made in turkey!

yine saçlarını toplamış gidiyor güneş...............

aŞk BiZe HiÇ UğRaMaDı Aşkı yaşayarak öğrenmedik biz. Onun gizli sancılarını yüreğimizde hissetmedik. Aşk, içimizde kapanması zor yaralar açmadı bizim. Çünkü aşk bize hiç uğramadı. Eski sevda masallarını dinledik büyüklerimizden ya da kitaplarda yazılanlardan ve çizilenlerden. Onun üzerine yazılmış nice destanlar dolandı dillerden dillere, ağıt olup yükseldi yüreklerden gökyüzüne. Belki bakışta alevlendi belki de küçücük bir sözde, bir dokunuşta, bir tende… Ama bizde olmadı hiçbir zaman o alevler, bizim yüreklerimizi dağlamadı. Çünkü aşk bize hiç uğramadı. Şiirler dinledik şairlerden. İçimize hüznün gölgesi düştü. Ellerimizde soluverdi bütün kan kırmızı güller. Aşkı anlamaya yetemedi bazen kelimeler. Bir aşk şarkısı düştüğünde dilimize sıcacık duygulardı kaplayan benliğimizi. Düşlerimizi zorlayan bir kadının bir erkeğe ya da bir erkeğin bir kadına olan aşkıydı. Nasıl başlardı ilk duygular? Bir şimşek nasıl çakıverirdi aniden? Aşk nasıl damlayıverirdi bir yüreğe? Akışkan bir şey miydi? Bulunduğu ortamın şeklini mi alırdı? Bilemedik. Sadece seyrettik aşkı ve nasıl yaşandığını. Çünkü aşk bize hiç uğramadı. Nasıl elleri titrerdi insanın ya da yüreği nasıl delice çarpardı? Aşk denilen şey bir iç sızısı mıydı? Geceleri insanı uyutmayan bir baş belası mıydı? Bilemedik, tıpkı dudaklarda ya da bakışlarda başlayan yangının yürekleri nasıl ele geçirdiğini bilemediğimiz gibi. Belki de hiç bilemeyeceğiz ama beklemeye devam edeceğiz inatla, belki bir gün kapımızı çalarsa diye. hep beklerdim aşk banada uğrasın diye ...ne bilem ki bu kadar acıtacak ruhumu......keşke uğramasaydı ben yine bekleseydim büyük bi umutla.......

ortada bi kazanç olsa kaybetmek koymayacakta.............ne yazık ki elde avucta yine sıfır var............... başarıya giden yol başarısızlıktan geçiyor ama bi insan hep mi başarısız olur canım................artık başarmak istiyorum bende.............

otlarım yanar sensizlik nadasında toprağım; birazcık dinlensin, büyüsün yeşersin... ...gel-me-yişin... hiç bi şey diyen bir cümlenin ortasına terkedilmiş bir kelimeyim; öznesiz.. zamansız.. zarfsız... mektupsuz... adressiz... dört yanım hasret unutulmuş bir ada gibiyim; açıklarımda batmış yüzbinlerce gemi limanım yorgun yastan... seni arar durur bir körebeyim çık ortaya nolur, yaralarım iyileşsin çok zaman geçti... çok zaman geçti, haber vermeden gelme, zor olur; ürker tenhalığım, kıskanır ağlar belki ama ben ağlayamazsam gücenme n'olur; ...gözlerim bitti, gözlerim... bitti....

ah gönül kapısını aralasak..........

