Admin

Dünya sağlık Örgütü (WHO): Koronavirüsün domuz gribinden 10 kat daha ölümcül olduğunu söylüyor. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) Pazartesi günü yaptığı açıklamada, koronavirüsün neden olduğu hastalık olan COVID-19'un 2009 yılında dünyanın birçok yerine yayılan H1N1 domuz gribinden resmi olarak 10 kat daha ölümcül olduğunu doğruladı. DSÖ Genel Müdürü Tedros Adhanom Ghebreyesus, Cenevre'den yapılan bir brifingde, yayılmayı gerçekten durdurmanın tek yolunun bir aşı olduğunu söyledi. Dünyada şu ana kadar 1.8 milyondan fazla insan enfekte oldu ve en az 115.000 kişi öldü. Tedros, “Birkaç ülkeden gelen kanıtlar bize bu virüs, nasıl davrandığı, nasıl durdurulacağı ve nasıl tedavi edileceği hakkında daha net bir resim veriyor. “COVID-19'un hızla yayıldığını biliyoruz ve bunun ölümcül olduğunu biliyoruz - 2009 grip salgınından 10 kat daha ölümcül.” Domuz gribi, yaygın olarak bilindiği gibi, 18.500 kişiyi öldürürken, Lancet'e atıfta bulunan Agence France Presse (AFP), gerçek ücretin 151.700 ile 575.400 arasında daha yakın olabileceğini bildirdi. Tedros, “Virüsün huzurevleri gibi kalabalık ortamlarda daha kolay yayılabileceğini biliyoruz,” diye devam etti. “Erken vaka bulma, test etme, izole etme, her vakaya özen gösterme ve her bir kişiyi izleme işleminin aktarımı durdurmak için çok önemli olduğunu biliyoruz.” Bazı ülkelerde vakaların her üç ila dört günde bir ikiye katlandığına dikkat çeken Tedros, hastalığın hızlı bir şekilde hızlandığını ancak “çok daha yavaş yavaşladığını” söyledi. “Başka bir deyişle, aşağı iniş, yukarı inişten çok daha yavaş” dedi. “Bu, kontrol önlemlerinin yavaş ve kontrollü bir şekilde kaldırılması gerektiği anlamına geliyor.” Tedros, ABD'de ve liderleri kısıtlamaları gevşetmek isteyen diğer ülkelerde ekonominin kapanma kısımlarının yeniden başlatılmasının ölümcül olabileceğini söyledi. Aynı zamanda, Birleşik Krallık, Danimarka, İzlanda, Finlandiya, Almanya, Norveç ve İsveç'ten bazı kalkınma bakanlarının yakın tarihli bir ortak yazıda yaptığı gibi, dünyadaki herkesi birlikte çalışmaya davet etti. Tedros, “Bu hastalıkla birlikte mücadele etmenin tek seçeneğimiz olduğunu söylediler” dedi. “Daha fazla anlaşamadım. İleriye dönük yol dayanışma - ulusal düzeyde dayanışma ve küresel düzeyde dayanışma. ” Kaynak: New York Daily News

