SÜNGÜ

kılcık

BAZI bazı gecelerin sabahı yoktur yalnızca karanlık olarak kalırlar bazı ayrılıkların dönüşü olmaz giden gider borçlarıyla yaşar kalanlar geleceği yoktur bazı kalplerin aşk uğramaz onlara bir daha tek bir hatırayla yaşlanırlar bazı pişmanlıklar uzun sürer zamana yayılırlar kendinden kaçanlara saklanacak yer kalmaz dünyada gün gelir kendileriyle tanışırlar asıl yalnızlık o zaman başlar hayata geç kalmıştır kendine geç kalan şairin dediği gibi bir daha yaşamak zorunda kalır geçmişi anlamayan bazı geceler bazı insanlar bazı yerlerde sahiden karşılaşırlar bazı insanlar bazı aşklar bazı şarkılar bu yüzden unutulmazlar bazı hayatlar hayal tutmazlar bu yüzden bazı bazı bazı çabuk yaşayıp ansızın kaybolmalar bazı bazı bazı murathan mungan / elli parça isimli kitabından ************************* HAYALİMDEKİ RESİM Tuvalim önümde, Fırçam elimde, Paletimde boyalar, Belki beni biraz oyalar. Yarım yamalak yaşamaktayım, Bugün varım, Yarın belki olmayacağım... Bir resim çizmek istiyorum, Gökkuşağının tüm renklerini kullanarak. Temasında sonsuz huzur olmalı, Bakınca ruhunda güneş doğmalı insanın, parlayarak... Mavi tonları paletime aldım önce, Dalgalar çizdim, Uzaklarda bir liman olsun istedim. Aydınlıklara kavuşturan, Keşfedilmeye hazır, yeni bir hayat sunan... Beceremedim, kararsız kaldım, Boş yere tuvalimde renkleri harmanladım. Hayalimdeki resmi çizmek, Gerçekten oldukça zor imiş, Anladım ki insan, Gideceği limanı bilmeyince, Dalgalar da yardım etmezmiş... Nilgün Taş

ilginç..........peki erkekler

[color=#FF000BÜYÜK OLSUN Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun, Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun. Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce, Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece. Denizler yolculuğa çağırır durur da beni Gitmem düşünerek geri döneceğim günü. Ben büyük rüzgarları severim; büyük olsun Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun. İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı, Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı. Ahmet Muhip Dranas 0]

DOĞRU YOLDA OLSANIZ BİLE, DURURSANIZ BİRİ SİZİ EZECEKTİR

**************************** Yaşlı Kızılderili reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı. Oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu düşünüyor, dedesinin ikinci köpeğe neden ihtiyacı olduğunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla, sordu dedesine. Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı. "Onlar" dedi, "benim için iki simgedir evlat." "Neyin simgesi" diye sordu çocuk. "İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları." Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı diye düşündü ve çocuklara has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi: "Peki", dedi. "Sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?" Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa: "Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem!"

