Radya

2015'in ilk günaydını da benden olsun. http://www.turkish-media.com/forum/blog/635/entry-7262-gunaydin-2015/

Normalde yeni günü "GÜNAYDIN" diyerek selamlamayı çok seviyorum. Seviyorum ama hiç de selamlamıyorum artık neredeyse. Gün aydınlık değilken, gün aydın demek bana yapmacık gelmeye başladı sanırım. İşte bu yüzden yeni yıldan en büyük isteğim aydınlık günlere uyanabilmek.. Az önce çok güzel bir yeni yıl mesajı okudum: "En çok neyi seviyorum biliyor musunuz, yılbaşı gecesi herkes aynı yöne doğru bakmayı başarabiliyor. Bütün umutlar, beklentiler hep aynı yönden gelecekmiş gibi, herkesin yüzü yeni yıla dönüyor. Bence dünya için önemli bir, bir olma anıdır yıl dönümleri..." Keşke diyorum, keşke bu birlik sadece an'lar da kalmasa, çok daha uzun bir zaman dilimine yayılsa. O zaman sevgi, barış, huzur dileklerimiz sözlerlerde ve düşüncelerde kalmaz, bizler de daha mutlu sabahlara uyanabilirdik belki de. 2015'in herkes için, daha sağlıklı daha mutlu, daha huzurlu ve daha çok kazançlı yılların başlangıcı olması dileğimle.. Sevgiler

Havuç Kestiğiniz kısımları suda bekletirseniz büyüdüğünü göreceksiniz Kullanılmış kahve Kahve yaptıktan sonra kalan kısmından bir parçayı haftada bir saç kreminize karıştırırsanız saçlarınızın parlaklığı artar.Hindistan cevizi yağı ile karıştırıldığında peeling olarak kullanılabilir.Bir kase içerisinde buzdolabına koyarsanız kötü kokuları yok eder.Temizliği zor olan tencere ve tavalarınızı kahve telvesiyle ovarak, temizleyebilirsiniz.Köpeğinizi yıkadıktan sonra köpeğinizin üzerini kahve telvesi ile pudralar gibi yaparsanız, üzerinde bulunması ihtimali olan pireleri uzaklaştırırsınız.Kullanılmış kahve telvelerinin üzerinde mantar yetiştirebilirsiniz.Mobilyalarınızın çiziklerinin üzerine ıslak kahve telvesi sürün ve çiziklerin yok olmasını seyredin.

Turşu suyu Son turşuyu da yediğinizde içine yeni sebzeler ekleyerek hızlıca turşu elde edebilirsiniz. Karpuz kabuğu Karpuz kabuğunu cilde sürdüğünüzde aknelere karşı oldukça etkilidir.Ayrıca reçeli de yapılır.

Meyve posası Sebze meyve posalarını ekmek yaparken kullanabilirsiniz Yumurta Kabuğu Bahçeyle uğraşıyorsanız toprağınızın daha fazla kalsiyum içermesi için yumurta kabuğunu döverek gübrenize katabilirsiniz. Ayrıca evcil hayvanınızın yemeğine katacağınız yumurta kabuğu ezmesi de kalsiyum miktarını artırmada etkili olacaktır. Nispeten kaliteli yumurtaların kabuğunu toz haline getirerek kahve filtrenize koyduğunuzda ise ucuz kahvelerin acılığını büyük ölçüde azaltmış olacaksınız.

Elma kabuğu Kurumuş elma kabuklarından muhteşem bir kış çayı hazırlayabilirsiniz.Alüminyum gereçlerdeki lekeleri temizlemek için kullanabilirsiniz.5-10 dakika yüzünüzde beklettiğinizde yorgunluğunuzu alır ve cildinizi tazeler. Ananas sapı Ananas sapını saksıya ektiğinizde biraz sabırlı olursanız bir kaç yıl içerisinde size yeni ananaslar verebilir.

