şeb-i yelda...

Bende babaannem için çiçek toplarken kaybolmuştum. Ben sadece onun için çiçek topluyorum, biraz daha biraz dahaa... ( O kadar seviyordum ki onu yetmiyordu ki sanki ne kadar çok toplasam o kadar çok sevgimi gösterecem ) Çiçekler bitti, yani minik elimde yer kalmadı ki, bir baktimm nerdeyimm ben. Sorun degil bulurum ben aaa kocamaann kız olmuştum . AMA hayırrrr yaa hala evimizi bulaamaaadımm. NApıcam şimdi?

Ne kadar zekiyimm cocukken bile

-Amcaaaa, annem fatma babam mustafa ben kayboldum.

 

 

Babaaane seni çok özlüyorum...

Babam beni tıpkı haberlerdeki o çocuklar gibi kaçmayayım, yine kaybolurum falan diye bir süre sonra iple bağlamaya başlamış... Sanırım ben biraz fazla denedim bu babaannemin evini bulma mevzusunu

 

Artık o evi kaybolmadan bulabiliyorum denizkızıcım ama şimdi de babaannemi bulamıyorum Yok, gitmiş... Yıllar önce ben onu nasıl bırakıp gittiysem o da beni bırakıp gitti anlayacağın... Tam 7 yıl oldu... Ve 7 yıldır gittiği yerden geri dönmedi... Bu 7 yılda ben çok tatiller gördüm ama onu hiç göremedim...

 

Ve onu çok özlüyorum... Onu değil de onun orada oldugunu söyledikleri o toprağı görmekten de inan çok sıkıldım... Bazen tırnaklarımla o toprağı kazıp, onu göresim geliyor ama delilik bu biliyorum... ben ona her tatilde döndüm ama o bir gitti, bir daha da dönmedi, dönmeyecek, haince dimi?

Çok güzel yazı. 100 puan verdim.

 

Ben babaannemi hiç özlemiyorum çünkü hiç tanımadım. Büyükbabamı da hiç özlemiyorum; sanırım bunun da hiç tanımamış olmamla ilgisi var. Demek ki Buda haklı...

Babam beni tıpkı haberlerdeki o çocuklar gibi kaçmayayım, yine kaybolurum falan diye bir süre sonra iple bağlamaya başlamış... Sanırım ben biraz fazla denedim bu babaannemin evini bulma mevzusunu

 

Artık o evi kaybolmadan bulabiliyorum denizkızıcım ama şimdi de babaannemi bulamıyorum Yok, gitmiş... Yıllar önce ben onu nasıl bırakıp gittiysem o da beni bırakıp gitti anlayacağın... Tam 7 yıl oldu... Ve 7 yıldır gittiği yerden geri dönmedi... Bu 7 yılda ben çok tatiller gördüm ama onu hiç göremedim...

 

Ve onu çok özlüyorum... Onu değil de onun orada oldugunu söyledikleri o toprağı görmekten de inan çok sıkıldım... Bazen tırnaklarımla o toprağı kazıp, onu göresim geliyor ama delilik bu biliyorum... ben ona her tatilde döndüm ama o bir gitti, bir daha da dönmedi, dönmeyecek, haince dimi?

 

 

Evet çok acımasız ve haince

 

Bende çok özlüyorum; her sabah beni okula gönderen, her tenefüs pencere kenarında oturup bana el sallayan, oyuncak bebeklerime ben işteyken bakan, suçum olduğunda beni koruyan, doğru ve yanlış arasındaki farkı defalarca büyük bir sabırla bana anlatan ... hayatımın ilk özel kadınını çok özlüyorum.

 

Belki de hayatımdaki ilk kayıp ve sarı lale ben onu kaybettiğimde birgün beni özler gelir diye beklerdim hep...

Tenefüsler olmasa da okulun bahçesine çıkardım bana el sallasın diye, ama yoktu defalarca baktığım halde o yoktu. Dedem vardı tek başına el sallayan. Neyseki o vardı yanımda ve dedeme daha çok sarıılr olmuştum artık. Taa ki o da beni bırakıp gidene kadar...

Biliyormusun SIRÇA'yı yazarken ilk sen geldin aklıma,dedim ki;şimdi benim tatlışımın babaannesi aklına gelecek ve yüreği sızlayacak...

 

Şey geldi aklıma Hani ikiizinde ilk mutfak deneyiimizin un helvası oluşu

 

Hatırlıyormusun ilk zamanlar ne kadar şaşırıyorduk

 

Seni çok seviyorummm

Gloriacım, beni eskilere aldın götürdün canım ......Ellerine yüreğine sağlıkkkkkkkk....Sevgimle kal canımmmm .....

annaaa uzunmuş yarın okuyayımm

 

will wish youu a marry bloggggg andd happyyyy newww bloooggg

 

 

ne diyorumm bennnn

 

görüşürük

Ben babaannemi ve dedelerimi hiç tanımadım..tek bildiğim anneannemdi ve hatıralarım çoktur..bana anlattığı masallar hala dün gibi aklımda..o masalları şimdiye kadar hiçbir yerde okumadım duymadım..

 

Beni şimdi çok eskilere,geri gelmeyecek günlere götürdün sevgili gloria

 

yumuk ellerindeki kırıntıları hatırladım..sofradan kalkarken masaya dökülen kırıntıları avucuna toplar sonra yerdi..Ve bir hikayesi de var o kırıntıların..

 

bize anlattığı hikaye şu: eskilerde yaşamış bir zat sofrada artan kırıntıları elinde toplarmış..eli yumuk dolanırken onu görenler elinde ne var diye sorarlarmış..O da inci var dermiş..bu uzun zaman devam etmiş..gün gelmiş yine elinde kırıntılarla dolanırken biri sormuş elinde ne var diye..aynı cevap "inci var"...aç bakayım demiş o zaman. O zat elini açmış ve elinde pırıl pırıl inciler görünmüş..

 

Anneannem belki de kırıntılar ne zaman inciye dönüşecek diye bekliyordu hikayeden etkilendi sanırım..avucu kırıntı dolu anneannecim ...