asterix

hoşgeldiniz, hümanistlere şu aralar birhayli ihtiyaç var, dilerim foruma da takılırsın arada... iyi iyi sevindim gelmenize, yalnızlık çekiyodum da...

ne sevilen ne seven insanca hakça bir düzen... öyle değilmiydi o yavv

benim merak ettiğim başka birşey var, özel bir soru, dilersen cevap vermezsin, armanla aranızdaki gerçek bir sevgi mi, yani sanal ortamda başlayan ve devam eden duygular gerçek yaşantıda da devam edermi? Onunla bir gün gerçekten yüzyüze görüştüğünde duygularında bir farklılık oluşur mu sence... (kötü bir niyetle sormadım, samimiyetime inanın, samimi bir cevap olsun lütfen)

Hapishanelere Güneş Doğmuyor Neşet Ertaş Hapishanelere Güneş Doğmuyor Geçiyor Bu Ömrüm De Günüm Dolmuyor Eşim Dostum Hiç Yanıma Gelmiyor Yok Mu Hapihsane Beni Arayan Bu Zindanda Ölecem Gardiyan Birer Birer Yoklamayı Yaparlar Akşam Olur Kapılari Kaparlar Bitmiyo Geceler Olmaz Sabahlar Yok Mu Hapihsane Beni Arayan Bu Zindanda Ölecem Gardiyan Anamdan Doğalı Garip Kalmışım Acı Hapishane Daha Genç Yaşım Benim Zindanlarda Neyidi İşim Yok Mu Hapihsane Beni Arayan Bu Zindanda Ölecem Gardiyan 1997 kışı, Ereğli limanındayız, Maphushanede değiliz belki ama Bir nevi hapisiz, Askeriz yani. Kapalı, kasvetli bir hava, koğuşun içinde oturan askerler, kimi nöbetten gelmiş, kimi nöbete gidecek, kiminin işi yok, El Radyomuzda duyulan bir ses, Önce konuşmaların kesilmesine neden oluyor, dikkatler yavaş yavaş o yöne dönüyor, sessizce kulak kabartıyoruz, mızrapın tellere dokunmasından çıkan bağlamanın o yakıcı sesine, sonra bir başka yakıcı ses devralıyor Neşet Baba söylüyor, Hapisanelere güneş doğmuyor, Ereğli limanı kararıyor, Ereğli limanı ağlıyor, gözlerimize birkaç damla yaş düşüyor, çok uzaklara bakıyoruz dalgınca... Ne gitmek mümkün oluyor buralardan, ne de ziyarete gelen oluyor...

Hep Sen Mi Ağladın Sen Mi Yandın Neşet Ertaş Hep Sen Mi Ağladın Sen Mi Yandın Ben De Gülmedim Yalan Dünyada Sen Beni Gönlünce Kutlu Mu Sandın Ömrümü Bos Yere Çalan Dünyada Ah Yalan Dünyada Yalan Dünyada Yalandan Yüzüme Gülen Dünyada Sen Ağladın Canım Ben İse Yandım Dünyayı Gönlümce Olacak Sandım Boş Yere Aldandım Boş Yere Kandım İrengi Gözümde Solan Dünyada Ah Yalan Dünyada Yalan Dünyada Yalandan Yüzüme Gülen Dünyada Bilirim Sevdiğim Kusurun Yoktur Sana Karşın Benim Gayetten Çoktur Felek Vurdu Dolu Üstüme Vurdu Yaşlarım Gözüme Dolan Dünyada Ah Yalan Dünyada Yalan Dünyada Yalandan Yüzüme Gülen Dünyada Ne Yemek Ne İçmek Ne Tadım Kaldı Garip Bülbül Gibi Feryadım Kaldı Alamadım Eyvah Muradım Kaldı Ben Gidip Ellere Kalan Dünyada Ah Yalan Dünyada Yalan Dünyada Yalandan Yüzüme Gülen Dünyada

tamam şu köşedeki,en dipteki masada otur o zaman, uzak olalım yani, gitmeden bi çay getir bana... sofradan şimdi kalktım, demli olsun şöyle, dökmeden getirebilirsin dimi karçiçeği...

bi dakka kardeşim ne ittiriyosunuz ya, davetliyiz diyoruz, doğum günü var bu akşam, arman yokmu, nerde patronunuz, şikayet edecem sizi... kim koydu sizi kapıya...

