LostsouL

komplo teorilerinden yorulmus pratisyen bir hekim gibi hissediyorum kendimi...cogu zaman serseme dönmüş bir cüzzam cerrahı.. sana biraz ben nakletmeye calısırken bu sevdanın takvim tanımazlıgını gormesden geldim...durmadan..seni düşünmeden tek bir an gecse geriye sarıyorum bu hayatı ve bıraktıgım yerden devam ediyorum,elini tutmaya.. kırıldıgın yerde iç cekişlerin canımı yakıyor..sen ne zaman sussan aklımın icindeki tilkiler beynimin kıvrımlarını kemiriyor..bana seni düşünme diyorsun...henüz öyle bir uyusturucu yapılamadı...elimdeki bir kac sarma tütün, bir kac şişe kırmısı... bana seni düşünme diyorsun..ben seni düşünmeden gecirdigim her anı başa alıp yeniden yaşıyorum.. tutkularımın gücünü soguk sulara bastırıp bogmaya calısıyorumgunlerdir...sevmek nasıl birsey di..saplantılarımın agırlıgı altında elinden tutup sokaklarda yurudugum kadın senmisin? sıcaklıgına güvenip durmadan yeni kumarlara katılmamı saglayan yüz senin mi? her kaybın sonunda yanıma gelip saclarıma dokunan senin ellerinmi..? nerdesin? yohkluguna alısmam icinmi beni terketmeden önce mektuplar gondermeye basladın..? beni önce hangisi bırakıcak.. dokunurken titredigim teninmi, öperken agladıgım dudaklarınmı? yohksa yastıgımdaki başının izimi..? günlerdir kapının önunde gezinip duruyorum.. ya cok gec kalmısım yada hala erken kapına dokunmak icin.. ya cok tekrar ettim sevda kelimelerini yada beceremedim, sen olmadan bir cümleyi bitirebilmeyi.. simdi utanıyorum karsında gülümsememle.. tuhaf bir oyundu bu..ya sen gec kaldın varlığıma yada benim oldukca acelem... simdi yanlış gemiyi yakıp kaderine isyan eden öfkeli huysus bir ihtiyar gibiyim.. zamanın pencesinden asırıp iki damla suyu sana getirmek istiyorum.. sana iki kelime yazıp bırakmak istedim..sen idye basladıgım icin belkide hala bitiremiyorum.. söylesene simdi sen yohksun..geldiginde bunları okumayacakmısın... yada geldiginde bunları okuyup napıcaksın..tuhaf bir gulumseme bir anlık duraksama.. biz oldukmu yada biz olacakmıyız.. hala sen diye yazıyorken şiirlerimi genis zamanla bir umuda akıyor yalnızlıgım.. beklemek ne tuhaf bir karın agrısı..bazen gecsin istersin bazende biras daha sızısı kalsın iliklerinde.. sen simdi yohksun sana bir kac kelime bırakıyorum... yanında kayıp bir ruhun anlamsız imzasını.. gelirsen eger...gelirsin d`mi? yeniden umut etmek icin öyle yorgunum ki...

kim oldugu`(m) önemlimi..yada senin..belkide yanlıs kösede bekliyordun..cunku hala yanlıs adreslere isimsis mektupları gonderiyorus..telefonlara cevapsıs cagrılar gizli numaralardan..hala burdayım..gitmeyi aklımdan cıkarıp seni koydugumdan beri burdayım..kapımın onunde gezinip duran ayakseslerinin sahibi senmisin..bir turlu kapımı calamayan.. birileri seni silsede izlerini bir mabette saklamasmıyım sanıyorsun.. ? varlıgına adaklar adadıgım.. yohklugunda adadıklarımın hesabını sormasmıyım sanıyorsun..?

