sardunyam

gerçekten köstebek yuvası gibi adım başı bir çukur kaza yapmamak imkansız neredeyse öyle bir anda çıkıyor ki önüne sağamı kaçıcan, solamı kaçıcan yoksa ortalıyacakmısın bilemiyorsun haliyele arabada hop oturup hop kalkıyorsun. sanki bubi tuzağı kuruyor bu belediyeler

bende bitter severim fıstıklısınıda severim. ben bir çikolata severim bütün kadınlar gibi. keşke yakın olsaydı evlerimiz beraber içseydik kahvelerimizi mantı yapsaydık birlikte ne güzel olardı demi?

banucum alkancım 90/60/90 kızım çocuktan daha ince, o kadar inceki ancak büyüteşle görülüyor. adananın yolları taştan, istanbulun ki asfalt hemide en çukurlusundan. köstebek yuvası maşallah

he meterolojiden aldığım son haberlere göre balkanlarda gümrükte bekliyormuş soğukhava vize işlemleri bitince girecekmiş sınırdan. bazen şu balkanlara banu alkanı koysak diyorum o zaman soğuk hava dalgası dalgaya düşermi acep orası adana tabi kısım

ooo canım gelmiş hoşgeldin buyur şöyle mutfağa geçelim ben mutfak sohpetlerini çok severim. un kurabiyesi de alırmısın kahvenin yanında. çikolata mı, tabiki bittermi sütlümü

bugün kar yağacakmış İstanbula yağsın tabi ya, kışın yarısı geldi havalarda bizim gibi terelelli

iyiki gelmişsin tabiki güzeller güzeli senin gibi sıcak kanlı, samimi, cana yakın, inançlı, akıllı, yaşıtların az bulunuyor o yüzden sen benim için çok özelsin. kıymetlisin kızımsın sen benim. bu saygını ve sıcaklığını hiç kaybetmemeni diliyorum ve Allah'a seni koruması için dua ediyorum. bir de şu kimya olayını çözseydik kimyacının adresini ver sen bana bir kahve ısmarlayım ben ona.

anlaşıldı tamam demek öyle, vay be o ne kadar yoğun bir duygu öyle valla gözüm yaşardı hani bana şiir yazmıştın yalançııııııııııııııııı

Yumotem, canım nasıl keyifler

günaydın canım birgün daha başladı umarım güzel biter

Bir ateş düşerde yüreğine, ararsan beni sevdiğim! Bil ki yoruldum, gidemedim, uzaklarda değilim. Yarım kalmış, çaresiz sevdaların, ilk acısında, Oynanmış, kırılmış gönüllerin, son sancısında, Gidene dökülen gözyaşının, her damlasında, Sevmeye küsmüş yüreğinin, tam ortasında, Yokluğunla beni başbaşa bıraktığın yerdeyim. Issız, sessiz, kimsesiz, isimsiz bir yerdeyim, Çaresiz, dertli, ümitsiz, sensiz divaneyim. Yıkılmış, eskimiş, anılarla dolu bir viraneyim, Gittin, ama unutma, hep o bıraktığın yerdeyim. Kalbim kırık, umutlar tükenmiş, yıkılmış hayallerim, Gönlüm yasta, gözler kurumuş, boş kalmış ellerim, Sevgim hüsran, şarkılar hazin, mezar olmuş gecelerim, Çabam nafile, esirin olmuşum, hâlâ bıraktığın yerdeyim. Bir gün, ağır gelirde sevgin, yıkılırsa dünyan başına, Her gün kırılırsa kalbin, kalırsan kimsesiz bir başına, Çekip giderse senin gibi, acımadan, kıyma gözyaşına, Yıkılma sen benim gibi, gel, hâlâ bıraktığın yerdeyim.

ne dimek istiyon gözün doysun mu demek istiyon? arkadaki dağ mı git diyon beni dağ mı paklar demek istiyon dur plak takıldı bir iki sarsmam lazım teşekkür ederim bir tanemsin... mis gibiler hımmmmm

doğru söyledin fan dediğin ne ki fani şeyler bunlar. bizi gizliden takip ediyolar bence bunlar nerede ne yazsak haberleri var. artıkın şifreli mi konuşsak ne? kjdoweırkljsdlferoıtunıfjsdjfhcaskjfwoeru lf ghd vısdof anlaşıl dı mı?

ama olmaz ki canım bu kadar güzel çiçekleri ver sonra ben çalmayım olcek iş mi? çaldım bi kerem... ay sıvışayım kimse görmeden...

