Senyour

Adam, dağda bir kovukta yaşıyordu. Bir sabah uyandı ve kendisi
gibi binlerce insanın dağda yaşadığını farketti. Çok geçmedi yer
sallandı. Dağ yarıldı, insanları birer birer yutmaya başladı.
Adam korktu. Sıra kendisine gelmek üzereydi. Elindeki
emanete baktı. İçinde, hayatını anlatan bilgilerin bulunduğu
bir sandukaydı bu. Sımsıkı sarıldı. Yarık büyüyordu. Az
sonra kendisini de yutacaktı. Bir ses duydu: 'Emanetini
sahibine ver!' Daha sıkı sarıldı ona. Tekrar duydu sesi:
'Onu koruyamazsın, sahibine ver!' 'Hayır!' diye bağırdı
sarsıntıya.

Sesi gürültüde kayboldu. Tekrar duydu sesi: ' 'Onu
koruyamazsan kendini de yitirirsin, sahibine ver!' 'Vermem'
dedi. 'Kendini ateşe atıyorsun!' 'Hayır, vermeyeceğim!'
'İnatçılığı bırak, senin değil, sahibine ver!' 'Ondan ayrılamam'
diye bağırdı, 'ölsem de ayrılamam.' Sımsıkı sarıldığı şeyin
ağırlaştığını farketti sonra. Bastığı yer yarılmaya başlamıştı.
Kendisinden önce toprağın yuttuğu insanlara baktı. Ürperdi.
'Aman Allahım, ne korkunç bir şey bu!' dedi. Tekrar sesi
duydu: 'Aptallık etme, ver onu ve kurtul!' Kararsız bir halde
birkaç dakika bekledi. Göğsünün sol yarısından bir ses
geldi: 'Onu dinlemelisin.' Onu dinledi. Elindekini uzattı.
Kuş gibi hafiflediğini hissetti. Ses, bir ip uzattı kendisine.
Tutundu ona. Göğe yükseldikçe büyüyordu. Aşağı baktı, her şey küçülüyordu.