'Ben Genç, Sağlıklıyım ve Haftada Beş Defa Egzersiz Yapıyorum — ama yine de COVID-19 benim için geldi' 45 yaşındayım ve aslen Avustralya'lıyım, ama şu anda erkek arkadaşımla birlikte Brooklyn, New York'ta yaşıyorum. Şarkıcı-söz yazarı, illüstratör ve girişimci olarak çalışıyorum. Ayrıca şarkı sözlerimin, hayvanların ve daha fazlasının tuhaf örneklerini sattığım Natchie adlı kendi işim var. Yazma ya da çizim yapmadığımda, beni egzersiz yaparken bulabilirsiniz. Kendimi sağlık bilincine sahip bir birey olarak görüyorum; Sigara içmiyorum, içmiyorum ve veganım. Haftada beş gün egzersiz yapıyorum, saatlerce süren vinyasa yoga ve CrossFit seansları arasında değişiyorum. Himalaya dağlarını bile gezdim. Kesinlikle arkadaş grubum arasında "sağlıklı" olarak kabul edilir. Yaşam tarzım beni düşündüğüm gibi yeni koronavirüsten korumadı. Mart ayında büyük bir akşam yemeğine gittikten sonra COVID-19 ile mücadele etmek için 22 gün geçirdim - geçmişe hiç katılmamamı dilediğim bir olay. Aşağıda geçen ayın günlüğü var. Umarım herkes yeni koronavirüs ile olan deneyimlerimden öğrenir - ve daha önce uygulamaya koymamı istediğim önlemleri alır. 10 Mart: Katıldığım bir yardım yemeğinde virüsün bulaştığından şüpheleniyorum. Avustralya konsolosluğu tarafından yaklaşık 100 kişi teşekkür yemeğine davet edildi. (Bu yılın başlarında, Avustralya orman yangına tepki olarak para toplamak için üç arkadaşımla bir konser verdim ve Kızıl Haç'a bağışladım.) Şimdi, bu akşam yemeğinin muhtemelen en kötü ortam olduğunu anlıyorum. Kalabalık bir alanda kokteyller aldığımız küçük bir restoranda gerçekleşti, sonra her şeyin ortak tabak olarak sunulduğu ve masanın etrafından geçtiği akşam yemeğine üst kata taşındı. . Akşam yemeğine gitmeyi iki kez düşündüm, ama o zaman aşırı tepki verdiğimi düşündüm çünkü kimse bu virüsü gerçekten ciddiye almıyordu. Bu yüzden gittim - ama şimdi kendimi bu duruma soktuğuma pişman oldum. 12 Mart: Yeni koronavirüs belirtileri göstermeye başladım. Perşembe sabahı, gerçekten tuhaf bir öksürük krizi geçirdim. Garipti. Çok sert öksürdüğünüzü biliyorsun, kusacakmış gibi hissediyor musun? Bu tür bir öksürüktü - sert ve agresif. Yaklaşık 10 dakika sürdü ve gözlerimi sulamak yeterliydi. İlk başta bahar alerjilerine kadar tebeşirledim. 17: 00'a kadar 100 derece ateş, kaşıntılı boğaz ve göğüs ağrısı ile vuruldum. Bir at beni kaburgalara vurmuş gibi hissettim - ya da birisi beni yumrukluyor ya da ciğerlere yumruklamış gibi. Erkek arkadaşım benimle ilgilenmek zorunda kaldı ve ben kanepede battaniyeye gömmek ve ateş ile başa çıkmak için onları atmak arasında dönüşümlü olarak kaldı. Bütün akşam orada kaldım, asla yatak odamın üst katına çıkmadım. 13 Mart: Ertesi sabah, daha da kötüsü olmasa da kötü hissetmeye başladım - bu yüzden acil bakıma gittim. Bu noktada, herkes COVID-19 hakkında konuşuyordu ve ben sadece sahip olduğumu biliyordum. Bu bir grip değildi. Farklı hissetti. New York'a ilk taşındığımdan ve zatürree yakaladığımdan bu yana 22 yıl içinde bu hasta hissetmemiştim. Önceden aramadım ya da maske ve eldiven giymedim. Düşünebildiğim tek şey "Kendimi hasta hissediyorum. İçeri giriyorum." Acil bakım kliniğine girdiğimde işler sakin görünüyordu. O sırada bekleme odasında sadece üç kişi vardı ve ön büro arkasındaki kimse maske ya da eldiven giymiyordu. Ama masaya yaklaştığımda ve yeni koronavirüs olduğumu düşündüğümü söylediğimde, onları hemen giydiler ve bana da bir maske verdiler. Sınav odalarından birine girmeden önce yaklaşık 40 dakika bekleme odasında oturdum. Doktor beni görmeye geldiğinde koruyucu bir şey giymiyordu. Şok olmuştum çünkü orada oturuyordum, "Biliyorum anladım." Sıcaklığımı kontrol etti ve 100 dereceydi. Bana, 103'ün birisinin COVID-19 için test edilip edilmeyeceğine karar vermek için kullandıkları kriter olduğunu söyledi. Test sonuçlarını bekleyen başka biriyle temas halindeydim, ama doktora söylediğimde hala bana bir test yapamayacağını söyledi; arkadaşımın sonuçları olumlu sonuçlanırsa geri gelmeye teşvik etti. "Muhtemelen anladın, ama seni test edemem" dedi. Dürüst olmak gerekirse, ben gerçekten hayal kırıklığına uğradım. Belki de aşırı tepki gösterdiğimi hissettim, ama aynı zamanda gerçekten hasta olduğumu ve muhtemelen virüsü aldığımı biliyordum. Gerçekten kafa karıştırıcıydı. Doktora dedim ki, "Ah, muhtemelen şu anda bununla dolaşan, enfekte ve pozitif olan tonlarca insan var, ama kim test edilmedi?" Ve dedi ki, "Kesinlikle." 13 Mart: Acil bakım beni test olmadan eve gönderdikten sonra semptomlarım gelişti. Öksürük devam etti, ama ateşim gitti - bu da ilk başta beni daha iyi olduğumu düşündürdü. Sonra aşırı yorgunluk, başınızı yastıktan kaldıramayacağınız tür geldi. Sonra baş ağrısı geldi. Ben migren hastasıyım, bu yüzden baş ağrılarını gerçekten halledebilirim. Ama aldığım baş ağrılarını memnuniyetle migrenle alırdım. Acımasızdılar. Ve hiçbir şey işe yaramadı. Tylenol değil. Hiçbir şey dokunmadı. Neredeyse beynim kaynıyordu ya da birileri kafamın içinde sıkıyor gibiydi. Dayanılmazdı. Ayrıca bulantı ve iştahsızlık yaşamaya başladım. 