delifırtına

İstediğin kadar kalıp dinleyebilirsin.

Deli olmak lazım belki yarım akıllı deselerde gülmek herseye... Kırmak lazım bazen zincirlerı önünü ardını düşünmeden. hani deli cesaretı derler ya işte öyle cesur olmak belki de mangal gibi yürekli olmak lazım yani... varını yoğunu tüm paranı ortaya koyup bir kibrik çakmak, ve ardına bile bakmadan daga tasa vurabılmelı belkıde Özgürce haykırmak lazım belki en masum kelimeleri korkup yutmak yerıne... Bir Merhaba için bile, yürekli olmak belki de...(df)

Çok karanlık

Emel Sayın-Senede bir gün

Özlem bin türlü şekle girer insanda.Göğsün ortasına oturmuş taştır çoğu zaman,alkolle karışmış kan olur dolaşır tüm damarlarınızda serserice.Yüklü bir bulut olur gözlerden akar sağanak sağanak.Kalbe sıkışmış bir kuştur,kalbinizin hr atışında çırpınan.Dillerden haykırış olarak çıkar,isyanla sıkılmış yumruklara döner... Her şekli,her hali,her kılığı zordur işte,acıtır çünkü... Ama yine de güzeldir beeeeee Hele de sonunda kavuşmak varsa ))

Spices

Özlemişim burayı

Canım arkadaşım sadece

Küçük bir kötülüğe uğramaktan korkarak, büyük bir iyiliği terketmek; en büyük kötülüktür. (Cemalnur Sargut)

efendimmm bana mı seslendin

hııı anladım sahi günaydın

Ahh keşke spor kim ben kim Çantanda bir ben eksiğim

Ne diyon senn küreselin soğuyanıda mı çıkmış

BAZEN AYRILIKLAR KADAR AYRINTILARDA İNCİTİR ... kendim tek kimsem özledin mi beni ? büyüdüm de geldim bu kez büyüdüm de geldim ve incindim hayli... ve sonra ben durdum işte öyle anide... günün alışkın saatleri ve insan çöllerinin umutsuz kalabalıkları arasındayken öyle aniden birden durdum işte durdum bir sebepten... durdum... öylece, kıpırdayamadan kendimden sanki birşey gelmiş gibi aklıma birden ve küsmüşüm gibi bir şeylere durdum işte…durdum olduğum yerde ve aniden ve sustum ardından vazgeçtim, her şeyden... durdum belki bir daha denesem belki kendime bir şans daha versem kim bilir olurdu belki bu kez ve belki bir kez olsun anlardı hayat dilimden ama fark ettim ki küsmüş kalbim fısıldayınca anladım durdum bende üzgün tutup kendi elimden tenhalarıma saklandım... durdum.. kimsem benim bak bir kere daha kimsesizliklerimde ben yine sana kalanım... (Alıntı)

EN İÇİMDEKİ ÜRKEK ÇOÇUK günaydın günle gelen güneşle gitmeyen bahar günaydın çiçeklerin nazlısı sensizliği tüketmek isterim avuçlarımda kelimeler sonsuzluğu verir bir hayat ışığı ellerinden kulaklarımda Ay hikayeleri en içimdeki ürkek çocuk dalgalarından korkup uyumaya gidiyor düşlerime savaşamaz ki yüreği sevgiden öteyi bilmez kumrular ellerim uslu bir çocuksun sen hiç olmadığın kadar sen günebakan ben yere düş gezgini bir yürek alnımda kırışıklıklar düşlerden korkuyor musun ya da gerçeklerimden gel tut ellerimden ne servetinde gözüm dünyanın ne koparılmış bir çiçek düşümde eridim tükendim de bir yürek bekliyorum gözlerine giden yolculuklarda (Alıntı)

