Ruh ve Ruhçuluk

[Misafir Bastet]

Ruh ve Ruhçuluk

Aldığımız ruhsal bilgilere göre ruhun tarifini şöyle yapabiliriz. Ruh

irade ve iktidarı sayesinde her istediği zaman plan tanzim ederek

enkarne olacağı (doğacağı) ortamın yasalarına uymak kaydıyla

bedenlenebilen şuurlu bir varlıktır.

 

Ruhçuluğun kökenleri insanlık tarihi kadar eskidir.

Ruhçu anlayış ve felsefe, tarihin en eski devirlerinden itibaren

görülmeye başlanır.

 

Her ilkel toplumda ruhsal olan fikir ve kavramlar mevcuttur. Böyle

olması da zorunludur. Çünkü insan kendinde olmayan bir şeyi

araştıramaz ve dışarılaştıramaz... Tezahür ettiremez... Tezahür eden

her şey, yanlış veya doğru insanda mevcut demektir.

 

Bu konuda felsefi eserleri ve tarihi inceleyerek daha geniş ve

kapsamlı bilgiler elde edilebilir.

 

Ruhçu fikirler ve çalışmalar temellerini, spiritualist filozoflardan

almışlardır. Doğrudan doğruya, yapılan tecrübeler ve alınan ruhsal

tebliğlerden hareket edilerek bir sistem meydana getirilmiştir.

 

Ruhçuluk, deneye ve deney neticelerinin gerçeğe uyup uymadığına bakar.

Bu yüzden ruhçu prensipler, hiçbir filozofik sistemin malı değildir.

 

Onların uzanamadığı ve genellikle akıl ötesi, deney ötesi dedikleri

konuları hayatın içine indirmiş; insana, hayatın anlam ve önemini

öğretmiştir. Kökeni ruhsal alemdir tebligattır.

 

Aslında okul bilimler ve dinler de aynı kaynaktan beslenirler.

Peygamberlerin vahyi ilahi tebligattır.

 

Genel anlamda ruhçuluk, maddeciliğin karşıtıdır ama ruh ve maddeyi bir

bütün olarak inceler.

 

Ruhu maddeden veya vücuttan ayrı bir cevher olarak kabul eden her

mezhep, yol ve doktrin, ruhçudur.

 

Ruhsal iyilik ve moral kıymetlerin, maddi iyilik ve kıymetlerin

üstünde yer aldığı pratik bir hayat doğrultusu, ruhçu yaşayıştır.

 

En eski din kitaplarından biri olan ve M.Ö. 1000 yıllarında yazılan

vedalarda ruhlardan ve onların insanlarla olan irtibatlarından

bahsedilmektedir. Hint’in en eski kutsal kitabı olan Veda’lara göre,

kendi kendisiyle öncesiz, sonsuz var olan ve şahsi kişiliği olmayan

Allah vardır. Sanskrit diliyle ona brahma denilmiştir...

 

Buda’nın müritleri, ahret sakinlerinin davet edilebileceği inancını

kabul etmişlerdir. Ruhsal irşad Budizm’de kendini apaçık göserir.

 

Ölüm ve acı karşısında adeta marazi duygularla sarsılmış olan buda,

doğum, ihtiyarlık ve ölüm olmasa idi kendisinin ruhsal gerçekleri

öğrenmek için dünyaya gelmesine gerek kalmayacağını söylemiştir. Ona

göre insanın dünya mutlulukları için çırpınması, yokluğa ve kısırlığa

mahkumdur. İnsan, sağlam bir kazığa ya da direğe bağlanmış gibi, bu

dünyadan ayrılmadığı halde, mutluluğun hayaline haykırır durur...

