Doğuda ÇOCUK,KADIN ve İNSAN olmak........

[Φ Yayamaz Kayımca]

 

 

 

Kara bulutlar iniyor tepeme. Siyah bir kazağım var üzerimde. Bir insan eline tutunmuş haldeyim. Bir bir iniyor yüreğime kara bilekler. Beton duvar değil etrafımdaki; insan. İnsan suretleri dolanıyor, öfkeli kızgın. İnsana benziyorlar ama değiller. İnsanlığa ihanet etmekteler oysa. Bedenim ezik portakal tanesi gibi. Ya da patlak bir futbol topu. Neye benzetsem benziyor; tarihim, geçmişim gibi yani. Sıkıştırılmışım köşe bucakta. Öfkeyle inen balyozun sayısına dilim sarmalanıyor. Kaç acı saydım bir bilseniz. Kaç yerim dağlandı, örselendi, ezildi. Yine de dinmedi hıncı zalimin. Tarihime çökmüş karabasan misali saldırmaktalar evime. Bedenim isyanda artık. Ama dayanıyor ve cellâtlarımdan sıyrılıyorum güç bela..