Sen-ben.......yaşadıkların-yaşadıklarım........ve akaibinde "hepimiz kardeşiz."
Bir Kürt Olarak...Güneşi Gördüm...
"-Sen Güneşi Gördüm'e gittin mi?
-Hayır,gitmedim.
-Nasıl gitmezsin,ya orada herşeyi ile Kürtler var!"
Şu sıralar arkadaşlarımın dilinden düşmeyen,gitmediğimi söylediğim zaman "aaaaaaaaaaaaa" lar ile yanıt verilen filme,çok istemesem de "herşeyi ile Kürtleri,yani kendimi "görmek için gittim.
...................
Tren yolculuğu ile başlıyor filmimiz.Kesik kesik de olsa köyünü boşaltmak zorunda kalan insanların acılarına tanıklık ediyoruz.Sonra "göç".Doğduğunuz topraklardan kopmak ,yabancı olduğunuz topraklarda tutunmak...Tutunamayanlar İstanbul da tutunanlar ise Norveç'te...tutanamayanların tren yolculuğu ile bitiyor filmimiz.
Saatlerimi alan bir "Güneşi Gördüm"e dair söyleyeceklerim sadece bu.
Ama bir Kürt olarak "Güneşi Gördüm" e dair söyleyeceklerim çok çok daha fazla.
Abluka altına alınan mahallerimiz de sabaha kadar pencere önlerinde ölümü bekleyişimiz,güvenlik gerekçesiyle evinden,yurdundan edilenlerimiz,toprağından zorla koparılanlarımızın sahipsizliği,yoksulluğumuz....
Yaşadıklarımı "Güneşi Gördüm" de görmedim,"Güneşi Gördüm" de hatırladım.Filmin seyri artık beni ilgilendirmiyordu,eksik anlatılan,yanlış anlatılan temaya inat sadece yaşadıklarımı izliyordum o an hafızamda.
"Biz nasıl topraklarımızı bırakıp gideriz,gittiğimiz yerlerde nasıl karnımızı doyururuz...?"
"Taraf olamamanın ne demek olduğunu bilir misiniz siz...?"
"Öldüren de bizler,öldürülen de..."
"Kardeş kardeşi vurur mu...?"
"Sen ölürsemn şehit,ben ölürsem terörist..."
Okuyabiliyor musunuz bu cümleleri.Ben yüreğimle okudum.
Ajitasyon mu diyeyeceksiniz yoksa kuru edebiyat mı?
Demeyin,sakın bunu demeyin.Kendinizle çelişirsiniz.
Çelişkiniz bir annenin askerde olan çocuğunun dağda olan çocuğuna öfkesinde patlar.PKK'dan kaçarken devlet tarafından mimlenen bir halkın acıların da patlar.
Siz o çelişkileri yaşarken,kendi kardeşlerinize yabancılaşırken birileri bedel ödemeye devam eder.
Sonra mı...sonra sıra size de gelir!
...................
Ülke bir vücuttur.Vücudun hangi uzvunda bir acı başlarsa,bu acıyı aynı oranda olmasa da tüm vücut hisseder.
Bu ülkenin Doğu'sun da çok bedel ödendi,çok can yandı.Acısını hepimiz hissettik.
Kürt-Türk kardeştir dedik,kardeşliğimiz çıkarlarda,dengelerde ve öfkeler de sadece sloganlara dönüştü.
Ne Türk olabildik gerektiğinde ne de Kürt.
Adına ne koyarsanız koyun,Kürt sorunu diyeceğim kendi adıma,yaşanan sorunun en büyük sorumlusu işleyen sistem değil,bu sistemin çarkını döndüren,çarkına laf etmeyen bizleriz.
..................
Sen-ben.......yaşadıkların-yaşadıklarım........ve akaibinde "hepimiz kardeşiz."
Bir Kürt olarak...Güneşi Gördüm...
Gördüğüm güneş ülkeme dairdi."Güneşi Gördüm" tanığım değildi,gördüğüm güneş kendimdi.