Sene sonunda öğretmen "sessiz kalmak koşuluyla her şeyi yapabilirsiniz." derdi bazen ve karneleri yazmaya başlardı.
Karne elle yazıldığı için yazının belli bir standartı yoktu, hatta yazısı çirkin olan öğretmenlerin sınıfın güzel yazılı kızlarına yazdırdığı bile olurdu.
Başarıdan başarıya koşan eş dost çocukları yüzünden olması gerekenden daha fazla anlam yüklenen karne, eskiden heyecan nedeniydi. Aldığımız karneleri de yıllarca hatıra olarak saklardık.
Şimdi öyle mi? Haftalar öncesi e-karneden sonuçları gör, eline tutuşturulan bir form ile evin yolunu tut. Karne heyecanı diye bir şey kalmadı artık. Bir çok heyecanın kalmadığı gibi...