16 Mart'ta erkek arkadaşım hastalandı. Benim yaptığım gibi düştü: şiddetli ateş; dondurucu soğuk, sonra aşırı sıcak. Ateşi 102.5 idi. Böylece kalktım ve yürüdüm. "Onunla ilgilenmem gerekiyor" diye düşündüm. Ne kadar hasta olduğumu düşünmemeye çalıştım. 18-21 Mart: ER arkadaş götürdüm. Bu arada evde yalnızdım, kusuyordum ve duş almak için çok zayıftım. 18 Mart'ta John'u hastaneye götürdüm, burada COVID-19 için kabul edildi ve test edildi. Onu bırakacak sonra eve yalnız gittim, yatağa girdim ve dört gün orada kaldım. Daha hastalandım ve daha hastalandım. Bu sayfada en büyük sorunum, iştahım gereklidir idi. Sonra tat ve koku hissimi kaybettim. Ve soğuk algınlığı gibi değildir, tat ve kokuyu kaybetmeyinde ve tıkalısınız. Bu duyulardan hiçbir izim yoktu. Bana çürük yumurta servis edilebilirdin ve farkı bilmezdim. Sonra ishal geldi. Bu durumda, bazı ölecekmiş gibi hissettim. Benden hiçbir şey kalmamış gibi geldi. Yemek yiyemedim. İçemedim. Yürüyemedim. Duş alamadım. Başımı yastıktan bile kaldıramıyordum. Çok güçsüzdüm. Arkadaşım hala hastanedeydi. 22 Mart: Hastaneye gittim ve sonunda COVID-19 için test edildim. Erkek arkadaşımın belirtilerim hakkında mesaj atıyordum ve onlardan hemen ambulans çağırmamı öneren doktoruna bahsetti. Ambulans evime geldiğinde EMT'ler içeri girmeyecekti. Kapımı çaldılar ve cevap vermemi beklediler. Korkmuş görünüyordu ve yanıma gelmekten bile çekiniyorlardı. Beni ambulansa doğru yürüdüler ve oturttular. Yardım alma yolunda olduğumu bilerek rahatlama hissettim. ER'nin kapılarına girer girmez bir hemşire bana bir maske ile koşarak geldi ve "Çabuk, hemen giy" dedi. O da kusma için bana bir çanta verdi çünkü ben geldiğimde kuru öğürme oldu. Sonunda, bir yatak verildi ve hastaların perdeleri ile ayrıldı hasta bir koy içine alındı. Kimse beni yaklaşık bir buçuk saat görmeye gelmedi. İlk gördüğüm kişi hemşireydi. Sıcaklığımı ve tansiyonumu aldı ve aşırı derecede susuz olduğumu söyledi - bu yüzden sıvılar için IV'e bağlandı. Doktor geldiğinde, ona hemen erkek arkadaşımın hastanedeyken yeni koronavirüs için pozitif test ettiğini söyledim. Eğer bunu gündeme getirmeseydim, beni test edeceklerini sanmıyorum çünkü o sırada ateşim yoktu. Ancak, pozitif test eden ve diğer tüm semptomları listede olan biriyle doğrudan temas kurduğum için, doktor bana testi verdi. Ve eğlenceli değildi. Burnunu gerçekten yükselten bir çubuk. Acı verici ve rahatsız ediciydi ve sonrasında biraz kanlı bir burnum vardı. Hoş değil. COVID-19 için test edildikten sonra, oksijen ve akciğerlerimi kontrol etmek için birkaç kan testi ve göğüs röntgeni de verildi. On iki saat sonra hastaneden serbest bırakıldım ve birkaç gün içinde test sonuçlarımı alacağımı söyledim. Nefes alamazsam geri dönmem söylendi. Aksi takdirde, en iyi öz yalıtım uygulamaları hakkında bir çıktı aldım ve iki hafta üç gün karantinaya almam gerektiğini söyledim. Erkek arkadaşım aynı günün başlarında hastaneden serbest bırakılmıştı, bu yüzden eve gittim ve birbirimize bakmaya devam ettik. 24 Mart: Instagram'a COVID-19 yolculuğum hakkında bilgi verdim. Bu noktada, bazı belirtilerim azaldı ve tamamen korkunç hissetmedim, bu yüzden başkalarına deneyimlerimden bahsetmeye karar verdim. Avustralya kabartma yemeğindeki yabancılar bana ulaşmaya ve "Ah, ben bu masadaydım ve ben de hastalandım" ya da "Beni tanımıyorsun, ama o akşam yemeğindeydim ve pozitif test ettim ." Herkes tahtadan çıkmaya başladı. 27 Mart: Hastaneden yeni koronavirüs için pozitif test yaptığımı doğrulayan bir telefon aldım. O gün telefonum çaldığında hastane olduğunu biliyordum. Hemen aldım ve bir hemşire bana COVID-19 için pozitif test yaptığımı ve zaten yaptığım şeyi yapmaya devam ettiğimi söyledi. Bana sonuçları verdiğinde, sonunda kendimi onaylanmış hissettim. Virüs olduğumu derinlemesine biliyor olmama rağmen, sonunda bir cevap almak iyi hissettirdi - tedavi olmasa bile. 2 Nisan: Sonunda yine kendim gibi hissettim. 2 Nisan'a kadar geçen günler, bulantı gitti ve sonunda tekrar yemeye başlayabildim. Henüz hiçbir şeyi tam olarak tadamadım veya koklayamadım, ama açtım. Arkadaşım ve ben BRAT diyet ile başladı: ekmek, pirinç, elma püresi ve tost. Tutabileceğimiz tek şey bu. Ama en azından geri iştahımız vardı. Sonunda duş gibi şeyleri yapmak için enerjiye sahip olmaya başladım ya da tekrar çizmeye başladım. Dışarıda bir yürüyüşe çıktım, diğerlerinden güvenli bir mesafede durdum ve hatta bahçeciliğe bile başladım. 7 Nisan'da, izolasyon sürem bittikten sonra, bir bakkal dükkanına gittim. (O zamana kadar komşularımız kapıda yemek bırakıyordu.) Maskemi ve eldivenlerimi taktım ve en yakın pazara doğru yürüdüm. Mağazada kendilerini mesafeye düşürmeyen ve ellerini dezenfekte etme konusunda uyanık olmayan birçok insanı gördüğümde şok oldum. Umarım insanlar hikayemi okur ve ciddiye alır. Ailemin ve arkadaşlarımın virüsün neler yapabileceğini gördükleri için her zamankinden daha temkinli olduklarını biliyorum. Herkes etkilenebilir ve en kötüsü için bir köşeyi çok hızlı bir şekilde döndürebilirsiniz. Hem benim hem de erkek arkadaşımın başına geldiğinden beri bilmeliyim. Gallery: Evde temizlemeyi unutacağınız 14 mikroplu şey (İyi Temizlik) Kaynak: WomensHealth

