Radya

Offf kıyamam ben sana.. Ben sanırım başka bir doktora daha gideceğim.Tam geçti derken tekrar hortluyor.Karaciğer ve şeker kontrolü yaptırmadan içim rahat etmeyecek..

Kuzenim haftasonu şu an gösterimde olan chef filmine gitmiş.Film nasıldı diye sordum: "Sakın aç karnına gitme" dedi. Ama benim en sevdiğim filmler de mutfakta geçen filmlerdir.Mesela Julie & Julia Kaç yıl merak ettikten sonra nihayet izledim bu filmi.Julia'nın yengeç pişirme sahnesini izlerken, karideslerle olan hazin hikayem aklıma geldi. Tabi mutfak filmi çok; Ratatouille en sevdiğim animasyonların başındadır..Defalarca bıkmadan izleyebilirim.. Acıktıran filmlerin illa ki mutfakta geçmesi gerekmiyor elbette.Hemen iştahımı kabartan bir sahne düştü aklıma... http://www.youtube.com/watch?v=WHzk03QKFQk Off en iyisi ben mutfağa gidip yemek hazırlayayım

Kesinlikle aynı fikirdeyim..

Neyse ki çayın demi var, hayatın gamına inat..

Belki sizin de eski çaydanlığınız böyle minnacık bir cana yuva olur

“Yaşamak istiyorum. Yaşamak istiyorsun. Yaşamak istiyor. Böyle şiir olmaz diyeceksin; biliyorum. Ama böyle dünya olur mu? Böyle barış olur mu? Böyle hürriyet olur mu? Böyle kardeşlik olur mu? Biliyorum ki; katlanıver, diyeceksin. ... Ama böyle de yaşamak olur mu?” Metin Eloğlu