Hani bir ân gelir... Ve söylenmez sözler söylenir olur! ..... Hani bir ân gelir... Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada! ..... Hani bir ân gelir... Bir ân gelir... Hani bir göz bir göze gelir. Hani, öyle bir ân gelir ki; En “gelinmez” yollarla en “varılmaz” yolların, senle ben arasındaki yarda boyun büktüğünü görürsün... Bu yar; iki yâr arasıdır! .. Her yar iki yâr arasıdır! .. Ve üstelik; Yaralar yara benzer, Her yar yaraya benzer! Yar başında duruşum; Yâre nâraya benzer! ... Halbuki gök yerin... Halbuki gök yarın... Halbuki gök yârin içindedir bu mesafelerde! .. ..... Veya gök, mavi bir hançer gibi dalıvermiştir de toprağın içine; şimdi toprak, kendi içindeki kocca bir yarayı yâr bilmiş... Kendini parçalayan kooskoca bir yar başına türbedar olmuştur! ! ! Halbuki hep... Hep iki yârdır; Bir yar başında duran... ..... Her yar, yâri gördüğüm rüyadır! .. Yolun biri gözlerinden başlaar senden içeri gider; diğeri gözlerimden, benden içeri... Bir yar oluşur her yârin arasında kalan boşlukta! .. Ben, yarın bir duvarı olup sana bakarım bu yandan... Sen yarın bir duvarı olur, o yandan bana bakarsın! .. Ve en derinimden gelip en derinine gidebilecek olan yol ile, en derininden çıkıp en derinime inebilecek olan gökkuşağı “bakışlarımızda” kopar! .. Biz, sarılmadıkça... ..... Yarlar kaldıkça yârlar arasında! .. Hani bir ân gelir... Ve söylenmez sözler söylenir olur! ..... Hani bir ân gelir... Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada! ..... Hani bir ân gelir... Bir ân gelir... Hani bir göz bir göze gelir... Hani bir ân gelir... Bir ân... Bakışlar düğümlenir; Bütün yarlar silinir, Sıra söylenmezlere gelir... Muammer Erkul