Öksürük simülasyonu, tek bir öksürüğün bir markette nasıl yayıldığını gösteren simülasyon... Finlandiya'daki araştırmacılar, öksürüğün bir markette parçacıkları nasıl yayabileceğine dair bilgisayar simülasyonlu bir model yaptılar. Simülasyonda, bir koridordaki bir kişiden gelen parçacıklar, rafların üzerinde ve yanındaki koridorun içine yayıldı. Business Insider, modelin makul olduğunu söyleyen iki bulaşıcı hastalık uzmanı ile konuştu, ancak koronavirüsü simülasyon gibi bir durumdan daraltma olasılığının "çok bilinmiyor" olduğunu söyledi. Uzmanlar, modelin, virüsü başkalarına yaymayı durdurmak için maskeleri kaynak kontrolü olarak kullanmanın önemini vurguladığını söyledi. Finlandiyalı araştırmacılar tarafından yapılan bilgisayar simülasyonlu bir model, markete gitmenin korkunç bir resmini çiziyor. Simülasyonda, bir koridordaki bir kişiden öksürük, yeşil parçacıklar bulutunu rafların üzerine ve yanındaki koridorun içine yayıyor. Simülasyon, öksürük yayılan aerosol haline getirilmiş parçacıkları gösterir - havada asılı kalacak ve serbestçe hareket edebilecek kadar küçük damlacıklar. Uzmanlar, modelin bir tuz tanesi ile alınması gerektiğini söyledi. Bunu elde etme ve bu virüs aerosolünden yeterince risk alma riskimiz tamamen bilinmemektedir, diyor Minnesota Üniversitesi'nde epidemiyoloji ve toplum sağlığı konusunda yardımcı doçent olan Dr. Kumi Smith. Video, "herhangi bir paylaşılan hava sahasının iletime yol açacağı izlenimini veriyor", ancak kanıtlar henüz bunu desteklemedi. 'Enfeksiyöz bir doz' Smith'e göre, koronavirüs ile daha büyük risk, konuşma, hapşırma veya öksürükten daha büyük damlacıkların iletilebileceği konuşmalar gibi insanlarla daha yakın temas halindedir. Bu etkileşimler, genellikle üç ayak içinde, "bulaşıcı bir doz" yayabilir. Vanderbilt Üniversitesi Tıp Merkezi'nde koruyucu tıp ve bulaşıcı hastalıklar profesörü olan Dr. William Schaffner de aynı fikirde. Schaffner, "Gerçek dünyada, üç ila altı fit arasındaki damlacık iletimi, şanzımanların büyük çoğunluğunu oluşturur." Dedi. "Havadaki" parçacıklar daha uzağa gider ve daha uzun süre havada kalır, ancak bu daha küçük damlacıklardan bulaşma "muhtemelen çok sık gerçekleşmez" dedi. Her iki uzman da, koronavirüsün havada nasıl yayılabileceğine dair çok az kanıt olduğunu, ancak modelin maske takmak gibi sosyal mesafeyi ve önlemleri uygulamanın önemini gösterdiğini belirtti. 'Kaynak kontrolü' olarak maskeler Schaffner, Fin modelinin "makul" olduğunu, ancak "herkes CDC'nin önerisini yapsaydı, bu sorunu çözeceğini söyledi." Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri, geçen hafta Amerikalıların halka açık hale gelmeleri durumunda maske veya diğer yüz kaplamaları giymeleri gerektiğini önerdi. Her iki uzman da Business Insider'a, maskelerin "kaynak kontrolü" konusunda en etkili olduğunu söyledi - virüsün kendinizi korumak için bir araç olarak kullanmak yerine potansiyel olarak başkalarına yayılmasını durdurmak için maskeleri kullanma. Kaynak: Business Insider