Ekranlarda izlediğimiz, bön bön baktığımız her şey başka bir ülkede, başka bir gezegende olup bitiyor… “Ben ne güzel işerim güneşe karşı Arkamda medrese duvarı önümde çarşı Bir sürekli kaşınmadır yaşadığım Törelere ve alışkanlığa karşı…” Turgut Uyar ... Ekranlarda izlediğimiz, bön bön baktığımız her şey başka bir ülkede, başka bir gezegende olup bitiyor… Savaş oyunları, çölleşme, hırçın rant paylaşımı, kitlesel ölümlere yol açan iş cinayetleri; her şey… Sanki içinde değilmişiz, bütün bunları biz yaşamıyor muşuz gibi… Ölenler insan değilmiş gibi. Bir bilgisayar oyununda kaybolmuşlar gibi… Cinayetlerin ayrıntıları sıralandıkça, hırsızlığın hacmi büyüdükçe şaşkınlığımız azalıyor. Yabancılaşıyoruz. • Artık her şeyi ayrıntısıyla biliyoruz. Soma’da, Mecidiyeköy’de neler olduğunu biliyoruz… Bugün kaç kadın öldürüldü, kaç iş cinayeti işlendi, üç beş yıl öncesinin hangi zorba polis müdürü, bir başka zorba tarafından açığa alındı, tutuklandı? Hepsini biliyoruz… Somali’de, Gazze’de neler olduğunu biliyoruz… Mağrip’te kim hangi suçu işledi, hangi silah tüccarı, hangi finans konsorsiyumu ne kadar kâr etti? Biliyoruz… Bilmek rahatlatıyor. Huzur içinde biliyoruz. Bütün bunları bilgi sanıyoruz… Bir tuşa basıyoruz, dünyanın öteki ucuna gidiyoruz… Bebek ölümlerinde, çocuk işçi çalıştırmada hangi ülke ilk beşe giriyor? Öğreniyoruz… “Bizim yaşadığımız ülkeymiş” diyoruz. Deyip geçiyoruz. Unutuyoruz. Sıkıldığımızda alışveriş merkezlerine gidiyoruz… Derin uygarlığımızın son ürünleriyle tanışıyoruz. Sinemaya gidiyoruz, saçma sapan bir film seyrediyoruz, saçma sapanlıkla ruhumuzu zenginleştirip unutuyoruz… Sonra yeniden bir tuşa basıyoruz. Yeniden biliyoruz… Sonra yeniden unutuyoruz… Unutmaya eğilim gösteriyoruz, çünkü unutmak bizi rahatlatıyor… Unuturken suça ortak olduğumuzu da unutuyoruz. Unutunca, olmuş şeyler olmamış gibi oluyor… Ölüler diriliyor, bebekler büyüyor, işçiler iş güvenliğine kavuşuyor… Unutuyoruz, sonra yeniden biliyoruz. Yeniden unutuyoruz. Yeniden biliyoruz… Her şeyi kanıksıyoruz; her şey normal… Tuhaflık ölüyor; gariplik, acayiplik ölüyor… Vicdanımız ölüyor… Şaşırmayı unutuyoruz. • Her şeyin tanınır, her şeyin bilinebilir olduğu postmodern dünyanın bizi içine çektiği yeni bir yabancılaşma türü bu… Buna yabancılaşmanın postmodern çeşidi de diyebiliriz. Ama adını canavarlaşma olarak da değiştirebiliriz… Yalnızca bu adı değil başka adları da değiştirmek gerekebilir… Örneğin postmodernite’yi barbarlık ve ölü vicdanlar sistemi olarak adlandırabiliriz… • Temelleri seksenli yıllarda tamamlanan yeni bir dünya kuruluyor… Yeni bir Türkiye kuruluyor… İlerliyoruz… Tekçi kültürler ilerlemenin yolunu açıyor… Batı kapitalizminin günahlarıyla arınmayı var oluşunun önemli bir nedeni sanan Doğu, kendi tekçi kültürünün peşine düşüyor. Ama filmin esas oğlanı değişmiyor… Esas oğlan kapitalizm… Müslüman ülkelerin hükumetleri bu esas oğlanı Batılı hükümetler kadar seviyorlar… Hatta daha çok seviyorlar… Vicdanı olmayan yeni bir birey yaratmaya çalışıyorlar… Bu bireyin çevresindekilere, hatta topluma savaş açmasını istiyorlar. Varlığının anlamını bu savaşın içinde keşfedebileceği duygusunu özendiriyorlar. Birey, kendi türünden birine zarar vermeden, bir başkasını kırıp dökmeden, hatta onu öldürmeyi göze almadan kendisini gerçekleştiremeyeceğine inandırılıyor. Postmodern çağın olgunlaşma ritüeli bu… Bu ritüeli yaşamayan birey toplumdan dışlanıyor… Gerçek, büyük bir prizmanın içinde kırılıyor… Birey, Robinson’un doğaya meydan okuyan güç ve iktidar arayışına yönlendiriliyor… Bunun yolunun vicdansızlaşmaktan geçtiğini herkes biliyor ve bilmiyormuş gibi davranıyor. • Bu, değer tanımayan, insanların elinden kendi kafasıyla düşünme yeteneğini alan, Levi-Strauss’un deyişiyle yavan bir uygarlık… Günde on iki saat çalışmanın zenginleşme sayıldığı bir uygarlık… Değişken insanî doğaya rengini ve ruhunu veren dokulardan, yani vicdandan, tevazudan, diğerkâmlıktan yoksun bir uygarlık… Bellekleri çürüten, dünyayla birlikte bireyi de kum haline getiren bir uygarlık. • Her şey, kapitalizmden başka bir yolumuz olmadığına inanmamız için… Vicdanımızı kaybettikçe daha çok inanıyoruz… Daha çok yabancılaşıyoruz… Her şey, dünyanın kaçınılmaz biçimde bu noktaya vardığına ve kaçınılmaz biçimde bu noktada kalacağına inanmamız için… Oysa ortada inandırıcı tek bir kanıt yok… Sistemin bütün kanıtları yeni bir orta çağ’ı işaret ediyor… Vicdan sahipleri, uyumsuzlar, kendi kanıtlarına sarılanlar susmaya zorlanıyorlar… Ama susmuyorlar… Bir güzel işiyorlar güneşe karşı… Törelere ve alışkanlığa karşı… Önlerinde Çarşı… Her şeye karşı. HÜSNÜ ARKAN

Teşekkür ederim artık iyiyim çok şükür.. Ama bişey öğrendim.Ben sivrisineklerden çok şikayet ederdim, oysa birkaç küçük ısırığın ve hafif bir kaşıntının lafı bile edilmemeliymiş..))

Penguen'den 'okullar açıldı' kapağı

Epeyce azaldı ama hala tam kurtulamadım

Teşekkür ederim..

Bu dizinin yayınlanmış 6 bölümünü de izledim.Benim hoşuma gitti.. Bir de şu yeni bölümü beklemek olmasa..

