Siyah_Beyaz

internethaber.com

Bir Bektaşi, merkebine odun yükleyip şehre gelirken karşıdan tüccar kılıklı iki adam; " Şu zındıkla alay edelim! " diye Bektaşiye yanaşıp selam verince, Bektaşi de durur, merkebi de... Tüccarlar işaretle; -Bu eşegin ne düşünüyor? Bektaşi bir adamlara bakmış bir de eşeğine; -Odun taşımaktan yorgun düştü de, artık kasabada ticaret etmeyi düşünüyor!

Bektaşi kırlarda dolaşırken yorulmuş. Dinlemek için bir ağacın altına oturmuş. Koyu, yeşil gölgesine serilmiş ağacın. Yanına düşen meyvelerinden bir kaçını atmış agzına, ağzı kavrulmuş. "Hay Allah kahretsin!" diye tükürmüş. Biraz öteden durumu gören softa; -"Zındık, o zeytindir. Tanrı, kitabında över" diye seslenmiş. Bektasi; "Hey Allah'ım" demiş, - "Kitabına almadan önce bir tadına bakaydın ya şunun."

Sultan Abdulmecid bir gün, Boğaziçi'nde büyük bir bağın tam ortasındaki köşkünde oturan bir Bektaşi babasını ziyarete gitmiş. Bektasi, o gün komşu bağdaki bir arkadaşını ziyarete gitmiş. O dönünceye kadar padişah bağın her tarafını dolaşmış. Bektaşi dönünce karşılıklı konuşmaya başlamışlar. -Erenler bağın maaşallah çok büyük. Üzümünü ne yapıyorsun? -Muritlerle ve canlarla birlikte yeriz Sultanım.- -Buradaki üzüm yemekle biter mi? -Yemediğimizi de sıkıp fıçılara basar, suyunu içeriz! -Peki ama, sıkılmış üzüm şarap olmaz mı? -Vallahi Sultanım, biz üzümü sıkıp fıçılara basarız. Allah ne isterse o olur. Üst tarafına karışmak haddimize mi?

Cami imamı bir gün Bektaşiyi yakalamış: – Gel erenler, demiş, hatırım için bir namaz kıl!… Bektaşi razı olmuş: – Eh, senin hatırına bir rekat kılayım!… Baba Erenler bir rekat kıldıktan sonra camiden ayrılınca hemen haber vermişler: – Senin hanım, sizlere ömür!… Bektaşi eşeğine atlamış, eve gitmek için “deh” demiş, hayvan bir türlü yürümüyor- Bizimki merkebin kulağına eğilip: – Ulan yürüü!… Yoksa senin için de bir rekat kılarım...

Bektaşi hastalanmış…”ölecek miyim” diye evhamlanıyor. Pek yakın dostu olan mahallenin papazını çağırmış… -Hıristiyan olmak istiyorum… Papaz sormuş: -Neden? Bektaşi: – Madem ki öteki dünyaya gidiyorum, bari bu dünyadan bir gavur eksilsin...

Oruç yediği için Çekmediği kalmaz yobazlardan Bizim Bektaşi’nin Bir gün yine Oruç yedi diye Çekmişler karakola. Aç susuz Bekletmişler İki gün, iki gece. Ve salıvermişler Ertesi sabah Bektaşi Karakolun önünde, güneşe karşı Aç karnına Tatlı tatlı Gerinirken, Kulak misafiri olmuş İki kişiye. “Kaza oldu, orucumu İki gün Tutamadım, kaçırdım…” diye… Yakınıyormuş birisi Ötekine. Bektaşi duyunca bunu Yaklaşmış onlara Bağırmış öfkeyle, “Efendi, Efendi!” demiş, “Sıkı tut bir daha! Kaçırdığın oruçlar İki gün, iki gece Anamı ağlattı Şu karakolda!”. Ali Püsküllüoğlu _ Bektaşi fıkraları

Bir Rufai dervişi Şöyle demiş Bektaşi’ye: “Pirimiz bizim Gökte Güneş gibidir” Bektaşi bakmış ona şöyle bir Demiş, “Bizimki de Yerde Bulut gibidir!”.

