Liderler

Bir çok gelişmeye tanıklık eden 2010 yılı da artık sonsuzluktaki yerini aldı. Sevindik, üzüldük, kızdık, hayrete düştük, bazen acı haberlerle sarsıldık. Yaşarken kısacık, ama düşündüğümüzde çok uzun, gerçekte de koskoca bir yılı daha arkamızda bıraktık. Hatta yeni girdiğimiz yıldan çalmaya başladık bile... Ocak ayındaki tarihin en büyük felaketlerinden biri olan Haiti depremi, 2010 yılının acı haberlerle geçeceğinin habercisiydi sanki. Avrupa'nın büyük bir kesiminde günlerce uçak seferlerini engelleyen, İzlanda'daki yanardağın püskürttüğü lavlar günlerce hava trafiğini etkiledi. Meksika Körfezindeki petrol sızıntısı da yine bu yılın oldukça önemli bir olayıydı,milyonlarca varil petrolün yarattığı kirlilik, tarihin en büyük çevre felaketlerinden biriydi çünkü... Sonra ülkemizde ve Hindistan'da yaşanan sel felaketleri... Ardından ülkemizde ve Şili'de yerin yüzlerce metre altında mahsur kalan, hayatlarını kaybeden maden işçileri, Türkiye ve dünya gündemine düşen acı olaylardı maalesef. Gazze'ye İnsani Yardım taşıyan gemide bulunan dokuz vatandaşımızın İsrail askerleri tarafından öldürülüşü... Ayrıca ülkemizde 2010 yılının önemli bir bölümünü referandum tartışmaları ve siyasiçekişmeler oluşturdu. Aylarca süren mitinglerle sanki seçim ortamıydı. Darbe iddiaları, Ergenekon Örgütü ve süregelen davalar... Yıl boyunca epeyce bir meşgul etti gündemi ve dolayısıyla da bizleri. Dört büyük takımın dışında bir takım ilk defa başarıyı elde ediyordu. Süper Lig'de Bursaspor şampiyon olmuştu. Fakat Avrupa Şampiyonlar ligindeki başarısızlığı ise Türk Futbolu açısından olumsuz bir tabloydu. 2010 yılını ne yazık ki, bir çok üzücü haberle hatırlayacağız. İnsanız; doğal olarak her zaman iyiye, güzele özlem duyuyoruz. Bu anlamda 2011 yılını da farkında bile olmadan yepyeni duygular, beklentiler ve farklı bir bakışla karşıladık. Sanırım yeni gelen yıllarda da öyle olacak. '' Her son, yeni bir başlangıç '' denir ya... 2011 yılının ülkemiz, milletimiz ve tüm insanlık için daima güzelliklerle hatırlanan bir yıl olmasını tüm kalbimle diliyorum. tülvent

Insan,yasaminda bircok defa karamsarliga ümisizlige kapilmistir.Bir an herseyin yikilacagina,bütün beklentilerinin silinip yok olacagina inanir.Kendini dipsiz bir kuyuya düsmüs gibi hisseder.Hersey gözünün önünden silinip gider.Karanliklar kaplar her yanini..."tutunacak bir dalim yok" diye düsünür.Elini hertürlü dünya islerinden ceker...yasamdan kopup gider...Bir mucize, sevincli bir haber,disardan bir yardim, olumlu bir durumun ona ulasmasini bekler.Yasami,bir kenara cekilip disaridan izler...Peki bu bekleyiste sevincli haber,yada mucize gelir mi? tabii ki gelmez.Peki ne yapmali`? Yapilacak sey:Hayata bir yerinden tutunmaktir.Kenara cekilip hayati seyretmek yerine, yasamin icine girerek aktif olarak katilmaktir.Bir arkadas ziyareti,bir dostla telefon konusmasi,alisverise cikmak,yada bir yürüyüs yapmak ,oturup bir siir yazmak...gibi, bunlara benzer daha bircok sebeb bulup hayata tutunabilir insan.Hic birsey yapmayip sadece beklemek insanin kendi hatasidir...Bunu kabullenmesi, hic kimseyi suclamamasi lazimdir...Suc kendindedir.

Bak bak CAN Baba da ne demiş; " Kadınlar doğurdular beni bağıra bağıra. Ve yine onlar öldürecekler beni aşktan bağırta bağırta. "