Zaman Yolculuğu Denklemini Astrofizikçi Çözdü

[™ Admin]

Zaman Yolculuğu Denklemini Astrofizikçi Çözdü

Connecticut Üniversitesi'nden Fizik Profesörü Ronald Mallett, ömür boyu bu fikrin peşinde koştuktan sonra potansiyel olarak zaman yolculuğunun teorik yönlerini çözdü. Profesör Mallett, kara deliklerin, dönen ışığın ve yerçekimsel çekimin zamanı keşfetmenin anahtarını tutabileceğine inanıyor, ancak şimdilik bunların hepsi teorik. Zaman yolculuğunun gerçek, pratik uygulamalara sahip olabilmesi için hâlâ üstesinden gelinmesi gereken pek çok engel ve sınırlama var.

Zaman Yolculuğunu Düşünerek Geçen Bir Hayat

Aşk ve kayıp, Profesör Mallett'ı zaman ve mekan takıntısına sürükledi. 10 yaşındayken babası kalp krizinden vefat etti. Onun bilim sevgisini besleyen kişi babasıydı ancak H.G. Wells'in The Time Machine adlı kitabı onu zaman yolculuğuna odaklanmaya itti.

Kitabın daha ilk paragrafından itibaren büyülenmişti: “Bilim insanları çok iyi biliyor ki, Zaman bir nevi Uzaydır. Peki neden Uzayın diğer boyutlarında hareket ederken Zamanda da hareket edemiyoruz?”

Bu paragraf onu hiç terk etmedi ve profesör, zaman yolculuğu sorusunun onu okul boyunca ve Connecticut Üniversitesi'nde Onursal Fizik Profesörü pozisyonuna yönlendirmesine izin verdi.

Einstein ve Kara Delikler

Profesör Mallett büyürken zamanının çoğunu Albert Einstein'ın kara deliklerle ilgili teorileri üzerinde harcadı. Zaman yolculuğuna olan ilgisi artmaya devam ederken, potansiyel bir çözüm asla kendini göstermedi. En azından profesör kalp rahatsızlığı nedeniyle hastaneye kaldırılana kadar.

Orada, hastane yatağında yatarken ilham ona çarptı. Kara delikler ve onların yarattığı çekim alanları zaman yolculuğunun cevabıydı. Bu yerçekimsel alanların zaman döngülerine yol açma potansiyeli vardı ve bu da teorik olarak insanların ve nesnelerin zamanda geriye gitmesine olanak tanıyabiliyordu.

Yerçekimini Yöneten Kara Delikler

Bu fikir zamanı manipüle etme yeteneği sunarken, diğer sorun bu zaman döngülerinin zamanda yolculuk için nasıl kullanılacağıydı.

Profesör Mallett bu zaman yolculuğu çözümünün ilk soruna göre çok daha kolay olduğunu buldu. Belirli bir dönüşe sahip bir lazer halkası gibi güçlü ve sürekli ışık ışınları, yerçekimini manipüle etmek ve bir kara deliğin çarpıtma etkilerini taklit etmek için kullanılabilir.

Boş zaman

Ayrıntılar oldukça karmaşık olsa da, büyük zaman yolculuğu resmini kavramak çok daha kolaydır. Profesör insanların anlamalarına yardımcı olmak için bir karşılaştırma sunuyor. "Diyelim ki önünüzde bir fincan kahve var. Kahveyi kaşıkla karıştırmaya başlayın. Dönmeye başladı değil mi? Dönen bir kara deliğin yaptığı budur. Einstein'ın teorisinde uzay ve zaman birbiriyle ilişkilidir. Bu yüzden buna uzay-zaman deniyor. Yani kara delik döndüğünde aslında zamanın değişmesine neden olacak.”

Anlaşılması Gereken Çok Şey

Profesör Mallett'ın artık zaman yolculuğuna dair bir teorisi ve bunu mümkün kılacak bir makinesi olabilir, ancak bu onun önümüzdeki birkaç on yıl içinde burada olacağı anlamına gelmiyor.

Böyle bir seyahatin pratik hale getirilmesi için hâlâ çözülmesi gereken çok şey var; örneğin böyle bir makinenin ihtiyaç duyacağı inanılmaz miktardaki enerjinin nereden gelebileceği ve makinenin ne kadar büyük olması gerektiği gibi.

Makinede de büyük bir kısıtlama var. Onun teorilerine göre zamanda yolculuk ancak makinenin ilk yapıldığı zamana kadar mümkün olabilirdi. Bu şekilde daha çok tek yönlü bir mesaj servisine benzer. Potansiyel olarak oldukça ileri gidebilirsiniz, ancak zamanda geriye gitmek makinenin yaratılışıyla sınırlıdır.

Source: Earth

[™ Admin]

Fizikçiler Solucan Deliklerinin Zaman Yolculuğunu Nasıl Sağlayabileceğini Anladılar

Teorik fizikçilerin avukatlarla pek çok ortak noktası vardır. Her ikisi de kurallarda bir şekilde istismar edilebilecek boşluklar ve tutarsızlıklar aramak için çok zaman harcıyor.

