıldan diğerine,bir mevsimden öbürüne geçiş artık çok heyecanlandırmıyordu bizi...bahar eskisi gibi kanımızı kaynatmıyordu...eskiden olsa çok ama çok kızacağımız şeyleri anlayışla karşılar olmuştuk...değer yargılarımızda değişiyordu...artık kimse beni kıramaz diyorduk...çünkü kırılmıştık vaktiyle çok...artık bizi hiçbirşey şaşırtmaz diyorduk...ne şaşkınlıklar yaşamıştık...ama yanılıyorduk...güçlü olmaya ve güçlü gözükmeye çalışırken biz...içimizde bi yerlerde tel tel çözülüp,dağılıyorduk... bana kalırsa yıllar geçiyor ve biz büyümüyorduk... şiir için çok teşekkürler arkadaşım...ve herşey için... bende sana bugünkü duygularımı yansıtan seninde çok sevdiğin ozan Sezan Aksu'dan bir şiir/şarkı armağan etmek istiyorum... Küçüğüm daha çok küçüğüm Bu yüzden bütün hatalarım Öğünmem bu yüzden Bu yüzden kendimi Özel önemli zannetmem Küçüğüm daha çok küçüğüm Bu yüzden bütün saçmalamam Yenilmem bu yüzden Bu yüzden hala kendime güvensizliğim Ne kadar az yol almışım Ne kadar az Yolun başındaymışım meğer Elimde yalandan kocaman rengarenk Geçici oyuncak zaferler Küçüğüm daha çok küçüğüm Bu yüzden bütün korkularım Gururum bu yüzden Bu yüzden çocuk gibi korunmasızlığım Küçüğüm daha çok küçüğüm Bu yüzden sonsuz endişem Savunmam bu yüzden Bu yüzden bir küçük iz bırakmak için didinmem

Frozen ...seni çözmek mi?...yazdıklarımı ciddiye aldığına inanamıyorum. ..bana yazmış olduğun nükteli mesaj çok hoşuma gittiğinden bende aynı uslupla karşılık vermek istedim...hepsi bu!...bak,seni çözmediğim ne kadar açık...seninde beni hiç tanımadığın... aksi takdirde sırf karşılıklı gülelim düşüncesiyle yazdığım komiklikler seni kırmazdı ...çok üzgünüm oysa yazdıklarıma karşılık senden esprilerle dolu komik bir cevap beklentisindeydim... bende şu an şaşkınım...farkında olmadan kırdıysam seni-ki amacım asla bu olamaz!zira sana gerçekten değer veriyorum-özür dilerim...

hahahahaha....en azılı deliler, deli olduklarını kabul etmeyenlerden çıkarmış...benden söylemesi buralarda biyerlerde yapıyodun o işi...yani çiziktirme diyorum...nerde olcek başka?...son tahlilde, sende alzheimer riski de görüyorum...işin zor kardeş... güzel sözler duyunca endişelenen ama sıradan biri!!! hiçbirşey söylemeden yorumu başkalarına bırakıyorum erkek misin amanın hemen şu peçemi kapıyım namahrem var!!!

bu kadar aşk bir bedene daha doğrusu bir ruha ağır gelmiyor mu?...şaka bi yana...güzel duygulara vesile olabilmek kadar mutluluk verici bişey yok...sağolasın Sardunyam...

tabii.. neden olmasın rahat rahat katledebilirsin...ne de olsa in cin top oynuyor...hareket gelmiş olur...ne demişler nerde hareket orda bereket beni çözmeye gelince...daha ben kendimi çözmüş diilim sen beni nasıl çözücen amaaaa...nasıl olduysa ben seni çözdüm...zor bir problem gibi gözüküyordun ama yanıt oldukça basitmiş...ama yeminliyim...söyleyemem... yaw bu silahşör diloş lakabı başıma iş açıcak benim...dün elimdeki lastikle arkadaşımın alnına nişan almıştım...tam onikiden vurdum biliyomusun...gerçi amacım vurmak diildi ama...lastik parmaktan uçtu bikerem...-ok yaydan çıktı'nın bendeki versiyonu-yani bir insana kırk kere bişey de o olur derler ya...sende beni eninde sonunda silahşör yapıcaksın...durum anlaşıldı... parçaladığın bu edebi şahesere gelince...demek ki seni önce bi "edeb"'le tanıştırmamız gerekiyor... sonrada şaheser kelimesi üzerinde tartışırız...ama herşey adım adım gitmeli...sonra maazallah sürmenaj neyim olursun bu yetenek sende varsa demişsin...hahahayy...yetenek benim göbek adım canım...beni tanımadığın belli...biraz daha incelemeni öneririm... çiçeğe gelince...içine hapşırık tozu falan katman endişeme rağmen, kibarlığıma yenik düşerek kabul ediyorum sağol...varol