"bilekler kan içinde dişler kenetli ayaklar çıplak ve ipek bir halıya benzeyen toprak bu cehennem bu cennet bizim" bu topraklardaki yüzlerce yıllık maceramızın kısa bir özeti bu olsa gerek... Türkiye büyük ve güzel ülkemiz, bu cehennem ve bu cennet bizim...

Cesur Yürek filmini bilirsiniz hepiniz. İskoç asi William Wallece'in idam sahnesini, Olayı seyreden İngiliz halkı tarafından, şiddetle protesto ediliyordu. Yoksul ingiliz halkı tarafından, tıpkı kendileri gibi yoksulluk içinde, derebeylerinin kölesi olarak yaşayan İskoç halkının lideri parçalanırken... Gerçekten de ölüm sahnesi böyle mi olmuştu. Bir filmden yola çıkarak bir yargıda bulunmak güç elbet, Sahip olduğumuz inançlar, yargılar nasıl oluştu, nasıl gelişti zihinlerimizde, ve olanca yoksulluğumuz ve sömürülmüşlüğümüze rağmen, bu düzene karşı çıkan birilerine bu derece şiddetle tepki göstermemizin nedeni ne olaki? Nasıl bu kadar çelişki içinde olunabilir...

kemal sunal

pasta isteriz, parti yaparız, yaf bugün amma da çok doğum olmuş bea,,,

doğum günün kutlu olsun, iftardan sonra pasta isteriz, karçiçeği de çay demlesin...

doğum günü kutlu olsun, bu derece şiddetle sevilen insanın, dilerim o da mutlu olur, onu bu derece seven de... gönül işlerinin ilacı olmaz, gönül işlerine karışmak da olmaz su akar, yatağını bulur, umarım ikiniz için de en iyisi ne ise o olur...

Tut ki gecedir Karanlık sıvaşır ellerine camlardan Birden kırmızıya döner trafik ışıkları Kükürtlü dumanlar yükselir Korkuya batmış cam kırığı adamlardan Tehlikeye büyür sakalları. Tut ki gecedir İhbarlar birer sansar Bir telefondan bir telefona atlar Yer altı örgütleri tetik üstünde Adres değiştirmiş silah kaçakçıları Fahişeler birbirinden kuşkulanıyor. Tut ki gecedir katiller huzursuz hırsızlar sinirli. Hainler ürkekçedir Elleri telefona kendiliğinden uzanıyor ihanete gece müthiş bir gerekçedir ihbarlar birer sansar bir telefondan bir telefona atlar. İhanet bir bilmecedir...

TAKA takalar geçiyor allı yeşilli takalar geçiyor dümenleri lâzlı takalar geçiyor en nazlı yelkenlilerden de güzel güvenli sularda işsiz dönenen gezi yelkenlerinden çok duyarak denizi takalar geçiyor enginlere yamalı göğsünü gere gere takalar geçiyor yükle yürekle takalar geçiyor emekle dolu günlük güneşlik kıyılarından kopmuş denizlerde Anadolu kıyılar kadın olmuş açılır gider erkeği takalar takalar toprağın denizde çarpan yüreği Bülent ECEVİT YAPAMADIĞIMIZ Rahşan'a akşam kapı eşiğinde bir terli giysi gibi soyunmak vardı derdinden evrenin bir entari serinliğini giyinmek kendi derdini tespih gibi çekmek elinde yün örmen vardı akşamları koltuğa gömülü karşında polisiye roman okumak vardı sorgusuz bakışmak yoruldukça gözlerimiz sevinçsiz gülmek üzüntüsüz ağlamak oturmağa konuklar gelmesi bazen çevresinde bir masanın kaygısız sıcacık konularda bir demli çay gibi bilmedik komşularla konuşmak dünyamızla uyuşmak vardı oyunda sonunu görmeden oynamak sevinebilmek kazandığına yitirdiğine yerinebilmek düşünmiyebilmek yoruldukça düşünmekten kamaştıkça örtebilmek gözlerini düşlerde bile ışıktan sakınarak kendini uyayabilmek vardı vaktinde rahat Bülent ECEVİT