bazen insan anlatamadıklarını yalnızlıklara yukluyor. sonra alıp basını gidiyor bir gece ansısın.. eski siyah beyas turk filmlerinde kalmıstı bu sevdanın kural tanımaslıgı.. yada inadına vurduymazlıgı.. ikimisde biliyorduk. baska bir sehrin adamıydım ben baska rollerin..repliklerimden aşırdıklarımla gelmiştim sana.. ne bekliyordunki..söyliyeceklerimi tükettikten sonra sana ne kadar kalırdım..? her buldugunda yitirdigin o sarıldıgın yüzüne gözune öpüşlerine hasret kaldıgın adam.. bulutların arasından gulumseyen kış günesi gibi.. belkide ölumcul bir hastalıgın son darbesin vurmadan onceki iyileşme belirtileri gibi.. benim geri dönüşlerim kendime ihanetlerim..sen dedigim kadınım benim caresiliklerim..sarıldıgın kolların ardından gulumseyen benim sessis cıglıklarım.. ellerinin arasındaki dudaklarım.. ben simdi hangi buluttan kurtulsam aradıgım senin yagmurların.. haklı olmak.. kalemi elinde tutup kıran yargıc olmak neyi deiştiriyor..kırılan her kalemde bir insan öluyor..ya kalemi kıranın icinde kac varlık kendini yitiriyor? haklıyım.. haklı olmak hala bir halta yaramıyor.. öptügüm dokundugum sarıldıgım yaraların..kenarlarından damlayan kan, bir cam fanusun icindeki gül gibisin..dokunursam kırılacaksın.. dokunmassam solacaksın.. küçük haylaz bir cocugun pişmanlıgı userimde, ne zaman seni düşünsem, sana kullanılmamıs bir ben getirsem, nereye gitsem, nerden bulsam, hangi yalanın gölgesine sıgınsam olmuyor.. durmadan bişiler soyluyorum sana..seni yanımda tutabilmek icin aklıma gelen herseyi yazıyorum..gittighinden beri sessisliginin hesabını soruyorum kendime.. ne zamandır konusuyorsun..ne zaman basladın bana anlatmaya seni..? özlemlerin, seslenişlerin, haykırısların... bu tuhaf hayat sirkinin en nadide parcalarıydık biz.. sen günesime hasret... ben sesine sağır... sen varlıgıma vurgun.. ben yohkluguna sürgün..

hersey gechti.. kıyıya vuruyor yalnızlıgım yohksullugumu bohcasına doldurup uzaklasmaya calısan ihtiyar bir balıkcıyım ben.. tutula tutula tutmasını ögrendim..bunu ogrendigim gün tutulmaktanda tutmaktanda vazgectim.. med cezirlerin dalgaları arasında kimi zaman susuzluktan öldüm..kimi zaman kuraklıktan.. artık ne resmi cizilecek bri kadınım var nede cizemedim diyebilecegim pişmanlıklarım.. hersey gechti.. kıyıya vuruyor yalnızlıgım intihara yeltenen buyuk beyaz balinalar gibi.. ellerinde kovalarla su tasıyor kadınlar gozlerimdeki ışıltılar ıslaklık kabul ediliyor kimse bir anlam veremiyor bu caresizligime.. zaten bununda cohk fazla bi anlamı olması gerekmiyor...

hayatımızda, bizim seçimimiz olmadığı halde katlandığımız ne cok sonuç var. kader adını verdiğimiz bu karmada çoğu zaman bir izleyici gibi bulunmuyormuyuz? sahnelenen oyunun baş aktörü... bu olan bitenler karsısında isyan etmek yada sessiz kalmak, sadece beklemek ve izlemek. yerdeki mürekkep izlerini temizlemek. onları damlatan biz olmasakta, damlayan yer bize ait değil mi?

alkol yetmesliginden anlam yukleyemedigim kelimelere kufurler ediyorum.. ic cekilerin arasında tuhaf bir gok gurultusu.. hırsımdan yıldırım olup düşmekten yoruldum şehirlerin modern yeldegirmenleri uzerine geldim..diyorsun neden sesini duymuyorum.. agladım diyorsun.. neden canım yanmıyor.. öldüm diyorsun neden nefes alıyorum.. salla gitsin beni.. umutsus bir kanser hastası gibi uygulanan butun kemoterapilere yanıt veremiyorum.. son bir kac yıldır ben kimse baksam senden baska yuz goremiyorum sarsıp durmasana yakalarımdan tutup sen gittiginden beri ben hic bir sucu ustlenmiyorum ben gittim diyorsun ne zaman geldinki geri.. burdaydım diyorsun dokunmak icin imzalı bir belgemi bekliyorsun bitti diyorsun dudaklarımdaki tadın bir kelimeyle gecermi sanıyorsun?

