haklı olmanın bir halta yaramadığı dönemlerden geçiyoruz.
düşünmek işkence gibi
farkındalık,
uykusuzluk ilacı...
ve hatırlamak
en ağırı
herşeyi unutanlar ülkesinde...
nasıl giyineceğimizi söylüyorlar bize
neyi içmeyeceğimizi
annesinden ninni bile dinlememişler
öyle nefret dolular ki
şarkı dinlesek dinden çıkarıyorlar
sanki onlar almışlar gibi
kimi seveceğimize de onlar karar veriyor
nefretimize de
yeşilden başka rengi sevmiyorlar
onu da tabut üzerinde diye
öyle yaşamaya düşman
azıcık gülümsesek
ilk taşı atacaklar
en önde
bilmiyorlar sevişmeyi
ne de sevmeyi
babası mecbur kalmış
evlendi diye
annesi görevi gereği
girmişler gerdeğe
tövbeler peşi sıra
nasıl girmişler böyle bir günaha
böyle sevgisiz bir andan sonra
zorla getirilmişler gibi dünyaya
düşmanlar
yanyana gelen
her erkek ve kadına...