Bektaşi Kurmuş çilingir sofrasını Bahçesine, tekkenin, Başlamış Yavaş yavaş, demlenmeye. Az sonra Bir esinti çıkmış, Derken Hızlanmış gittikçe, Savurmuş ortalığa Toz duman, Döküp saçmış her yanı, Ne meze bırakmış bizimkinin önünde Ne rakı… Gözlerine de toz duman doldurmuş. O vakit, Bektaşi “Hey Tanrım!” demiş, biraz üzgün, biraz durgun, “Bir iş yaptın ki sorma.. Ben içtim, Ama bakıyorum da Sen sarhoş oldun.”

Ramazan günü Bektaşi’yi içkili görünce yakalayıp Kadı’nın önüne çıkarmışlar. Zaptiye çavuşu, Kadı’ya: -Efendim, demiş, Bu adamı bir kere daha içkili yakalamıştık. Bir daha yapmayacağına and içmişti. Biz de salıvermiştik. Bu mübarek ramazan günü yine içkili yakaladık. Kadı kızgınlıkla sormuş: -Öyle mi? Demek and içmiştin? Bektaşi boynunu büküp: -Ne yapalım, demiş, hep yoksulluktan… Kimi zaman and içeriz, kimi zaman da şarap… Ne bulursak…

Ramazan ortasında, Kentin kıyısındaki Yolsul kulübesinde Kafayı çekiyormuş bizimki, O sırada, molla kılıklı biri Geçiyormuş oradan, Duymuş, Ortalığı saran rakının güzelim kokusunu… Uzatmış başını, aralık kapıdan, “Erenler” demiş, “bakıyorum da Ramazan uğramamış sana”. Çiğnerken mezesini, “Onbir ayın sultanı Nazlıdır” demiş Bektaşi. “Saraylara, konaklara uğrar, Benim şu yoksul kulübemde işi ne!”

Bektaşiyi yine ramazanda öğle vakti yemek yerken yakalayıp sıkıştırmışlar: - Neden oruç yiyorsun?.. Bektaşi: - Yahu demiş Bektaşi; " Aç gezerken kimse bir şey sormuyor; bugün yiyecek bir şey buldum, hepiniz üstüme geliyorsunuz!.." *** Bektaşi babasına sormuşlar: - Baba erenler, ramazan hakkında ne düşünüyorsun? Bektaşi babası: - Vallahi, demiş; iftara bir şey dediğim yok ama, şu sahuru da öğleye alsalar daha iyi olurdu. *** Bayramın yaklaştığı günlerden birinde, iftar sırasında, misafirlerden biri; -Keşke Ramazan senede iki gelse... der. Aynı sofrada misafir bulunan Bektaşi ise hemen şu cevabı verir; -Madem bu kadar seversiniz, Ramazan gider gitmez neden Bayram edersiniz?...

Bir hocayla bir Bektaşi Yol arkadaşı olmuşlar Giderken kente, Hoca at, Bektaşi eşek üstünde. Yarı yolda Mola vermişler, salmışlar hayvanları Çayıra. Kendileri de Oturup bir şeyler atıştırmış… Derken Bastırmış Tatlı bir uyku, ikisini de. Hoca uyuklarken “Tanrım” demiş, “sana emanet, Beygirimi sen koru!” Bektaşi de şeyhine emanet etmiş eşeğini, “Şeyhim, benimki de bu!” Hoca, “Erenler, günaha girme, Eşeğini Tanrı’ya emanet eyle!” Demişse de aldırmamış Bektaşi, uyumuş. Uyandıklarında Bakmışlar ki at yok, Eşekse Anırıp durmakta otlakta. Hoca telaşla, “Erenler” demiş, “bu nasıl iş?” Seninki duruyor,Benim Tanrı emanetim gitmiş!” “Şaşacak ne var bunda A canım!” demiş Bektaşi, “Şeyhimin Tek dervişiyim ben, Bekledi eşeğimi Bu yüzden. Tanrı’nın tek kulu sen değilsin ya, Verivermiş demek, atını Acıdığı birine!”