Portakal kabuğu Böceklere karşı oldukça etkilidir. Parçalar halinde evin etrafına yerleştirirseniz böceklerden kurtulabilirsiniz.Çöp tenekesine açık bir şekilde koyarsanız kokusunu yayacaktır. Soğan ve sarımsak kabukları Soğan ve sarımsakların kabuğunda çok fazla besleyici öğe bulunur. Süzerek yaptığınız çorbalarda kabuklu bir şekilde kullanabilirsiniz.

Çöp deyip attıklarınız bakın ne işe yarıyor Çöp diye attığınız şeyler aslında bambaşka şekillerde işinize yarayabilir. İşte yumurta kabuğundan muz kabuğuna gözden çıkardığımız 'şey'lerin faydaları... Muz kabuğu Muz kabuğunu parçalar halinde bahçenize dağıttığınızda böcekleri kovar.Cildinize sürdüğünüzde kaşıntıya iyi gelir.Ayakkabıları parlatmak için kullanılabilir.Kabuğun beyaz kısmı ile dişlerinizi ovarsanız dişleriniz beyazlar. Filizlenmiş patates Filizlenen patateslerinizi toprağa dikerseniz yeniden büyürler.

“Acıktığınız zaman önce su için. Kişi sağlıklı su içerse acıkmaz. Çünkü beynimizde acıkma merkeziyle susama merkezi çok yakındır ve birbiriyle örtüşür. Vücut susadığı zaman, açlık da hissederiz, onun için yeterli su içerseniz, acıkmanız da olmaz. Acıktığınız zaman önce su için, açlık hissiniz kaybolabilir! Açlık hissiniz kaybolmaz ise yemeğinizi sağlıklı bir şekilde yemelisiniz.” Prof.Dr.Canan Karatay

Pazar gününden bir kare.2.yavru martımız..

Benim için liste başı adaletsizlik..Duyarsız insanlar, ırkçılık, karşısındakine tepeden bakan, kendinden daha güçsüz olanlara kötü davranan, zulmeden insanlar.Kaba insanlara da hiç tahammülüm yok.Hayvanlara eziyet edilmesi de tabi ki..Listenin tamamı yani..

İstanbul'da ben göreyim diye biraz erken yağdı

Bi kerecik şöyle kar yağsa yılbaşında tamam yılbaşı olmasa olur ama yağsın işte..

Benim de hemen orası aklıma geldi..

http://youtu.be/99VP7kyk7Sk

Teşekkür ederim

@@Admin yüzümde kocaman bir gülümseme oldu şu an da..Aynı şundan: Teşekkür ederiz

