egzorsist

En ağır işçi benim; Gün yirmi dört saat, seni düşünüyorum.

Kaderde senden ayrı düşmek te varmış Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim.. Seni tanımadan Hele seni böyle deli divane sevmeden Yalnızlık güzeldir diyordum Al başını, kaç bu şehirden Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara Rüzgarın iyot kokularını taşıdığı denizlere git Git gidebildiğin yere git diyordum Oysa ki, senden kaçılmazmış Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış. Bilmiyordum. Yine de dayanmağa çalışıyorum işte Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen Geçen bulutlara sesleniyorum ellerin diye Rüzgar güzel bir koku getirmişse Saçlarını okşayıp gelmiştir diyerek avunuyorum Yaşamak seninle bir başka zamanı Bir başka zamanda seni yaşamak Her şeyden önce sen Elbette sen Mutlaka sen İster uzaklarda ol İster yanı başımda dur Sen ol yeter ki bu zaman içinde Ben olmasam da olur Seni bir yumağa sarıyorum yıllardır Bitmiyorsun Çaresizliğim gün gibi aşikar Su olup çeşmelerden akan güzelliğin İnceliğin ışık yüzüme vuran Sen güneş kadar sıcak Tabiat kadar gerçek Sen bahçelerde çiçekler açtıran Sudan, havadan, güneşten yüce varlık Sen, o tek sevgi içimde Sen görebildiğim tek aydınlık Bir nefeste benim için al Havasızlıktan öldürme beni Bulutlara, yıldızlara benim için de bak Susadım diyorsam Bir yudum su içmelisin Ben yorulduysam sen uyumalısın Ellerim sevilmek istiyor Saçlarım okşanmak istiyor Dudaklarım öpülmek istiyor Anlamalısın. Ağaçların yeşili kalmadı Gökyüzünün mavisi yok Bu dağlar o dağlar değil Rüzgarında kekik kokusu yok Kim bu çaresiz adam Bu kan çanağı gözler kimin Kaç gecedir uykusu yok Gündüzü yok Gecesi yok Yok Yok Anladım Sensiz yaşanmaz bu dünyada İmkanı yok.

Önce çaresizlik çaldı kapıları Sonra yoksulluk Bütün aşina çehreler silindi aynalardan Bir anda boşaldı dünya Yapayalnız kaldık Tez tükendi umut ekmeği Bitiverdi suların hayali Çevirdik derin bir karanlığa gözlerimizi Sen ey büyük yalnızlık Bir sen terketmedin bizi

Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz Bir umut kırıntısı gözlerimde Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz Sokak o sokak, bense ben değilim Sanki bin yıllar geçmiş aradan Boşlukta bir şeyler arıyor elim Belki de mahşere dek bulunmayan Yitirdiğim neydi, aradığım ne Çöken ne yüreğime kurşun gibi Tanrım! ben mi değiştim söylesene Yoksa bende zamanlar mı eskidi Bir yerlere varmadan, nasıl böyle Hiç durmadan akıp gidiyor günler Yaşam diye verdiğin bu mu söyle O mu sırtıma sapladığın hançer Bir çıkmaz sokağın sonunda, işte Suskun ve tek başına seninleyim Fanilikten ölmezliğe geçişte Bilmiyorum, söyle bana, ben neyim Sevdimse; verdiğin yürekle sevdim Sen açtın bu ufku karşımda sonsuz Yürüdüm bir yolun sonuna geldim Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz Ölüm buysa, Tanrım buysa yaşamak Sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı Ya bir yere çıksın artık bu sokak Ya da öldür içimdeki Tanrıyı!..

Ben acılar denizinde boğulmuşum İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni Duyarım yosunların benim için ağladıklarını Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse Yılların içimde bıraktıklarını...

İnsan sevince anlam kazanıyor yaşam Sevince farkına varılıyor güzelliklerin Yüzün hep gülüyor hep mutlusun Gelecek kaygın bir anda yok oluyor O an hiç bir şey görmüyorsun Varsa yoksa o Belkide bu yüzden güzel görünüyor herşey Aslında hayat çekilmez ama aşk varya Bir saniyelik görmek bile seni alıp götürüyor Bırakın tenine dokunmayı, göz göze gelmek anlatılmaz Herkes yaşasın istiyorum ama benimki gibi olmasın Acı veriyor çünkü Belki tahmin ediyorsun Evet evet karşılıksız benimki Gerçi biliyor onu sevdiğimi ama sevmiyorki Tek taraflı yaşıyorsun herşeyi Hep içinde bir umut Belki diyorsun Yüzün gülüyor Bazende ya hiç olmazsa diyorsun Kendi kendine Ve bir korku kaplıyor bedenini Ya başkasını severse diyorsun Hep yanında olmak istiyorsun Çünkü kaybetmekten korkuyorsun Belki hiç bir zaman seni sevmeyecek ama Başkasının yanında görmek seni öldürecek Harikaymış gibi görünen yaşam bir anda anlamını yitirecek Hayat duracak, çekilmez olacak herşey Dayanılmayacak bir hal alacak Durmak istemeyeceksin buralarda Kaçmak isteyeceksin uzaklara Belki unuturum hevesiyle Ne yapsanda yeri silinmeyecek kalbinde Belki başka birini seveceksin ama hiçbir zaman unutamayacaksın.