 

Museviliğin kutsal kitaplarından biri olan kabala’nın zohar bölümünde

-ruhu ile kadim insan örneği olan insan, cismi ile evrenin küçük

ölçüde örneğidir. Bu sebeple de o, küçük bir dünyadır ve insanın

bedeninin çeşitli kısımlarıyla, evrenin kısımları arsında bir takım

ilişkiler vardır- der. Tevrat’ın bir çok yerinde ruhsal irtibatlar

anlatılır.

 

Mısırlılar ise, bu çalışmaları çok ilerletmişlerdi. Eski mısırın

bilginlerinden olan Hermes’in kendi hermetizm bildirilerine göre

ruhsal irşad ile aldığı tebliğlerde ruhsal mesajların içeriği;

-insanın en büyük gayesi bedenini ve hayvani ruhunu terbiye etmektir.-

 

İncilde medyomik olaylardan bahsedilir. Kutsal kitaptaki leviller ve

tesniye bölümleri, bize ruhsal irtibata dair, çok açık bilgiler verir.

 

Apollonius De Tyane, Hristiyanlığın ilk asrında, Hindistan seyahati

sırasında Gimmnosofist’lerin konuşan eşyalar aracılığı ile ruhları

davet ettiklerini gördüğünü söylemiştir. Hz. Muhammed hira dağında

bulunduğu zaman, Cebrail’in sesi ve kendisine gelen vahiyler, sonraki

mucizeler her biri muhtelif kademelerdeki medyomik olaylardır. Kristof

Kolomb, Amerikaı bulduğu zaman, oradaki yetkililerin atalarından kalma

yöntemlerle ruhları çağırdıklarını görmüştür.

 

Orta çağ maji(büyü) devriydi. İyi ve kötü ruhlar çağırılırdı.

Rönesansta da bu inançlar devam etmiştir. 16. asrın ortalarına doğru

bütü dini akideler ve spritizm kavramları materyalizm tarafından

reddedildi. Böyle bir devreye girmeden önce Edward Swedenborg adlı

filozof, virjil ve luterin ruhları ile irtibata geçerek tebliğler aldı.

 

1857 yılında Fox ailesinde meydana gelen olaylar ile Spritizma başlar.

Fox ailesinin yeni taşındıkları evlerinde , eşya hareketleri , yer

değistirmeleri ve darbe sesleri meydana geliyordu..

 

31.03 1858 -de aile kızlarından da biri ile darbelerle iletişim

kurmayı başardı. Böylece ruh ile bir çeşit alfebetik iletişim kuruldu.

 

İssac post adlı biri her harfi bir sayı ile ifade ederek öteki dünya

ile bir köprü sağladı.

 

İletişim kuran zeka sahipleri aileye, kendilerine verecekleri

talimatları yazdırmaya , fakat onlar bunu reddedince bu varlıklar

aileyi terk etmeye mecbur olduklarını söylediler...vazifeden kaçmanın

ıstıraplı duygusu karşısında , Fox ailesi , tekrar ruh dostlarını

çağırarak söylediklerini dışarı aktaracaklarını bildirdiler.

bilgiilerin yayılmasında George Willets isimli bilim adamının büyük

rolü olmuştur.

 

Böyece yeni bir öğreti doğmaya başladı . maddeci görüşe aykırı , yeni

bir öğretiydi. Bu insan ruhunun olumundan sonra da varlığını

sürdürdüğünü ve dünya etrafında dolanıp durduğunu ileri sürmekteydi.

 

Bu akıma spritizm adı verildi.. Zamanla öteki dünyadan mesajlar için

başka teknikler de denenmeye başlandı. Konuşmaların konusu din veya

ahlakla ilgili oluyor...ya da öteki dünyanın durumu ve ölmüşlerin

nasıl bir yaşantı sürdükleri anlatılıyordu...

 

Deneyler kısa zamanda bütün Amerikaya yayıldı . 1858 avrupasında hemen

hemen her yerde bu işlerle uğraşanlar görüldü.