Kanada'daki Alberta Üniversitesi'nden Valeri P. Frolov ve Andrei Zelnikov ve Prag'daki Charles Üniversitesi'nden Pavel Krtouš muhtemelen sizi trafik cezasından kurtaramadılar, ancak fizik yasalarında sizi cezalandırmaya yetecek kadar hareket alanı ortaya çıkarmış olabilirler. İlk etapta o okul bölgesinden hızla geçmediğinizden emin olmak için zamanda geriye gidin.

Solucan delikleri olarak bilinen uzay-zamandaki kısayollar, kozmosun tanınmış özellikleri değildir. Ancak yüzyılın büyük bir kısmında bilim insanları, görelilik tarafından yönlendirilen atkı ve çözgülerin, kuantum dalgacıklarının (hatta tüm parçacıkların) bulundukları yerden kurtulması için yollar belirleyip belirlemediğini merak ettiler.

En fantastik haliyle, Evrenin dokusundaki bu tür yeniden yapılanmalar, insan boyutundaki kütlelerin ışık yıllarını geçerek galaksileri bir kalp atışıyla geçmesine veya belki de mutfakta dolaşabildiği kadar hızlı bir şekilde zamanda hareket etmesine olanak tanıyacaktır.

En azından, uzay-zaman davranışının daha egzotik yanını araştıran alıştırmalar, kuantum fiziği ile genel görelilik teorisinin gizemli buluşma noktası hakkındaki spekülasyonlara yol gösterebilir.

Aslında solucan delikleri şekillerden biraz daha fazlasıdır. Günlük yaşamda tek boyutlu çizgilerle, iki boyutlu çizimlerle, üç boyutlu nesnelerle uğraşmaya alışığız. Bazılarını sezgisel olarak katlayabilir, kalıplayabilir ve delikler açabiliriz.

Fizik, sezgisel olarak keşfedemediğimiz durumlardaki bu değişiklikleri keşfetmemize olanak tanır. En küçük seviyelerde kuantum etkileri mesafelere ve zamana biraz hareket alanı sağlar.

Çok daha büyük ölçeklerde, uzay-zaman, yerçekimine bağlı olarak, size rehberlik edecek bir sürü denklem olmadan takdir edilmesi imkansız şekillerde küçülebilir ve genişleyebilir. Örneğin, yeterli miktarda kütleyi tek bir yere sıkıştırırsanız (sahip olabileceği herhangi bir yükü göz ardı ederek veya kendi etrafında dönerse), uzay-zaman ona iki dış yüzey verecek şekilde bükülecektir. Onları birbirine bağlayan şey nedir? Elbette bir solucan deliği.

Madde bu matematiksel yapı üzerinde hareket edemeyecek, ancak her iki tarafta dolaşmış olan bazı şüpheli nesneler bağlı kalacak.

Onlarca yıldır, kuantum etkilerinin ve hatta tüm parçacıkların uzay-zamanın egzotik şekillerinde zarar görmeden yolculuk etmesine izin verebilecek hem olası hem de tamamen teorik senaryolar için araştırmalar sürüyordu.

Frolov, Krtouš ve Zelnikov'un zaman bükülmesi önerisi, ilk olarak 2016 yılında Cambridge Üniversitesi teorik fizikçisi Gary Gibbons ve Tours Üniversitesi fizikçisi Mikhail Volkov tarafından tanımlanan, halka solucan deliği olarak bilinen şeyi içeriyor.

Kara deliklere atfedebileceğimiz uzay-zamanın küresel bükülmelerinden farklı olarak, Gibbons ve Volkov tarafından önerilen halka solucan deliği, Evrenin (veya bu konuda farklı evrenlerin) düz dediğimiz parçalarını birbirine bağlar.

Dualite rotasyonları adı verilen elektrik ve manyetik alanların etkileşimleri göz önüne alındığında ve bazı seçim dönüşümleri uygulandığında, halka şeklindeki kütleler, aksi takdirde düz uzay-zamanda olacak bazı ilginç çarpıklıklar yaratabilir.

Ve işte! Evrende, sizi yakınlarda olmayan bir yere bağlayan bir delik.

Frolov, Krtouš ve Zelnikov bu deliği alıp farklı senaryolardan geçirdiler. Mesela, hareket etmeyen başka bir kütlenin halka üzerinde ne gibi bir etkisi olabilir? Peki ya giriş halkası ve çıkış halkası aynı evrendeyse?

Ortaya çıkardıkları çözümler, kapalı zamana benzer eğri olarak bilinen şeyi içeriyordu. Kulağa geldiği gibi, bir çizgi boyunca ilerleyen ve daha önce olduğu gibi aynı noktaya dönen bir nesneyi veya ışık ışınını tanımlar. Sadece uzayda değil zamanda da.

Geleceğe ve geriye doğru paradoksal bir gidiş-dönüş yolculuğuna çıkmadan önce, birçok engel böyle bir döngüyü kolayca önleyebilir. Merhum fizikçi Stephen Hawking kesinlikle böyle düşünüyordu.

Ama kim bilir? Doğru türde bir kozmik avukatla, devasa bir çift yüzüğün biraz yardımıyla geleceğe tek yönlü bir yolculukla ilgili cezamıza itiraz edebiliriz.

Kaynak: Science Alert