kendi kendine konusan bir deliyim ben.. göğün yuzune bulutlar ekiyorum.. ve yagmıyor diye yagmurlarım tanrıya isyan ediyorum kendi kendine konusan bir deliyim ben.. sessislige ses veriyorum ve susmuyor diye icimdeki seytan adaklar adıyorum şizofrenik mutlulukların dahisine.. kendine bir deliyim ben... hala konusuyorum caresisliğimle

konus!! sus mu dedim? benimle zaman gecirmek icin konusmak zorunda deilsin biliyorsun susmak zorundada deilsin bunu kosullara sartlara kurallara baglama devlet dairesi deilim ben hala basvuruların altında imza varmı diye kontrol etmiyorum ve bana her gelen kadına hala aşıgım diyorum.. dur gitme simdi konusyorduk istedigin bu deilmiydi senleyim kimsesisim caresisim yohklugun yohksullugum benim istedigmi bilmiyorsun sen gittiginden beri ben herkese gel diyorum sana ait bişi deilse bu nedir neden hala beninmlesin yarın sabah uyannınca yanında ben kalmıyorum simdi neden bana yeminler ediyorsun söylesene kimindi bu hikaye simdi benle tamamlamaya calısoyorsun söle acık konus benimi silip atıcaksın yohksa kendine yeni bir kontenjanmı ayarlıyacaksın varlıgım icin soylesene mutlu oldugun ve gulumsedigin gun ben neresinde olucam hayatının bir kapı ardındaki askılıktamı yohksa bir kapı ardındaki kovanın icindemi sen hala ne oldugundasın..bense kendimi yohklugunun gölgesine sıgdırmaya calısıyorum multeci bir asık bile olmıyorum karasularında sen hala bana soruyorsun varlıgını ben seni cıkarınca hayatımdan tek basıma bagımsıslıgımı ilan edemiyorum sen gittikten sonra kursuna diziyorum kendimi vatana ihanetten sen hala bana soruyorsun benim icin ne oldugunu... ben senin yohklugunu kendime anlatamıyorum sen hala beni yıkıyorsun.. ben küllerimi silip temislemeye calısıyorum sana kullanılmamıs bir ben hazırlıyorum.. sen hala ispat istiyorsun.. anlasana.. varlıgını icimden cıkarınca geriye bir hayalet kalıyor.. hayal etsene.. neden görmek istiyorsun..?

o gittigi anda canın öyle yanarki... sonra yazabildigin kadar yaz, ama hepsi yalan yani.. icinde acılan yaraya istedigin kelimeyi sar, hep kenarlarından kan damlar....

seni kimler aldı..kimler öpüyor seni..dudagında dilinde ellerin izin var.. sonra bakıyorsun ki gece yarısı olmus biriktirdigin kelimeler sıgmıyor icine icin icin hayıflanıyorsun ama söylenmiyorsun isyan ediceksin ama kızmıyorsun..bakıyorsun öle.. sonra bakyorsunki gece yarısı olmus..kimse kalmamıs telefon calmas mesajlar gelmes sesen apla icten bir iki mısra fısıldar kulagına kırmısı sarap tortusu kadehte.. ruj izleri ararsın..kalmas..hayal edersin o kadeh dolmaz bakarsınki gece yarısı olmus sobaya bir iki odun daha atarsın icin ısınmaz.. canın sıkılır isyan etmek istersin olmaz yanyana getirip iki kelimeyi aglamak istersin bogazına sıkısır nefesin ic cekersin..cekemessin.. sonra sesen apla derki seni kimler aldı..kimler öpuyor.. dudagında dilinde ellerin isi var.. bakarsınki gece yarısı olmus..ömrun yarısı dolmus.. bir yarım daha yasasan ustune ne koyarsın acılarının söylesene be adam..daha kac cumle kurarsın kanmak icin.. hayat dedigim bu ipin uzerindeki 29 düğüm bir kac dügüm daha atsan biras daha dursan yıllarım ellerimde ufalanıyor bir avuc kalp agrısı..ben simdi ne söylesem boş..