Dört mevsimlik parçalanmış gülümseme Küçük bir çocuğun belleğinde Kabuğunu büyüten yaradır Bağır sevdanı harlamak için bağır Tetikte kalakalmış insana Başka ne denilebilir ki yol başında. Çiçeklerin çağrısıyla kanatlanır Fırtına zamanı dağlara çıkan kalbim Kent varoşu kötü bir duruşa sığınaktır Kırık umutlar mitinginde Söze dökülmüştür katlim. Şarap ve gül gecesinde Çarmıha gerilen bereket tanrıçası Gözyaşıyla sular çatlamış toprağı Yenilenir bir avuç suya muhtaç Vurgun mevsimi düşen ağaç Kalbi kırılan sarılır ihanete İlk sürgün çağırır kıtlığı Avuçlarında sakladığı pas artığı Kirletir hayatı. Ey rüzgara boyun eğmiş madde Ey merhem olduğu acıdan Daha dürüst zaman Dudaklarımdan öpün önce Sarsın belleğimi sonra Yalnız hayatlar sığınağında Sevişmeden iyileşebilir mi insan. Sel yorgunu bir şehrin kalbinde Ayak izlerini örtebilir rüzgar Suçları bağışlatabilir Pencere önüne konulan serenat Fakat nasıl süslenir Belleğine mızrak sokulmuş bahçede Hüznü büyüten bedbin bir hayat Denize ulaşan yürüyüp gidendir.

Bir gün batımında sahile vuran akşam Güneşli bir günün aydınlığında gece Sevda ateşi söndü mü mekan karanlık Aydınlığa ne kaldı ey dost hilale Gece karanlık ay karanlık bu gece Seni andım gecede bu kör karanlık Seni seviyorum diye haykırmakta ne Ben sabahı olmayan gecede sakiyim Aşk şarabını içtim ben bu akşamda Uyku yok gözümde sahil alaca karanlık Nefret etmek geliyor içimden sana Ey gece sabahın olmasın bu efkarım Gece sahil soğuk üşüyorum gel artık Rüyalarımda bile üşüdüm dön artık Bak titriyorum aşkım sahil karanlık Bak bir gün daha batıyor sen yine yoksun.

Geceyi uyuttum dizlerimde Yalnız bakışların kaldı elimde Hatıra senden geriye Geceyi dedim geceyi uyuttum Öyle ki sarsıldı düşlerim Boşlukta kaldı ellerim Uyuyan sadece gece değil Koca şehir sızdı yanıbaşımda Bir başıma kaldım yapayalnız ayakta Bir de dertlerimin sızısı aynada Geceyi dedim geceyi uyuttum dizlerimde. Sen gecelerimin katili sevgili Gözlerini çek üzerimden İnlettiğin yeter aşk acısından Güneş sabırsızca bir köşede doğmayı bekliyor Gel bu son gece olsun yok edilen Dizlerim kaldırmıyor artık ağır yükü El koyduğumuz gecelerin hatırına Bu geceyi sokalım koynumuza Geceyi dedim geceyi uyuttum dizlerimde. Geceyi birlikte uyuturduk bir zamanlar Sabahlara ertelerdik hüzünlerimizi Ama şafakta hatırlardık tüm unuttuklarımızı Bir çift bakış saplanırdı aniden yüreğimize Sızlardık ve yitirdiğimiz aşklar gelirdi aklımıza Ağlardık,gözyaşlarını sakınmadan saçardık geceye Geceyi dedim geceyi uyuttum dizlerimde.

saol öğretmenim sende hep beklerim , abla şu maç muabbetini kapatsak diyorum kleo ağzını kapat sinek kaçar sonra

eyyyy ruhhhhh

tamamen politik

resimdeki sanatçı

ben +

kan hobisi

pratisyen fobisi

baş ağrısı

bende senin anneler gününü özellikle kutlayayım o zaman ablacım anneler günün kutlu olsun teşekkür ederim

forumdaki tüm annelerin ve anne adaylarının, kısacası tüm bayanların anneler gününü kutlarım

kardeşim doğum günün kutlu olsun iyiki varsın

her başlangıçın birde bitişi vardır

korkma boğulmazsın

en sonunda bitti yani

muhakkak güzeldir ama kalbi bir başka

yuk istemem