Sevgilim, Sana sevgilim diyorum. Ayrılık da sevdaya dahil Ayrılanlar hala sevgili Dediği gibi İlhan'ın. Sevgilim, sana sevgilim diyorum, bir daha hiç demeyeceğim içindir belki. Ayrılmamız neyi değiştirecek, ayrılık yüreğimden silip atabilir mi seni derdin. Kimbilir.. Bu sana son yazışım. Sözcüklere yüklemeye çalıştığım duygularım, beyaz kağıtların keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle. İlk kez yazmak böyle zor, anlatmak bu kadar olanaksız. İçimde çağıldayan herşeyin, sana doğru aktığını duyupta bunu anlatamamak.. Ne acı. Oysa, seni her düşündüğümde, sesim, zamanın ve mekanın olmadığı görünmeyen ince ipeksi bir yolda ilerleyip kulaklarına akmadı mı. Her düşündüğümde seni, yapmam gereken sadece izlemekti. Ruhumun sana akışı, o hızlı ama bir o kadar yavaş, delice ama bir o kadar sakin, coşkuyla ama nasıl huzurlu bir çağlamaydı onların hepsi. Hemen duyardın, büyük kalabalıklarda, iki kişilik yalnızlıklarda, yada gözlerin maviliklere kilitlenmiş.. Duyardın. Hala duyuyorsun. Şimdi, şuan, seninle konuşurken, ruhunda geziniyorum yine. Baktığın yerden uzaklaşan bakışlarını, o kimselere hissettirmediğin bir anlık dalgınlığı, sadece anın yakaladığı o ince sızıyı.. Kapa gözlerini.. Sen hep duyacak mısın beni, ben hep anlatacak mıyım. Bilmiyorum. Ama, madem ayrılanlar hala sevgili, ayrılanlar hala sevdalı, bu ayrılıkta bitmeli.. Ayrılık.. Ne çok korkardık bu sözcüğe yüklenen anlamdan. Oysa şimdi anlıyorum ki, ayrılığın kendisi değil, ayrılmakmış asıl zor olan. Ayrılmayı başarana kadar yaşanılanlar, o kanatan acıtan korkulu bekleyişler.. O kopuşu yaşamak, artık başka biri değil, sen olan o varlığı olduğu yerden çıkarmaya çalışmak, ağlayarak git artık içimden diyebilmek, ama daha derken pişman olup hayır kal ne olur diye yalvarmak.. Ne kadar zordu mabel.. Öyle içimdeydin ki, seni ordan çıkarmak kendimi paramparça etmek demekti. Ayrılık.. O kanlı zafer.. Şimdi paylaştığımız işte bu. İçimizde o boşluğun büyük acısı yüzümüzde birbirimizin kanı var hala.. Sevgilim, Sevgilim diyorum son kez sana. Bir daha demiyeceğimdendir bu, ve bir daha yazmayacağımdan. Ayrılık da bitmeli.. kız gecem, oyun fanıydık biz arkidişin biri kafayı takmıştı, şimdi biz anı defteri fanı mı olduk yuksam. hatta biz fanlıktan çıkıp klimami olduk yawwss

Unutacağım Seni..... ....... Yalnızlığın buğusu kapladı gözlerimi... Yokluğunun sitemi akıyor gözlerimden damla damla.... İç savaş başladı yüreğimle aramda... Ya seni unutacağım ya da unutacağım.... ....... Umutlarda gider bulutlarla uzak şehirlere... Yağmur gibi yağar sensizlik üzerime... Hayallerimde yıldızlarla birlikte karanlığın içinde mahkum Sensizlik derin bir kuyu dibi olmayan ... Karanlığın tek sahibi gecelerde; yağmurlu gecelerde Ya seni unutacağım yada unutacağım... ....... Duygularım hapishane aşkım mahkum ..... Karanlık bir gecede sensizliğe başlar yolculuğum.... Ellerimde bir gül yaprağı başımda gardiyan... Her adımda gözyaşı her adımda adın... Ya seni unutacağım yada unutacağım hemi yağmur hemi gece geçiyor içinde bak şiirin hadi, sana, bana ve frozene gelsin...

ne ayak? hani bana şiir, kıskandım ben... hem hırkıs oldum, hem kıskanç oldum ne olcek şimdik. (güzel şiir)

he yaww, hırkıs oldum ben çiçek gördümü çalarım kaçarı yok...

teşekkür ederim canımcım sende öylesin

sümbül mü kız bu çiçekler çaldım bende, kopyaladım albümüme, hihihihi hırsız ben

anamm kim gelmiş nerelerdeydin sen bakim, ağlamıyorum şimdi canım. haberleri dinleyip sinirleniyorum...