ah be çocuk sende mi yandın aynı acıyla......................zamanla toparlar unutursun demeyi isterdim ama zamanda kar etmiyor...unutulmuyor be çocuk...............sewdiğini kaybetmek çok kötü hele hele bir başkasıyla yaşadığını bilmek ölümden beter.......... Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi. Cehennem yangınlarından Ölmeden çıktıysa bedenim; artık Benim olmalıyım, benim. Yeter yüreğimi bir çift gözün Ateşine rehin verdiğim. Ateş artıyı Değildir karşılığımız. Pusatını dağ Sisinden alan, firarını mermisine Emanet eden bir namludur bu Eşkıya sevda ki; zulasında asılı Durur kefenlediği ölümü. Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem`den beri. Bilir ve intihar Cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini. Güneşin kızılca kıyametine çatar Kuruyan umut dallarını. Yanacaksa Cehennemden beter yanmalı! Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını; Özleminin çiseyle yıkanmış şafak Değerini kim? Hani ellerine kuşlar İnerdi, kardan üşüyen kuşlar... Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud. Eşkıya yüreğime çığ düştü Üşüyorum ha... Aç ellerini. " Geldim mutsuzluğumla Yürek susuzluğumla Koynuna al demiyom eŞikte koyma beni Koynunda yatır demem Yeter bağışla beni Aç ellerin gireyim Sana ömrüm vereyim Kuruyan dudaklarına Nefesimi süreyim Kuruyan dudaklarıma Nefesini süreyim Dağlara küs olur mu Banara yas olur mu İki can bir bedenken Ayrı yatmak olur mu İki yürek bir canken Ayrı düşmek olur mu Biliyorum suçluyum Kentin kirli suyuyum Sevmesini bilmiyorsam Geçmişin sonucuyum Aç kapıyı gireyim Sana ömrüm vereyim Kuruyan dudaklarına Nefesimi süreyim Kuruyan dudaklarıma Nefesini süreyim bu güzel şiir ve ezgide benden sana gelsin........

aŞk yiNe yaRı yoLda kalDı neYleyiM.................

… ve yine yenildim ben ! üstüme düşen her yağmur damlasında yenildim hatırlatır diye yokluğunu. hatırlatır çünkü yağmurlu havalarda gelmemiştin bana en çok ya da gelmeyişlerin en çok yağmurlu havalarda koydu bana. … ve yine yenildim ben ! yine sebebi sadece sen … ve yine yenildim ben ! bu sefer bir şeyler kazanarak yenildim, ve bittin sen. her şeyinle bittin. … ve kendime geldim ben, artık yoksun hiçbir şeyimde yoksun. … ve ilk defa eminim ben kendimden

nedendir niyedir bilinmez ama birden geçmişi hatırladım......içim bayram yeri gibi oldu..cıvıl cıvıl çocuk gibi hissettim gendimi......yüzüm güldü bunun yanısıra yaram sızladı ama yinede mutluluğum ağır bastı............. way be ne günlerdi......... adı eski ama eskimeyen sewgiliye yazmak geldi yine içimden..............(hükümsüzdür..... ) elini uzatip tutunamamak varya iste en çok o koyuyo insana. bosluga düsmek,uzattigin elin sana yeniden bos dönmesi,tutmasini istedigin kisinin tutmamasi... tutunacak bir dal, kol kola hayata dewam etmek istedigin bir yoldas gibi gördügün insana güvenirsin, seversin onu, canindan çok sevdigini söylersin, sana dokundugunda kalbin yerinden çikacakmisçasina çarpar... uçarsin resmen, ayaklarin yere basmaz! ama gün gelir düsersin o tirmandigin bulutlardan. özellikle kendi kendine degil de baskasi tarafindan asagiya zorla çekilirsen canin daha çok acir.aranizdaki büyü bitmistir ve sen artik onu gözyasarinda saklarsin.sanki gözyaslarin aktikça o da akip gidecekmis içinden. ne kadar çok gözyasi dökersen sanki onu daha çabuk atacakmissin disari gibi aglarsin. belki de aglamak için bir nedendir bu sadece bir avutustur... gün gelir unutursun onu ya da unuttugunu zannedersin. sewinirsin, üzülürsün, ama unuttun ya iste daha ne mutlu edebilir seni? birden sesini duyarsin ve nedense kafani çevirip dönüp bakarsin.unuttugun ınsan'a bakarken farkedersin ki artik gözyaslarini içine akitiyorsun. giydigin o giysinin altinda çirilçiplak oldugunu hatirlarsin. yara kapanmistir ama izini farkedersin. aslinda kapanmamistir ama sen öyle oldugunu sanirsin. ve yagmurlu bir günde , gök gürlerken, için ürperdiginde arayacak birinin olmadigini farkettigin an yaran sizlar... onu kapatacak tek seyin daha büyük ve derin bir yara izi oldugunu anlarsin. gözyaslarin yagmura karisirken kendine kizarsin, ama hersey için çoook geçtir artik...

bir ayrılık rüzgarı yükleyip umutları......götürdü bakışını gözlerimden uzağa........

offffff erbayım yaaaaa "giderken valizine koy benide öyle git karaoğlan.........."

