ofisdeyim kitaplarımdan uzaktayım, 74 sayfada ne var yazamıycam ama kitap aralarında kalanları okuyunca ilk aklıma gelen Vedat Türkali'dir.
söz konusu Vedat Türkalı romanları olunca sayfalarca yazabilir, zırıl zırıl ağlayabilirim o kadar işte
son sayfalardan; "...Bitmeyen ne var ki! Dünya da bitecek. Güneş bitecek. Yıldızlar bitecek. Kıpkırmızı umudumuz, sevgi yüklü tomurcuk, sen bitmedikçe hiçbir şey bitmeyecek! Yolun başındayız. Sen de bitmeyeceksin sevgilim! Ne güzelsin! Yanında güçlü erkek de olsa, araba köşeyi kıvrılırken yaptığın gibi, dön bak kapalı pencereme! Gözlerim senin üstünde, perdeyle örtülü camın ardındayım beni görmesen de! İnanamayacağın kadar seviyorum seni! Yaşamım boyu enayiliğimle mutlu oldum! Böylesini sen tattırdın bana!"