Asfalt

Birşeyi eleştirirken böyle başlık açılmaz arkadaşım. AB ye üye olduğunda nolacak peki.Kefere elinde birasıyla yolda yürüyecek.Gel bakiim sen şöyle merkeze kadarmı diyeceksin. Hoş sen şimdi diyebilirsinki AB mi ne üye olması falan..Haklı olabilirsin ama,bu yasakları yavaş yavaş toplumsal yaşamın içine dayatacaklardır.Aslında akıl sahibi hiç kimse açık alanda alkollü içki içmez.Çünki onun zevkle alınacak yerleri fazlasıyla mevcut. Ama dedimya fransada,almanyada millet gazoz içer gibi yolda alkollü içki tüketiyor.Onlara bu yasakları anlatamazsın...Birde başlık bana göre çok kışkırtıcı...

Bir aydır sonuç alamadıysan,UMUTSUZ VAK'A sın.

Adam ol adam baban gibi [E]şşek olma

Ana konuya dönecek olursak,epey bir zamanda geçmiş hani.Nisan nire Kasım nire. El Cevap: O adam senden tiksinmiş.Artık (şimdi yeni birisi vardırya) yeni maceralara yelken açmanın tam zamanı

Ben forumdaki bütün üyeleri seviyom yaaa..Yok böyle bir güzellik

Kıllanan adamı hiç okudunuzmu desem???

netman gerçekten çok müthiş bir film...aynı düşünceleri paylaşıyoruz

boşver kardeş maksat ileti sayımız artsın

sevgili cyrano yazmış ya 80 leri.bende bir iki şey karalıyayım dedim. o yıllarda süper marketler yoktu.en büyük süper market mahallenin bakkalıydı bilgisayar internet,cep telefonu yoktu.Çınar altında bir sıcak çay içip sohbet etmek.Bir yıl önceki yabancı filimleri yeniymiş heyecanıyla izlemekti bazen.Küçük emrahın gündeme adını yazdırdığı,ve kendimize göre sevgililerimizin ona hayranlık duymasına gıcık olamamızdı bir zaman. Saryburnunda elele tutuşmak,eminönünde balık ekmek yemek,kocaman tekel birasını bitsede çişimi yapsam dediğimiz günlerdi.Nazımın şiirlerini babamızdan gizli okumaktı(babamız dindardı ve nazım bir koministti) 15 yaşın üstündeyseniz,arkanızda bir sivil polisin olduğuna şüphe götürmeyeceğiniz şaşılası yıllardı.İyiki yaşadık yoksa bukadar çabuk kafayı sıyırmazdık

Hay anasını satiim buranında favorisi nazan

düşüncelerine katılıyorum sevgili y/k.Ancak bir şey varki onu atlıyorsun.Kültürü oluşturacak olan yegane gerçeğin yolu siyasetin tam orta yerinden geçmekte.Atatürkün kültür devrimini siyasetin dışında tutabilirmisin.Yada rönesansı gerçekleştiren avrupayı siyaset olgusundan uzak tutabilirmisn.Bunun gibi yüzlerce örnek vermek mümkündür.Ancak bir insan ait olduğu toprağın insanını koşulsuz sevecek. Bir insan ülkesinin insanlarını sevmiyorsa,o insan ne anasını ne babasını nede kendisini sevebilir. Siz 2010 da istanbulun kültür başkentliğinden bahsetmişsiniz.Ve lafıda gediğine (size göre) koymuşsunuz. Size soruyorum bu ülkede ve bu şehirde var olan kültür dünyanın başka neresinde var???

Bu hükümetten kurtulmak için ehven i şer'e sarılmak zorundayız. Sonrasında bakacağız ne yapılabileceğine... Ama önce bu Cumhuriyet düşmanlarını tasviye etmek şart...

Bu imamhatipleri kapatmak için daha neyi bekliyorlar. Arkadaş buradan imam yetişmiyor,resmen gerici ****** yetişiyor. Ve salıyorlar onları hukuk,siyasal vs.yüksek okullara. Sonrasında olan bu ülkenin geleceğine oluyor... Kapatın gitsin nasılsa oradan mezun olanlar imam mimam olmuyor...