Bir insan doktor, mühendis oluyor olurken mutlaka kendini eğitiyor, kitaplar okuyor insanlar tanıyor peki hiç iç dünyasını geliştirmiyor mu? kendisini ne yönde geliştiriyor da böyle şeylere gerek duyuyor. hiç anlayamıyorum. demek ki, akademik eğitimle alakalı birşey değil bu. cahil diye horgörülebilecek insanlar bile bu kadar aşa...lık bir duruma sokmazlar kendilerini. ancak bir nokta var sevgili bilimseciye katılıyorum. eğitim, bilinçlendirme şart... hayatın her yerinde ve her türlü sorunda eğitimsiz toplumlarda daha dramatik olaylar cereyan ediyor. ama sapıklık eğitilebilir birşey midir gerçekten merak ediyorum. bu gibi ruhlar hasta ruhlar değil mi? insan kendisini bu kadar rezil durumlara sokar mı? benim hafsalam almıyor. psikolojim bozuluyor. Emperyalizmdeki ekonomik çarpıklık, yoz kültürü oluşturan bir bataklık. Cinsel sömürü, uyuşturucu kullanımı okullara kadar yayılmış. Sigara kullanma alışkanlığı 7-8 yaşındaki çocuklara kadar yaygın. Fuhuş ürküntü verecek boyutta, eğitim bilimsellikten uzak. Dincilik, ona bağlı töreci itaatkar beyinler yetiştirme çabasında. Sorgulamak, okuyup araştırmak lüks sayılıyor. Her yerde vahşet-şiddet, cinsel sömürü kol geziyor, değerler yok oluyor. Kısaca insan yaşamına kapitalist/emperyalist yabancılaşma egemen olmuş. Yoz kültür, toplumu karabasan gibi sarıyor. Ancak çelişkiler yumağı olan kapitalist sistem, kendi karşıtını da yaratmaktadır. Daha iyi bir dünya da ve ülkede yaşamak isteyenler bu çürümeyi aşmanın yollarını da bulacaktır. Nedir bu yol ? : Kültürel değişim ve Eğitim. kesinlikle katılıyorum. emperyalizmin dejenere ettiği toplumlarda parasal güç için çocuklar dahil her türlü ahlaki değer pazara çıkartılıyor. çocuk derken bile içim acıyor, böyle bir şey ile bağdaştıramıyorum. bu konuda mantıklı düşünemiyorum. çözümünü çaresini bulamıyorum. Rahmetli Recep Yazıcıoğlu'nun bir sözü vardı. "güçler ayrılığı" dünya da ve ülkemizde güçler var, bunlar için yani emperyalizm için satılamayacak, harcanamayacak hiç bir şey yok bunu biliyorum. para her şey demek ise o zaman biz gerçekten boşa ümit besliyoruz insanlık için...

ne olur gitme ufak tefek şeylere kızıp gitme ne yapmadım ki çok sen istedin de

gecem ellerine sağlık, suhedama açtığın bu deftere ilk karalama yapanlardan olayım bende. tam bir karadeniz kızı, bende anne tarafımdan karadenizliyim. bizlerin bir damarı vardır ona basma gafletinde bulunanların vay geldi haline diye düşünüyorum. sevdik mi, tam severiz paylaşamayız kimseyle, ama bir de tam tersi oldumu bizim düşmanlığımızı kazanma şaşkınlığına düşenlere yassıkk diyesim geliyor şaka tabi, kimseye kötülük yapacak insanlar değiliz biz. ama hadsize haddini bildirmek farzdır bunu biliriz. tevazu, iyiniyet, hoşgörü bunlar çok güzel davranışlar ve sen bütün bunları gösteriyorsun. ama bir tarafın var ona hayranım, cesur, bilgili ve kesinlikle tavizsiz. bunları hiç kaybetme. biz kadınların birbirimizi çekememek yerine birbirimize güç ve destek vermemiz gerektiğini düşünüyorum ne yazık ki pek çok hemcinsimiz bunu yapamıyor bir yarıştır gidiyor. oysa kadının başarısı toplumun başarısıdır, kadının gücü toplumun gücüdür. ezilen bütün kadınların elinden tutması gereken erkekler değil hemcinsleridir... onları desteklemek, cesaretlendirmek, onurlandırmak gerekir. o kadar azlar ki. o kadar kenara itilmiş sözüne itibar edilmemişler ki, senin gibi cesur, bilgili ve kararlı hanımları görünce gururlanıyorum, mutlu oluyorum... hayatın boyunca mutlu, başarılı ve istediğin gibi yaşaman dileğiyle... seni tanımaktan ötürü mutlu olduğumu bilmeni istiyorum...