Sadece bir rüya idi aslında, ama düşündükçe, gözlerimin önüne geldikçe, ruhumda karmakarışık duygular uyandıran bir rüya. Hani "göğsüme fil oturdu" deriz ya, iki göğsümüzün ortasına. Sanki yarmış biri orayı, içine bir çuval taşı doldurup tekrar dikmiş. O vakit derin derin nefes almaya uğraşırsınız, ama ne mümkün. Çabalarınız beyhudedir, fil göğüs kafesinizin tam da üzerine oturmuştur bir kere… İşte tam o noktadan, zaman zaman belki geçer diye yumrukladığım yerden, çatlıyor mu, yarılıyor mu, kanıyor mu hatırlamıyorum, fil değil, taş da değil, bana çiçek uzatan küçücük bir el çıkıyor. Suda tam boğulacakken, suyun yüzüne fırlar gibi nefes nefese, gözlerim ıslak uyandım sonra. Çocukluğuma dair zihnimdeki en keskin hatıra annemin beni anaokuluna götürdüğü gündür. Ürkek bir kuş gibiydi kapıdan içeri girişim. Annemin yapıştığım elini bırakmakla, oyuncakların olduğu yere gitmek arasında yaşadığım tereddüt hala tüm canlılığıyla zihnimde, belki de ve de daha doğrusu kalbimde. Ben tam ikna olacak gibiyken, öğretmenin bize göstermek için yönelttiği loş bir ışıkla aydınlatılmış uyku odası içimde yanan o ufacık ışığın da sönmesine sebep olmuştu. O andan itibaren eve gidene dek hiç susmaksızın ağladığım için olsa gerek, annem bir daha anaokulu lafı etmedi. Yıllar sonraydı, kızımın anaokuluna başladığı günler. O gün okuldan kızımı alıp anneme uğramıştım. Anneanne torun her zamanki gibi sevgi yumağı oldular. Annem okulla ilgili sorular sormaya başlayınca, o hiç beklemediğim serzenişi işittim, “Annem arkadaşlarımın anneleri gibi beni bahçede beklemiyor” dedi küçük kızım ve hıçkırıklara boğuldu. O içimi lime lime eden gözyaşlarına rağmen yutkunarak da olsa aldırmıyormuş gibi yaptım ve hatta annemin bu aldırmaz görünen tavrım karşısında; "Sen ne kadar gaddar bir annesin." deyişini de duymazlıktan geldim. Ellerim ellerini tutamadığı zamanlarda yaprak gibi titremesindi benim çocuğum, Ben yanında yokken kolsuz kanatsız hissetmesindi kendini tek dileğim. Hepsi buydu, ama sadece ve sadece buydu bir başka annenin bile anlamadığı… Geçen yıl evimizde birkaç gün apartmanın çatısından düşen yavru bir martı misafir ettik. O ana kadar martılarla ilgili tek bildiğim inanılmaz sesler çıkardıklarıydı. Bu kısa dönemli ziyaretten sonra o sesleri ne zaman ve niçin çıkardıklarını öğrenecektim. Yarası beresi var mı yok mu anlamadan onu çatıya geri koymak istemedim. İlk iş ne ile besleneceğini öğrendim internetten, meğer ne çok çatıdan düşen martı yavrusu vakası varmış… Odamdaki banyoyu hemen ona tahsis ettim. Bana hemen alıştı, kapıyı açtığımda bana doğru paytak paytak gelişi tek kelimeyle muhteşemdi. Aslında martıdan çok bir ördeği andırıyordu. Üç ya da dördüncü gündü sanırım, benimkisi banyonun penceresinden çatıya seslenmeye başladı. Karşılığında da yukarıdan cevap geliyordu. Annesiyle haberleşmenin yolunu bulmuştu. İçim burkuldu. Yavruyu hemen çatıya çıkarttık. Çatıdaki sevinç çığlıklarını tarif etmem imkânsız, ama asıl şok edici olan birkaç saat sonra yavrunun yine bahçeye düşmüş oluşuydu. Sonrasında çatılardaki martıları çok daha farklı bir gözle izledim. Çünkü artık biliyordum o kendilerini yırtarcasına çıkardıkları seslerin ardındaki gerçeği. Önce yavrular çatıdan düşmesin diye çabalıyor, uçma zamanları geldiğindeyse çatıdan atlasınlar diye yırtınıyorlardı. Geçen yıl Üniversite tercihleri yapılırken bir yanım kal diyordu. Nasıl gönderirdim o kadar uzağa.. Düşüncesi bile beni nefessiz bırakırken, martıların çığlıkları hep beni kendime getirdi. Bırak uçsun diyorlardı sanki. Bıraktım da… Onu Allaha ve sonrasında kendine emanet ederek bıraktım. Şimdi o özgürce uçtukça mutlu oluyorum. Alışabildim mi? Hayır. Çünkü özlemek şairin de dediği gibi; "ölmekten sadece iki harf fazla" Fakat şu da var ki; o ne kadar uzakta da olsa, onun o güzel elleri tam o sızlayan yerde, göğsümün orta yerinde..

arada bizim fotoğraflar kanatlanıp uçuyorlar böyle...

Ne kadar hoş.Çoğu zaman insana olan inancımı kaybediyorum (sanki ben de kediyim ha!) Ama kaybetmemek lazım işte, çünkü dedikleri gibi; "her insan iyidir, fakat bazen insanlar kötü şeyler yapabilir"