diloş

Karmann...öncelikle aramıza hoşgeldin Dediğin şey benimde çok hoşuma gider...sadece mutluluk diil mistik birşeylerde bulurum günbatımında

Figgaro... Yangına körükle gitmiş bir hal gördüm sende

Sevgili Sedelina ..ölüm,bir bilinmezlik hali..hepimiz için..Emin ol orda rahat ve mutlu olunacağına emin olsak her şey çok farklı olurdu.. Öte yandan imzanın sonunda yer alan iki cümle hırpaladı beni

Siyahx, Yeni avatar ve imzan hayırlı olsun …imzana bayıldım doğrusu

Çikolota da öneririm Burcu...Endorfin birkaç dakikalığına pik yapıyor..gerçi sonrasında süratli bir iniş oluyo ama neyse.. birkaç dakikalık sultanlık,sultanlıktır di mi ama?

The Boss, Valla ellerim iki yana açık diil …hem ayrıca söylediklerine itiraz etmediğimi de nerden çıkardın(Karadenizliler hariç).. Temizlik derken..üstün başın temizliğini kastettin sanırım..o çok basit..halledilir..ya içimiz kirliyse..ona çare nedir? Kosla Oxi Action’mı? Ya “At kuyruğunda sinek misali yaşamak” getiriyorsa beraberinde mutluluğu..”lüx içinde ve asalet timsali gibi yaşamak” hiçte düşünüldüğü gibi mutlu etmiyorsa… Bir de böyle düşün diycem ama düşünmek çare diil..

Taurusmutis... Paylaşımından büyük bir keyif alıyorum inan bana… Maalesef..tel dolabıda bilmiyorum.. Ama kardeşimin poposuna bağlanan muşambayı gayet rahat anımsıyorum..annem bezlerini kaynatır..kurutur sonrada ütülerdi..şimdilerde anne olmak daha bi kolay sanki.. Geçim denen şey o yıllarda daha zordu...bizimkiler iki öğretmen maaşıyla ay sonunu zor getirirlerdi..ama yediğimiz şeyler daha bi kıymetli daha bi lezzetlimiydi ne?Yeni çıkmış domatesi suyunu akıta akıta ısırdın mı bütün evi kokusu sarardı..şimdi domateslerin rengi kıpkırmızı ama ne o koku ne o tat! Eve veya kendimize yeni bir şey alındığında mutluluğu sürerdi uzun zaman gelinip gidilip bakılır sanki incitilmekten korkulurdu..Şimdilerde çok çabuk birşeylere veya daha doğrusu herşeye sahip olabilmenin rahatlığı bizlere"tatminsizlik" olarak geri döndü... Evet..çok haklısın elbette günümüz çocukları çok şanssız..ne eski dostluklara,ne o yemyeşil çimenlere,ne meyva bahçelerine,ne de basit ve doyumsuz mutluluklara tanık olacaklar...onların hayatı doğuştan hesaplı,yedikleri hormonlu,ilişkileri çıkarcı,mutlulukları yavan olacak... Çok yazık ...hem de çok

Oooooo efendim merdivenin basamaklarını birer ikişer değil uçarak katediyorsun …DENEYİMLİ demek… bu kadar sürat felakettir hızını azalt biraz

Godzilla, Bu durumun senin "canavar"lığınla ilişkisi yok "melek " dahi olsan dönüp gideceklerdi zati

SEDELİNA Uzun yaz gecelerinde eski evimizin bahçesinde tüm konu komşu toplaşılıp muhabbet edilirdi...biz çocuklar çocukluğumuzun gerektirdiği icraatlar peşindeyken büyüklerimiz çayları elinde ordan buradan söyleşip gülüşürlerdi..mutluluk o sıra o bahçedeydi işte bundan adım kadar eminim

Ozan,düşünür,yazar,çizer,bozar Sevgili İnterlocke 1971 yılında Gırgır okuyormuydun?Eğer gerçekten böyleyse çok şanslı buldum seni…pek çok sebepten..Bense bi dönem Leman ve daha sonrasında Lemanyak müptelasıydım...İsimlerini yazdığın sanatçılar-ki artık gerçek sanatkarlara böyle hitap edince insan bir tuhaf oluyor zira artık “sanatçı” yakıştırması kimlere yapılıyor biliyorsunuz -benimde hayatıma çok hoş renkler katmış önemli birer değerdiler ve hep öyle kalacaklar…

