Φ sedelina Gönderi tarihi: 20 Mart , 2008 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Mart , 2008 Onca baharsız yıl geçti Hep gözlerimde aradın Baharın o en güzel günlerini Benim gözlerimde bahar Senin gözlerinde kırışıklar Bahar ama Sonbahar… Biliyorum Üf demedin bir gün Sitem etmedin kaderine El oldun, ayak oldun Ağız oldun, dil oldun Beklenmeyen misafirine… Güneşin batmadığı bir yurtta Sana hep aydınlık şiirleri yazmak isterdim Biliyorum Sen genede o şiirleri buluyorsun anlamsız gülüşlerimde Her ne kadar yüreğinde ısınmakta olsada toprak Cemreler baharı işaret etsede annem Ben ya beklediğin kişi, Yada hiç yaşamamış olmak isterdim… Affet beni anne Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Misafir gelincik Gönderi tarihi: 20 Mart , 2008 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Mart , 2008 Bilse ki anneler hiç böyle düşünmez.Yani affedilecek bir şey yoktur.Hatta daha iyi nasıl bakabilirim diye düşünürler.Bu şiiri okuyunca bir arkadaşımın 6 ay önce ölen özürlü oğlu aklıma geldi.Anne şöyle diyordu -Hiç gocunmadım ona bakarken ,evde yalnız kalamıyorum sürekli içerki odadan bana sesleniyormuş gibi geliyor.Keşke yaşasaydı ,nefesi bile yetiyordu bana.Büyümüştü ,çok iri yarıydı ,ama ona hizmet ederken hiç bir yerimde ağrı hissetmiyordum.O ölünce bütün hastalıklar çıktı, hiç bir yerim tutmuyor artık. Çok üzücü anlatılır gibi değil. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.