Cem Boyner Yeni Demokrasi Hareketi girişiminde milletine seslenirken.... ...Kurbağanın birini kaynar suya atmışlar. Kurbağa bir ayağı yanık sıçradığı gibi fırlatmış kendini sudan dışarı. "Helâl olsun" demiş izleyenler. Sonra bir başka kurbağayı getirmişler. Sıcak, nemli, huzur dolu, yeşilliklerle süslü ortama. Yine kazan orada, ama içindeki su ılık. Atmışlar kurbağayı suyun içine. O da yüzdükçe yüzmüş, keyifler etmiş. Su ısındıkça ısınmış, kurbağaya rehavetler çökmüş. Suyun tehlikeli derecede ısındığını farketmiş farketmesine ammaaa... Sıçrayıp kendini kurtaracak mecali kalmamış **************************************** Bir dostum anlatmıştı; Tanıdıklarının evlerinde televizyon arızalanmış. Tamirci gelip TV'nin arkasını açmış ve bir dolu küflenmiş ekmek kırıntısı bulmuş. Tabi kimin yaptığını hemen anlamışlar. Evin dört yaşındaki yaramaz kızı. Böyle bir durumda genelde çocuk azarlanır, hatta bazan öfkeli bir tavır ile bir daha bu tür davranışlarda bulunmaması öğütlenir (!). Fakat anne öyle yapmamış, çocuğuyla konuşmayı denemiş ve öğrendiklerinden sonra hüngür hüngür ağlamaya başlamış. Çocuk ekranda Afrika'daki aç çocukları gördükçe mutfaktan ekmek alıp TV'nin açık bulduğu tek yerinden, arkasındaki ızgaralardan içeri atıyormuş. ********************************** Bir adam, oğlu ile ormanda yürüyüş yapıyor. Birden çocuk takılıp düşüyor ve canı yanıp “Ahhh” diye bağırıyor. İlerideki dağın tepesinden “Ahhh” diye bir ses geri geliyor. Çocuk şaşırıyor. Merak ediyor ve “Sen kimsin” diye bağırıyor. “Sen kimsin” diye cevap geliyor dağdan... Çocuk kızıyor. “Sen bir korkaksın” diye bağırıyor. Dağdan gelen ses “Sen bir korkaksın” diye cevap veriyor. Çocuk babasına dönüp “Ne oluyor böyle?” diye soruyor. “Oğlum” diyor adam, “Dinle ve öğren!” Dağa dönüp “Seni seviyorum” diye bağırıyor. Gelen cevap “Seni seviyorum” oluyor. Baba tekrar bağırıyor, “Sen bir harikasın...” Gelen cevap “Sen bir harikasın...” Oğlan çok şaşırıyor, ama ne olduğunu gene anlayamıyor. Babası anlatıyor... “İnsanlar buna ‘Yankı’ derler, aslında o ‘yaşam’dır. Yaşam davranışlarımızın aynasıdır. Daha fazla sevgi istediğin zaman daha çok sev! Daha fazla şefkat istediğinde, daha şefkatli ol!.. Saygı istiyorsan insanlara daha çok saygı duy. İnsanların sabırlı olmasını istiyorsan, sen sabırlı olmayı öğren. Bu kural yaşamımızın bir parçasıdır, herkes için her zaman geçerlidir. Yaşam bir tesadüf değil, yaptıklarımızın bir aynada yansımasıdır...”

BENIM EVLILIK KURUMUNA VE AILEYE HALA SAYGIM VAR..BAZEN DINLENEN YADA OKUNAN KOTU ANILARA RAGMEN HER SEY ILISKIYI YASAYAN INSANLARIN ELINDE..BUNDA NE ZAMANIN NEDE EVLILGIN SUCU VAR. VE ILİŞKİYİ BİR ÖMÜR YAŞAMAK İSTEYENLER SAYGIDA BİRBİRLERİNE KUSUR ETMEMEMELİLER.DİYE DÜŞÜNÜR BEN

beyonce

MUTLU AŞK YOKTUR İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an Mutlu aşk yoktur Hayatı bu silahsız askerlere benzer Bir başka kader için giyinip kuşanan Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan Onlar ki akşamları aylak kararsız insan Söyle bunları Hayatım Ve bunca gözyaşı yeter Mutlu aşk yoktur Güzel aşkım tatlı aşkım kanayan yaram benim İçimde taşırım seni yaralı bir kuş gibi Ve onlar bilmeden izler geçiyorken bizleri Ardımdan tekrarlayıp ördüğüm sözcükleri Ve hemen can verdiler iri gözlerin için Mutlu aşk yoktur Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine Mutlu aşk yoktur Bir tek aşk yoktur acıya garketmesin Bir tek aşk yoktur kalpte açmasın yara Bir tek aşk yoktur iz bırakmasın insanda Ve senden daha fazla değil vatan aşkı da Bir tek aşk yok yaşayan gözyaşı dökmeksizin Mutlu aşk yoktur ama Böyledir ikimizin aşkı da Louis Aragon

görünteleri bende izledim ve utandım.insan nasıl bu kadar acımasız olabılıyor. toplumun bu konudakı duyarlılıgını alkışlıyorum..