KAYIP ADRESTEKİ -1 Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açardı Su gibi azizdin, yurdumdun, alnında ateşler yanan Işıklı bir ırmak gibi aktığımız o uzun yürüyüş Daha dündü sanki, her patlayan sağanak bunu anlatır Fabrika düdükleri bunu anlatır bana her vardiyada Hazırladığımız ilk taş baskısı afişi anımsar mısın Bükülüp giden kent sokaklarını, fabrika önlerini Sonra kitapları (kokuları hala burnumda onların) Hangi mayısta taşıdık kentlere küllerin rengini Gerçi gülistan olmadı ömrümüz, gam değil Belki tanırdın ilk vurulanı, o gün hiç ağlamadık Hayır ağlamadık, çıldırdık o gün çıldırasıya Adını çocuklarımıza verdik onun, çoğaldı Mezarlar çoğaldı o günden sonra, yetişmedi bize Öldürülecek kadar büyümüştük, öyle demişlerdi Ve hayat öylece akıp durdu işte, akıp duruyor Kimilerinin bakışlarına yine karlar yağmış Saçları dumanlı bir geçit sanki, dudakları lâl Kitap yakanlar eksilmiyor, şu uçuşup duran Kırlangıç ölülerini görüyor musun kentin üstünde Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açan Bulutlara, rüzgara asarım suretini her akşam Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun Unutma dostumsun sen, neredeysen orada ölmek isterim. Ahmet Telli

KALBİM KATLANMA BU DÜNYAYA Anılar biriktikçe sisleniyor aşklarda Yitiriliyor serüven duygusu ki o zaman Şeytanımı koluma takıp gitmeliyim Yeni bir cehennem kurmalıyım kendime Hep kendini yineliyorken sesler kokular Gittikçe birbirine benziyorken dünle bugün Ölümsüz olmak kadar ürkünç birşey Bu dünyaya alışmak duygusu Sonsuza kadar sonsuzluğa asılı kalmak Tanrılara ödül insanoğluna cezaysa Kalbim bağışlanmayacak birşey yap Katlanma kendine ve bu dünyaya Kalbim ödünç say sana ayrılan ne varsa Geri vermiştin dinini Dilini de unut artık Aztektin yahut Kürt, hüznünse Kızılderili Geri ver ne kalmışsa sende, umutların dahil Hiçlik, o sezdiren keder Buydu senin payın Duyumsa sülfürün yarışını Seni vur ,seni bekleme, seni tarihsiz kıl Bir kartala parçalat seni kayalara zincirleyerek Kurbanla kurban eden bilinmiyor tarihe bakarsan Bir efsaneydi yaşamak, sende bilmiyorsun bunu Medyomdu kimya bir senfoninin diliydi belki Yeni cehennemler kurmuştuk bilinebilir şeylerden Sözünü tut artık, seni tarihsiz kıl Ve katlanma bu dünyaya ey kalbim Ahmet Telli

Sevgili jön yine en hassas yürek sızımızı yakalamışsın. Sana teşekkür etmekten gayri bir şey gelmiyor elimden.

Allah canını almasın emi

GÜN KARARMASIN GELDİĞİNDE Güz yakmadan gülün pembesini avuçlarımda ol, sokul yanıma gülüşünle ısınsın bedenim ve dudaklarımda acılaşan ıslık adınla çiçeklensin Serçeler göçe dayanmaz bilirsin ne özleyen bir bakış kalır ne de sımsıcaklığın sular donar yürek üşür sende kalır seni yakan Uçurumlar açılır yollarında buharlaşır çiy damlaları Terli bir kısrak gibi gel kapıma savrulsun saçların yastığım kekik koksun Uzağı yakın et pembeleşsin çarşafın ölüm kapımın tokmağında ayrılığı iyi bilirim ferhat olmayayım dağlarda Ey gülün pembesiyle bir gülümseyişi paylaşan kar yağıyor yatağıma avuçlarım kutuplara döndü gün kararmasın geldiğinde Ahmet Telli

ASMİN Kimdi cesaretimi kıran,üstelik Yeni serüvenlere hazırlarken kendimi Sesimi cılız,rüzgarımı yelkensiz Bulan kimdi, ki şimdi geniş zaman Kipiyle düşürüyor gölgesini anılarıma Ama kimdi adını bir kadına ödünç verip Doruklara çekilen büyülü doruklara Biz Asmin dedik ona,sevgilim,kadınım, Anamdı belki, ama o çoktandır Üç bin metrenin altına inmiyor artık İçimde bir fil sezgisi,kopup gitmeliyim Dağlara yazmalıyım aşkı ve ayrılıkları Asminli düşler kurmalıyım ya da birisi Karşılık bulmalı canımı yakan sorulara Kim demiyorum kim olursa olsun Boynu kırılan bir oyuncaksam hırçın Bir çocuğun elinde, ki celladım Gözlerimi de oymuştu fırlatıp atarken Yine de özlüyorum onu, niyetçi Tavşanlara dönerken beklediklerim Aynı soruyu sormaktan, minör Ağrılardan yoruldum,gitmeliyim buralardan İçimde buharlaşan cıvayı soluyorum artık Yoruldum yoruldum yoruldum Gereklilik kipinde yaşamaktan. Ahmet Telli

