ErdalAktas

Yaşam...

Ezgini günlüğü..... şimdi sevişme vaktidir...

B.B.King........... rock me baby...

hayırdır şiir dostum. nedir bu ölümü çağrıştıran..

Paco de lucia... tango flamenco..

Gözlerin ardında neler düşündün bilemem Ama sana değen rüzgârın Nereden estiğini biliyordum…

*** Büyünce bizimde olacakkk..

Fırına gidip sahur için pide alacağim..

FERRARİ...michael schumacher... are U ready...PAKİTO süper bişey ..canlandırıyor. insanı.)

sizinde şiirlerinizi okumak çok güzel..şiir dostum.. saygılar..

************* Teşekkür ederim şiir dostum... En sevdiğin şarkıyı dinledim Saçlarından kokladım resmini Gözlerini okudum Bilir misin En çok şarkılarda düşledim seni Sensizlik kapıyı çaldı Gece yarısı soğukluğunda Kuşlar uykudaydı Korktum… Resmini Ekledim yalnızlığıma Hayalinin kokusu Karıştı kokuma Yanımdasın sanki Benden çok uzaklarda sevgiyle..

Ne zamanki Çok istedim Gitmeyi Geldiğimdendi Kendime

Hayatın kitabında bana ayrılmış bölümlerde henüz kaç cümlenin üstünden geçip kaç noktayı arkamda bıraktığımı hesaplıyorum. Kaç virgül öldürdüm? Kaç paragraflık ömrüm var?

Uzun zaman oldu.. Beni benden uzaklaştıracak kadar çok ay geçti üzerinden.. Anlıyorum; herkesinki kadar hüznüm, herkesinki kadar derdim, en az herkesinki kadar ümidim var.

****************************** Sayın KesKİNkAleM... ben bulamadım .. cevap aramakla geciyor yaşamımız.. itiraf edebilmek en büyük bilgelik.. herzaman heran bir boşluktayız.. düşünürsek gerçekleri görebiliriz.. saygılar..

ayrılık gamzede acı tebessüm : namluya sürülür hep davetiye göndermez ölüm biliriz o gün geldiğinde başka yer yok! usulca okşanan yalnızlığı alıp yanımıza hayatın ipine asacağız ayrılık repliklerini aşka yaslanacağız!

Yaralı kuş.... Ezginin günüğü

Yaralı kuş.... Ezginin günüğü

baktım gökte bir kırmızı bir uçak bol çelik bol yıldız bol insan bir gece sevgi duvarını aştık düştüğüm yer öyle açık seçik ki başucumda bir sen varsın bir de evren saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi yalnızlığım benim çoğul türkülerim ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi...

Ne zaman sonbahar gelse bitanem, Içimde martılar uçuşur yazdan kalma. Bilirsin severim sonbaharı, Bilirsin, hem de çok, senin yüzünden… Her sonbahar senin yağmurlarınla ıslanır yüreğim; Ne zaman bir yaprak solup düşse dalından, Benim de içimden birşeyler kopup gider. Ne zaman rüzgar esse, Bende fırtınalar kopar Ve ne zaman akşam çökse bu şehire, Tutamadığın ellerim üşür… Ne zaman bir sokak kedisi görsem, Sarılasım gelir onun yalnızlığına, Tıpkı bir zamanlar sarıldığın gibi bana! Işte bu yüzden ne zaman sonbahar gelse, Benim içim ısınır… Ne zaman seni özlesem sonbaharla gelirsin; Bazen kaldırım taşlarında bir gölge, Bazen küçük bir kızın üşüyen küçük elleri, Bazen minik bir serçe, Bazen de bir yağmur damlası. Ne zaman sonbahar gelse bitanem, Seni arar durur gözlerim…

kendinide kaybetmiştir.. ilk önce kendini kazansın.. kendisiyle barışık yaşasın.. çevresine saygı duymaya devem etsin.. iyi olsun.. yeni bir ilişki düşünmesin derim.. saygılar..

Hayatın bana sunduğu ile yetinmek zorunda değilim. Ben dala uzanmadan elmayı koparamam. Öyleyse uzanacak ve elmayı koparacağım zor olsada. gerçekleri görebilmek..

"Kainat paramparça oldu bir akşam üzeri Her kurtulan ateş yaktı üstünde bir kayanın Gördüm denizin üzerinde parlarken Elsa’nın Gözleri Elsa’nın gözleri Elsa’nın gözleri." Bu mısraların bile dolduramayacağı o boşluk nasıl yerleşir bir insanın içine?

diloş.........saldım aklımın iplerini zeynepp.....karanlıkta ışığı görebilmek..