Türkiye'de koronavirüsten can kaybı 1296'ya yükseldi Türkiye'de koronavirüs nedeniyle son 24 saatte 98 kişi yaşamını yitirdi, 4 bin 93 yeni vaka tespit edildi. Böylece koronavirüs nedeniyle hayatını kaybedenlerin sayısı 1296'ya, toplam vaka sayısı ise 61 bin 49'a yükseldi

Rusya'da Gizemli Bir Patlama Gerçekleşti. Gerçekten Ne Oldu? Rusya’nın nükleer motorlu füze testi, yeni bir küresel silahlanma yarışının yeni nükleer kazalar anlamına geleceğini kanıtlıyor. 8 Ağustos 2019'da Rus yetkililer şaşırtıcı bir açıklama yaptı. Rusya'nın Kuzey Kutbu kıyısı boyunca Severodvinsk şehrine yakın bir füze motorunun testi sırasında bir tür kaza meydana geldi. İki kişi öldü ve radyasyonda kısa bir artış tespit edildi. Kısa süre sonra, hazmat kıyafetleri, ambulanslar ve acil hava ikmali için bir helikopterdeki ilk yanıt verenlerin sosyal medyasında görüntüler ve videolar ortaya çıktı. Radyasyona atıf çarpıcıydı - füze motorlarının testleri radyasyon içermiyor. Bir istisna dışında: 2018'de Rusya bir nükleer reaktörle çalışan bir seyir füzesini test ettiğini açıkladı. Bu füzeye 9M730 Burevestnik diyor. NATO buna SSC-X-9 Skyfall diyor. Nükleer enerjili bir seyir füzesi, Amerika Birleşik Devletleri'nin teknik, stratejik ve çevresel bir kabus olarak uzun zaman önce düşündüğü ve reddettiği çirkin bir fikirdir. Vladimir Putin’in Rusya'sı farklı düşünüyor. Dünyanın dört bir yanındaki nükleer silahların yayılma durumunu izlemek için düzenli olarak açık kaynaklı araçlar kullanan Middlebury Uluslararası Araştırmalar Enstitüsü'ndeki meslektaşlarım ve ben Skyfall ile ilgili bir sorun olup olmadığını merak ettik. Yakında buna inanmak için iyi bir sebep olduğunu keşfettik. Yaptığımız ilk şey olayın nerede gerçekleştiğini tespit etmekti. Raporların birçoğu, Severodvinsk'ten yaklaşık 30 km yükseklikte, Nenoksa adlı bir yerde bir füze test alanına işaret etti. Varsayımımız, kazanın Nenoksa Füze Test Merkezinde meydana geldiği yönündeydi. Tesis bir sır değil: Sınıflandırılmamış istihbarat raporlarında iyi belgelenmiştir ve hatta Wikimapia gibi açık kaynaklı platformlarda işaretlenmiştir. Test merkezi 1960'lardan beri oradaydı ve uydu görüntülerinden yaşının her yılına bakıyor. Ancak siteye daha yakından baktığımızda, yeni bir şeyler bulmak bizi şaşırttı. Size ne gördüğümüzü söylemek için Skyfall hakkında biraz daha bilgi vermem gerekiyor. Rusya nükleer enerjili bir seyir füzesini test etmeye başladığını duyurduğunda, Putin füzeyi uçuşta gösterdiği anlaşılan kısa bir video oynattı. O zaman, test alanını Novaya Zemlya'nın uzak Arctic takımadalarına yerleştirmek için lansman videosunu kullanabildik. Bu hiç de fena değildi - kuzeyde çok fazla uydu kapsama alanı yok, yılın yarısında fotoğraf çekmek için neredeyse hiç ışık yok ve çoğu zaman bulutlarda örtülüyor. Bir zamanlar bir uyduyu nükleer testler için kullanılmış ve haftada bir hafta bekledikten sonra yakındaki bir sitenin görüntüsünü çekmek için uyduya görev verdik, uydu sadece Bob Ross'un sevebileceği kabarık bulutların resmini çekti. Yine de 2018'e kadar görüntülerimiz vardı ve fırlatma sitesini ve destek alanlarını bulabildik. Fırlatma sahasının kendisi çok farklıydı; bilim insanlarının fırlatmadan önce füzeyi hazırlayabilecekleri bir çevre sığınağından oluşuyordu. Barınak raylara monte edildi, böylece ekip füzeyi test etmeye hazır olduğunda geri çekilebilirdi. Ve bazı nedenlerden dolayı, tüm ekipman mavi nakliye konteynerlerinde ortaya çıktı. Siteyi bulduktan sonra izlemeye devam ettik. Skyfall'un bir sonraki testine başlamadan önce hazırlıkları tespit edip edemeyeceğimizi görmek istedik. Ve bir gün, 2018 yazında Rusya açıklanamaz bir şekilde şeyleri paketlemeye başladı. Basında ABD istihbarat topluluğunun önceki sonbaharda yapılan testlerin hepsinin başarısız olduğuna inandığı, en uzun olanının ise sadece 22 saniye sürdüğüne dair raporlar vardı. Meslektaşım Anne Pellegrino ve ben NPR’nin Geoff Brumfiel'e, Rusya'nın siteyi neden terk ettiğini bilmediğimizi ancak Rusya'nın kıyamet turu füzesi ile çizim tahtasına geri dönmesinin mümkün olduğunu açıkladık. Şimdi, Nenoksa'ya bakıyorduk - işte oradaydı. Aynı barınak, rayların üzerinde oturuyor ve aynı mavi nakliye konteynırları ile çevrili. Rusya bu yeni test alanını Skyfall için Novaya Zemlya'daki eski test sahasını hazırladığı sırada inşa etmişti. Test bölgesini güneye taşımışlardı. Resim Google Earth’te oturuyordu. Sadece fark etmemiştik. Aniden motor test kazasının radyasyon içerdiği gerçeği hiç de garip görünmüyordu. Sonra ikinci bir meraklı gerçeği fark ettik. 8 Ağustos'ta alınan sitenin uydu görüntüsüne baktığımızda, birkaç gemi ve füze menzilinin kıyısı dışında ticari nakliye için sınır dışı bir alanda oturan bir platform gördük. Temel bir güvenlik önlemi olarak, uluslararası yolculuk yapan tüm büyük ticari gemilerin AIS vericilerine sahip olması gerekmektedir. Bu vericiler periyodik olarak büyük bir geminin yerini duyurur ve esas olarak denizdeki çarpışmaları azaltmaya yardımcı olur. Meslektaşım Cameron Trainer, AIS şanzımanlarının ticari bir veritabanını kontrol etti. Yasak bölge içindeki gemilerden biri AIS vericisini açmıştı. Ve biz bunu fark ettik. Söz konusu gemi Serebryanka adı verilen büyük bir kargo gemisidir. Bu gemi olağandışıdır - Rus devlet atom enerjisi şirketi Rosatom'a aittir ve radyoaktif yükleri taşımak için kullanılır. Serebryanka, 2018 yılında okyanusa düşen nükleer enerjili bir seyir füzesini kurtarma çabasının bir parçasıydı. CNBC’den Amanda Macias, 2018 kurtarma çabasıyla ilgili gizli bir istihbarat raporunu açıklayarak “Ekipler Kasım ayında başlatılan ve Barents Denizi'ne açılan bir füzeyi kurtarmaya çalışacaklar. “Operasyon, biri silahın nükleer çekirdeğinden radyoaktif materyalleri taşımak için donatılmış üç gemi içerecek.” AIS verilerini kullanarak, radyoaktif materyali taşıyacak şekilde donatılmış gemiyi Serebryanka olarak belirledik. Ve şimdi, burada, bir yıl sonra, kaza yerinde oturuyordu. Kanıtlar, Skyfall veya başka bir nükleer enerjili füze testi sırasında bir tür kazaya işaret ediyor gibi görünüyor. Haftasonu boyunca Rosatom kazada beş çalışanının öldürüldüğünü itiraf ettiği için bir tür onay ortaya çıktı. Bir Rosatom ifadesi, "Roket testleri deniz platformunda gerçekleştirildi." “Testler tamamlandıktan sonra, roket yakıtı ateşledi ve ardından patladı. Patlamadan sonra birkaç çalışan denize atıldı. ” Ancak Rosatom füzenin ne olduğunu ya da neyin yanlış gittiğini açıklamadı. Açıklamada basitçe “yeni teknolojileri test ederken ortaya çıkan faktörlerin bir araya geldiği ortaya çıktı” dedi. Ayrıca hafta sonu boyunca, tüm genç erkeklerin sosyal medyada ölülerin adlarının bir listesi ortaya çıktı. Meslektaşlarım ve ben hafta sonunu bu isimleri taşıyan erkeklerin Rosatom için çalıştıklarını doğruladık - hepsi Sarov'daki nükleer tasarım laboratuvarında. Sosyal medya hesaplarını, sevdiklerinin kaybına yas tuttukları yerde bulduk. Ayrıca hayatlarının resimlerini bulduk - spor yapmak, tatile çıkmak, evlenmek. Eşlerinin ve çocuklarının resimlerini bulduk. İnanılmaz derecede üzücü ve biri şu soruyu sormalı: Bu aptal füze bu genç adamları öldürmeye değer miydi? ABD ve Rusya, ya tuhaf bir nostaljiden ya da hiç kimse yapacak daha iyi bir şey düşünemediği için yeni bir silahlanma yarışına sürükleniyor gibi görünüyor. Trump yönetiminin 2018 Nükleer Duruş İncelemesi, heyecan verici bir gelişme gibi büyük güç rekabetinin geri dönüşünden bahsediyor ve ABD'nin nükleer cephanesinin geniş bir modernizasyonunu gerektiriyor. Rusya, nükleer enerjili seyir füzesi de dahil olmak üzere ABD füze savunmasını yenmek için geliştirilmekte olan sayısız tuhaf silahla milyarlarca ruble kendi modernizasyonuna yatırım yapıyor. Ve kenarda, New York Times’ın Bret Stephens gibi nitwitleri “ABD'nin Daha Fazla Nükleer İhtiyacı Var” gibi saçmalıklarla tezahürat ediyorlar. Silahlanma yarışının tehlikeleri hakkında düşündüğümüzde, medeniyete son veren bir tufan olasılığını düşünüyoruz. Ancak Soğuk Savaş geniş çaplı felaketle sonuçlanmasa da, onu yaşayan insanların çoğu için hala bir dizi küçük ölçekli felaketle sonuçlandı. Rusya'daki çevrecilere nükleer silahlanma yarışı ya da Rocky Flats, Hanford veya ABD'deki sayısız başka bölgede yaşayan insanların masraflarını sorun. Bazen Soğuk Savaş sırasında dar bir şekilde kaçındığımız korkunç şeylere o kadar odaklanırız ki, gerçekte olan tüm korkunç şeyleri unuturuz. Rosatom'un çok soğuk olarak belirttiği gibi “yeni teknolojileri test ederken” sık sık meydana gelen şeyler. Gerçek dünyada bu silahlanma yarışının masraflarını karşılayacak insanlar var. İşte bu insanlardan beşi. Ebeveynleri, eşleri ve çocukları bir daha asla görmeyecek beş kişi. Buna değer mi? Ben öyle düşünmüyorum. Hayır, Amerika Birleşik Devletleri'nin daha fazla nükleere ihtiyacı yok. Ve hayır, Rusya'nın yenilerine ihtiyacı yok. Eşlerin kocalarına ya da çocukların babalarına ihtiyacı olmadığı kadar. Jeffrey Lewis, Middlebury'deki James Martin Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Çalışmaları Merkezi'nin Doğu Asya Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Programı'nın direktörü Kaynak: J.Lewis - F.Policy