*** Sen Ne İşe Yaradın? Bektaşi ile Hacı Osmanlı, zamanında ramazanda içki içerken yakalanırlar. Kadı yaptıklarının cezasının ne olduğunu bilip bilmediklerini sorar bunlara. Hacı af diler "şeytana uyduk kadı efendi", der ve Haci'ya idam cezası verir. Bektaşiye sıra gelir ve der ki "Kadı efendi ben gayri-müslümüm, bana oruç farz değildir." Kadı Bektaşiyi serbest bırakır... Bektaşi kadıya sorar "kadı efendi ben de şehadet getirsem, müslüman olsam, arkadaşımı da bağışlar mısın?" Kadı efendi düşünür "gavuru müslüman yapmanın ona sağlayacağı sevabı hesap eder ve Hacı'yı da affeder. Kadının huzurundan ayrıldıktan sonra hacı şaşırararak Bektaşiye sorar: - "Sen ne biçim adamsin be, bir dinli oluyon bir dinsiz, sende iman yok mu bire münafık?" deyip azarlar. Bektaşi de "Gavur oldum kendimi, müslüman oldum seni kurtardım be. Peki sen ne işe yaradın?"

Temel'in Fadime'si domuz gribine yakalanmış hastaneye kaldırılmış. Aradan geçen zaman içinde karısı hastalıktan kurtulmuş. Geçmiş olsun ziyaretine gelen Dursun, Temel'e sormuş: - Karın nasil oldi Temel, tamamen iyuleştu mi? Temel kafasını iki yana salayarak: -Laa, grip geçtu da, domuzluk devam ediiy...

İşte 4 saatlik fırtınadan çıkan manşetler Erzincan Başsavcısı Cihaner'in evine ve adliyedeki ofisine yapılan baskın ile dün başlayan olaylar bu sabah saatlerinde tam bir fırtınaya dönüştü. Bu sabah saatlerinde HSYK'nın Cihaner'i tutuklayan savcılara yönelik kararı ile başlayan olaylar Basınınn Manşetlerine işte böyle yansıdı...

17/02/2010(Radikal)

Kaynak: MİLLİYET gazetesi muhabiri SEBATAY VAROL'un haberi:11 Şubat 2010 Tayyip Erdoğan 2004'te Fransa'ya neden eşi Emine Erdoğan olmadan gitmişti? O dönemde, 2004 yılında Türkiye'nin Paris Büyükelçisi olan Uluç Özülker şöyle diyordu: O ziyaret öncesinde Fransa Emine hanımın türbanı konusundaki hassasiyetini bize iletti. Bunun üzerine de ziyaret programı 4 kez değiştirilmek zorunda kalındı. Bütün bu olgular alt alta sıralandığında netleşen gerçek şu: Fransa türbanı nedeniyle Emine hanımın gelmesini istememiş ve Tayyip Erdoğan da bu terbiyesizliği sineye çekip Fransa'ya gitmişti. Geriye şu soru kalıyor: GATA'nın türbanlı ziyaretçi kabul etmemesine karşı kükreyen Tayyip Erdoğan neden Fransa'nın tavrını sineye çekti?

