İrmikli Helva Şeysi
Gönderen: alamet-i farika
544 görüntü
Evvela bu konuya burada son vermek istiyorum ki bu yazacağım mutfak maceralarımın sonuncusu olacaktır.
zira hiç sevmem bulokunda yemek tarifi verenleri ve öle bi despırıt hauzvayfs ev kadını imajı çizmekten de temkinli adımlarla uzaklaşırım.
Ayrıcana bi kaç yarenin gördüğü zaruret üzerine engin düşünüş şeklimin kalabalıklara aktarılması gereği hasıl olduğundan yapıyorum yoksa ben şahsen bizzat kendim gayet bi Şibumi sahibi bi cins-i latifimdir efem...(oh mösye o kafanızın üzerinde duran ve habire parlayan şey bi melek haresiymiş meğer...)
zati bu hikaye filaş bekler ile gelişecek ve ben sonunu ilk baştan yazmak niyetindeyim çünküm asıl beynimi acıtan ve beni ''deli*''(bozuk-bozan) düşüncelere salan olaylar silsilesi süreç kısmında vukuu bulmuştur. yeri gelmişken belirteyim : kadınlar süreç erkekler sonuç odaklıdır.(fetva no:1358)
Sonuç : irmik helvası : güsel oldu,yani kim yediyse, nerden aldın diye sordu,lakin işten anlayan bir hem-cins-şehrim azcık kuru ama güsel olmuş dedi.
evet azcık kuru ama fıstıkları bilem tam renginde,ilk deneme için makul miktarda takdir almış bi İrmik Helvasının oluşum hikayesidir bu...
(ama cikmaz sokaklarda bu minyatür kim? bu gogus kim, ya bu gozler, bu saclar? uzak bir ozlemde ayak seslerin, ...)
Telefonu kapattım. üstüme kalın bişeyler giyip dışarı en yakın markete gitmek niyetiyle ve anahtarı yanıma almadığımı farketmeden kapıyı da kapattım.
Aylardır bi otelin koridorlarına tıkılmış ve hep aynı yüzleri görmüş olmanın verdiği sıkıntı ve iç burkulması ile kendimi en yakın değil de şehrin en kalabalık yerine atmak için kandırdım...(Hani şimdi biz bir peri masalı dinler gibi seyrederiz ışıklı caddelerde mağazaları, hani bunlar 77 katlı yekpare camdan mağazalardır. )
Sonra kalabalık bi minibüsün içinde buldum kendimi ama kimse yoktu şoför amcayla benden başka, gidiyoruz yolda,nedense dürttü beni içimdeki;''bi sor yahu gidiyomuymuş oraya?'' dedi, allahtan yaklaşmıştık ya da ben öyle sanıyorudum, ''beyfendiciim aceba gidiyor musunuz,...'a??'' dedim. Döndü bana baktı sonra döndü yola baktı,sonra bana ''gitmiyoruz ama, gideriz...'' dedi şoförlerin gülü... güldük berabercene...
Beni tam orta yerde indirdi, oh mis her yere yakın bi yukarı bi aşağı hızla yürüyen insanlar, kalabalık, baştanaşağı siyah giymelerine rağmen gözlerine vuran gençlik heyecanını saklayamayan gençler...
(of bu yazı kayıyor tutamıyorum...)
neyse ne, soona ben de diğerleri gibi manasızca yürümeye başladım, her mağazanın önünde sanki camında hayatın anlamı yazılıymış da bi tek ben görebiliyomuşum gibi en az 20dak. geçirdim, öle bi surat ifadem vardı ki sanırsınız kıbrısı birleştiriyorum...
sonuç o caddedeki 2,5 saatlik İrmik helvası alışverişi maceramdan, sarı renk bi saç tokası,2çift ayakkabı ve bir çello ile çıktım... bunları alırken aklında ne vardı diye soracak olursanız:hatırlamıyorum...
insanların tuhaf bakışları ve sırtımdaki ağır yük rotamı eve doğru çevirmemi zorunlu kıldı....
soona kapının önünde üzerimdeki ve çantamdaki cep ve benzeri ne varsa karıştırdım, anahtarı bulamadım, kapıcı abinin kapısını çaldım... çellomu ona emanet ettim, o her ne kadar keman olduğu konusunda ısrar etse de, kendisine yaylı çalgılar konusunda seve seve bilgi aktarımında bulunacağımı hatta oğulcuuna ders bilem verebileceğimi belirterek kapısının arkasına saklanmak suretiyle gözünden kayboldum...
yakınlardaki daha önce o nurlu amcayı gördüğüm,(bknz. doomgünü şeysi yazısı) marketten içeri duhul eyledim... tereyağı süt ÇAM fıstığı efendime söliim tarçın aldım... lakin bunların hepiciinin hizmet edeceği irmik şeysini şahin gözlerimin tüm taramalarına rağmen bulamadım ve ne öğrendim,bu kapitalist düzenin simgesi,aradığımız herşeyci,tüm küçük esnafın korkulu rüyası,ne bileyim ne züper marketinde irmik yok... peki dedim bu havan ne? bakkal amcamın küçük ve mütevazi tükkanının yanında cildi parlak kağıt kaplı pahalı bir kitap gibi efendime söliim bi kolejli çocuk gibi sırıtan süper market efendi, sen mi büyüksün ? hayır ben büyüğüm ben yaşar usta.....
evet doğru tahmin nesli tükenmekte olan mahallemin bakkalında buldum irmiki...
Telefonu kapattım, eve geldim,emanetimi aldım kapıcı amucadan,benden önce eve birinin girmesi ilk defa hoşuma gitti zira çello belimi ağrıtmış...
anahtarı montumun cebine diktiğim uzun ve kalınca bi ipe düğümledim, boynuma da asabilirim aslında...
4 Yorum
Önerilen Yorumlar