KesKiNkAleM

havadan herhalde sen nasılsın?

özlenmemişim ama ben özlemiştim

Bilir misin kaçıncı metresinde yer insan hayatının vurgununu deniz ise bahane söyle kaç kulaç sonrası kollarından ayrılır derman tükenir gücün doğrusu yaşama hevesin de yoksa nefes alma zamanı umutla ciğerlerine dolan hava keseciklerinin ölümü getirmesi gibidir aşk geçince kırkını inadınla kıran kırana yüreğinde dalyanları birbirine katan sevgilinin uzanamadığın ellerindedir geçmişin ve geleceğin yaz kış bilmez tebeşiri yazmak istese de suda dağılır gider kim koyacak önümüze, bizi haklayacak aklayacak paklayacak teneşiri yakamozlar deri ustaları gibi yüzünü bir acıya bir neşeye çevirir mehtap bu gizler çilelerini ayın yüzünde hüzünle devşirir ya deniz yıldızı dibinde deryanın dorukları nereden bilir gün ışığı derinlerden süzülüp gelen kaç deniz atının terkisinden atmıştır saçları ak alnı pak süvarisini durdurun bu zalim gidişi dinginliğine sığınsın susmaların yaşamak yoruldum artık susturun kelimelerimi şiir uzan uykuna aşk peşimi bırak

Hayrı yok kelimelerin ifade etmiyor aşk içimdekileri bir öksüz başı bulsam yer sofrasında arabaşı sonsuzluğu paylaşsam büyütüp bütün ufaklıkları bir arpa boyu yol alsam üç vakte kadar diyordu kararmış fincanın yüreği aşk kapıda çek kayıkçı usuldan usundan küreği sonra falcı kadın somurtup karşıma oturdu Tanrı her şeyi biliyordu giderken yol hali otobüslerin camlarına yasladığım başımı uzaktan parlayan evlerin yıldızlar kadar uzak ışıklarına usancımla yaslıyordum üşüyor düşüyor korkuyordum gelmez haberlerin bekliyordum meselem boynumun borcu mıh gibi çakılı alnıma yazım hatırımdan çıkmayan yalın ayak kavga sonrası yırtılan gömleklerim gibi param parça arkamda bıraktıklarım aklıma gelmez mi mola sonrası işte o zaman başlıyorum yazmaya yüreğime kendi mezarımı kazmaya

Günlerdir peşimde cevahir Azrail’in gölgesi ölü gömen gözleri bir nefes gibi ensemde cız eden yüreğimin doğum müjdeleri hep mi kaybolacak mezarlık ürpertisinde bahşişler yerlerde namludan fırlayan mermi hızında getirir hakikattir bu ölüm hayatın ta kendisidir Habil ile Kabil’in insanlığa armağan ettiği O ilk cinayetin korkusunu içinde taşıyan malum faili miyim bilmiyorum ama doğrusu bu bir itirafsa doğrudur ben öldürdüm sürekli soruyorum nasıl kurtulurum üstüme sinen ölülerin sabun çıkarmaz kokusundan yılmış bu tenin satsam alana bedeli de olmaz kirli sakallarımdan kapanmış gamzelerimin umuda açılan çiçeklerini kim kurtaracak oradan ah ellerim de uzanmaz duaya duracağın bir mezarım olacak mı bilmem ya anlayacağın tükettik artık zamanı buralarda da durulmaz bulutları yorgan yap üstüme yağmurları düşür yüreğime yıllarca yaptığın gibi yine dualarınla ört üzerimi anne sen de beni ele verme

Su uyuyor dalgın şehrin ışıkları kapatmıyor gözlerini bir o yana bir bu yana ritminden bozuk sallanan başım iki kollarımın arasında maziden usanmış ikbale açım ukdesi içimde selam almaz mıh gibi oturur durur kalkmaz yar uyuyor dalgın şehrin ışıkları karşı duruyor sevdama kırılmış aynalar gibi bin parça sokaklara dağılıyorum göz damarlarıma batıyor ışık her parça ayrı bir yaraya aşık sualsizim aklım karışık ille de seni düşünüyorum soruyor dalgın şehrin ışıkları aynı gök kubbenin altında ayrık hayatları birleştirmeye kimin gücü yetecek kalbin dayandığı kadar yarın vardır sonrasında hep tekrar hesaplı hesapsız ardınca atılan adımlar aldırma içine kilitli bütün kapılar dışardan gelirsin girersin anahtarın var

