DİN İSTİSMARI

[Misafir demirefe]

Ben gerçekten samimi düşüncelerimi ifade etmek istiyorum:

 

Bu iktidar ülkeye çok büyük zararlar verdiği gibi, çok kimse farkında değil belki ama, insanların dini duygularına da çok zarar verdi. Dinin alabildiğine, sınırsızca, her türlü çıkar için kıyasıya alet edilmesi olağanlaştı, sıradanlaştı, normalleşti. Bunun nasıl büyük bir yıkım olduğunun henüz kimse farkında değil. Ama yakın zamanda ne büyük bir yıkım olduğu farkedilecek.

 

Diyeceksiniz ki "hayırdır, birden bire bu din sempatisi de nerden çıktı? Dine zarar gelmesinden dine sürekli eleştiri yapan, dine karşı olan biri mi söz edip yakınıyor?"

 

Fakat ben insanların inançları ile hiç bir alıp veremediğim olmadığını sürekli vurguluyorum. Benim karşı çıktığım tamamen dinin toplumsallaştırılmak, siyasileştirilmek istenmesine. Bu kez de diyeceksiniz ki "eleştirilerin insanların bireysel dini duygularını da incitiyor." Fakat ben insanların gönlü olsun diye kendi kendime inanç baskısı uygulayamam. Ben inandığımı söylemek zorundayım. Herkes de berikinin inancına saygı duymak zorunda, çünkü her inancın karşı inancı vardır ve her ikisi de birbirine karşı inançlarını serbestçe ifade edebilmelidir. Aksi halde insanlık değerlerinden, özgürlükten söz edilemez.

 

Benim inanç eleştirimin nedeni sadece bu da değil. Din eğer dincilerin iddia ettiği gibi mutlak gerçek olsaydı, laiklik maiklik hava civa, hepsini bir kenara bırakıp ne diyorsa onu yapmak zorunda olurduk. Ben o yüzden dini inançların ancak inanan için kesin gerçek olduğunu, ama inanmayanın da pekala bulunabileceğini ve topluma kesin gerçeklik olarak dayatılmasının mümkün olmadığını gösteriyorum.

 

Yani bu konuda da hedefim kimsenin dini duygularını incitmek değil.

 

Fakat dinin bu derece alabildiğine, sınırsızca, türbelerde siyasi içerikli rüşvet dağıtımı yapılmasına varıncaya kadar sınırsızca istismarı, inanın insanların dini duygularını bitirecek. Bunu yakında göreceksiniz. Şu an belli olmuyor olabilir.

 

Bense insanların inanma hakkını kutsal, dokunulmaz görüyorum. Eğer istismar bu derece yıkıcı boyutlara ulaşmasa, sesimi çıkarmazdım. Sonuçta din kaygısı çeken bir insan değilim. Toplumda din etkinliği artsın tasasında hiç olmadığım belli. Ama insanların hangi duyguları olursa olsun, yıkımı telafisi çok zor sonuçlara yol açar. Dinin bu biçimde hırpalanmasından hiç hoşnut olmadığımı söylemek istiyorum.

 

Yıkım öyle kapsam kazandı ki, BDP de madeni keşfetti. Alabildiğine din istismarında AKP ile yarışmaya başladı. CHP tüm bu hukuk, sınav rezaletlerinin imamın ordusundan kaynaklandığını bile bile, ergenekon sanıklarını aday gösterdiği halde, imama saygı, ordusuna selam yollayabiliyor. Hem de sıradan bir vekilden değil, "hop yaptım oldu" parti meclisi üyesinden. Ne partiye hizmet aşamalarından geçiyor, ne azmini, çalışkanlığını kanıtlıyor, ben yapınca olur yöntemiyle parti meclisine doğrudan seçtiriliyor. O da hemen ayağının tozuyla Cumhuriyeti yıkmak için İngilizlerle işbirliği yapmış bir haini acındırabiliyor, mübarek kişi gibi gösterebiliyor.

 

Bu tavırların hepsi birleşince dinin alabildiğine istismarının meşru, haklı, gerekli, kaçınılmaz olduğu empozesi özellikle gençlerin, çocukların beyinlerine harıl harıl pompalanıyor.

 

Uyarıyorum: Bu felaketin çok acı sonuçları olacak... Bu yıkımın altından kalkmak zor, belki imkansız olacak. Bu yıkımın bir nebze önüne geçer ümidiyle CHP ye oy verebilmeyi çok isterdim. Ama CHP iktidarı da bu sorunu çözmeyecek. Gençler, çocuklar "onlar da dini istismar etmek zorunda kaldı da öyle iktidar oldular" diyecekler.

 

Bakın tekrarlıyorum: Din kaygısında değilim. Çelişkiye düşmüyorum.

 

Ben dinin ait olduğu yerde, insanların vicdanlarında ve gönüllerinde darbelenip yerle bir edilmesi yanlısı değilim. Ben toplumsallaşmasına, siyasileşmesine karşıyım dinin. İnsanların kişisel inançları ile bir alıp veremediğim yok.

 

İnsanlar riyakarlaşıyor, ikiyüzlüleşiyor, çıkar için feda edilmeyecek şey olmadığına şartlanıyor, amaca ulaşmak için her yol mübahtır anlayışı korkunç bir hızla yaygınlaşıyor. Benim gözlemim ve endişem bu!

 

Bir kez daha söyleyeyim: Yarın kimse horoz ötmemiş de uyanamamışız demesin... Ben öttüm... Sesim yettiğince...

[Φ y.yılmaz]

 

İnsanlar riyakarlaşıyor, ikiyüzlüleşiyor, çıkar için feda edilmeyecek şey olmadığına şartlanıyor, amaca ulaşmak için her yol mübahtır anlayışı korkunç bir hızla yaygınlaşıyor.

 

Hoş geldin demirefe, gelin bu istismarlarla birlikte mücadele edelimmmm.

[Φ ~~Akdeniz Kızı~~]

Ben iktidarın dini istismar ederek başa geldiğine inanmıyorum. Bu ülke eceviti gördü tansu çilleri erbakanı ve mesut yılmazı gördü. Enflasyonuda yaşadı kemer sıkma politikalarınıda gördü. Şuanda 3 tane güçlü parti var CHP MHP ve AKP. CHP Atatürkün kurduğu bir parti olmasından dolayı barajı aşıyorlar ama bir faliyetleri yok. MHP desen sağ kesimi temsil ettigi ileri sürülsede bana göre üretim bakımından CHPden bir farkı yok. AKP desen daha 8-9 yıllık bir part ama güçlü bir parti gerçekçi bir parti ve halkın gerçeklere ihtiyacı var. Hayır halk artık kuru vaadlere kanmıyor kimin çalıştığını görüyor ona göre oyunu veriyor bu yüzden akp dinden geçiniyo sözü hiç de gerçekçi gelmiyor bana öyle olsaydı refah partisi sürekli iktidar olurdu o yüzden bu düşünce yanlış.

[Misafir demirefe]

Türkiye gerçeklerini hiç bilmiyor gibi konuşulmasına şaşıyorum. Bu ülkede her kim iktidar olduysa kesinlikle tarikatlara, cemaatlere mavi boncuk dağıtarak olmuştur. Bunun hiç bir istisnası yoktur. Bu bir iktidar garantisi, en ucuz iktidar sigortasıdır.