COVID-19 mağdurlarından gelen kan araştırmacılara nasıl yardımcı olabilir? Hayatın normale ne zaman döneceğine dair net bir cevap bulamayan uzmanlar, koronavirüsten hayatta kalan insanların şimdi bağışıklık kazanabileceğini ve kanlarının buradan nereye gittiğimizi anlamak için anahtarlarını tutabileceğini söylüyor.

Adımınıza dikkat edin! Neden günlük 10 bin adım hedefi kötü bilim üzerine kuruludur. Son yıllarda, günde 10.000 adımlık rejim popüler kültüre yerleşti. FitBit takan birini sokakta görmeden zorlukla yürüyebilirsiniz; Jeremy Hunt Birleşik Krallık sağlık sekreteriyken, sık sık gömlek kollarından alay etti. Küresel bir saplantı haline geldi: araştırma şirketi Gartner, 2020 yılına kadar dünya çapında tüketicileri süsleyen 500 milyon giyilebilir cihaz olacağını tahmin etti. Tüm bunlar, 10.000 adımın 60'ların ortasında başarılı bir Japon pazarlama kampanyasından kaynaklanan tamamen keyfi bir rakam olmasına rağmen. 1964 Tokyo Olimpiyatları'nın muazzam popülaritesinden yararlanmak için Yamasa şirketi, dünyanın ilk giyilebilir adım sayacını, “10.000 adım metre” olarak tercüme edilen manpo-kei adlı bir cihaz tasarladı. Tennessee Üniversitesi'nde kinesiyoloji, rekreasyon ve spor çalışmaları başkanı Prof David Bassett, “O zamanlar bunun için gerçekten bir kanıt yoktu” diyor. “Bunun aktif bir yaşam tarzını gösteren ve sağlıklı olması gereken bir sayı olduğunu hissettiler.” Kyushu Sağlık ve Refah Üniversitesi'nde bir araştırma ekibi 10.000 adım atmanın potansiyel faydalarını araştırmaya başladı. Ortalama bir Japon insanının günde 3.500 ila 5.000 adım aldığını ve bu insanlar günlük adım sayısını 10.000'e çıkarırsa, koroner arter hastalığı riskini azaltabilecekleri sonucuna vardılar. Ancak Dünya Sağlık Örgütü, Amerikan Kalp Vakfı ve ABD Sağlık ve İnsan Hizmetleri Departmanı, günlük aktivite önerisi olarak kademeli olarak 10.000 adımı benimserken, son yıllarda bu sayının doğruluğu giderek daha fazla sorgulanmaktadır. 2018'de, Halk Sağlığı İngiltere'deki fiziksel aktivite ulusal lideri Mike Brannan şunları söyledi: “Bunu destekleyecek bir sağlık rehberliği yok.” Gerçekten de, günde 10.000 adımın sağlık için uygun olup olmadığını test etmek için yapılan bilimsel çalışmaların çoğu nispeten keyfi. Sadece günde 10.000 adım atmış insanları, 3.000 veya 5.000 gibi çok daha düşük sayılar yapanlarla karşılaştırırlar ve daha sonra yakılan kalorileri, tansiyonu ve kan şekeri seviyelerini ölçerler. Massachusetts Amherst Üniversitesi Kişiselleştirilmiş Sağlık İzleme Merkezi'nden Prof Catrine Tudor-Locke, “Araştırma sayılarının tasarlanma şekli nedeniyle bu sayı güçlenmeye devam ediyor” diyor. “Yani, çalışma 10.000'in 5.000'den fazla kilo vermenize yardımcı olduğunu görebilir ve daha sonra medya bunu görüp rapor eder:“ Evet, 10.000 adımla gitmelisiniz ”, ancak bunun nedeni çalışmanın sadece iki sayıyı test etmesi olabilir. Mesela 8.000'i test etmedi ve 12.000'i test etmedi. ” Kronik hastalıklar, tip 2 diyabet hastaları veya daha hareketsiz bir yaşam tarzına alışkın olanlar için, şimdi günde 10.000 adıma hızlı bir şekilde atlamanın olumsuz sonuçlara yol açabileceğine dair endişeler var. Diğerleri için kilometre taşı korkutucu görünebilir ve günlük fiziksel aktiviteyi artırmak için niyetleri rayından çıkarabilir. “Hareketsiz yaşam tarzlarının kötü olduğunu biliyoruz ve günde ortalama 5.000 adımdan daha az adım atıyorsanız, bu kilo almaya, kemik kaybı, kas atrofisi, diyabetik hale gelme ve bu konuların likiti riskini artırabilir.” Tudor -Locke diyor. “Ama aynı zamanda 10.000 hakkında bir saplantı var gibi görünüyor ve kaç adım yeterli, ancak halk sağlığı açısından insanları kanepelerinden çıkarmak daha önemli. Gerçekten sormamız gereken soru şu: kaç adım çok az? ” Kalp hastalığından inme ve meme kanseri ve üreme kanseri gibi çeşitli kanser türlerine karşı kronik hastalıklara karşı egzersizin koruyucu doğasını araştıran bazı çalışmalar, 6.000 ila 8.000 adım arasında bir yerde amaçlanacak alt sınır olabileceğini düşündürmektedir. Bassett, “Altı bin adım ve daha fazlası sizi bu çalışmaların gösterdiği aralığa sokuyor ve özellikle kardiyovasküler hastalıklara karşı koruyor” diyor. “Ve başlangıçta yüksek risk faktörleri olan insanlar için, bu risk faktörlerinde iyileşmeye neden olabilir.” Günde 30 dakikalık ılımlı egzersizin halk sağlığı yönergelerine eşit sayıda adımı hesaplamaya çalışan bilim adamları, belki de minimum 7.500 adım hedeflememiz gerektiğini bulmuşlardır. Ancak, adım sayacı endüstrisinin yükselişi, 10.000 adım elde etmeye odaklanmış bir nesil fitness severlere yol açarken, şu anda bizim için ne kadar iyi olduğuna dair bilinen bir üst tavan da yok. Egzersiz bilim adamları şu anda 15.000 hatta 18.000 adımın geleneksel 10.000 kriter üzerinde uzun vadeli sağlık yararları olup olmadığını görmek için çalışmalar yapmaya çalışıyorlar. Kanada'nın kırsalında, motorlu ulaşım şekilleri kullanmayan Amish insanlarını inceleyen bilim adamları, günde ortalama 14.000-18.000 adım kullandıklarını, 90'lı yılların ortalarında tip 2 diyabetli Japon hastaları üzerinde yapılan bir araştırmanın, Günde ortalama 19.000 adımın, büyük ölçüde hareketsiz kalanlara kıyasla çok daha iyi sonuçları oldu. Günde 10.000 adımlık hedefle ilgili en büyük sorunlardan biri, egzersizin yoğunluğunu dikkate almamasıdır. Nefes almak ve kalp atış hızınızı artırmak, attığınız adımların sayısından daha da önemli olabilir. Araştırmacılar şu anda günde sadece 10.000 adım atan insanların sadece evlerinin etrafında çökelterek, tempolu yürüyüş veya spor yaparak sağlıkla aynı faydaları sağlayıp sağlamadıklarını görmek için çalışmalar yapıyorlar. Tudor-Locke, “Daha yakın zamanlarda, bilim adamları adım hızı veya adım sıklığı fikri olan kadansa bakmaya başladılar. “Yoğunluk daha iyi olduğunda, kalbiniz biraz daha hızlı vuruyor, vücudunuzdan daha fazla kan geçiyor, işler gereken hücre duvarını geçiyor; tüm bunlar daha hızlı gerçekleşiyor. ” Haziran 2018'de Tudor-Locke, bu konudaki ilk bulgulardan bazılarını, Ne kadar hızlı? Egzersizin faydalı olabilmesi için dakikada en az 100 adımın gerekli olduğunu öne sürdü. “Bu, amaçlı yürüyüş yaparken doğal olarak yükseldiğiniz hızdır” diyor. “Ama bu sadece bu araştırma alanının başlangıcı: insanların ne kadar sağlıklı olduklarına sadece ne kadar adım attıkları değil, aynı zamanda bunu yapma oranlarına da bakıyoruz.” Kaynak: The Guardian

Limonlu Salatalıklı Su Malzemeler 1 Orta Boy Salatalık Yarım Limon Suyu Bir Sürahi Su Yapılışı Salatalığı ortadan ikiye ayır ve ince ince doğrayın ve sıktığınız limon suyuyla salatalıkları karıştırın ve dolaba koyarak saklayın. Not: Soğuduktan sonra salatalıklar çok güzel bir tat bırakıyor ve limonda hafif bir ekşimsi tat veriyor suya... Yani anlayacağınız tamamen çok taze bir tat oluşturuyor. Ben çok seviyorum. Her şeyin yanında içilebilecek bir su.