sen ve ben

S’yi sonsuzluktan almıştım. E’yi erdemden... N’yi naz ödünç vermişti, İ, içimden geldiği gibi, öylece yerleşivermişti yüreğime... Bense bekliyorum. Şaşkınım çünkü. Ne yapacağımı bilmeden öylece, yerime mıhlanmış, duruyorum. Kımıldamıyorum, kımıldamayı düşünmüyorum bile; dedim ya bekliyorum diye. Bilmediğim bir yerlerde bir tılsım gizli besbelli; o yok olmasın diye bu ürkek, korkak, tereddütlü halim, sonu gelmeyen beklemelerim. Aslında böyle olmamalı. Ellerim bu kadar acemi, sesim bu kadar titrek, gözlerim bu kadar kaçak; olmamalı. Yüreğim hepsinden öndeyken böyle, söze can veren sesim, susmamalı. Böyle karmakarışık, cılız hatta yorgun hissetmemeliyim. Biliyordum, derin bir solukla bir defada söylemeliyim. S’yi sabırdan almıştım. E’yi evrenden. V’yi vefa, vedadan önce davranıp vermişti. İ’yi ihanet sıkıştırmıştı araya. Y, yalnızlığın içinden hüzünle sıyrılıp yer bulmuştu yamacımda. O, ozanların dağarcığından uçup gelmişti erken bir sabah. R’yi karşımda görünce çoktan razı olmuştum. U, unutmanın sihrini mi sunmuştu ben böyle şaşkınken; bilmiyorum. M’yi mutluluktan aşırmıştım, gülümseyerek. Öyleyse... Şimdi tam zamanı değil mi? Her şey bu kadar içimde, bu kadar hazırken, eksik olan ne? Nedir beni tutan? Korku mu? Acemiliğim, utancım böyle kaçak dövüşmem; neden? Zayıf mı hissedeceğim kendimi? Ayıplanacak mıyım? Garipsenecek miyim yoksa? Anlaşılmayacak mıyım? Duymak istemediğim sözler yüzünden kalbim mi kırılacak; yok mu sayılacağım? Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak mı? Ah, böyle olmamalı. Öyleyse, öyleyse, sahi öğrenebilir miyim? Sevgimi söyleyebilmeyi, öğrenebilir miyim? O dünyanın en güzel cümlesini, gün içinde, bir anda, çok derinlerden geldiğinde kendimde tutmayıp, bir defada... Söyleyebilir miyim? “Seni seviyorum” demeyi öğrenebilir miyim?

benden sıze bır kaktus ozaman....sevgılerımle

Türk Dilinde Çiçek Aşk Dilinde Çiçek ağlayan gelin : isyan anemon : aşkta saadet altın kadeh : umut gelincik : mazlum aşk anemon : gençlik hercai : şevkatli aşk beyaz glayör : dostluk iris : aşk hatırası beyaz gül : masumluk kamelya : mağrur aşk beyaz karanfil : temizlik, saflık kırmızı gül : ateşli aşk beyaz krizantem : sadakat kış gülü : temizlenmiş aşk beyaz lale : saflık, temizlik krizantem : melankoli frezya : suçsuzluk küpe : aşkta hafiflik, fulya : unutma lale : asil aşk gerbera : iyimser mavi gül : ilahi aşk iris : hatıra, zerafet menekşe : ketum aşk kamelya : mağrur papatya : uysal aşk kırmızı glayör : istek salkım : geçici aşk kırmızı gül : aşk sıklemen : aşk haberi arman konu sadece ayşeler,fatmalar için değildi değilmi bir mustafa olarak bende yazdım.

AB+D birinci tehdit olarak görüyorum..

sizinkilerde

esmer

pizza

tebrikler hepsi çok güzel

"Hatırlar mısın doğduğun zamanları? Sen ağlarken herkes sevinçle gülüşüyordu. Öyle bir ömür geçir ki... Herkes ağlasın öldüğünde, sen mutlulukla gülümse !" Xantos yazıtı İ.Ö. 9.yüz yıl biraz eski ama