Sen hiç dertleştinmi yalnızlıkla? Peki ya senin hiç sensizliğin oldumu? Ya hiç güneşi beklerken,tutulduğuna şahit oldunmu? Yarını beklerken,farkında olmadan saatin yarını gösterdiği oldumu? Herşeyini feda ettiğin vurdumu seni usuldan hiç? Birden etrafı izlerken gülen insanları fark ettiğinde, Ne zamandır suratının asık olduğundan habersiz oldunmu? Göz yaşlarını farkettirmemek için yağmuru bekleyip ağladınmı hiç? Seni beklemiyorum artık..Gülüşün var sadece aklımda ve gözlerin.. Sevgimi güneşe sardım sıcak kalması için.. Umudumu yağmura yatırdım,her damlada biraz daha büyümesi için.. Kötü ne varsa,üzerine bir avuç toprak attım yok olması için.. Seni sana bıraktım!! Herşeyden herkesten habersiz.. Elvedasız yok oluşum senden .. Şimdi gülüceklerin başkasının olsun.. Gözlerinde... Teninde.. Kokunda.. Şimdi Dışından yalan da olsa gül.. İçin kan ağlamayı tat.. Şimdi Başkasına bana baktığın gibi Bak.. Utan.. Tenine başkası değsin.. Kokunu saklamaya çalış..ve yalancı bi tebessüm savur... Durma.. Hadi Gül... Gözlerin Kan çanağı oluncaya kadar Gül!! Haykırırcasına Sus!! ..Ve ardında neleri bıraktığını düşün.. Sevincinden Kahrol!!! Ayrılığı seçtinmi herşeyi götüreceksin yanında. . . Söylenmemiş sözler kalmamalı, biriktirdigin yerde. . . GİTMENİN HAKKINI VERECEKSİN! . . gittin mi? adamakıllı gideceksin. . .

......... Her atışı yokluğunun isyanı şimdi Yanmaktayım işte Alev alev yanmaktayım gözyaşlarıma inat daha bir kor olmaktayım Nasıl sevmişim oysa seni Ne kadar sen olmuşum Ne kadar çok ben olmuşsun Nasıl mecburmuşum Nasıl tutulmuşum Sensizlik ölümmüş oysa Oysa ne zormuş ölüm. Hasretinle yanıyor şimdi her yanım Bir damla sen diye yalvarıyorum Bir damla kan ilişiyor gözlerime Bir damla sen diyorum Bin damla kan düşüyor yüreğime, Yoksun işte Ben deli divane olsam da yoksun. Sensizlik baş köşeye oturmuş dalga geçiyor şimdi Aynalar hesap soruyor, Duvarlar gizliden ağlıyor, Bir bilsen, bir bilsen hasretimi Sanki her ayak sesi seni getiriyor... buda şiirin dewamı erbayım.....senin için......

çabuk kırılmama ama çabuk kırarım..................sen hiç merak etme.......... sen o dandik nicki nerden nasıl bulduysan aklına nasıl geldiyse bende bu DANDİK başlığı öyle buldum........................ sen önce kendine bi tse garantisi ver sonra başkalarına garnati dağıtırsın..........

sen beni sewseydin arar bulurdun zülfünün teline bağlar dururdun ............ ............ madem ayrılmaktı senin muradın niye beni ateşlerde yandırdın ........... ...........