sahip oldugum et parcası ne zamandır yuregim oldu bilmiyorum ama ben o gunden beri hala nedenlerini seviyorum.. `söz yetmez, dinlemek yetmez.. yürek söler,yürek dinler..` bazen kelimelerimi dusunuyorum.. seni dusunup anlamını yuklemeye calıstıgım zavallı kelimelerim..sen gittiginden beri ben hangi kelimeye yohlugunu yuklesem hep bişiler eksik gibi.. sen gittiginden beri ben yohklugunu ne kadar turkceye cevirsem kimse anlamıyor.. `her kalp aynı dilden ötmez.. her kalp aynı sözü söylemez.. her kalp söyleneni dinlemez` neden her kalp aynı sözden anlamaz da aynı acıyı defalarca farklı bedenlerde ruhlarda yeniden yasar.. bazen bir iki kelimenin arasında sıkısır insan bazen yohkluk ve varlık arasında.. soylesene sevdigin seni bırakıp giderken sende sormazmısın ona..: `sevdigim..giderken dokundugun butun esyalarını butun anılarını alıpta gittin..sanki bana hic dokunmamıssın gibi..` geride kalan terkedilenlerin en cohk sorudgu bu soru deilmidir.. her kalp farklıysa neden aynı soruda takılır insan..?

tuhaf karalamalar arasında tuhaf sarkılar.. belkide ben yassaydım bu şiirir daha iyi yazamasdım.. kim gelmiş yada kim gitmiş.. kimi sevdim bu kadar.. simdi yagan yagmurun bir anlamı varsa eger o bana ait deil.. yıllar once sevdigim kadının simdi bana geliyor olması dun saık oldugum kızın beni unuuttugunu osylemesinden farklı deil.. tum bu karmasanın icinde dinledigim her sarkının sözleri arasına sıkısmısım cohk zor bu kadar yıl sonra itiraf etmek.. ama soylesen ne olucakki.. haykırsan kufretsen lanet okusan cıldırsan hırsından kim duyucak? en yakınındaki altı bina ötede otruyor sen damarlarını kessen hangisi sana gelicek.. madem ölmek istersin neden kurtulma olasılıkların hesaplarsın.. madem asıksın neden gitmesin diye siirler yasarsın.. madem mutlusun.. neden yohkluguna agıtlar yakarsın.. sen varmısın.. neden canımı yakarsın.. gittinmi? neden ustumu örtmedin.. geldinmi.. neden hala üşüyorum.. mutlumusun? neden hala yaşıyorum..

hayatımızda ne cohk kurgu var, sencede öyle deilmi.. elimzdeki butun ispatlara ve kanıtlara ragmen hala olanlar icin kader deme maseretini yeterli goruyorus.. tarih gibi belkide curutulemiyecek en önemli kanıtlardan brine sahibiz..ama bu hayat mahkemesinde bu kanıtı kullanıp kullanmamakta kararsısız.. oysa öyle tuhafki..binlerce yıldır milyarlarca insan aynı hisleri yasamıs..aynı kelimeleri kullanmıs farklı seslerle.. milattan öncede aşık oluyordu insan simdide oluyor..isimler ve yerler deişiyor surekli.. ve kurgulanmıs bir oyunun ucuncu sınıf aktorleri gibi davranıyorus hayatımısa..mesai saati bitince ceketimis alıp cıkıyorus..kimsenin umrunda deil sanırım.. cektini alıp cıktıgın gunun gecesinde tek basına uykuya dalmak zorunda olman..kimbilir..belkide figuranların kaderidir bu..brutus sezarı hancerledigi an yoldan gecmekte olan sıradan halktan bireyleris bis..sorularımızı kendi aklımıza gömup cevapların uzerinde durmuyorus.. sonra kalkıp buna yasamak diyorus..kimbilir..belki öyledir..

