Armance

Her istediğini yaparak.. Ya da onun için ölerek.. Emin olun ikincisini yapmak daha hayırlı olanıdır ..

Hoşgeldin..

Hoşgeldin

Şatafat eteklerinden dökülsün Başımı kaldırıp sana bakmaktan Boynum ağrıdı be zilli Kendini beğenmiş mağrur kafa Şımarık bir kız çocuğusun aslında Sattığın bunca caka Sanki bana yaptığın soğuk bir şaka İlgimi veririm sana kabul ama Bu gösterişe.. Ruhumu asla.

Ben bir gül yaprağıyım.. Kurumuş, sararmış Al beni yerden Koy defterinin arasına Bir işe yaramam biliyorum Ne duyabileceğin bir kokum Ne canlı renklerim.. Çiçek bile değilim Sadece bir yaprak Defterinin arasında İstiyor saklanmak

Yaşamın gerçeğini bir yorgan gibi örttüm üstüme Meğer ne yalanlar söylenmiş şu deli gönlüme Kimi sevecen ama sinsi, kimi tatlı dilli Kimi dost görünen hain, kimide ince belli...

Kraliçesi.. Asaleti..

Kalıntılarda.. Kapılışı, yasaklamıştım benliğime Uzun uzun yıllar önce Bir akşam üstü o limandan Issız bir tekne gibi ayrıldım sessizce Bağladım zincirlerimi gerçeğin halkasına Saklandım mantık duvarlarının arkasına İncitmesinler şu savunmasız yüreği deyi Sahip olmak istedim tanrı aresin kalkanına Kutsal tebessüm ok oldu vınladı Tatlı sözler mızrak oldu saplandı Onca savunmam boşuna imiş meğer Düşlerimin perisi bu savaşı kazandı Ne savunacak kalkanım ne savaşacak kılıcım var Ey! Batan güneş beni son bir kez daha sar Dizlerimin üzerinde halsiz, biçare Koparıp aldı yüreğimi çok uzaklardan sevdiğim yar... Enes..

Almula Az gelir bu sözler, bu gözler ve dizeler Lakin hiç vazgeçmez, yürek özler, yürek bekler Uğultularım arasında, hoş bir melodi gibi Muhtaç olduğum nağmelerini dinler Lekeli yürek... Hep fazlasını ister Az ile yetinmez ki, dürtüp duran geceler... Enes..

Gökdağın gölgesinde.. Duruşumu kalkan yaptım sessizliğe Kabullenişi kuşanıp yürüdüm çaresizliğe Saklamak yok tüm kelimeleri azat ettim Uzanıverdim şimdi Gökdağının gölgesine Durmak yok artık sonuna varmadan Sevinmek yok artık hiç doymayanı doyurmadan Ağrılarım, sanrılarım ve yaşadığım tüm hayatlarım Sinmek yok artık ruhları maviye boyamadan Gökleri içime çektim, hapsettim denizleri Gönül kıyı tanımazken şiir göleti ne ki... Kuşlar, dediler aklın bizimle uçacak Ve yitip giderken gölgem Bir damla gözyaşın olurum belki... Enes..

Deliyim. Dağınık düşlerin efendisi; Uğrayıver yanıma Eski bir fincanda saklı, bakıver falıma Lakin anlatma yazgımı ben biliyorum nasılsa İsmini fısılda kaderimin, ama sonucunu asla Yağmurun kızı... İlkbaharın tadı... Miras bıraktın bana tüm bu yalnızlığı Enes..

Artık kızmıyorum sadece acıma duygusu..

Müsadenizle ben yine her zamanki gibi gerçekçi ve dobra konuşıcam..( yazıcam:)) Hani bu peygamberi ve hadislerini örnek almayı inkar edenler var ya hani bu İlahiyat profesörlerine ihtyiyacımız yok bize namaz kıldıran hocalara ihtiyacımız yok diyen zihniyet var ya ... Bi kere bunlar Müslüman değiller.. Amaçları önce Peygamberi sünnetini ve hadislerini safdışı etmek .. Sonra Tefsirleri ve ilahiyatçıları safdışı etmektir ki .. Onlardan kurtulunca savunmasız kalan Kuranı istedikleri gibi ellerine alıp ayetleri kendi menfatlerine göre düzenliyebileceklerini sanmaktalar.. Allaha şükür ki bir çoğumuz bu çirkin oyunun farkındayız ve bu amcamlara papuç bırakmıyoruz.. Ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar bu amaçlarına da ulaşamıyacaklar.. Buyrun meydan sizin .. Kendi kendinize gelin güvey olmaya devam edin..

Doğrudur .. Belli bir tarza bağlı kalmam.. İçimden geldiği gibi kafama estiği gibi bi düzen bi nizam olmaksızın .. Böylesi hoşuma gidiyor .. Ama yinede şiirlerimi takip eden biri bana ait olduğunu ya da olmadığını hemen anlayabilir bir şiiri..

Eyvallah Zeytin.. Öledirler keratalar..

Çizdiklerimi zamanında dağıtmış olduğumdan şu anda yok ..

Ben teşekkür ederim yorumun için ..

Cevaplara bak.. Kuranı kerimi arapçasından okuyup telafuz edebiliyor ve Türkçeye çevirebiliyormusunuz yani ? E bravo size o zaman ..

Tebrik ederim.. İyisin..

Vay be dünyada hala böyle tipler varmıymış..! Söyleyecek söz bulamıyorum.. Allah akıl fikir versin. ( vermiş aslında da kullanabilse )

Haremlik selamlık İslam’ın bir emri değildir. Uzun süren oturmalarda ve sohbetlerde, rahat olabilmek ve hoş olmayan davranışlardan korunmak için, özellikle Osmanlı döneminde alınmış bir tedbir ve tercihtir. Doğrusu İslam ahlakı açısından fena da değildir, tercihe şayandır. Ancak bunu İslam’ın bir emri gibi görüp, kadınla erkeğin bir arada bulunamayacağını söylemek ve bunu dinin bir vazgeçilmezi kabul etmek doğru değildir. İslam’ın kadından da erkekten de istediği bir örtünme/tesettür tarzı vardır, her iki taraf da bunun esas şartlarını yerine getirdikten sonra, halvet, gibi, ten teması gibi, laubalilik gibi diğer mahzurlar da bulunmadıktan sora bir mekânda olmalarının şerî bir engeli yoktur. Mesela, oturup beraber yemek yiyebilirler.

Hoppala .. Yani diyosunki dinimi bi ilahiyat profesörü kadar biliyorum öyle mi ? E öyleyse madem peygamberimizle ilgili bahsettiğiniz bilgiyi nerden bulduğunuzu açıklasanız ya hocam ? Ve bizlere sormasanız fetvanızı kendiniz verseniz ya ..Madem bizler her şeyi biliyormuşuz kaldıralım atalım İlahiyatçıları ..

Şimdi anladım sizi ve gerçekten çok ilginç ilk kez duydum bunu.. Acaba kim nakletmiş bunu nerede yazıyor ? Eğer doğruysa bunun sünnet olarak uygulanıp uygulanımaycağının kararını ehil kişiler verebilir.. Bizleri aşar..

Bilgilenmek gerek önce.. Hiç bir Müslüman bilgilerini alnına vurarak hatırlamaz.. Kimse namaz kılmayı ya da duaları kafasını vura vura hatırlamaz.. İlmihaller vardır kitaplar vardır ve öğrenilir..