7. Size bunu getirenlere saygılı ve nazik olun! Bunun birçokları için stresli bir zaman olduğunu kabul etmek sorun değil ve sonuç olarak, orada çok sayıda yıpranmış sinir var. Yerel restoranlarda ve yerel restoranlarda çalışanlara merhamet gösterin ve iyi olun. Gösterdiğiniz iyi niyet neredeyse ayni şekilde iade edilecektir. Hepimiz beraberiz!

6. Yiyecek siparişinizin ambalajını lavabonuza koyun. Yemeğinizin kağıt kabında yaşayan bulaşma olasılıkları uzundur, ancak kesinlikle güvende olmak için, ambalajı evinize geldiğinde lavabonuza yerleştirin. Lavabonuz tezgahınızdan çok daha kolay temizlenebilir ve dezenfekte edilebilir ve asla çok güvenli olamazsınız.

5. Kredi kartı ile ödeme yapın. Nakit ödeme yapmamaya özen gösterin Sizin için bir seçenek olduğunu varsayarsak, kredi veya banka kartı ile yiyecek (ve ipucu) için ödeme yapın. Nakit değişimi ellerinizle yakın fiziksel etkileşimler ve COVID-19 ile daha fazla sözleşme yapma riski gerektirir.

4. Sosyal mesafe kurallarına uyun ve etkileşimleri sınırlandırın. Beyaz Saray yaklaşık 10 gün önce sosyal uzaklaşma ile ilgili kurallar yayınladığından, çoğu insan birbirinden altı metre uzakta kalmak konusunda çok iyi bir iş çıkardı. Sağduyunuzu kullanın ve yemeğinizi alırken diğer insanların alanlarına saygı duymak için elinizden gelenin en iyisini yapın.

3. Arabaya binmeyi seçin (eğer varsa). Yiyecek toplama siparişlerini almak için arabanızda kalmak, dokunmanız gereken yüzey sayısını ve potansiyel olarak etkileşimde bulunacağınız kişileri sınırlar. Arabaya binen işçilerin büyük çoğunluğu artık koruyucu eldiven ve maskeli yiyecekler de sunuyor.

2. Varsa "kapıda bırak" teslimat seçeneğini tercih edin. Tüm büyük gıda dağıtım hizmetleri artık kapı seçeneğinde bir düşüş sunuyor. En sevdiğiniz restoran Door Dash, Grubhub, Seamless veya Postmates'de değilse, siparişi verdiğiniz kişiye kapınızdan ayrılmalarını isteyin.

1. take-out üzerinden sipariş teslim. Sipariş verdiğiniz restoranın bir teslimat seçeneği varsa, bunun için devralma seçeneğini tercih edin (aka almak için). Neden? Çünkü mümkün olduğu kadar çok kişiyle olan etkileşiminizi sınırlar. Ayrıca, daha küçük bir fayda? Teslimat işçisi, restoran ve yiyecek hizmeti çalışanlarının mümkün olduğunca fazla çalışmaya ihtiyaç duyduğu bir zamanda çalışmaya devam eder.

Paket Servisi ve Teslimat Gıdalarınızı Daha Güvenli Ismarlamak ve Daha Güvenli Hale Getirmenin 7 Yolu Hiçbir sanayi koronavirüs salgını nedeniyle gıda hizmeti ve restoran işletmelerinden daha fazla zarar görmemiştir. Kelimenin tam anlamıyla, birkaç gün içinde gelirlerinin bir uçurumdan düştüğünü gördüler. Yiyecek dağıtımı ve paket servisi siparişi vermek, iş için çaresiz olduklarında en sevdiğiniz yerel restoranları desteklemenin en iyi yoludur, ancak koronavirüs salgını sırasında paket servisi sipariş etmek ne kadar güvenlidir? Bugünlerde pek çok şeyde olduğu gibi, kendinizi sevdiklerinizi ve çevrenizdekileri güvende tutmak için biraz sağduyu çok uzun bir yol kat ediyor. Başkalarına maruziyeti sınırlamak, COVID-19 ile sözleşme yapma veya yayma riskinizi sınırlamanın en iyi yoludur. Ancak, bir restorandan yemek veya teslimat olarak sipariş verirseniz izlemeniz için birkaç temel ipucu. Ve her şeyden önce, ellerini yıka! Ve gerçekten en iyi olduğunuzdan emin olmak için, Teslimat Siparişi Verirken Yapacağınız 10 Hatadan kaçınmak isteyeceksiniz.

15. Bildiklerinizi arkadaşlarınızla ve ailenizle paylaşın. Tüm bu bilgileri kendinize saklamayın! Bir dahaki sefere plajda veya bir deniz ürünleri restoranında olduğunuzda, arkadaşlarınız ve aileniz için daha önemli gerçeklerden bazılarını getirin. Bir temizlik için size katılmaya davet edin ve kendi karbon ayak izlerine dikkat etmelerini teşvik edin. Sağlıklı okyanuslara ve çevrelere olan hevesiniz bulaşıcı olabilir ve kısa süre sonra kendinizi fark yaratmak isteyen benzer düşünen bireylerden oluşan bir ağla bulabilirsiniz.

14. Karbon ayak izinizi anlayın. Karbondioksit sadece havadaki kirlilikten sorumlu değildir, aynı zamanda okyanusa doğru yol alır. Aslında, insan yapımı CO2'nin yaklaşık üçte biri, günde yaklaşık 22 milyon tona eşit olan okyanusa doğru ilerliyor. Bu, orada yaşayan deniz yaşamının, özellikle kabuklu hayvanların sağlığını etkileyen suyun asitlenmesine neden olabilir. Kendi karbon ayak izinizi değerlendirmek önemlidir ve her şey üzerindeki etkisini düşündüğünüzde daha da acil hale gelir. İklim değişikliğinin hepsi bir diğerine yol açan, diğerine yol açan bir tehlike ile bağlantılıdır. Enerji alışkanlıklarınızın çevre için nasıl daha sürdürülebilir olabileceğini görün ve çok gerekli ayarlamaları yapın. Sadece daha az sürmek, enerji tasarruflu ışıklar ve cihazlar satın almak ve daha az atılabilir mal kullanmak yardımcı olabilir.