REJİMİ SİVİL POLİTİKACILAR KORUR ... *** Cumhuriyet'i kim korur? Başbakan, "Cumhur korur" diyor. Ne yazık ki yanılıyor. Hiçbir ülkede, hiçbir düzende rejimi, halk, ya da kalabalıklar korumaz. Her ülkede, her düzende her rejimi, başta Anayasa olmak kaydıyla yasalar korur. Anayasayı ve yasaları da politikacılar korur. Zaten Anayasayı da yasaları da politikacılar yapmıştır. * * * Türkiye'deki çarpıklık, Çok Partili Demokrasi'den yararlanarak iktidara gelen Demokrat Parti'nin, rejimin temellerini oyması ve bu nedenle askerler tarafından 27 Mayıs 1960 tarihinde bir darbe ile iktidardan uzaklaştırılmasından kaynaklanır. Çok Partili Demokrasi'yi kuran CHP ve onun lideri İsmet İnönü, bu yeni rejimin işleyişi sırasında 1950'de yapılan genel seçimlerde muhalefete düştüğü için, rejimi koruyamamıştır. Buradaki trajik olay, Çok Partili Demokrasi'den yararlanarak iktidara gelen Demokrat Parti'nin, kendini iktidara getiren süreci ve rejimi iyi kavrayamaması, o rejimin temellerini sarsarak bir askeri darbeye yol açmış olmasıdır. Demokrat Parti'nin bu hatayı yapmasının üç nedeni vardı: Toplumun sınıfsal yapısı "Çok Partili Demokrasi"yi destekleyecek bir niteliğe ulaşmamış, çağdaş bir burjuvazi ve bir işçi sınıfı henüz oluşmamıştı. Demokrat Parti'nin yöneticileri, Celal Bayar ve Adnan Menderes Tek Parti yönetiminden geldikleri için, Çok Partili Demokrasi'nin kurallarını ve kurumlarını içselleştirememişlerdi. Soğuk Savaş bağlamında Türkiye'nin katıldığı Batı Dünyası, ABD'nin önderliğindeki "Antikomünist" ideoloji nedeniyle,demokrasiye ve laikliğe değil, dinciliğe, milliyetçiliğe prim veriyor; gerçek demokrasi yerine dincilik ve milliyetçilik ideolojisine dayalı Antikomünist nitelik taşıyan "çoğunluk diktatörlüğü" yaklaşımını destekliyordu. * * * Neydi Demokrat Parti'nin yaptığı hatalar: "Sandıktan çoğunluğu kazanarak çıktım, ne yapsam meşrudur" (yani Cumhuriyeti Cumhur korur) anlayışı içinde rejimintemellerini oyma hakkını kendinde gördü. Muhalefet hakkını sınırladı ve kısıtladı. Basın özgürlüğünü sınırladı ve kısıtladı. Türk Silahlı Kuvvetlerini karşısına aldı. Üniversiteleri karşısına aldı. Laikliği zedeleyen biçimde dini politikaya alet etti. Bütün bunları yaparken, demokrasinin temel hak ve özgürlükleri güvenceye alan bir çoğunluk rejimi olduğunu göz ardı etti; ona sadece "demokrasi eşittir çoğunluk diktatörlüğü" anlayışı içinde baktı. * * * Başbakan ve AKP, kendilerini bu rejimin iktidar yaptığını unutarak, Demokrat Parti'nin yaptığı aynı hataları yapıyor. Bu, ya DP modelini bilinçli olarak uygulamaya getirerek, askeri darbe ile iktidardan uzaklaştırılan mazlum rolü oynamak ve onun primini toplamak için yapılıyor, ya da DP ile aynı cehaletten ve aynı dışa bağımlılık hatasından. Her iki halde de oyun, çok ama çok tehlikeli. Başbakan ve AKP bu oyunu derhal, ama derhal durdurmalıdır...