Yani bir başka deyişle Karadenizli olmanın bir mutluluk vesilesi olduğunu mu demeye getiriyorsun? Bense bunu Çingenelerde farkettim.Hayatı bu kadar basit ve derinleştirmeden yaşayan her dem duyguları ortada ve coşkulu başka bir insan topluluğuna rastlamadım. Karadenizlilerde özeldir...buna bir itirazım asla olamaz

Nostalji denince…beni derinlerimden bi yerlerden etkilemiş ve unutulmayan izler bırakmış bir yapıtı ÇALIKUŞU’nu anmasam olur mu hiç? Kare kare her anı belleğimdedir..hele o jenerik müziği..yıllarca aradım Esin Engin orkestrasının çaldığı başka bir Çalıkuşu çıktı karşıma…yok böyle bir ezgi..olmayacakta.. Çalıkuşu Feride’nin o ele avuca sığmaz delişmen halleri..sonrasında aşkın ehlileştirdiği,durulttuğu ve büyüttüğü mağrur ve yaralı muallime Feride… Miralay Hayrullah Bey’le(Sadri Alışık) evlenmeden bir gece önce gözyaşları içinde günlüğüne şöyle yazmıştı; “-Kâmran,bugüne kadar bir parça senindim” -O hiç kimsenin olmadığı zaman bir parça senin sayılır…- Öylesine büyüleyiciydi ki…her anı..sanırım sonrasında “aşk” tanımımın büyük ölçüde şekillenmesine yardımcı oldu.. İçinizde kaç kişi yaşayabildi bu güzelliği sorarım size???

Miladının oralara kadar uzanmasına pek sevindim zira yaşanmışlık açısından benden ilerdesin ve öğrenilecek çok şey olmalı Keşki bende biraz daha evvelden doğmuş olsaydım..çoğu zaman kendimi bu döneme ait hissetmiyorum..bu boyut bana çok yavan geliyor! Bak,Sütsal dondurmacılarını kaçırmışım mesela Hele daha da acı olanı; "Eşim sen misin-pabucumun altını yala" oyununu ıskalamak!!! Belkide işte tamda o anda benim için doğru olan eşi bulup mutlu olcektim Ahhh zamanlama hatasıyım ben! Benim zamanımda ilkokulda kızlar daire olur biride ortaya geçip kıvırırdı; Bulguruda kaynatalım.. Şu güzeli oynatalım... erkeklerde yandan yandan izlerler gelip ayaklarımıza basar kaçarlardı..yani taa o yaşlardan huzursuzluk verme içgüdülerine sahiptiler Kökleri duydum bizimkilerden..çok güzelmiş..al sana bir kayıp daha..şimdilerde bin tane kanal var ama insanın böylesine belleğine kazınacak bir şaheser yok! Durun bu son cümlem bana öyle bir çağrışım yaptırdı ki...mutlaka yazmalıyım...

Doğru söylersin

Sevgili İNTERLOCK Nostaljik makalen çok güzel.. bununla beraber yok mudur hatırlatıkça içini titreten ya da tatlı tatlı gülümseten anıların?Olmaz mı vardır elbet!Ama onları paylaşamayacak kadar çok sevmende bir seçenek.. Her nasıl istersen öyle olsun..

Evet...sizi tarif ediyorum afacan kankiler ara sıra uğrayın daha size anlatacak hikayem,masalım çoookkk

TAURUSMUTİS Harika bir paylaşım teşekkür ederim... Birde yazlık sinemalar varmış.. insanlar bir ellerinde mendil bir ellerinde çekirdek maaile giderlermiş.."Hıçkırık" tipi bol bol romantizm ve acı kokan filmler..benim milat oralara kadar uzanmıyor tabii.. annem anlatır ağlayarak döner aynı filmi yine de üç kez seyredelermiş.. Leblebi tozlarını sanki hatırlıyorum ama hayal meyal..tadını unutmadım ama... Sizin mahallenizede macuncular gelir miydi?Şöyle rengarenk herbiri bambaşka lezzette... Tombik oynarmıydınız sizde mahallecek..anneniz babanızda katılır mıydı? Sonra..bir uçurtman oldumu yarıştırdığın? Uçan kaz evet hatırlıyorum..peki sen Şeker Kız Candy'i anımsarmısın?Hani Anatonio'ya aşık olan... Dallas ki bir döneme damgasını vurmuştur..Sanki gizli bir anlaşma varmışcasına dizi başladımı bizim elektrikler kesilirdi..gaz lambasını yakardı bizimkiler..önce bi kızılır söylenilirdi ardından sohbet başlardı ufaktan..ilerlerdi...bilmeceler,fıkralar derken kahkalar...birden ışıklar gelirdi..Dallas bitmiş olurdu çoktan...ışığın gelmesiyle Tv açıldığından muhabbette bitmiş olurdu... böyle zamanlarda için için üzülürdüm ışıkların geldiğine..