"Başbakanım, Bakanın Atilla ile gurur duy! Basının dikkatini başka tarafa çekip, Bürokratlarla operasyonu yaptık. gördüğünüz gibi artık Sakal-ı Şerif bizimdir. Bakın sağdaki kıvrık olan (patlamış ampulün içini göstererek) Dubai şeyhine gönderiyorum, Artık sıra onun yapacağı beş milyar dolarlık yatırımda" 13/10/2005 tarihli Leman Dergisi nin kapağı

On dönüm bostan, Yan gel yat osman (Yarın pazar da o bakımdan...)

karanlığın içinde aydınlığı beklemek, umut etmek bilinmezliklerin içinde, dünyayı defalarca bozup, tekrar tekrar kurmak hayatı...

Filistinli şair Salim Jabran 1938'de Hayfa'da doğdu. Hıristiyandır. Al Gad dergisinin yöneticiliğini yapmış ve birçok kez hapse girip çıkmıştır.(kaynak:siir.gen.tr) FİLİSTİNLİ SEVGİLİ’den (…) Ve ant içerim ki, bir mendil işleyeceğim yarına kadar, gözlerine sunduğum şiirlerle süslü ve bir tümceyle, baldan ve öpücüklerden tatlı: “Bir Filistin vardı, bir Filistin gene var!” * Gözleriyle Filistin, kollardaki, göğüslerdeki dövmelerle Filistin, adıyla sanıyla Filistin. Düşlerin Filistin’i ve acıların, ayakların, bedenlerin ve mendillerin Filistin’i, sözcüklerin ve sessizliğin Filistin’i ve çığlıkların. Ölümün ve doğumun Filistin’i, taşıdım seni eski defterlerimde şiirlerimin ateşi gibi. Kumanya gibi taşıdım seni gezilerimde. Koyaklarda çağırdım seni bağıra bağıra, inlettim senin adına koyakları: Sakının hey kayaları döve döve şarkımı koparan şimşekten! Benim gençliğin yüreği! Benim beyaz kanatlı atlı! Benim yıkan putları! Kartalları tepeleyen şiirleri benim eken tüm sınırlarına Suriye’nin! Zalim düşmana bağırdım, ey Filistin, senin adına: “Ölürsem, ey böcekler, vücudumu didik didik edin!” Karınca yumurtasından kartal çıkmaz hiç bir vakit, yalnız yılan çıkar zehirli yılanlardan! Ben barbarların atlarını iyi bilirim. Bir ben dururum onların karşısında, bir ben, gençliğin yüreğiyim her daim, yüreğiyim beyaz kanatlı atlıların. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Ülkesi çalınan toprağın insanları Dayanın kendiniz için ve Bizim için, tüm insanlık için... Boyun eğmeyin zalime, Elimiz size yetmese de Gönlümüz hep sizinle...

Sevgi, Bir sağanak yağmurun altında kıpırdamadan beklemek ve umarsızca seyretmektir dünyayı, bir kuşun telaşla yerdeki taneleri yemesini memnuniyetle seyretmek küçük bir çocuğun ilk adımlardaki ürkek ve heycanlı gülüşünü izlemek, her bahar ağaçların yeniden çiçek açması tükenmek bilmeyen uzun gecelerde yatağının sol yanındaki boşluğa bakıp tebessüm etmek, iç geçirmek Sevgi, Hep uzak diyarlarda olmak hiç görüşememek, hasret çekmek bir gece yarısı ayın denize vuran ışığında görmek sevdiğini, yorgunluktan ayakta duracak halin kalmamışken aklına gelen bir gülümseyişle içini ısıtan şey Sevgi, kendini hep eksik hissetmek, Ayasofya'nın ve Sultanahmet'in gölgesinde büyük kalabalıkların içinde akşam ezanını beklerken o kalabalıklarda aradığın bir göz, bir nefes Üsküdar vapurunu takip eden martılar Sevgi, bir geceyarısı hiç görmediğin sevgilinin yanıbaşında saçlarını okşamak, teninin kokusunu ve sıcaklığını hissetmek Sevgi, Tüm insanlık için gözünü kırpmadan ve ummadan hiçbirşey, bir anda ölüvermek bir çocuk gibi ağız dolusu gülebilmek... Seni seviyorum...

