Neruda'nın hikayesininin sonunda oturmayan bir şeyler var. Bir kuğu aniden olmamışsa eğer, ölümünü mutlaka anlar ve aniden ölüvermez sessizce. Ölmeden önce de son derece hüzünlü bir şarkı söyler. Buna da kuğunun son şarkısı denilir. Neruda sanırım bu kısmı atlamış.
Sevgili Radya son şarkı söylenmedikçe, hiç bir güzellik yok olmaz yer yüzünden, öyle sanılsa bile! Bir kuğu sessizce ölmez, ölemez, ölen bir yıldızın içindekileri ölmeden saçması gibi evrene, saçar içindeki duyguları bağırarak tıpkı blogunuzdaki siz gibi.
Ölüm yaşamın uzantısı olmakla beraber, o ya da bu şekilde gelir bir gün istenmese de. Ölüm fikrine ve geleceksizliğe dair panik yaşamak yerine, geçmişin sıcak ve güzel hatırlarıyla dimdik durmak da mümkün ayakta pekala.
Kimin hayatında yok eksik bir şeyler, ama bardağınız tamamen boş değil göründüğü kadarıyla neyse ki! Lezzetinizi yansıtan bu birikmişliğin her su damlasında ne yaşanmışlıklar gizli kimsenin bilmediği. Sevgi yoksunluğundan çok, yorgunluğu olmasın yaşananlar.
Dilerim kayan bir yıldızın birkaç saniyede yok olacak izi olmaz, kuyruklu yıldızlar gibi hep parlarsınız gökyüzümüzde.