Memnunun tabii...niye olmayayım?Ninesinin dizlerinin dibinde cıvıldaşan iki yaramaz ama bir o kadar da sevimli torunları misali heheheehe

Figgaro...yazdıkların bana Yeni Türkü'nün ezgilerinden şu mısraları anımsattı; Evvel zaman içinde dostlar Ağaçlara ev kurardık Tatlı bir düş içinde Bir yere bir göğe bakardık Gönlümüz kuş gibiydi dostlar Dünyaya kanat açardık Tutsak değildik zamana Başına buyruk yaşardık Çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman Ay büyülüydü yakamoz deniz Ardından koştuğumuz son bahardan Çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman Artık dönemesek de geriye Ardından koştuğumuz o zamandır O zaman bu zamandır dostlar Ne ister neyi özleriz Denizini arayan akarsulara benzeriz Pencereler bırak açık kalsın Geceleri yağmurlar yağsın Günebakan düşlerimiz yağmur sesiyle çoğalsın Ayrıca kal biraz o zamanlarda...ne mahsuru var...ruhun tazelensin fena mı?

Ha bak o zaman olur Minecim:lol:

Ha bak o zaman olur

Çok Sevgili Gece Yağmuru Sanırım bu düşüncenden hareketle bir parmak hesabı içindesin..yorma kendini zira parmak sayın bu hesap için yeterli diil

Yav arkadaşlar başlıkta; "Biz eskiden eskiden su içerdik testiden" demek istedimdi ama sonuca bakın hüsran! düzeltilmiyorda... Herneyse... Bakın aklıma Örovizyon(özellikle ve itina ile okundukları gibi yazılacaktır) Şarkı Yarışması geldi... Allahım o nasıl bir gerilimdi..aylar öncesinden gün sayılırdı..derken büyük gün..önce ülkemizin jüri üyeleri tanıtılırdı..ardından Semiha Yankı'nın Seninle Bir Dakikası'ndan başlanılarak yıl yıl katılan parçalarımız ve aldıkları skorlar yer alırdı..derken..yarışma başlardı..kaçıncı sıradaydık bu sene?..nefesler tutulurdu..evet,sıra bizimdi kabaran milliyetçi damarlarımıza pres uygularken Garo Mafyan eşliğindeki orkestramız çalmaya başlardı..şarkımız iyi de olsa kötüde kalbimiz küt küt ataraktan ve birkaç sallanan Türk bayrağına nemli gözlerimizde asılı duran coşkuyla bakaraktan seyrederdik..bizden sonra çıkan ülkelerin şarkılarından beğendiklerimiz olurdu olmasına da çaktırmazdık.. en iyisi bizimki miydi ne? (İşteee Operaaaa....heyecan fırtınası...en süperi buydu bence zati öroviyon tarihinde en berbat şarkılar bölümünde haklı yerini almıştır) Gelirdi puanlama faslı... Battaniyenin altına tek sıralı safta toplanılmış (ki niyeyse hep öyle hatırlıyorum)eller yumruk olmuş gergin bir biçimde bekleşirdik...bir ülke..iki ülke..beş ülke..puanlamasını yapmış olurdu..fakat biz aynı halet-i ruhiyede bekleşir olurduk zira bir Allahın kulu da şaşırıp Türkiye'ye oy vermezdi..Puanlamanın ortalarına doğru sıralamadki sonunculuğumuzu bazen gelen ses bozardı ; -Törkiy du points..!!! Allaaaaahhh...sanırsınız bir cenk olmuş ve biz kazanmışız...çocuklar gibi sevinirdik...niye? Niye mi sonunculuktan kurtulduk diye tabii... Artık yarışımız sıralamanın son saflarını tutan üç ülke arasında olurdu... Yarışmanın sonlarına doğru sıra teselli sözcüklerine gelirdi doğal olarak... -Canım tamamen politik! Şarkıya oy verilmiyor..baksana x ülkesi bile ne kadar oy aldı...yazık yazık..bi daha ki sene seyretmiycem!!! Bir dahaki sene aynı battaniye ve aynı kadro ekranın başına ip gibi dizilirdik..nefeslerimizi tutmuş olaraktan...