CUMHURİYETÇİ DEMOKRASİDEN DİNCİ OLİGARŞİYE ... Türkiye Cumhuriyeti Bağımsızlık Savaşı ile kuruldu. Muzaffer Başkomutan Mustafa Kemal Atatürk (ve birkaç arkadaşı ki bunların arasında komutanlar -İsmet Paşa hariç- yer almıyordu) Cumhuriyet'i, Saltanat'a ve Hilafet'e karşı kurmuştu. Bu nedenle, Türkiye Cumhuriyeti'nde, Cumhuriyet ile Demokrasi birbirinden ayrılamaz iki hedef, birbirinin, "olmazsa olmaz" ön koşuludur. * * * Saltanat ve Hilafet, bir din-tarım devleti olan Osmanlı İmparatorluğu'nun oligarşik yapısını belirliyordu. Osman Bey'in kurduğu devlet, toprak ağaları (asiller) sınıfı içinde tek bir ailenin egemenliğine dayanıyordu. Ailenin bu egemenliği İslam ideolojisi ile bütünleşmiş, Osmanlı Oligarşisi'nin harcı olmuştu.. Devşirme sistemi, (sadrazamlar, vezirler ve tabii yeniçeriler) devlet oligarşisi'nin, Osmanlı Ailesi'ne tehdit oluşturmadan devamı için kullanılmış dahiyane bir düzendi. Osmanlı'nın dehası timar sisteminde de kendini göstermiş, öteki toprak ağalarının gelişmesini ve Osmanlı Ailesine tehdit oluşturmasını önlemek için, toprak mülkiyetini devlete (Osmanlı ailesine) mal etmişti. Osmanlı İmparatorluğu'nun bu ideal oligarşisi, (tarihsel açıdan) eleştirilecek değil, övülecek, hatta hayran olunacak bir nitelik taşır. * * * İstanbul'un fethinden sonra zorlanan Batı'nın Amerika'yı keşfi ile başlayan Endüstri Devrimi, bu devrimin tetiklediği teknolojik ve siyasal gelişmeler ve özellikle milliyetçilik akımları, Osmanlı'nın bu ideal oligarşik yapısını yavaş yavaş bozdu, yozlaştırdı, güçsüzleştirdi ve sonunda, İmparatorluğu çökertti. Mustafa Kemal Atatürk'ün dehası yalnız kazandığı Bağımsızlık Savaşı'nda değil, belki de daha belirgin bir biçimde, "aşağıdan yukarı" oluşamayan çağdaşlaşmayı, "yukardan aşağı", "Cumhuriyet" ekseninde "Demokrasiyi" amaçlayan bir yapıda planlamış ve gerçekleştirmiş olmasında ortaya çıkar. * * * Mustafa Kemal Atatürk ve İsmet İnönü'nün "Cumhuriyeti" kurarken hedefleri hiç kuşkusuz "Demokrasi" idi. Ama ne yazık ki "Demokrasi" gökten zembille inmiyor, Cumhuriyetçi bir anayasa yapmakla ve çağdaş yasalar kabul etmekle de hemen uygulamaya konamıyor. Toplumun "Çağdaş Demokrasiyi" özümlemesi uzun bir süreç: Önce Atatürk Devrimlerinin, Aydınlanmanın gerçekleştirildiği Tek Parti Dönemi. Sonra (ne yazık ki) Demokrat Parti'nin "çoğunluk diktatörlüğü" ile yozlaştırdığı bir Çok Partili Dönem. En sonunda da "çağdaş bir demokratik devlet yapısını" öngören 1961 Anayasası. * * * Bu uzun ve acılı süreçlerden sonra kurulabilen, gerçek ve çağdaş "Cumhuriyetçi Demokrasi Dönemi" Türkiye'de ancak 10 yıl sürebildi: 1961 Anayasası ile nihayet uygulamaya sokulabilen bu dönem, yine toplumun demokrasiyi yeterince özümleyememiş olmasından dolayı, dış dinamiğin de etkisiyle 12 Mart 1971 askeri darbesi ile son buldu. * * * Osmanlı Oligarşisi'ne karşı kurulan Cumhuriyet'in temelleri ancak 1923-1945 arasındaki 22 yıllık çok kısa bir dönemde atılabilmiş, 1945'ten sonra başlayan Soğuk Savaş bağlamındaki Anti-Komünizm, "Cumhuriyetçi Demokrasi"nin gelişmek için attığı her adımı ve tabii bu arada Çok Partili Düzeni, kendi oligarşik yapısını oluşturmak için (din, sermaye ve nihayet dinci sermaye bağlamında) yozlaştırmaya başlamıştı. * * * AKP'nin dinci oligarşisinin tohumları, "Cumhuriyetçi Demokrasi"nin Çok Partili Rejimle gelişmeye çalıştığı 1945 yılından itibaren atılmaya başlandı. Birbirinin devamı olan Menderes, Demirel ve Özal'ın oluşturduğu çizgide, dinci oligarşinin hem siyaseti, hem eğitimi, hem sermayesi, hem ideolojisi, hem entellektüel desteği sadece iç dinamikle değil, Soğuk Savaş ve sonradan onun yerini alan Küreselleşme bağlamındaki dış dinamikle de gelişti, 2002 seçimlerinde Recep Tayyip Erdoğan ile iktidara oturdu. 2007 yılı ise bu "Dinci Oligarşinin" (hem de demokrasi adına) kayıtsız şartsız egemenliğini ilan ettiği tarihtir...