ölüme giden o yolda.. o tiyatro sahnesinde rol yapmaktan öteye gitmek.. belkide en buyuk sinema oyuncuları kendi hayatlarını oynayanlardı kimbilir.. inandırıcılık sahip oldugumuz hayatın basrolunde biz varsak neden rol yapalım.. oldugumuz gibi elimizdekini sekillendirebildigmis gibi kullanmak varken.. kimbilir..belkide durmadan aşk dedigimiz kendimize olan tutkumuzdur..belkide bu yuzden en cohk sevdgimis sevgili bizim diger yarımızdır.. neyse.. ne hayatı ne ölumu anlatmayı beceremiyorum ne zamandır.. belkide yuzlerce soru yerine tek biri önemlidir.. o an geldiginde ölüm anını hissettigmizde icimizde hissedecegimis huzurdur.. belki de sırf bu yuzden inadına dolu yasadım kısa hayatımı.. bir gun öldügüm zaman geriye donup baktıgımda huzur aramıyacagım...

peki bunca insan neden bu sözlerin ve sarkıların pesinden kosar...? dili yohksa kalbin tum sairler kimi dinler de yazar..? tanısamadıgım butun buyuk sairler kalbine banardı kalemlerini yazarken.. dili olmadıgı icinmi kalpler iclerinde biriktirir tüm soyliyemediklerini.. ve her gece bir yudum su bir sigara karsılıgında kalbe rusvetler teklif edilir.. biras daha sussun diye...

belkide okumamalısın.. sıradan bir manzara resmi bu.. yeşil bir agac mavi gokyuzu mavi deniz guzel kızlar yohk.. sadece ruzgarlar var.. incelemeye kalkarsan bol miktarda karanlıklar var.. belkide hic bulasmamalısın.. ayrıntıdaki karanlıklar senide alırlar.. kendine geldiginde hicbisi eskisi kadar parlak deildir artık...

ölmek sevgiliye kavusmaksa neden olmasın.. bu dusunceye sahip oldugumus gun neden atmayıs kendimsi en yakın pencereden.. peki neden o sevgililer bizden koparlar ve sonra geri donmemisi beklerler.. yazılı olmayan bir kanun maddesimidir bu? ve neden hasretimisin buyukluguyle askımızın buyuklugu dogru orantılıdır.. ayrılmasıs tek bir sevda yohkmudur? bir sarkı daha vardı..sanırım adı ben ölmeden önce... söyle bir bölum vardı.. tüm asklarım yalanmıydı ey tanrım cohk yalnısım ölüyorum yavas yavas..

tüm bu ertelenmişlikler icinde yasadıgın ask ne kadar aşktır aslında.. soylesene..bir aşkı tasımakmı daha zordur kaybettikten sonra..yohksa onun dizlerin dibindeyken onun sevgisni tasımakmı.. bazen intiharlar okuyorum gazetelerin ucuncu sayfalarında..aşk intiharlarıd iyorlar..telefonlarda sevgi dolu mesajlar geriye bırakılan bir kac satır yazı..hatta dinlenen son sarkının melodisi.. aşkı icin ölümü secti diye baslık atıyorlar..kimbilir.. ama asıl aşk olsaydı insanın damarlarındaki ölmek gibi bir kolaylıgı secmek yerine, kaybettigi aşkıyla yasayabilirdi.. sanırım hayat işte o zaman gercekten bir anlam kazanıyor..onunla birlikte yapabilecegin herseyi onsus ama onu aklından cıkarmayarak onun yerinede de mutlu olarak yapmak..

tuhaf bir oyun gibi bu..isimsis mektupları yanlıs adreslere gonderip olacakları bekliyorus.. yada zilleri calıp calıp kacıyorus..sonra geceni bir yarısı sessis telefonlar acıyorus bu sefer bildik numarlara..mesajlar atıp tepkileri ölcuyorus..tuhaf umutlar ve hayal kırıkları arasında her gece kendi icmise gomuyorus sancılarımıs..ertesi gn bişi olmaıs gibi devam ediyorus hayatımısa..ansısın olmadık yerde biri o`nu soruveriyor ve cevap veremiyorsun.. kimbilir bazen insan bir yabancı söylemeden farkedemiyor, dun gece kimi pamuklara sardıgnı ve kimin icin agladıgını..