Manyas'da itlaf edilmesi gereken kanatlı hayvanlar, sahiplerince yeniyor. Manyas'da bulaşıcı hastalığa karşı özel kıyafetler giymiş sağlık ekipleri, vatandaşlarla kol kola hastalık şüphesi duyulan hayvanları topluyor. Bir görevli yüzünü, vücudunu tamamen kapatan giysisi ve eldivenleri ile hayvanları bir araca yüklerken, aracın etrafında halkımız merak içinde seyrediyor, biri (muhtemelen hayvanların sahibi) pervasızca araca yaklaşıp içeriye bakıyor ne var ne yok diye... Ve dün Tarım Bakanı'nın açıklaması düşüyor ajanslara, bir tehlikenin sözkonusu olmadığını söyleyen bakan canlı yayında önüne getirilen tavuğu yemekten imtina ediyor. Meclis menüsünden tavuk yemekleri kaldırılıyor önce... İnsanın aklına yıllar önce, TV ekranlarından çayı höpürdeterek içen Bakan Cahit Aral geliyor... Çayda radyasyon yoktu, bu ülkede kuş gribi de olmaz. Zaten bize hiçbirşey olmaz, Olsa olsa Türkiye'nin güçlenmesini istemeyenlerle komünistlerin işidir bunlar... Halk sağlığımı, hangi halk? hani şu iki gün önce dağlara gönderip tabut içinde ailelerine teslim ettiğimiz çocukların anne babaları mı?

Arkadaşlar, zaman zaman sevdiğim şiirleri bulup burada sizinle paylaşıyorum Eksik olmayın yalnız bırakmıyorsunuz, duygularıma ortak olduğunuz için sağolun, Mohi bulduğun bu şiir insanın tüylerini diken diken eden birşey, sağol...

CAN VERMEYE DERMANIM MI VAR Üryan geldim gene üryan giderim Ölmemeye elde fermanım mı var Azrail gelmiş de can talep eder Benim can vermeye dermanım mı var Dirilirler dirilirler gelirler Huzur-u mahşerde divan dururlar Harami var diye korku verirler Benim ipek yuklu kervanım mı var Er isen erliğin meydana getir Kadir Mevlam noksanımı sen yetir Bana derler gam yükünü sen götür Benim yük götürür dermanım mı var Karac’oğlan der ki, ismim öğerler Ağı oldu yediğimiz şekerler Güzel sever diye isnad ederler Benim Hakk’tan özge sevdiğim mi var

İNCİNEN GURUR Pencereden baktığımda görüyorum Senin yüzün incir yaprağında Senin ürkekliğin duvar üstünde yürüyen Bir kedinin kıvraklığında Aynada dururken görüyorum Kırmızı öpüşün sol yanağımda Dişimi fırçalarken senin ağzın Serin suların berraklığında Rakı devrilmiş masalarda yokluğun Veya benden önce kalkıp gitmişliğin Gece boyu dolandığım barlarda Sarhoşlara tekrarladığım adın Balıkçı kahvesinde, çorbacıda, kenarlarda Dökülmek istemiyorum hayır Çingene çiçekçiler habire yaltaklandığında Bilmediğim soruların açtığı çukuru Yalanlarla doldurmak istemiyorum Seni kaybettim galiba İki taşın arasında kaldım Bu, benim hatam değildi Seni ben çook geç tanıdım Derin acılar bahçıvanı Yüreğime ne ektin böyle... Aşk korkağını bağışlar mı? Söyle... Aramak ne kötü herkeste seni Her gözde bulup yanılmak seni Ah turuncu rüyalar güzeli Hem kendini yok ettin Hem beni Başka ne acıtabilir içimi Yaşım kırkı devirmişken Seni böyle patavatsızca sevmişken Ve, tam aynayı güneşe çevirmişken Başka ne... Seni vefasız aşklara bırakıyorum Yüzümü kırılan bardaklarda ara Düşünme ben ne olurum Sanırım bi daha onarılmaz İncinen gururum Çok derinden sevenlere ve sevdasını tek başına omuzlayanlara...

an gelir atilla ilhan ölür, an geldi atilla ilhan öldü. bu toprağa dair elimizde övünebileceğimiz bir eserdi o, ve onu da yitirdik, onu anlayan ve onu sevenler için hayat biraz daha anlamsız, biraz daha yavan artık, dilerim gittiğin yerde de huzur içinde olursun...