 

Bu da dağınık evren bilgisini toplayan , genis bir anlayış ve idrakle

tanzim ederek , öğreti halinde insanlığa sunan, Henry l. Rivail

yüksek ruhu bilgileri yardımı ile ondan fazla eser yazmıştır. Sonradan

rehber ruhun arzusu ile Allen Kardec adını almıştır..

 

Klasık spritualizm-in kurucusu Alen Kardec-e göre;

Spritualizm bir gözlem ilmi ve felsefi bir öğretidir. uygulamalı

ilimler gibi kabulu , ruhlarla kurulabilen bağlardan ; felsefi oluşu

ise bu bağlardan meyadana gelen bütün manevi sonuçlardan ileri gelir.

Öyleyse şunu diyebiliriz ki ; spiritualizm , ruhların tebligatından ,

kökenlerinden ve kaderinden söz eden ve onlarla fiziki dünyamızın

ilişkilerini anlatan bir ilimdir.

 

Fransız ezoterist ve okultisti Rene Quenon , ruhçuluğu; esas olarak

,ölülerle konuşmak olanağını kabul etmektir diye tarif eder. Halbuki

ruhlarla irtibat , olanak değil vak-a , yani gerçekleşen tabii bir

olaydır.. Bütün bunlara bir açıklık getiren neo-spiritualizm olmuştur.

 

19. asrın ortasında gelişen olaylar neticesinde ve modern ruhçuluğun

büyük yenilgiye uğraması ile bunlar , bu defa yeni ve kesin bir hamle

aldılar.. 20 şubat 1882 de Sir William Barret-in bilimi ilerletme

derneğine teklifi üzerine ruhsal araştırmalar kurumu(s.p.r.) kuruldu ..

 

Profesör henry sidwick s.p.r. başkanı oldu. Kurumun amacı genellikle

psişik, spiritik adı verilen olayları incelemek amacı güden herkesi

bir araya toplamak olarak saptanmıştı.. Hedef , problemlerin

karşısında , herhangi bir ön yargı ya da ön yargıya saplanmaksızın

çıkmak; böylece saplantısız ,sağlam bir araştırıcı ve inceleme ruhu

kazanmaktı.

 

Önceden taraf tutmamak konusuna s.p.r. her zaman sadık kaldı.

Günümüzde dejenere olan klasik spiritualizm karşına dikilen tek kurum

olarak İngiltere’de varlığını sürdürmektedir. S.p.r sayesinde

günümüzde parapsikoloji akademik hüvviyetine kavuşmuş olup ,

mühendislik düzeyinde bilimsel araştırmalar yapmaya devam etmektedir.

 

Fransız filozof Achile Biguet-e göre ;

- spritualizmaya ait objektif olayları , bir, iki tecrübe ile herkesin

hemen gözlemlemesi olanaksızdır...spritualizm esas olarak bir müşahade

bilimidir. O, insanı yavaş yavaş ilerleterek , en güzel ruhani

kademelere yükseltir. Spirit çalışmalarda , bazen öyle deliller olur

ki bunlar, başkaları nazarında hiç bir kıymet ve anlam ifade

etmediklerı halde ; onlarla ilgili diğer kişiler için , inandırıcı en

kuvvetli deliller olabilir.

 

1946 yılında bedri ruhselman üç ciltlik ruh ve kainat kitabını

yayınlayarak neo spritualizmin ilk adımlarını atmış oldu.. ruhlar

arasında , Allah, medyomluk, mukadderat icabat, isimli kıtaları ile de

bu ekolu getirmiştir.

 

Ruhselman 1950 yılında Türkiye Metapsişik Tetkikler ve İlmi

Araştırmalar derneğini kurdu.. Ruhselmanın esas faaliyeti , 1935

yılında üstat ismiyle kendini tanıtan , büyük bedensiz varlığın

celseleri ile başlar. Alınan tebliğler çok üstün ve değerli bilgiler

olarak neo-spiritualizmin kurulmasını sağlamıştır.. Ruhselman ,

aralıksız çalışmaları ile aldığı bilgileri hazmettikten sonra , başka

bedensiz ,yüksek varlıklardan , yeni bilgiler almaya başladı..