Hep böyle mi yaşanır ayrılıklar; Beklerken o dönülmez yollara karışan sevgiliyi, hep tükenir mi seven. Aynalarda solarken gülüşler hep mi teslim olursun yalnızlığa... Nereye kadar tahammül edilir hasretin acımasızlığına. Giden vefasız hiç mi düşünmez ardında kalanları. Hiç mi özlemez, aramaz, sormaz... Böyle uzarken geceler nasıl da eskiyor umutlarımız bir bir... Nasıl da siliniyor gözlerimizden... Üstümüze basa basa giderken tüm sevdiklerimiz nasıl da hiç bir şey yapamadan gidenleri uğurluyoruz içimiz parçalanarak... Biz sevdaları eksik yaşarken sevdalar ayrılıkla tamamlanırmış meğer. Biz hep yalnızmışız. Hep yanlışmış güvendiğimiz doğrular. Umutlarımız hep umutsuzca yaşanan sevdalarda unutulmuş. Hep korkularımıza yenilmişiz. Hep yenmiş zaman bizi. Yüreğimiz sevda sanarak yalnızlığı kucaklamış kaygısızca. Hep böyle yaşanırmış ayrılıklar... Geceler uzar, beklenen hiç dönmezmiş... Aynalarda kaybolurken gülüşler, teslim olurmuş yürekler ayrılık diye ÖLÜM’ e!...

Asla aşk acısı çeken birine aşık olmayın. Aşka acısı Çeken İnsan Yaralıdır. Kanayan bir yarası vardır ve zayıftır. Böyle bir insanı kolayca aşık edebilirsiniz, eğer en zayıf anını yakalarsanız. Size âşık olur ama nasıl bir aşktır bu? Sahte aşklardan biri de bu aşktır işte. Yara bandı olarak kullanılan bir aşk... Siz elinizden gelen bütün fedakârlıkları yaparsınız, çırpınırsınız karşınızdaki insanı mutlu edebilmek için, onun acılarını dindirebilmek ve biraz olsun güldürebilmek için yüzünü... Kendinizi hırpalayıp durursunuz... O da size aşık gibidir...kendini sizin sevgi dolu kollarınıza bırakmıştır...adeta sizsinizdir onun dünyası...ya da siz öyle olduğunuzu zannedersiniz.... Oysaki durum hiçte sandığınız gibi değildir. Emin olun ki o aşk acısı çeken kişinin acılarını dindireceksiniz..Yüzünü güldüreceksiniz...Fakat sanmayın ki o size kalacak...Sanmayın ki sevecek sizi sizin onun sevdiğiniz kadar...Siz onun sadece Yaralarını iyileştirdiği YARABANDIYDINIZ.Ne zaman ki yaraları iyileşti işte orda sizin göreviniz sona erdi... İşin en acı tarafı ne bilir misiniz? SİZİN İYİLEŞTİRDİĞİNİZ O KALP GİDECEK BAŞKASINA VERİLECEK. Ve siz harcadığınız duygularınızla kalacaksınız. Ortada ve yalnız başınıza... Yapayalnız ve yaralı bir kalple.... yaf anasını sattığımın dünyası yarabandı olmaktan bıktım ............biriside benim yarabandım olsun daa......

oyy nazlıııı..............oyyyyy yedin ömrümü............ çok güzel bir paylaşım olmuş aysum gönlüne sağlık.............

Sonra farkettim ki; Su akıyor, rüzgar esiyor, yağmur yağıyor... Her şey yine ve aynı şekilde oluyor... Öyle bir yere geldim ki; Sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış... Üşümek ve sonra ısınmak gibi... Gitsem ayrılık olur, kalsam çöl.. Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler; Ama anladım ki; özlemden hiç kimse ölmüyor. Ama ben ölüyorum... Nefes alıyorum, önemsiyorum ve gitmek istiyorum. Anladım ki; hasret yeni bir aşka kadar sürüyor. Sevdiklerim ve beni sevenler, bağışlayın... Su akıyor ve ben gidiyorum… Bir nehir ki ömrüm Taşır bin yıllık kavgasını Yurtsuz aşklarımın Bir nehir ki ömrüm Yüreğim baş eğmez bir haylaz Bir nehir ki ömrüm Buzun ateşe değdiği zaman Terin toprağa Gülün yaprağa Işığın suya değdiği zaman Dudaklarım gözlerinde Aşkı içeceğiz... Bir mavzer buğusunda Gözlerim kıyısında Hazarın büyüsünde Soğan kırıp zafere Aşkı içeceğiz... ofya çok ösledim ben nuvimi........ .................