Ben bi değişiklik yapsam da bugün delilik yapmasam

Göbek bağı

gecenin en tenhasındayım,yanlızım yine ve deminde sadık olan çayım bana arkadaşlık ediyor zamana inat,hernekadar zamanla soğumaya yüz tutmuş olsada. bölük pörçük rüyalarla uyumaya heves ederken ben,uykularımın kaçabilme olasılığını ancak başımı yastığıma koyduğumda anlayabiliyorum!.ve ben yine düşlediğim güzellikleri biriktirdiğim özlemlerimi ancak düşlerimden uyandığımda farkedebiliyorum.öyle bir kırılıyorumki.öylesine acı yapışıyorki ellerime ki,bu acılar parmak uçlarımdan akıp dokunurken saçlarıma,taa saç diplerimden sızlamaya başlıyor.niye yaralanır insan?niye acır?her dem mi acır?yanlız incitilince mi acır?ya yoksa ben çok mu narinim?onu bunu bilemiyorum arkadaş,tek bildiğim hala sızlayabildiğim ve ne mutludur ki halen sızlayabilme durumunu taşıyabiliyorum kendimde. bir ses geliyor taa derinlerden.duyabiliyorum.ve beni çağırdıklarını hissediyorum.seslere yönelebilmek telaşı nasılda solduruyor benzimi.elimi bir diğer elim geriye doğru çekiyor kuvvetlice.ben demli bir çayın koyuluğunda kayboluveriyorum dingin gövdemle.ve artık dertleşebilmekde tarih oluyor değil mi dostum??? güllerini uzatmıyorsan eger,hiç olmazsa dikenlerinden sakındır beni...(alıntı)

ben bende değilim yine ruhum firari hiç durmadan uçan yalıçapkını eyy deli ruh,deli çocuk ne gezer durursun yine sahip bellesene şu bedeni hep kiracısın,hep misafir otur dinlen bir köşede as eleğini bende dur bıkmadınmı kanamaktan ben bıktım yaranı sarmaktan bende kal gitme bende kal...(df)

teşekkür ederim

Canım frozenim gümbür gümbür geçmiş gene buralardan

Yaşam sana hep iyi yüzünü göstersin Egzo Bloğunu güle güle yaz hüzün yüreğinden uzak olsun

Deli Kızın Türküsü Sana büyük caddelerin birinde rastlasam Elimi uzatsam tutsam götürsem Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak Anlasan Elimi uzatsam tutamasam Olanca sevgimi yalnızlığımı Düşünsem hayır düşünmesem Senin hiç haberin olmasa Senin hiç haberin olmaz ki Başlar biter kendi kendine o türkü Yağmur yağar akasyalar ıslanır Bulutlar uçuşur geceleyin Ben yağmura deli buluta deli Bir büyük oyun yaşamak dediğin Beni ya sevmeli ya öldürmeli Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa Böcekler gibi başlamalı yeniden Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta Yan garipliğine yürek yan.... Gitti giden... GÜLTEN AKIN

İnsanın Yedi Çağı Bütün dünya bir sahnedir... Ve bütün erkekler ve kadınlar sadece birer oyuncu... Girerler ve çıkarlar. Bir kişi bir çok rolü birden oynar, Bu oyun insanın yedi çağıdır... İlk rol bebeklik çağıdır, Dadısının kollarında agucuk yaparken... sonra mızıkçı bir okul çocuğu... Çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı Ayağını sürerek okula gider... Daha sonra aşık delikanlı gelir, İç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle... Sonra asker olur, garip yeminler eder. Leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç, Savaşta atak ve korkusuz, Topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar... Sonra hakimliğe başlar, Şişman göbeği lezzetli etlerle dolu, Gözleri ciddi, sakalı ciddi kesmli... Bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur Ve böylece rolünü oynar... Altıncı çağında ise palyaço giysileriyle, Gözünde gözlüğü, yanında çantası, Gençliğinden kalma pantalonu zayıflamış vücuduna bol gelir. Ve kalın erkek sesi, çocukluğundaki gibi incelir. Son çağda bu olaylı tarih sona erer. İkinci çocukla her şey biter. Dişsiz, gözsüz, tatsız, hiç bir şeysiz.. William SHAKESPEARE