Depresyon neden öğrenmede zorluklara neden oluyor?

[™ Admin]

Depresyon neden öğrenmede zorluklara neden oluyor?

Şizofreni veya depresyon hastaları öğrenirken kendileri için yeni olan bilgileri en iyi şekilde kullanmakta zorluk çekerler. Öğrenme sürecinde, her iki hasta grubu da daha az önemli bilgilere daha fazla ağırlık verir ve sonuç olarak ideal olmayan kararlar verir.

Bu, sinir bilimci Profesör Dr. med liderliğindeki bir ekip tarafından yürütülen birkaç ay süren bir çalışmanın bulgusuydu. Otto von Guericke Üniversitesi Magdeburg Psikoloji Enstitüsü'nden Markus Ullsperger, Üniversite Psikiyatri ve Psikoterapi Kliniği ve Alman Ruh Sağlığı Merkezi'nden meslektaşlarıyla işbirliği içinde.

Araştırma ekibi, elektroensefalografi (EEG) ve karmaşık matematiksel bilgisayar modellemeyi kullanarak, depresif ve şizofreni hastalarındaki öğrenme eksikliklerinin, yeni bilgilerin kullanımındaki esnekliğin azalmasından/azalmasından kaynaklandığını keşfetti.
Çalışma Brain'de yakın zamanda yayınlandı ve başlığı "Transdiagnostik esnek olmayan öğrenme dinamikleri depresyon ve şizofrenide eksiklikleri açıklıyor."

Araştırmanın baş yazarı Dr. Hans Kirschner, "Depresyon veya şizofreni hastaları sıklıkla bilişsel sınırlamalardan muzdariptir" diyor. Örneğin karmaşık bilgileri anlamakta, öğrenmekte, planlamakta veya bir durumu genellemekte zorluk çekerler. "Özellikle gelecekteki davranışları yönetmek için geçmişten gelen geri bildirimlerin kullanılmasındaki eksiklikler, etkilenenler için temel bir sorun teşkil ediyor."

Nöropsikolog ve psikoterapist Dr. Tilmann Klein, bu bilişsel sınırlamaların etkilenen hasta grupları için çok külfetli olduğunu ve tedavinin sonucu üzerinde güçlü bir etkiye sahip olduğunu ekliyor. "Bu eksiklikleri ve nedenlerini daha iyi anlarsak, uzun vadede fonksiyonel antrenman gibi tedavi biçimlerini daha spesifik ve hedefe yönelik olacak şekilde tasarlayabiliriz."

Farklı zihinsel bozukluklarda bilişsel sınırlamalara yol açan psikolojik ve nöronal mekanizmaların aynı olup olmadığını öğrenmek için bilim insanları, ağır depresif bozukluk ve şizofreni tanısı alan hastaları ve 33 kişiden oluşan bir kontrol grubunu inceledi.

Test deneklerine, yüksek ya da düşük ödül ya da ceza olasılığıyla, yani olumlu ya da olumsuz geri bildirimle ilişkilendirilen hayvan görüntüleri bir ekranda tekrar tekrar sunuldu. Test denekleri, hayvana bahis oynamak isteyip istemediklerine karar vermek zorundaydı ve dolayısıyla 10 puan kazanacak ya da kaybedeceklerdi. Bahis yapmasalardı ne kazanırlardı ne de kaybederlerdi; ancak bahis oynamayı seçselerdi ne olacağını göreceklerdi.

Dr. Kirschner, test düzeneğini şöyle anlatıyor: "Deney sırasında katılımcıların amacı, bahis oynamaya değer olup olmadığını ve dolayısıyla olası kaybı riske atmanın mı, yoksa bahis oynamamanın ve böylece kaybetmeyi önlemenin mi daha iyi olduğunu bulmaktı. "

Sinir bilimci, "Süreç biraz rulet oyununa benziyor" diye açıklıyor. "Bahsi koyarsanız ya kazanırsınız ya da kaybedersiniz. Bahse girmeseniz bile küçük topun nereye gittiğini görebilir ve bahis oynamış olsaydınız ne olacağını hesaplayabilirsiniz. Çalışma, katılımcıların gerçekten öğrenebildiklerini çünkü zamanla bir hayvanın ortalama olarak ödüllendirilme veya cezalandırılma ihtimalinin daha yüksek olduğunu fark etmeye başladılar ve daha sonra ya her zaman hayvan üzerine bahse girebildiler ve böylece kazançlarını en üst düzeye çıkarabildiler ya da kayıplarını en aza indirebildiler. "

Kirschner'e göre bu görevde en iyi öğrenme, test deneklerinin öğrenme sürecinin başlangıcında geri bildirimleri (yani bir hayvanın galibiyeti veya kaybı) daha fazla dikkate alması anlamına gelecektir. "Bir hayvanın kazanma ihtimalini hissettiklerinde, yanıltıcı geri bildirimleri görmezden geliyorlar; örneğin, genellikle kaybetme olasılığı yüksek olan bir resim ara sıra kazanıyor."

Sağlıklı kontrol katılımcıları tam olarak bunu yaparken, depresyon veya şizofreni hastası olan hasta grupları rastgele oluşan hatalardan daha güçlü bir şekilde etkilendi. Dr. Kirschner şöyle devam ediyor: "Bir basketbolcunun topları sepete attığını hayal edin". "Kötü bir oyuncu nadiren gol atıyor ve takıma seçilmiyor. Her zaman gol atmasa bile iyi bir oyuncu sıklıkla gol atıyor ve bu nedenle takıma seçiliyor. Ancak çalışmada her iki hasta grubu da iyi olanın yerine geçecek. Kötü bir şutun ardından gelen oyuncu."

EEG'de her iki hasta grubunda da ödül beklentisinin nöronal temsilinin azaldığı görülebilmektedir. "Bu, iyi bir basketbolcunun gol atma oranının beyinde depolanmadığı ve oyuncu ara sıra gol atamadığında üzerine daha çabuk yazıldığı anlamına geliyor."

Özetle Dr. Kirschner, çalışmanın, ekibin şizofreni veya depresyon tanısı alan hastalardaki bilişsel sınırlamalara ilişkin bilgisini genişlettiğini açıklıyor. "Özellikle karmaşık öğrenme mekanizmalarını matematiksel olarak tanımlamaya ve bunları bilgisayar simülasyonları biçiminde uygulamaya çalıştığımız bilgisayar modellerinin faydalarını da gösterebildik."

Bu, tahmin edilmesi zor öğrenme davranışını simüle etmeyi ve bunu katılımcıların belirli görevlerdeki davranışlarıyla karşılaştırmayı mümkün kıldı. "Gelecekte bu yaklaşımla, öğrenme eksikliklerini daha incelikli bir şekilde ölçebileceğiz ve karakterize edebileceğiz. Ve bu eksikliklerin daha iyi anlaşılması, bizi depresyon ve şizofreni için mevcut tedavileri daha da geliştirmeye yönlendirmeye yardımcı olacak. Gelecekte araştırmamızın öğrenme bozukluklarından etkilenen hastalara fayda sağlayacağını ve onların günlük yaşamlarıyla daha iyi başa çıkmalarına yardımcı olacağını umuyoruz."

Kaynak: Medical Xpress