Tam mavi değil... Daha çok lacivert, biraz da mora çalıyor. Garip. Tanımlamak zor. Aslında gereksiz de. İnce, tılsımlı ve sonu olmayan yollar gibi minik bedeni çizgilerle dolu. Dikkatli bakınca görebiliyorum, çizgiler kesik kesik. İlginç bir parlaklığı var. Ama bu sürekli değil. Gün içinde pırıltılı gelgitler yaşıyor. O hep orada duruyor, belki gün geliyor, gidiyor. Biliyorum o yüzden küskün ve hatta nazlı. Bir ısınan, bir soğuyan hava, uzak köy evlerinin kiremitli bacalarından tüten beyaz duman gibi, denizin üstüne serildiğinde, o hep en kıyıda oluyor. Bir yanı tuzlu, berrak, duru suda, bir yanı sarıya dönük kumda. Gidip geliyor. Sis, denizi denizden alıp sessizce, yüzüme bırakıyor. İyot soluyorum. Göz bebeklerimde dalgalar kırılıyor. Yüzümde uzayıp giden çizikler, maviye dönüyor. Uçuşan billur taneleriyle serinliyorum. Yanaklarımdan deniz akıyor. Kumda ağırlığımca iz bırakıp suyun gazoz köpüğü gibi kıpır kıpır oynaştığı yere varıyorum. Kıyıda, en kenarda, kararsız, nazlı hatta küskün deniz kabuğunu seyrediyorum. Ve yanındaki midyeyi ve yanındaki minareyi, istiridyeyi. Sessizliğe martı çığlığı düşüyor birden. İrkiliyorum. Parmak uçlarımda deniz, göz bebeklerimde bir çift kanat... Öylece kalıyorum. Sis öyle beyaz ki, koca gagalı martı, bir leke gibi asılı kalıyor boşlukta. Minik midyeyi alıyorum sudan. Zaten aralık olan iki kabuğu biraz daha ayırıyorum, avucuma deniz akıyor. Kabukları birbirinden koparmadan, sarı kuma bırakıyorum, usulca. Ve bekliyorum. Denizin mor çizgili çocuk midyesi sanki bir kelebek gibi duruyor sarı kumun üstünde. Kanatlarını açmış uçmaya hazır bir kelebek gibi... Öylece duruyor. Kıpırdamadan. Uçabilse denize gider biliyorum. Suya gider, maviye, lodosa, poyraza, derine gider... Sessizce dinlerim hikayesini. Anlarım. Çünkü ben de durup durup denize gidenlerdenim. Gün, güneş dinlemeden, yağmur, çamur düşünmeden. Gözümü kaparım, denizin mavisi çağıldar önümde. Derin maviye dalarım. Ve ben ne zaman denize gitsem, deniz sesini, iyotunu, yosununu, dalgasını, billurunu bir minik deniz kabuğuyla evime gönderir. Bana onu paylaşmak düşer. Ben bunu sevenlerdenim. Figen Ünal Şen

Herkes ve Birkaç Kişi Yağmur Herkese Yağar Güneş Isıtır Herkesi Mevsimler Herkes İçindir Yalnız Çığ Altında Kalan Sele Kapılan Her Zaman Birkaç Kişi Herkes İçindir Aşk Da Ayrılık Da Yalnızca Birkaç Kişi Ölür Acıdan Eskiden Ölümle Tartılırdı Ayrılık Kiminin Hayatı Yalnızca Unutkanlıktan Her Şey, Herkes İçin Değildir Oysa Kimi Hiçbirşey Ögrenmez Karanlıktan Yalnızlığı Kullanmayı Bilmez Kimi Kimi Ayrılamaz Karanlıktan Yağmur Herkese Yağar Ama Çok Az İnsan Tutar Yağmurun Ellerini Onca Şarkı Onca Film Onca Roman Ama Sevmeye Yetmez Herkesin Kalbi Çığ Altında Kalan Sele Kapılan Aşktan Ve Acıdan Ölen Birkaç Kişi Dünyayı Başka Bir Yer Yapmaya Yeter Aslında Onların Hikayesidir Anlatılan Diğerleri Dinler, Seyreder, Geçer Gider Geçer Gider Herkes Hikayelerdir Geriye Kalan. Murathan Mungan

abi hoş geldiniz öncelikle bu guzel bılgılendırıcı yazı ıcın tesekkur ederım

yardım