Resmine Şiir Dağları mehtaba sakladım yolları gamzenin çukuruna kaçtıkça beni buldu kaçtıkça yalnızlığıma yakalandım ey vefasında aşkı bulduğum servi sen önümde ölüm ardımda yıprandıkça hayat canımda tırmalaya tırmalaya tepesine çıktı kara kedi bağrımda aşk susuz bir sarmaşıktı başladı kurumaya ya yağmurum ol gel sabahlarıma ya git ve dilediğince yaşa Aşk yakışmıyormuş senden başkasına

Bulamayacaksın Neden titrer aşk sesinde korkun nedir bir telaş ki yıldızlarda delicesine hayatın akıp gitmekte yarını kim bilebilir al beni vur sana sonra tüm kalkmışları devir hayatını bir daha bir daha eski bir gömleğin yakası gibi ters yüz çevir Aşk ah bir bilsen ki kaybettiğin de yerine koyamayacağın tek şeydir

Kaçak Ruh Ardına düşüyorum ruhum kaçıyor yorgunum el ayak çekiliyor köşelerde masum malum bir başıma uykusuzum inat var dönüyor dolaşıyor kader başımın belası aşk beni buluyor ne ben anlıyorum bu işi ne anlayan biri var rahmet istiyorum baş ucumda yalın çıplak adam gibi tek başına ah koca bir taş mezarlıkları da bırak nere olursa yatarım yıllarca konuştum ya yazmak da bir şeye yaramaz oldu o kaçtı ben kovaladım sinsi gençtim aklım havada artık zamanım doldu bonkörlük bitti her şey pinti sonumu iki satırla sınadım aşkı al benden Tanrım

eminim güzeldir akşam oldu malum pembe beyaz akşam sefasına çevireyim seni mis koksun ortalık

Zeynep Akıllandık Kapatın kim açtı bu şehrin gece gece kapılarını hangi sevda bezirganı yine satışa sundu ölü aşklarımızı Yüreklerimizden umudu tırnaklarımızla kanatıp parçalarcasına söküp bir kenara attıklarımızı hangi ölüm kokulu fani ve nasıl bir ruh haliyle getirip getirip diker karşımıza almıyoruz kardeşim işte almıyoruz sahte sevdalara beş para vermiyoruz

seni nar çiçeğine çevirdim o zaman

ben resimdekinden daha yakışıklıyım canım

Ne siyah ne beyaz Ayrı düş kalbinin engeli olur olmaz sorulardan sevda sorgulanmaya gelmez kabullenme meselesidir olmaz onulmaz yaraları sarmaktan çok aç kanat yırt safını belirle ey aşk yargıladığın düşlerimin ardı beyaz o sebeple yazarım hırsım yok hıncım var hayata sonsuzluğa kucak açtım maksudum masumum derinlerimdesin ulaşılmazsın ne siyah ne de beyaz su gibi berrak duru ruhuna sinmiş korku deniz kadar güzel sınırsız bütün renklerini hayatın karıştırıp aşka boyadım çıktın geldin tuvalden ey ustaların ustası Tanrım şiiri yazıyorum da Aşkı durduramıyorum

resimdeki kadar sevimli olduğuna eminim

nar çiçeğini severmisin?

şımarık küçük kızlar kadar sevimlisi yoktur

teşekkür ederim güzelim eşsiz bir kartanesine

kız ne dil çıkarıyon abiye

bir bardak suya

ohhh beee nihayet

Diloş sen neler söylüyorsun nayır nolamaz bu bir kabus olmalı nayır nayır sen o elmaları kendin ye bakalım

menekşenin kendisine

yorum yok