Liderler

eski arkadaşlar da aramıyor artık. aynı dünyayı paylaşıyor olmamızı yadırgamış olmalılar. oysa eskiden birlikte yaşlanmak konusunda ne çok anlaşmalar imzalamıştık, alkol kokan nefeslerle öpüşüp mühürlemiş. belki de eskiden alınmış kararların ortakları eskidiği için, yeni kararlar almakta zorlanışlarım. geçmişine bağımlı yaşayan insanlara Amatem yardımcı olabilir mi? mesela alkol gibi sigara gibi bu bağımlılıktan da kurtulabilir mi insan, ilaçla ya da telkinle bir tedavisi var mı bunun? yoksa nefesi kuvvetli bir hocaya mı gitmeli... unutunca geçmişini gelecekleri boşlukta, tutunamıyormuş gibi hissetmez mi insan? her geminin ayrıldığı bir liman yok mu? rotası yok mu balıkçının? kaybolduğun dalgaların arasında daha mı mutla olacaksın sanıyorsun? yaşamadan öğrenmenin de bir yolu olmalı! açık öğretim lise ve üniversiteleri yanılıyor olamaz... insanlar birbirlerine güvenmedikleri için mi dini nikah kıyarlar? Tanrı'ya verdikleri sözü tutarlar diye mi? hastalıkta ve sağlıkta, ölüm bizi ayırıncaya dek... diye söz verdiklerinden beri, boşanma davalarına bakan hakimler birer Azrail, avukatlar sorgu melekleri mi? evlilik sonrası mal paylaşımı da saçma değil mi? hani kefenin cebi yoktu? bari ses sitemini ben alsaydım... yazarken sessiz olmalıydım oysa, adım gibi biliyordum! içimden gürültüyle kopup gelen her kelimeye susturucu takıp usta bir katil gibi öldürmeliydim aklımdan geçenleri. bomba imha ekiplerinin çalışmalarını izlemek isterdim oysa üzerlerinde ki giysilerinin bir halta yaramayacağını bile bile korkmuyorlar mı? belki bu defa patlamaz diye mi kandırıyorlardı kendilerini? ta ki bu defa patlayana dek mutlu yaşıyorlardır umarım... sıradan insanlar da öyle değil mi? belki bugün de ölmeyiz, belki bugün aşık oluruz, belki bugün zengin oluruz, belki bugün o otobüs boş gelir, belki bugün, yok akşam iş dönüşü iki tek atarız... bunu kesin yaparız! diğerlerinin olmazlığına katlanabilmek için... bazen korkuyor insan, kendinden başka kimseyi bilmemekten korkuyor bir süre kırılma numaralarıyla mesafeler koyarken o mesafeler arasında kayboluyor önsezilerine güveniyor yoksa yenik mi düşüyor? bulmacaları çözmeye çalışırken buluyor kendini biri bitmeden diğeri, biri gitmeden diğeri geliyor. yine de güveniyor önsezilerine hastalıklı bir romantizme teslim olmaktansa rutubetsiz kuru bir ev hayal ediyor duvarlarının rengini bari o belirleseydi... belki yeterince mesafe koyamadın! demek ki hala kaybolmadın... yenilmemişsin bak, şimdi sıradaki bulmacaya geçelim mi? en sevdiği renk hangisiydi? renkleri sevmezdi oysa... bu yüzden renksizdi odaların duvarları bomboş hoş değildi belki beğenmemiştin bunu önerdiğimde duvarın da, tuğlanın da, harcın da rengi var görmüyor musun! derken bir kez daha ispatlamıştın renkleri sevmediğini nasıl istersen'e bağlayıp konuyu kapattım.