Aile olmak guzel sey, ama anne olmak zormus. Isteklerin, arzularin ve hayatin gercekleri cok cakisiyormus. Yapmak istediklerimi yapamamak sinirimi bozuyor. Tatil cok guzeldi. Cok iyi geldi. Askimiz zaten depresikti baska bir boyut aldi. Tatil boyunca aramizda yatan canavar yuzunden birbirimize dokunamasakta hostu... Mesela saatlerce uzun uzun yemek olayi hic olmadi cunku surekli masayi dagitmaya calisan bir bebek. Ya da aksam olunca okyonus kenarina gidip, cilgin dalgalarin sesi esliginde, ve o tuhaf serinligin etkisiyle olusan esine sarilma durumuda olamadi, cunku cocuk yatakta uyumali. Havuz basinda saatlerce guneslenip ickini yudumlama durumuda olmadi, cunku bebekcik bikinili kizlarin poposuna ellemeye calisirken pesinden kosturmasi gereken bir anne gerekiyor. Bebek yetmezmis gibi bide bebege bakmayi reddeden, ama bebegin herseyine karisan bir baba modelide hic cekilmiyormus... Anlamadigim bir baba neden bebekle kalmaktan bu kadar korksun. Kaka yaparsa, aglarsa, uykusu gelirse, acikirsa.....Gordugum yuzler hep ayniydi ve onlarda beni hep oglusla goruyorlardi. Heralde bana acimislardir...
Neyse, abartmayalim, olayi dramatige baglamayalim. Cok guzeldi. Turist olarak kaziklansakta, yunuslara ellememiz 350 dolari bulsada. onun disinda baska kaziklanmalarida saymassak ben cok memnun kaldim. Atlantik okyanusunda yuzemedim ama dalgalara kendimi biraktim. Meksika golfunde yuzdum ama. Su altindaki baliklari izledim. Kumsalda yattim. Ickileri goturdum, cakir oldum. Hostuu...
Yakaladigim bir manzara. Hosuma gitti.
Buda havuz sonrasi sutunu icen akilli sanilan bir cocuk
Seviyorum ben bu ikiliyi...
Hosuma giden 100lerce manzaradan biri...
Buda cok siritin ben... Hala 6 kilom fazla...
Istee babaaaa... Derkenn
Farkindasiniz dimi, oglus hep benimle
Buda yine guzel bir ani...