))))) Kendimi adam gibi hissettiğim anlar, kadın gibi hissettiğim anlardan çok daha fazla.. Bugün iki kere çocuğun okula gittim, daha da gidicem,.Okul servisi ayarladım, bankaya gittim, alışverişe gittim. Baba olmak varmış.Sabah git işe, akşam gel!

SOMA’lı Emekçi Kadınlar Ürün ve Fiyat Listesi SOMA’lı maden işçisi eşlerinin katkısız ve ev usulü ürettiği Kahvaltı Salçası (Ceviz,fındık,fıstık ve baharat katkılı) 1,2 kg:15.00 TL Kahvaltı Salçası (Ceviz,fındık,fıstık ve baharat katkılı) 0,6 kg:10.00 TL Ev usulü biber salçası (güneşte koyultulmuş) 1,0 kg:20,00 TL Ev usulü domates salçası (güneşte koyultulmuş) 1,0 kg:15,00 TL Ev usulü domates&biber salçası (güneşte koyultulmuş) 1,0 kg:15,00 TL Tarhana(ince çekilmiş,doğrudan kullanıma hazır) 1,0 kg:12,50 TL Konserve Bamya (katkısız,pastorize edilmiş) 1,0 kg:15,00 TL Konserve Ege taze fasulyesi (ince,uzun fasulye) 1,0 kg:12,00 TL Salça ve konserveler cam kavanozda,tarhana bez torbalarda ambalajlanmıştır. Üretim hijyenik koşullarda,geleneksel yöntemlerle ve katkısız yapılmaktadır. Siparişlerinizi xxxxxx adresine adresinizi de içeren bir e-posta ile iletmeniz rica olunur.Ödeme banka havalesi ile yapılacak ve banka hesabı teyid maili ile tarafınıza bildirilecektir.Kargo ücreti alıcıya aittir.

Son olarak Balık burcu da herhalde Venedik'te falan mutlu oluyordur ne de olsa romantizmin burcu (hiç de romantik değiller bu arada, bence onların bu özellikleri uydurmadan ibaret) Herneyse balık burçları Venedik'te değil, Panama, Londra, Floransa'da mutlu olabiliyorlarmış Ben balık burcunu duygusal ağlak bir burç diye biliyordum..Eh Londra'da onların bu ruh haline son derece uygun.. Pencereden yağan yağmuru seyrede seyrede ağlarlar heralde..

Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa, Şimdi en güzel şiir BARIŞtır!... Yaşar KEMAL

Hadi gene iyisiniz, bugün hamaratlığım üzerimde

Çay ve tabi ki pazar kahvaltısı benden bugün

Günaydın mutlu pazarlar

Kaşıntı bombası diye bir silah üretilip, kitleler çıldırtılabilir o bombayla.. kitlelerden ne istiyosam:)))) Benim gibi barışçıl bir insan bunu neden düşündü bilmem.Ama acı anında galiba bencilleşiyoruz. Öyle ki az önce balkona çıkıp avazım çıktığı kadar bağırarak; uyumayın ülennn kalkın kaşının hepiniz diyesim geldi. Çıktım da.. İyi ki de çıkmışım.Sonbahar'ı seviyorum. Gecenin o tatlı serinliği kollarına aldı beni. Sonra gökyüzüne baktım.Yıldızları tek tek sayabileceğim berraklığa daldım.Uzayın ucu bucağı belli olmayan büyüklüğüne dalıverince küçüldüm, kendimle bir acım da küçüldü, sakinleştim. Kullandığım antibiyotiklerin neticesinde ürtiker olmuşum.Yani kurdeşen.. Doktor bana derdimin ne olduğunu anlatmaya çalışırken sabırsızlıkla sözünü kestim: -ne olduğunu değil, nasıl biteceğini bilmek istiyorum, nolur bu kaşıntıyı durdurun! Kaşıdıkça daha da azıyor bu meret.Onun için başladığından beri dizilerle, filmlerle zihnimi oyalamaya çalışıyorum. Salem adında bu yıl başlamış bir dizinin tüm sezonunu iki günde bitirdim.Bir bölümde kendi durumuma uygun bir replik vardı: -Dünyanın en büyük zevkini biliyor musun? -Acının durduğu andır! Dertler paylaştıkça azalır derler ya, ben de paylaştım işte.. Kaşıntı bombası falan olmasın Allah rahatlık versin herkeslere Tüm iyi duygularımla..

Gülten Akın