Liderler

yorulmuşsun... gözlerin yanıyor açık tutmaya çalışırken kapılmışsın bir rüzgara hangi sahile çarpacak seni dalgalar bilmeden düştüğün yerden kalkabilecek misin? aklında düşünceler girdabından düşerken kim anlayacak seni? kim dinleyecek bundan sonra? insen sahile bir akşam üstü ya da gördüğün o karpostal manzaralarda kursan hayalini karşısına geçip izlerken unut uyanmayı şimdi daha henüz uyumamışken sokulmak istediğin kim kollarına? huzurla, acıyan gözlerini kapatıp uyanmak istediğin kim... yorulmuşsun... ne kadar saysan da yaşarken çabuk geçmiyormuş anladığında oysa masallar da bitiyor hayaller de yalnız uyanıyorsun uyuduğun gibi ne seni kollarına alan yabancı ne hayalini kurduğun o eski büyük acı öyle uzak ki... bu iyi mi değil mi ayırt edemiyorken iç içe geçmiş ne çok karışmış herşey sevsem diyorsun canım yanar mı?'ya takılıyorsun sevmesen içindeki çocuk rahat durmuyor ne yapsan yetmeyecek sanki nereye gitsen yabancı kaldığın yer her sabah uyandığında daha ağır omuzlarında... ne yaşadığın yetiyor sana ne kaçmak kurtarıyor seni düşmekten vadesi kısa borçlarla kurtarıyorun günlerini karşılığı olmayan giderler hesabına yazıyorsun keşkelerinden arttırdıklarını... yorulmuşsun... hayalindeki sarılamam belki ama hayalimdeki gibi tutabilirim seni ve ayrılmam yanından sabaha kadar...