Liderler

Tanrıdan bir dileğim var bu gece...Lütfen, sadece bugünün hatrına, beynimde yankılanan tüm seslerin serbest kalmasına izin vermesini diliyorum.Hayatım boyunca düğüm çözmeye uğraşacak kadar sabırlı olmadım, baktım olmuyor kestim attım düğümleri.İşte bu yüzden korkuyorum artık kendimden. Bir insanın yüzünde hem geceyi, hem gündüzü görmek mümkün müdür? Mümkündür mümkündür... Misal ben; Sabah bana koşacak çocuklarımı düşündüğümde yüzüm aydınlanıyor, gözlerim ışıl ışıl parlıyor fakat hayatımda ilk kez koşup boynuna sarılacağım bir annem olmadığını düşündüğümde zifiri karanlık oluyorum. Hem yazı hem kışı aynı anda yaşar mı insan? Yaşar tabii, hem de nasıl... Örneğin ben; Sabah kucağıma bırakılacak çiçekleri düşündüğümde günlük güneşlik oluyor ruhum, lakin toprağın üstüne bırakacağım sarı gülleri düşündüğümde lapa lapa karlar altında kalıyorum, buz kesiği oluyor yüreğim. Hani kına gecelerinde gelini ağlatmak için şöyle bir türkü söylenir: Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler Annesinin bir tanesini hor görmesinler Uçanda kuşlara malum olsun Ben annemi özledim Hem annemi hem babamı Ben köyümü özledim İşte benim kına gecemde beni ağlatamamışlardı bu türküyle.Aşrı memlekete gitmiyordum ben, yüksek bir tepede de değildi evim.Yani ben annemi babamı özlemeyecektim.Gerçektende onları hiç özlediğim olmadı benim, daima bi yarım onlarlaydı.Bi gözüm bi kulağım bi elim. Ama yanılmışım özlemden de büyüğü varmış, aşrının da aşrısı, yükseğin de yükseği. Anne ile çocuğu bağlayan göbek bağı doğumda kesilir biliriz ya, yanlış biliriz aslında.O bağ kesilse de kopmaz, o bağ daima, görünmese de oradadır.Anneniz size hayatı boyunca can olmaya, sizi beslemeye devam eder.Kah öpüşüyle besler, kah bakışıyla.Uzakta bile olsa ses olur, sesi dua olur yetişir uzaklardan.O bağ doğumla kopmaz, o bağ ölümle kopar.Çünkü annenizin bedeniyle bir, öpüşünü, bakışını sesini herşeyini verirsiniz toprağa...Tabi göbek bağınızı da. Evet itiraf ediyorum, bazen o bağ bana bir tür tutukluluk hali gibi gelirdi.Bu yaşımda ondan habersiz adım atamazdım, uzağa gittiğimde rahat bırakmazdı, internetime bile sinir olup söylenirdi.Büyümüş, bir hayat kurmuştum ama özgürleşememiştim. Geçenlerde kızımla sinemaya gittik, bir ara yerimden telaşla sıçradım , telefonuma sarıldım.Hani uykuda bir yerden boşluğa düşüyormuşsunuz gibi olur.İşte öyle bir hisle sarsıldım, telefonu sımsıkı tutan elim gevşedi.Benim, sinama'ya gidiyorum diye haber vereceğim bir annem yoktu ki... "Biliyor musun, o gün ben özgürlüğüme lanet okudum anne."