13. En son çevre haberlerini takip edin ve paylaşın. Okyanuslara ve su yollarına dikkat etmek ihtiyatlı olmayı gerektirir ve bu konuda bilgi sahibi olmak hayati önem taşır. Okyanus veya çevreye zararlı olduğu düşünülen en son ürünleri okuyun (siyah plastiğin neden diğer plastiklerle aynı şekilde geri dönüştürülemeyeceğine dair bu son çalışma gibi); bölgenizde temizlik gerektiren bir petrol döküntüsü veya tropikal fırtına gibi çevresel trajedilere dikkat edin; ve katılabileceğiniz organize mitingler veya bağış toplama şirketleri hakkında bilgi sahibi olduğunuzdan emin olun.

12. Seçilmiş görevlilere (milletvekili, belediye başkanı, muhtar v.b.) ulaşın. Eyalet temsilcinizin veya valinizin okyanus kirliliği ve korunması konusundaki tutumu nedir? Eyaletiniz çevreyi etkileyen kazalara yol açabilecek açık deniz sondajı yapmayı düşünüyor mu? Eyaletinizdeki politikacıların çevre hakkında ne yaptığını öğrenin ve gelecek nesiller için daha temiz bir okyanus sağlayacak bir plan olup olmadığını görün. Eyaletiniz iyi bir yerdeyse, seçilmiş yetkililerinizin hedeflerini gerçekleştirmesine yardımcı olmak için gönüllü olma şansınız olup olmadığını sorun. Eyaletiniz okyanuslar hakkında yeterince şey yapmıyorsa, mektuplar yazın ve hem seçilmiş yetkililer hem de yerel çevre kulüpleri ile temasa geçin. Örneğin, Pasifik Balıkçılık Yönetim Konseyi kısa süre önce ticari balıkçı ağlarının o bölgedeki mercan ve kayalık resiflere zarar vermesini önleyecek bir hareketle yaklaşık 140.000 mil kare okyanusun dip trolünden korunmasına oy verdi. Aynı zamanda dahil olan Pew Charitable Trusts'a göre, bu oylama çevre grupları ve hayır kurumlarından beş yıllık bir araştırma ve lobicilik ile aktivistler ve ilgili vatandaşların binlerce mektubunun bir sonucuydu.

11. Ne yediğinize dikkat edin. Sorumlu bir deniz ürünleri tüketicisi olmak, okyanus korumasının hayati bir parçasıdır ve hangi balığı yediğinizi ve nereden geldiğini bilmek bunun büyük bir parçasıdır. Satın aldığınız balıkla ve bir sonraki yemeğinizi seçtiğinizde nerede yakalandığını öğrenin [PDF] ve yerel süpermarket zincirinize veya restoranınıza deniz ürünleri seçiminin okyanusun ekosistemini koruyan ve etmediği etik bir şekilde yetiştirilip yetiştirilmediğini sorun. Bu süreçte suyu kirletmez.

10. Denize hiçbir şey atmayın. İster bir gezintiye çıkın, ister gölde balık avlayın, geride bıraktığınız şeylere dikkat edin. Kaçak bir balıkçılık kancası veya hattı gibi zararsız olduğunu veya kullanılmış bir sakız parçası veya sigara izmariti gibi küçük bir şey olduğunu düşünseniz bile asla çöp atmayın. Bir su yoluna giren herhangi bir yabancı madde üzerinde bir dalgalanma etkisi vardır ve bunun sonucu genellikle bu küçük öğelerin yerel ekosistem için büyük bir sorun oluşturmasıdır. Etrafınızdakileri benzer şekilde dikkatli olmaya teşvik edin ve seyahatiniz sırasında çöp ve geri dönüşüm kutularının gemide olmasını sağlamak için proaktif önlemler alın.

9. Su sarfiyatını azaltın veya muhafaza edin. Evinizde kullandığınız herhangi bir su, daha sonra yerel su kütlelerine tekrar sokulmadan önce kirleticilerin uzaklaştırıldığı bir kanalizasyon arıtma tesisine [PDF] gönderilir. Sorunlar sadece zararlı ürünler ve kimyasallar yıkandığında değil, aynı zamanda mevcut suyu çok fazla kullandığımızda da ortaya çıkar. Surfrider Vakfı'nın belirttiği gibi, bu arıtma tesislerindeki fazla su, birçoğu zaten daha eski olan sistemleri, kirleticilerin okyanuslara, nehirlere, akarsulara, vb. Geçmesine ve yollarını bulmasına neden olabilir. Kendi rolünüzü yapmak için, evinizde su kullanımını koruyun. Daha kısa duşlar alın, lavaboları çalışır durumda bırakmayın ve arabanızı uzun süre yıkamak gibi gereksiz etkinlikleri azaltın.

8. Ne yıkadığınıza dikkat edin veya neyi sifondan gönderdiğinizi unutmayın İlaçlar geçmişte yeraltı suyunda ve deniz yaşamında, muhtemelen daha sonra su sistemlerinde yıkanması ve kalması nedeniyle tespit edilmiştir. 2017'de Thames nehrinin 154 metrekarelik bir bölümünde 4500 ıslak mendil bulundu - insanların düşündüğü gibi yıkama işleminde bozulmayan bir banyo elyafının yan ürünü. Bunlar, genellikle ikinci bir düşünce olmadan bir drenaja dökülen veya dökülen ancak zamanla birikebilen ve yerel su yollarını, toprağı ve okyanusları kirletebilecek ürünlere sadece iki örnektir. Pamuk topları, diş ipi, kedi kumu, böcek öldürücüler, bitkisel yağ, boya - bu, kızartıldığında okyanuslar ve deniz yaşamı için zararlı olan şeylerin bir anlık görüntüsüdür. Bu yüzden bir dahaki sefere sert bir temizlik maddesini atmak için tuvalet kapağını açtığınızda, güvenli olup olmadığını öğrenin.

7. Bir okyanus yardım kuruluşuna bağışta bulunun. Herkes, ayak işlerini yapmak için bir okyanusun yakınında yaşamıyor, ancak basit bir bağış uzun bir yol kat edebilir. Eyaletinizde veya ülkenizde okyanusu temizlemeye yardımcı olan ve bağış toplama ya da temizleme çabası için malzeme toplamalarını kontrol eden yardım kuruluşları. Temizlik yardımlarına bağış yapmanın yanı sıra, araştırma çabalarına, koruma gruplarına ve eğitim kurumlarına para vermenin de yolları vardır.