BİR VEDA Bitti, her şey bitti… Ağlamak istiyorum. Bir yere tutunmam ya da birinin beni tutması gerekiyor. Kaybolmak gibi bir şey. Aslında olan tek şey beklemek. Ve aslolan kaybetmek, kaybettiğini hissetmek…Anlatabiliyor muyum? Ya da beni duyan birisi var mı? Bir şiir miydi benim yazmak istediğim, yoksa bir yaşam mıydı bulmak istediğim? Okudum az önce; sevmeyi anlamak, bir yaşam harcamaktır diyor bir kız. Doğru! Çok doğru! Yaşam harcandı! Peki ne anladım? Kıssadan hisse diyebileceğim yahut “vesselam” diyip bir yandan kulaklarını çınlatıp, toparlayabileceğim ne kaldı bana? Dün burada deprem oldu, bazı taşlar yer değiştirdi,bazısı yerini buldu. Peki benim yaşam kavanozum, hani içine taşları yerleştirmeye çalıştığım yapı sen ne alemdesin? Yıkıl ve yeniden ol! Sarsıl ve kendine gel! Hey kavanoz, seni çalkalamam mı gerekiyor? Ne zaman bitecek eksik taşı aramam ya da ne zaman başlayacak tamamlanmam için ona ihtiyacımın olmadığına inanmam? Çözüm hangisi? Ya da bir çözüm var mı? Kararıyor gece, en karayı bulduğunda aydınlanmaya başlamak için. Ve sesler, gündüzün rutin sesleri ürpertiyor içimi, uykuyu daha çekici kılarak. Unutmak için uyumak! Hayır! Uyumak için unutmak gerekiyor. Huzur, nerede o cehaletin getirdiği huzur? Bulmak seni ve hiç bırakmamak isterdim. İsterdim ya… Tüm güzelliğine rağmen seni tanımamayı seçmek… Hayır, yüreğim izin vermiyor bu nankörlüğe! Son sözler mi edilmeli şimdi, bir veda anı mı bu yaşanan… Geceye ve gündüze ettiğim yeminle sana haykırıyorum: Git! Yıkılsın bu şehir, tüm acıların üstüne, benim üstüme ama sen git! Ve bul kendine o aradığın hayatı!..

Bu şehri ağlatacak kadar ağırdı gidişin Şimdi yokluğunu koynuma aldım Karanlığın bile hüznümü kaybedemediği bir gecede Hesap soruyorum yüreğime boyundan büyük sevmek sana mı düştü diye. Her yer sen kokuyor işte Her şeyde senden bir parça Böyle çaresiz , böyle yarım kaldım işte Sol yanım acıyor...

Bu GeCe AkLıMa GeLmEyEcEkTiN................. Bu GeCe DüŞLeRiMe GiRmEyEcEkTiN.............. ppppööö öööööööööff ffffffff

Hani Bilsem alaz alaz yanarmıydım yar Bilsem ellerini ararmıydım yar Bilsem gecelerce ağlarmıydım yar Hani ben dağlardım rüzgarım sendin Hani ben akşamdım sabahım sendin Hani ben zemheri baharım sendin Beni böyle yarım bırakıp gittin Bilsem inanırdım da severmiydim yar Bilsem umut umut özlermiydim yar Bilsem yollarını gözlermiydim var Hani ben dağlardım rüzgarım sendin Hani ben akşamdım sabahım sendin Hani ben zemheri baharım sendin Beni böyle yarım bırakıp gittin edip akbayramın bu güzel şarkısını şiddetle dinlemenizi tavsiye ederim............

ewet itiraf ediyorum kedi değil ben össsledimmm................. hemde çok ösledim.......

BİRBİRİMİZDEN ÇOK UZAK OLSAK DA, SENİ DÜŞÜNMEK BENİ GÜLÜMSETİYOR...