gloria

Son zamanlarda bu kadar eğlendiğim bir video olmamıştı.. Dinliyor dinliyor ve hatta aynı sesi çıkarmaya çalışıyorum Boğazımı hafiften sıkınca buna benzer sesler çıkıyor sanki

Nükleer Santral İstemiyoruz konulu söyleşilerden Nejat İşler'e ait olan söyleyişiyi buradan izleyebilirsiniz.

İki öküzün göl üzerinde gördüğü bir parça hakkında yaptıkları tartışma diyelim...

Film ayrıntıları için tıklayabilirsiniz.

Yazan: Cahit Sıtkı Tarancı Seslendiren: Kürşat Alnıaçık Cahit Sıtkı Tarancı, Diyarbakır'ın soylu ailelerinden olan Pirinçcizadeler'dendir.[1] 2 Ekim 1910 yılında dünyaya gelen Tarancı'nın babası Bekir Sıtkı, annesi Arife Hanım'dır.[2] Diyarbakır'da ilk eğitimini tamamladı. Orta öğrenim için buradan İstanbul Kadıköy Fransız Saint Joseph Lisesi'ne gönderildi ve burada dört yıl eğitim aldıktan sonra 1931 yılında Galatasaray Lisesi'ne gitti. Fransızcayı çok iyi öğrenerek Baudelaire, Rimbaud, Mallarme'yi özümsedi. 1931-1935 yılları arasında Mülkiye Mektebi'nde ve Yüksek Ticaret Okulu'nda okudu.[2] 1938-1940 yılları arasında Paris'te Sciences Politiques'te yüksek öğrenimini tamamladı. Paris'teyken Paris Radyosu'nda Türkçe yayınlar spikerliği yaptı.[3] 1940 yılında İkinci Dünya Savaşı sırasında bisiklet ile kaçarak Lyon ve Cenevre yoluyla Türkiye'ye geri döndü.[3] Askerliğini ise 1941-1943 yıllarında Ege'nin küçük kentlerinde yaptı.[3] 1946'da CHP Şiir Ödülü'nde birincilik aldı. Anadolu Ajansı ve Çevirme Bakanlığı'nda tercüman olarak çalıştı. 1953 yılında, genç yaşta ağır bir hastalığa yakalandı. 1956 yılında tedavi için Avrupa'ya götürüldü; fakat iyileşemedi. Aynı yıl Viyana'da öldü.Cahit Sıtkı Tarancı, Diyarbakır'ın soylu ailelerinden olan Pirinçcizadeler'dendir.[1] 2 Ekim 1910 yılında dünyaya gelen Tarancı'nın babası Bekir Sıtkı, annesi Arife Hanım'dır.[2] Diyarbakır'da ilk eğitimini tamamladı. Orta öğrenim için buradan İstanbul Kadıköy Fransız Saint Joseph Lisesi'ne gönderildi ve burada dört yıl eğitim aldıktan sonra 1931 yılında Galatasaray Lisesi'ne gitti. Fransızcayı çok iyi öğrenerek Baudelaire, Rimbaud, Mallarme'yi özümsedi. 1931-1935 yılları arasında Mülkiye Mektebi'nde ve Yüksek Ticaret Okulu'nda okudu.[2] 1938-1940 yılları arasında Paris'te Sciences Politiques'te yüksek öğrenimini tamamladı. Paris'teyken Paris Radyosu'nda Türkçe yayınlar spikerliği yaptı.[3] 1940 yılında İkinci Dünya Savaşı sırasında bisiklet ile kaçarak Lyon ve Cenevre yoluyla Türkiye'ye geri döndü.[3] Askerliğini ise 1941-1943 yıllarında Ege'nin küçük kentlerinde yaptı.[3] 1946'da CHP Şiir Ödülü'nde birincilik aldı. Anadolu Ajansı ve Çevirme Bakanlığı'nda tercüman olarak çalıştı. 1953 yılında, genç yaşta ağır bir hastalığa yakalandı. 1956 yılında tedavi için Avrupa'ya götürüldü; fakat iyileşemedi. Aynı yıl Viyana'da öldü.

'Palto', (Rusça:Шинель) Nikolay Vasilyeviç Gogol'un 1842 yılında yayımlanan kısa hikâyesidir. Yazar gerçekçi bir üslupla kaleme aldığı bu hikâyesinde küçük adam temasını ele alır. Sıradan insanların çektiği sıkıntılar, maruz kaldığı eşitsizlikler ve çektikleri acılar hikâyenin başkahramanı Akakiy Akakieviç'in yaşantısıyla tüm çıplaklığı ile gözler önüne serilir. Bu yapıtı dönemin Çarlık Rusyası'nda büyük tepki alır ve Gogol Rus insanını aşağılamakla suçlanır. Gogol hikâyeyi bir toplantıda anlatılan bir olaydan esinlenerek yazmıştır. Anlatılan olay av meraklısı sıradan bir memurun yıllarca para biriktirerek aldığı tüfeğini dereye düşürmesi ve sonrasında girdiği bunalımla ilgilidir. İçine girdiği depresyondan ancak arkadaşlarının ona yeni bir tüfek alması ile kurtulmuştur. Bu yapıt "Gerçekçi Rus Edebiyatı"nın mihenk taşı olarak nitelendirilebilir. Dostoyevski Gogol'a ve eserine ilişkin "Hepimiz onun Palto'sundan çıktık" diyerek eserin önemini dile getirmiştir. Rusya'da yaşanılan sosyal sınıf baskısının alt sınıf insanların üzerinde bıraktığı etkiyi anlattığı bu hikâyede, kahramanımız Akakiy Akakiyeviç'in binbir zorlukla aldığı yeni paltosunun çalınması üzerine bir bakandan yardım istemesi ve bunun üzerine işittiği azar, Akakiyeviç üzerinde çok büyük bir etki yapacaktır. Akakiyeviç'in hastalanıp ölmesine kadar giden bu hikâye aslında bitmemiştir. Akakiy Akakiyeviç'in ölümünden sonra hayalet olarak kasabada görüldüğüne ve geceleri insanların paltolarını aldığına dair çıkan söylentiler en son olarak bakanın paltosunun çalınmasıyla sona erecektir. Akakiy Akakiyeviç biraz da olsa huzura ermiştir.