Hani bir yerden bir yere taşınırız ya…sadece eşyalar mıdır toplanan?...oraya buraya saçılmış onca anı…onca yaşanmışlığı kolileyip kaldırırırız…içiniz acır bazılarına dokunurken…bir eşya değil bir semboldür çoğu…sallanan koltuk…babanızdır misal…alnınızdaki eldir…güvendir…masa örtüleri annenizdir…fedakarlıktır…emektir… Sonra duygularımızı somutlaştıran eşyalarımız vardır…bir duygunun kuşatmasında alınan kasetler..şiir kitapları…umutlarımızdır çoğu…ve gerçekleşmemiş hayallerimiz… Kardeşim… hani şu askere gideli birkaç gün olan…bu dünyaya ait olmayan biri daha…sert halinin gerisinde balmumundan bir yürek…25 yaşında şimdi…aşık oldu iki kere…sevdi... sadece ve sadece yüreğiyle,dokunmadan…ilkini hatırlıyorum…bir gül goncası ellerinde titriyordu yaprak gibi…sahilde yolunu bekleyip verecekti…dikenlerini tek tek kesmişti sevdiğinin eline batmasın diye… yapma dedim..olma bu kadar…elimde değil dedi…böyleyim ben…cesareti kırılıp veremedi o dikensiz gülü…savurmuş denize gözyaşlarıyla beraber… yıllar sonra İzmir’de üniversiteyi kazandığında biz başka bir şehirden yolcu ettik onu…bir yaz tek sırdaşı bana geldi gözlerinde yıldızlar uçuşarak…aşıktı yine… bir daha olmaz sanıyordum dedi… arkadaşlarıyla eve taşınacaktı…beraber alışveriş yaptık…o süre zarfında hayaller kuruyordu…iki kişilik hayaller…bardak,tabak alırken gözümüze iki küçük yumurtalık ilişti…birbirlerine yaslanmış duruyorlardı…ikimizde aynı şeyi düşündük gülümseyerek…ve aldık hiç sormadan…evi yerleştirirken annem bu iki küçük ve sevimli yumurtalığa bir anlam verememişti…oğlum senin vardı ya…çok güzeller ama ne gerek vardı? Annemin elinden kapıp dolapta kimsenin ilişemiyeceği bir noktaya koydum onları, yan yana…koyarken tertemiz bir hayali okşadım sessizce… kardeşim bu aşkı üç yıl taşıdı yüreğinde…ta ki onu bir başkasını kollarında görene kadar…kimbilir belki hala da taşıyordur… Bir ay kadar önce okul bitip eşyalarını toplamaya gittiğimizde dolapta bu iki küçük yumurtalığı gördüm…orada birbirlerine yaslanmış,öylece duruyorlardı…bıraktığım gibi… Yalnız elime aldığımda ıslanmış olduklarını fark ettim…ya onlar ağlıyordu ya da ben!...

Sardunyam… Çok ama çok duygulandırdın beni …ne söylesem bilmiyorum…her kelime kifayetsiz şu an… Biliyorsun forumda çok eski sayılmam…eski olmadığım gibi çok aktif olduğumda söylenemez…birkaç kişi tanır beni ancak…ya da ben öyle sanıyorum… nicelik değil niteliktir önemli olan…kimi zaman tek bir kişi milyonlara bedeldir!!! Anılar…yaşanmışlıkları zamana endekslemek yanıltıcı olur…anı biriktirmek çokça uzun bir zaman gerektirmeyebilir…şu kısa sürede burada çok özel insanlar tanıdım…kabul etmek gerek çok azıyla tanıştım…ama tanışma şansına sahip olduklarım beni kendimle yüzleştirerek farklı bir boyuta taşıyacak kadar derindiler…bu büyük bir şanstı benim için! belki kader onları özellikle çıkardı karşıma…tesadüf mü?...hiç sanmıyorum… İşte sen karşıma çıkan o eşsiz insanlardan birisin Sardunyam… Tanıdıkça seni hayranlığım her geçen gün artıyor…bilirsin, bu süreç genellikle tersine işler… sen bu sebepten bana şaşkınlıkta veriyorsun…yaşattığın her duygu ve kafamda yarattığın her olumlu düşünce için sana minnetarım… -teşekkür çok yavan sanki- Senin tarafından sevilmek gurur verici… Umarım benim sevgimde sana aynı duyguları yaşatıyordur…güzel arkadaşım benim