bende sana yeticek kadr ben kalmadı.. deris durmadan ve genis zamanlara sarkar yalnızlıgımıs.. kimse bir digeri icin hayatın buyuklugune inanmaz sıradan basit ucuncu sayfa haberleriyle uyustururus bilincimizi televolelerin reklam aralarında gideris ihtiyaclarımıs icin dısarıya.. sahip oldugumus reyting kaygısı nedeniyle hala sevgiliyi dusunurken slogan cumleler arıyorus kimse sıradan bir seni seviyoruma kanmıyor artık herkes abartılası bir komiklik pesinde ama kimse gülünsün istemiyor tuhaf bir oyun bu bir suru komedyen..ama tek bir kahkaha duyulsun istenmiyor herkes benim kadar yalnıs ama kimse bunu itiraf etmiyor

biras alkol..biras kalp agrısı.. kıskanclık krisleri.. öfke nöbetleri.. biraz insanlara ben nakli sınırlarını kelimelerle cizdigim bir ulke.. körler arasında tek gözü gören gibiyim.. yaLnısım, canım sıkılıyor.. durup durup onu özluyorum sonra buraya gelip bişiler karalıyorum.. sonra alkol ve caresisligin karın agrısı.. eskidend uvarları yumruklerdım simdi forum sitelerine iddialı cumleler yazıyorum.. ve ertesi sabah uyandıgımda hicbisi hatırlamıyorum.. şizofrenik bir alkoligin parmaklarından cıkan her satırın şiir olma olasılıgı oyle yuksekki.. belki de o kadar ciddiye alınmamalı okunurken.. ve belkide ben bir kadının suya değiyor ayakları diye baslarsam cumleye aslında o kadın cohktan duşunu almıs yatagına uzanmıs ve hayallerinin arasına dalmıs olabilir.. ölüm aynı ölümdür aslında aracları farklı.. ve hangi ölüm daha şiirseldir okundugu zaman.. aşkın sehvetiyle yanıp kavrulan ve isli bir et gibi kokan ölümmü.. demiş ya sair..solup gitmektense yanarak ölmeyi tercih ederim.. yada asılarak ölmek mi..? giydigim hukumlerin ustlendigim sucların hic bir gerekcesi yohktu.. bunu ben soyluyorum diye hala burdayım.. ve en romantigidir insanın asılarak ölmesi.. cunku en son orgazmı saklar beden nefessis kaldıkca.. insan son nefesini verirken ve kırılırken boyunu hangi sevgili düşler.. yada hangi düşler insanı ölürken sevgiliyle meshgul eder.. alkol kıvamında başıbozuk bir adamım ben.. surda yalnızım yazmak istiyorum bir bakıyorumki onlarca kelime yıkılmıs surların arasında akıp gidiyor.. oysa hala ben boynum kırılırken düşledigim sevgilimi özluyorum.. herkes beni şair sanıyor...

öle yani..o gun bugun coHk_yaLnIsIm.. hangi ösele gitsem bir yanım burda kalır ben ne kadar burda kalsam aklımda bişiler ufalanır sonra aldırmadan olan bitene alaycı bir gulumseme takınır tadını cıkarırım.. kaybedicek ne kaldıki..? istersem kafiye bile yapabiliyormusum aradaki bası harflerin eksik olması okudugundan bişi anlamana engel olurmu senin? yada illaki belirtilen kurallara gore yaazamassam bunu cezai ehliyet tasımıyor olmamla bagdastırabilrmisin.. yada beni hangi dgm ye sikayet edebilrsinki..yanımda yine o dgm nin bana verdigi stajyer bir avukatla hakkımda cıkartılan asılsıs dedikoduların gercek bir yanı olmalı.. ben hic bu kdar yalnız olmamıstım bardagın yarısı doluymus... hala gozlerimle ilgili bir sorunum yohk.. o kadar doluki bardagım dudak payı bile bırakmamıs kahveci.. belkide bu doluluk yuzunden boşlugun ayırdına varamıyorum.. yohksa bu bardak boş deilmiydi? ne kötu olur dimi ..tasmak usere olan bir bardaga damlamak ve belkide daha kötu...bombos bir bardaga ilk damla olmak...

