Φ Janset Gönderi tarihi: 30 Ocak , 2010 Paylaş Gönderi tarihi: 30 Ocak , 2010 İlk Ocak Düşmüş ansızın, bir tohum Sımsıcak dar bir yer, huzurlu Yeşermiş orada, verilmişlerin sevgisi Gün gelmiş Rabbim, kısmet eylemiş... İki yürek, iki el sarmalamış hissedercesine Bir anne, bir baba sevinmiş, Sinmiş kokusu kundağında... Temiz sayfalar oluşmuş, etrafında Rengarenk sunulmuş ayaklarına Asılan takvim, eksilen yapraklar Bilinmez, yazılmış birçok kitaplar Okundukça değişen, farklı konular Değişen vücut ve kalıntılar... Meğer ne kadar mutlu, önemli O ilk ocak, baş ve parmak Bir tokat bile, tatlı teebessümü Hoş hüzünler, halen saklı içinde... Al !..Ey ilk ocak, yine o ilk günleri Öldürülmesin hiç, şu özlerin eri Bitmeyen bir güç, basılan topraklar Büyüyen çiçek, sevgi sesleri... Janset 13 Şubat 2009 Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.