Sadece bugün mü böyle davranılıyordu?.. Geçmişte de durum farklı değildi aslında, hep ekonomik göstergelerin kötü sinyaller verdiği dönemlerde üstü örtülmek yeni bir farklı gündem yararttılar.. Fazla söze gerek yok aslında, geçmişte yayınlanmış bir yazıyı buraya alıntılamak geçmişte olduğu gibi bugünde neler yapılmadığının altını çizmeye yeterli... Ekonomi-Finans sayfası Milliyet- 16.09.2008 - 08:43 Naber millet..? İki tane aklı eevvelin bundan 7 yıl önce yapmaya çalıştığı ya da daha doğrusu onları oltaya getirip böyle yapın denilen darbe senaryolarıyla bizleri uyuturlarken, Evimizdeki ekmeğin yarısından fazlasını alıp götürdüler daha yeni haberimiz oluyor... Hepimize kolay gelsin, kendi düşen ağlamazmış diye bir laf var türkçede, ancak biz erkek millet olduğumuz için zaten düşsekte ağlamayız. Ekonomiden sorumlu bakan dün şöyle demiş "Biz hatalıyız onlara çok iyi niyetli davrandık" hak alma mücadelesi veren Tekel işçilerini kastederek. Aman tanrım, İngiliz vatandaşı da olan sayın bakan , halkına parya muamelesi yapıyor. Halkına hizmet etmek ve onların yaşam koşullarını daha iyileştirmek için orada olduğunun farkında bile değil herhalde. Çalışmadan para kazanma devri bitti demiş ardından. Kimin için demiş, emeği ile çalışanlar için, eeee peki onların elinden çalışma koşullarını ellerinden alan kim?. Yabancı şirketlere kurumları satabilmek için sen oraların içini boşalt, ardından böyle laflar et. Tebrikler... Çalışmadan para kazanma devri bitti de; devenin yükünü bir telefonla hamuduyla götürenlere ne yaptınız bugüne kadar?.. Çıt yok... Kimden çıt yok?... Ondan sanmayın sayın kardeşim... Onlardan değil, bizlerden çıt yok !..

Yeniortam Gazetesi 09 Aralık 1974 Uğur Mumcu Bilmek yada biliyormuş gibi yapmak, ya da ahkam kesmek tek başına yeterli olmuyor sevgili arkadaşlarım... Uğur mumcu'nun vurguladığı " sorumluluk bilinci " ne sahip olabilmek de gerekiyor...

Başbakan Erdoğan Kral Faysal İslam’a hizmet ödülüne layık görüldü. Katar gazetesi El Şark, 19 Ocak 2010, Arapçadan çeviri: Halil ÇELİK http://www.ntvmsnbc.com/id/25048610/ Genelde Âlimlere verilen ödül için bu defa Erdoğan seçilmiş. Katar gazetesi El Şark, haberi verirken alıntıda okuduğumuz gibi Erdoğan’ın neden seçildiğini de yorumlamış. Sayın Erdoğan İslam dünyasında acaba neden bu kadar popüler?.. Ülkesine çok hizmet ettiği için mi?.. .. " Türkiye, Erdoğan döneminde ekonomik, sosyal ve ahlaki açıdan çok iyi şeyler yaptı. Bütün bunlar İslam’a ve halkına en iyi hizmettir." diye yorum yapmış arkadaş bulunduğu yerden... Davulun sesi uzaktan hoş geliyor herhalde... Onlar açısından İslama hizmeti anladıkta, halkına hizmeti onun anlaması için bu soğukta Ankarada bekleşen işçilerin arasında burada yaşaması gerekiyordu bence...