hicbirsey olmamıs gibi.. sanki hic yaşamamıssın gibi durmadan alaycı bir ifadeyle sırıtırsın hayata.. sonucu biliyor olmak o sonucu deiştirmeye yetmiyor dimi..? bunun nerde basladıgnı nasıl geliştigini ve sonunda neler olucagını biliyorsun aslında.. bu iliklerine kadar soguk ve yabancı plastik cicekler gibi kokan doğalgasla ısınan sehir eski kükürtdioksitli sıyah kömur cuvallarına boyanmıs sehri aratıyor durmadan sokaklarında nefes alamamayı bile özlersin.. sonra anlarsın ki kaldırımalrına laleler ekili sehrin gusel gorunuyor ama gusel kokmuyor.. ve bilirsin bu belirtiler ölümcül bir hastalıgı isaret ediyor..cırpınmak yada ilaclar almak uyuşturulmak yada isyan etmek bi halta yaramıyor.. geriye dönmek ve anımsamak camurlu sokaklarını ömrun.. platonik dikenleri..ansızın öfke nobetlerini..ve elindeki yeni bozdurulmamıs 50 ytl gibi duran hayatına bakarsın senin olmaması neyi deiştirir? bundan sonra yasayacaklarının sana ait olmaması neyi deiştirir? insanlarını, sehrini, sevdalarını acılarını ve umutlarını, anılarını unuttuktan sonra..gercekten unutabilecekmisin sanıyorsun? ilk adımı atmaktan korkar insan dogru..daha onceki ilkleri unuttugu icinmi korkar? yohksa daha onceki ilkleri yeniden tekrar edecegi icinmi korkar? onceki yasadıgın hayatların hangisi fazla geldiki sana.. simdi yeni diye vaat edilen karsısında ayağa kalkmadan dizlerini uzerine cökmüşsün.. kendini aldanmıslıgın hazzına bırakmaktan korkma.. kaybedicek ne kaldıki..

sustun mu..? sesin mi baska tarafa akıyor artık. gechtimi.. yohksa zaten baslamıyacakmıydık? gittin mi..ne kadar yakından gectin.. icimdeki ayak sesleri canımı sıkıyor kapımın onunde gezinip duran ve bir turlu kapımı calamayan senmisin..? nefes alıyorsun urkek bir ceylan gibi.. hangi golgeden korktun bu kadar teninin her kıvrımı kıpır kıpır aglıyormusun..? sus. son gordugumden beri sen ne cohk deişmissin tam bir saattir.. ne cohk yazamadım sana. ihmal edilimişligin hala benim yohksullugum olarak geciyor. para piyasalarında devalue ediliyor hissi senetlerim.. gulumsuyorsun.. anlatamadıklarımın agırlıgında yavas hareket ediyorum yazamıyorum seni aklımın bir kosesine koyunca gozlerimi senden alamıyorum gulumsuyormusun.. ne goruyorsunki bana bakınca.. simdi kurdugun hayallerle egleniyorsun ordamısın..? neden icimden geliyor ayak seslerin içiyormusun...? için için içimi kaplıyorsun içini mi cektin ansısın.. bogazımdan asagıya inen nefesin cigerlerimi acıyor aglıyormusun..? yanaklarım ıslanıyor duyuyormusun..? sana sesleniyorum.. anlıyormusun...?? ölüyorum..

ve bir sabah uyanıp pencereden dısarı bakarsın.. sokaklarında düşüp kalktıgın dizlerini yaraladıgın, kutu bir kösesinde yanakların kızararak ilk defa sevgilini öptugun bir otobus duragında hic zamanında gelmeyen otobus icin işletme sefligine kufurler saydıgın bulusmak icin hep aynı meydanın aynı köseinde randevular verdigin her aksam üstü evine dönerken icin icin biras daha üşüdügün ve büyüdügün sehir alıp basını gitmiş.. ve bir sabah uyanır pencereden dısarı bakarsın hic bilmedign bir sehrin bilmedigin sokakları her yeri kaplamıs.. ve sen o sokaklara cıkıp sanki hicbişi deişmemiş gibi yürümeye ve üşümeye devam edersin.. sanırım yalnızlık böle bişi...