ANISI BİZ OLALIM Anısı biz olalım bu sokakların öpüşmediğimiz tek saçak altı hiçbir otobüs durağı kalmasın Biz yürüyelim kent güzelleşsin gürültüsüz sözcükler bulalım yeni sevinçlere benzeyen Biz gelince bir yağmur başlar yüzün çizilir buğulanan camlara bir uzun karatma biter akasyalar köpürür birdenbire ve her avluda adınla anılan çiçekler sulanır akşamüstleri Bir arkadaş evinde uğrarız yolüstü bir fincan kahve içeriz, ısıtır bizi başını sessizce omzuma koyarsın gülüreyhan olur soluğun Biz kalırız kuşlar dönüp gelir her balkonda bir menekşe sesi Belki yeniden güzelleştiririz adları değiştirilen parkları perdeleri hiç açılmayan evlerde ışıklar yanar çocuk sesleri duyulur tanıdık sevinçlerle dolar yeniden kendi sesini kemiren alanlar Anısı biz olalım bu sokakların ve hiç durmadan yağmur yağsın Biz gürültüsüz sözcükler bulalım sarmaşıklar fısıldaşsın yine Gidersek birlikte gideriz yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen Ahmet Telli

BURDAYIM SÖZÜMDE Düşüyorum Karıncanın peşine minik depremler oluyor Yabanıl ot kokuları,sonra düşler,düşüyorum... Puslu bir görüntü tarih dediğimiz ve kirli Sular buharlaşıyor buluşalım dediğin denizde Burdayım sözümde,yanlışsa da bu istasyon Bir ben yitirmedim galiba belleğimi bir de Şiir yazanlar, ne kadardılar ve nerdeydiler Hatıralar üretiyorum telgraf tellerinden Akşamüstleri fesleğenleri suluyorum Bekle demiyorum kimseye,unutma demiyorum Acı soysuzlaşınca tiranlaşıyor belleksizlik İnat ve öfke,kaybediş ve kayboluş oluyoruz Komikti dıştan bakınca dünya ama hırçın Ayışığı,telgraf direkleri ve fesleğenler Burdayız işte durgun bir sessizlikteyiz şimdi Unutulan bir şey kaldı mı diye soruyor tiran Kampana çalarken çöldeyiz o geniş çevrende Mısır´ı soyun diyordu Musa belleksizdir firavun Babil ve burası iki istasyon iki uzak nokta Belki bir imgede düzlem olabilen iki grilik Düşler ve tarih inilecek son istasyon Burdayım işte güzel bir yanlıştayım şimdi Beklemesini bilmiyor acelesi olan ve nedense Çekip gidiyorlar, kalanlar o kadar azız ki O kadar azız ki mutluluk bile bizden çok Ahmet Telli

O kadarda değil.Sevgili sessizliğinkızı yaşın kaç bilmiyorum ama şundan emin olabilirsin.Daha çok sevecek sevileceksin.Yazını tesadüfen okudum ve üzüldüm.Bu kadar büyük bir yüreğe sahip olduğun için seni takdir ettim.Bu yürek sahipsiz kalmaz arkadaşım,sakın umudunu yitirme....Sevmesini biliyorsan sevilmesinide bileceksin.Buna hiç kuşkun olmasın...

GELDİM İŞTE Sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna Tenhaydı düşlerim, geceydi, çıkıp geldim işte Su ve ateş bir de gülünç yalnızlığım var sana Getirebildiğim, kokularını yitirmişti çünkü güller Suyu dinle ateşi yak özledim demek bu Parasız yatılı hüzünlerden ne kalır geriye Biraz Tamil biraz Türküz ayıptır söylemesi İntiharsa günahtır külliyen yasak bilirsin Pısırık bir ihtilal gibi getirdim sana bunları Bir de belleğim, başıma bela hazin ve komik üstelik Hatırla eskiyen meydan saatini, çocukluğundur Tayyare pulları getirdim sana evden kaçışlarımı İstersen yok say bunları tespih de yapabilirsin Beni vur saatin altında seni seviyorumdur bu Şiir yazan bir adamın fotoğrafı var yanımda Kendini ölümlü sanıyor onu getirdim ganimettir Büyüdü büyülenerek, taşlayarak kovdu kabilesi onu Suyun öte yakasında yaşadı, Sisyphos dediler adına Sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna Ayna pusluydu bunca yıl nice sır taşımaktan Kırılmanın sesini duydum ve onu getirdim sana Unutulmaya geldim işte onarılmaya değil Kov beni kabilenden ama bekliyorum demek bu Ahmet Telli

İMLASIZ Ayağı kayan bir çocuk Kadar şaşkınım, bilemedim Düz yolda yürümenin imlâsını Kanayan dizlerime bakıp da Ağlamayı öğrenemediğim gibi Sevgilisi değildim kadınlarımın Bir papağan tüneğiydim belki Ama birkaç sözcük öğrendiysem Kadınlardan öğrendim, yine de Bilemedim sevgilim diyebilmeyi Büyülendim ama büyüyemedim Aklım ermedi aynalara ve suya Yüzümü gösterip kalbimi neden Sakladıklarını öğrenemedim Şaşkınım, cahilim ben bu dünyada Ahmet Telli