Kadın taksiye binmiş ve hava alanına gitmek

istediğini söylemişti. Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park

ettiği yerden aniden yola, önlerine çıktı.

Şoförü çarpmamak için sert şekilde frene bastı. Taksi kaydı, ama diğer arabaya çarpmaktan kıl payı farkla kurtuldu. Siyah arabanın sürücüsü camdan başını çıkarıp bağırmaya ve küfretmeye başladı.

Taksi şoförü ise gayet sakin ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı.

Kadın bütün bu olanları şokunu yaşarken, taksi şoförünün tavrına daha da şaşırmıştı.

Sordu:

"Neden böyle davrandınız? Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastanelik edecekti."

Taksi şoförü gülümsemeye devam ederek:

"Çöp Kamyonu Kanunu" dedi.

Kadın:

"Çöp Kamyonu Kanunu?" diye sordu, anlamamıştı.

 

Şoför açıkladı:

"Pek çok insan, çöp kamyonu gibidir.

 

Her tarafta içleri çöp dolu olarak dolaşıyorlar; kızgınlığı, öfkeyi ve

hayal kırıklığını biriktiriyorlar. Ancak doldukça çöpleri bırakacak bir

yere ihtiyaç duyuyorlar. Bu bazen ben, bazen de siz olabilirsiniz.

Kişisel almayın. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin

ve yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya

sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın."

 

Başarılı insanlar, çöp kamyonlarının günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler.

 

 

Hayat sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa, dolayısıyla "size

iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için iyi temennilerde

bulunun."

 

Hayat, "%10 " onunla ne yaptığınız, "%90 "onu nasıl alıp karşıladığınızdır...

 

Nu hikayeyi daha once okumustum cok guzel

Aslinda konu empati kurabilmek ile ilgili.