ErdalAktas

...Azalan birşey değilsin Azalan birşey değilsin inan... gün geçmiyor ki sana birikmişliğim olmasın.. körfezine daha yakın bir gemiyim şimdi... çeyrek asırlık deniz aşırı yolculuğumun sevimli vuslat limanısın... aşksamışlığımın- kara göründü- dediği yerdesin....... kokladıkça kokusu artan mis gibi bir çiçek.. hissettiğim ama henüz adı bulunmamış bir hissin konukluğundayım.... sen de ben...coşkumsun.... beni özgür kılansın... yörüngesine çeken bir gökparçasısın sanki.. çoğalmışlığım... sarmalanmışlığım..... dolunayımsın.....

Belki bir bahar sabahı MAVİ nin içinde eriyen su olursun. saygılar..

*** şiir dostum teşekkür ederim... yüreginize sağlık..

Ben senin, sana kalan satırlarından geldim sevgili... Sadece sana ait olan satırlarından...Yine de, çok uzakta olsan da, hala yaşadiğını ve uzaklarda da olsa, bir yerlerde nefes aldigını bilmek; küçük seylerden mutlu olan Polyanna misali ısıtıyor içimi... Yoklugunda varlığın gibi sevgili... Hiç fark yok... Ve ben yoklugunu da varlığını sevdiğim gibi seviyorum... Ama sen ne olur, ne olur gülüşlerinle alkişla beni... Çünkü seni sevdiğimi bilen ve bilecek olan satırlarından geldim... Ben seni yürekten sevmiş olduğumu bilen satırlarından geldim...!

Hiç kimse bilmiyor, nerede olduğunu... ne kadar yakın, ya da uzakta olduğunu... Parıldat kendini çılgın elmas...

Yanni Acapulco - Within Attraction http://youtu.be/oG17SZXx07k

Kalp kalpe karşı..

Teşeşkür ederim... saygılar...

Benim dudaklarım kapalı.. Gözlerimde bulutlar.. Derinlerde bir ışık arayan gözlerim.. Uzaklardan biryerlerden sen dönüyorsun sanki usulca.. Bir karaltısın bulutlarımın arasında.. ... ve hafifçe başını bana dönüyorsun sanki.. Bulutlarım sıklaşıyor...

Duyuyormusun... İçimde binlerce acı çığlık var.. Bir oraya, bir buraya savrulan... İçimde binlerce hüzünlü çığlık var.. Ve martılar.. Bu çığlıkların sahibi.. Havalanıp, sonra sessizce konan martılar.. Duyuyormusun onların bitmek tükenmek bilmeyen çığlıklarını... Görüyormusun çaresiz, kanat çırpışlarını.. denir.......

Sonra... Bulutlar uçuşuyor gözlerimden... Gözlerimi kısıyorum.. Sana bakıyorum... Heryersin.. Gözlerimi kısıyorum.. Senin gibi bakmaya çalışıyorum.. Heryersin... Herşey...

Allah tan sizin icin sabır diliyorum... sözün bittiği yerdeyim...((

Çıkar kendini kuyulardan. Yetmedi mi kendinle savaşın ? Yetmedi mi kendine zalimce saldırışın ? Yılgın olabilirsin hayatın isimsiz ihtilallerinde.. Her buluttan bir hüzün çalmış olabilirsin..Bu kadar çaresiz, bu kadar dirayetsiz olamazsın. Biliyorum uçsuz bucaksız düşüncelerdesin. Diptesin. En derinde.. Yetmedi mi kendini ipsiz uçurumlara saldığın ? Yetmedi mi korkularına inat kendini “ kendi “ yüreğine astığın ? “ sen “şimdi korkulara yenik düşen yüreğine çift sözün yok mu ?

Bir çocuğun gözlerinde merak Ellerinde üşümüşlük Karton yatak Buzdan yorgan Karanlığa gülümseyen ay Yıldızıyla sevişen gök __________ve maviyi unutan yaram ! açık kalsın Dudaklarda asılı yarım bir keşke.. Dilde acıklı şarkılar Kalemde ışıldayan bakır satırlar Kurşuna dizdiğin onca söz.. __________sende kalsın.. Mutlak zamanı kaftan diye giyip üzerime Küf yeşili bir mezbelenin tam ortasından Serenadıyla dövüşüp hayatın.. Allı morlu uçurtma yalnızlığında Takvasına baş eğip gökkuşağının.. _____________içimi yontarak az da.. Canımın yongasında et Zaafımın korkusunda bekaretim kanasın.. _____________çığlığımın dişi kırık yanı _______________________sen de kalsın Ben yaşadım seni ! üstü kalsın.

1.dedim.... uydu sanki bana.

Bu kadarmı kasvetin ey gece, Hadi örtsene beni... Ne o yetmiyormu karanlıkların yoksa? Korkmuyorum artık senden gel... Gel gücün yeterse, Yıldızlarını üzerime ser...

...bazen güneşle buharlaşıp gidiyor bütün umutsuzluklarım... Sonra yağmur damlalarıyla tekrar sızıyorlar... Umutlarıma giden kapıdan, sırf kirletmek için onları... Kovuyorum bazen, gitmiyorlar

Ne yaparsan yap, Beni mutsuz edemezsin... Ölümü daya dudaklarıma, Karanlığı yama kıyılarıma... Ama beni üze-mez-sin, Çünkü ben seninle mutluyum... Sen yaşarken, Beni mutsuz göremezsin... Çünkü ben sana “ hayat “ dedim...

“ Ben sana hayat dedim / Kendini öldürmene izin veremem..” Şimdi bırak içindeki yavan sorguları/ savaşları... Yetmedi mi kendini asmaların ? Yetmedi mi kendini yerden yere vurmaların ? Çok fazla şey istemiyorum senden... Adımın kapladığı yer kadar mutlulukları kendine bağışla ne olur... İki dudağının boşluğuna birkaç umut cümlesini bırak... İliştir beni aynalarındaki gülümseyen yanına... Bir uçurum boşluğu yüreğin... Sendelesen de düşme sakın... Düş-me.... Düşersen de sol yanıma düşür sol yanını... Bir ölüm sessizliği hüznün... Üşüsen de ölme sakın... Öl-me. Öleceksen de beni de götür yanında... Tek kişilik mezara sığar değil mi yüreğimiz ? Ne yaparsan yap, Beni mutsuz edemezsin... Ölümü daya dudaklarıma, Karanlığı yama kıyılarıma... Ama beni üze-mez-sin, Çünkü ben seninle mutluyum... Sen yaşarken, Beni mutsuz göremezsin... Çünkü ben sana “ hayat “ dedim...

gülümse..

Seyahat...

Kendi olarak, sana gelen- sana gereksinimi olmadan, seni isteyen- sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen- kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan- - O, işte...

Okyanusa...