Ruhselmanın vaaz ettiği bilgiler arasında , Allah-ın mutlaklığı ,

ruhun ebediliği , tekamülün zorunluluğu ,tekrar doğusun gerçekliği ,

hürriyet ve mesuliyetin varlığı alınyazımızın ve dünya icaplarının

neler olduğu, sebep-netice esaslarına dayanan bir evren düzeninin ve

yüksek idari planların zorunlu varlıkları söylenebilir... Bedri

Ruhselman , insanlığın içinde bocaladığı, çeşitli iyi ve kötü

davranışlarını topyekün içine alan tek bir bilgi mabedinin inşasını

,temelinden çatısına kadar üzerine almış ve başarmış bir vazifelidir..

 

Bu öyle bir kubbedir ki , bunun altında bütün dinler, bütün ideolojiler,

bütün insan davranışları , bütün niyetler adeta bir pota içinde

eritilmişçesine , tek bir anlam ve kapsam kazanmaktadır..

 

Bedri Ruhselman-ın ülkemizde kurmuş olduğu yeni ruhçuluk ile klasik

ruhçuluk arasında, dayandıkları yasalar ve prensipler açısından

herhangi bir ayrılık yoktur. Fakat ruhçuluk, sürekli aşama ve

yenilenme içinde olan bir öğreti olduğundan, Allan Kardeç ve diğer

klasik ruhçuların o çağlarda değerlendirememiş oldukları pek çok yeni

bilgi , yeni ruhçuluğun araştırma sahasına dahil olmuştur.

 

Klasik ruhçuluk belli sınırlar içinde kaldığı ve uygulayıcıları

tarafından dogmatik bir hale sokulduğundan günümüz insanının hiç

durmadan gelişen , araştıran yenileşen düşünce sistemine cevap veremez

hale gelmiştir. Düştüğü en büyük handikaplardan biri de

Hıristiyanlığın etkisinde kalarak, hıristiyan motiv ve

tradisyonlarının çekim etkisinde kamıştır... Ebedi tekamülün sonsuzluk

anlayışından ruhu uzaklaştırıp sonuna bir cennet vaad eder hale

gelmişlerdir. Spritualizmin dünya üstü gerçekliği ışık spritizmde

dünya ve cennet arasına hapis olmuştur.

 

Sonuç olarak Allan Kardeç realitesinden uzak düşmüşlerdir. Çünkü

ruhçulukta belli sınırlar içinde kalmak ve dogma yoktur..

 

Ruhçuluğun temelinde tekamül prensibi vardır.. Ruhçuluk daima kendini

yenilemiyorsa ve ilerlemiyorsa , dogmatik bir düşünce ve yaşam tarzına

dönüşmüş olur ki , o zaman ruhçuluk , kendi işlevini yapamıyor ,

işlemiyor , ihtiyaçlara cevap vermiyor demektir..

 

Örneğin; maddeye bağlanışın nedeni görgü ve tecrübelerin elde edilişi

ve arttırılışıdır.. Maddeye bağlanış bir amaç ve neden değil bir

tekamül vasıtasıdır. Neo spiritualizm , bu düşüncesi ile klasik

spiritualizmden , spiritist felsefeden ve felsefı anlayışlardan

ayrılmaktadır. Onlar ruhun olgunlaşmasını maddi bağlarını koparmasında

ararlar. Maddeye bağlanış onlarca bir geriliktir. Böyle bir görüş ve

düşünüş tarzı , bir netice halinde doğru olmakla beraber , gaye

bakımından insanı çok tehlikeli ve zararlı yollara götürebilecek kadar

hatalıdır. En başta insanı eylemsizliğe sürükler ve hayattan uzaklaştırır.

 

Cavit UTKU