Tarih tekerrürden ibarettir..ve yaşadıklarımız bize çok farklı şeyler gibi gözüksede üç aşağı beş yukarı aynıdır..tek fark şudur;yaşadığımız zaman dilimleri..

Belki daha önce yaşamadığımız ama bir diğerimizin yaşayıp deneyimlediği bir şeyden çıkardığı sonuç yada ders bize ışık tutacak..

Paylaşalım ne dersiniz..?

 

Açılışı yapıyorum..

 

Hayatta en büyük pişmanlıklarımın yaptıklarımdan değil, yapmadıklarımdan olduğunu keşfettim..

birinci ders olaraktan : hayatı ciddiye almamayı öğrendim..

bir esnaf olarak benim yaşadıklarımdan öğrendiklerim, kaporo almadan iş yapmamayı... elimden geldiği kadar açık hesap çalışmamayı... istanbulda ne olursa olsun tanımadığım veya az tanıdıgım kimseye güvenmeyi....ticari hayat dışında da dediğin gibi ahucum yapamadığım bir şey var onun için çok büyük pişmanım çoooookkkk...

Ne yaşarsak yaşayalım , yine de hayata umutla bakabilmek gerektiğini.

bu dünyanın gelip geçici oldugunu öğrendim....

asla hiçbirşey öğrenemeyecegimizi,ama her zaman öğrendiğimizi sanacağımızı.

of koca kafalı bi yörükmüşüm ben, bişey öğrenememişim, hala 18 yaşında yaptığım hataları yapıyorum...

a? ama kendimi ciddiye almamayı öğrendim zar zor...

of koca kafalı bi yörükmüşüm ben, bişey öğrenememişim, hala 18 yaşında yaptığım hataları yapıyorum...

a? ama kendimi ciddiye almamayı öğrendim zar zor...

bencede.. ........... ..ama koca kafalı oluşunu biraz abartmışsın be asiyecim..şuna iri desek.. ...

 

 

---amanın ellerim ayaklarım..sigara tablası gibi kulaklarım..

bencede.. ........... ..ama koca kafalı oluşunu biraz abartmışsın be asiyecim..şuna iri desek.. ...

---amanın ellerim ayaklarım..sigara tablası gibi kulaklarım..

 

asıl sensin koca kafalı... icabında benim babam senin babanı döver,hatta top benim istediğimi oynatırım. bizatihi,figgaro pabucu yarım çık dışarıya oynayalım...

 

bu arada konu dağılmasın...bak ben bunnarı öğrendim yaşadıklarımdan...

 

Hiç kimseye güvenmemem gerektiğini öğrendim ama

Yine de herkesi sevmeyi bir zorunluluk olarak görüyorum.

Çünkü insanı bitiren iki şey varsa birisi "Nefret ve Öfke"

Diğeri de "Gam"dır...

 

Herkesi sevebilmeyi öğrendim desem aslında en doğru cevabı vermiş olurum...

 

Kimseye güvenmiyor olsamda hayatta sırtımı gözüm kapalı ve şüphesiz dayayabileceğim tek bir kişi var

O da kardeşimdir, aslında nunu anladım...

 

Aslında çok şey anladım ama hepsini de yazamam ya!?

Tercihimi ne yönde kullanırsam kullanayım, hep pişmanlığım,keşkem ve bir acaba?'m olacağını..

hayatı fazla derinleşmeden hafif yaşamak gerektiğini öğrendim..

mükemmel bir yaşamın olmadığını öğrendim.

kendi geleceğini ancak kendin kurabilirsin bunu kesinlikle anladım.

dünyada anlatılan ve öğretilen şeylerin %99'unun masal olduğunu kavradım.

asıl gerçeği kendi kelepçelerimizden kurtulduğumuzda görüyoruz öğrendim.

kelepçelerimiz tabularımız, önyargılarımız.

bunlardan sıyrılmadıkça hayatı yaşayamazsın artık biliyorum.

hayatta asla diye birşeyın olmadığını;herşeyın başımıza gelebileceğini öğrendım..o sebeble kımseyı yargılamıyorum

hayatta asla diye birşeyın olmadığını;herşeyın başımıza gelebileceğini öğrendım..o sebeble kımseyı yargılamıyorum

 

Kesinlikle katılıyorum.

...

Hiçbirşeyin garantisi olmadığı gibi "asla" kelimesini kullanmamak gerektiğini,

İnsanlara çok fazla inanmamak gerektiğini...

Kimse göründüğü gibi olmadığı gibi... hiçbirşeyin de göründüğü gibi net olmadığını...

Kimse,kendinizden daha iyi sizi anlamadığını...

ve Hayatta acının da mutluluğunda bir bedeli olduğunu,öğrendim...

vs. ...

Bazen kişiliğimi eylemlerimin önüne koyman gerektiğini öğrendim...

İki kişinin tamamen aynı olan bir şeye baktıklarında bile farklı şeyler görebildiklerini öğrendim...

...

Hayatlarında her zaman dürüst bir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin,

Sonuçları önemsemediklerini öğrendim...

Verebileceğim bir şey kalmadığında bile bir arkadaşım ağladığında,

Ona yardım edebilecek gücü bulabileceğimi öğrendim...

...

Yazmanın, konuşmak kadar duygusal gayret gerektirdiğini öğrendim...

En fazla önemsediğim kişilerin, benden hep uzaklaştırıldıklarını öğrendim...

İnsanları üzmeden kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim...

Sevmeyi ve sevilmeyi öğrendim... Öğrendim...

 

(...O.B. Washington)

açık fikirli ve açık sözlü olduğunuzda karşılığını fazlasıyla alıyorsunuz...

ama her zaman doğruları söylemek doğru olmayabiliyor...

ne anlatırsan anlat o senin düşüncen karşındaki kendi cephesinden bakınca senin baktığın manzarayı göremez boşa anlatma...

bu zamanda olduğun gibi görünme kabul göreceğin şekilde ol rahat et... yani biraz takiye.

 

özetle hiç bişey öğrendiğimiz yok gibi yapıyoruz...

çok ses çıkaranların çoğu zaman boş ses çıkardıklarını,okumayla adam olunmadığını,kendine aşırı güvenenlerin bazen çok komik göründüğünü,zaman geçtikçe erdemden,insancıllıktan uzaklaşıldığını...

Hep dört ayaklarımın üzerine düşerim...

 

Vee asla başkalarının isteklerine hiçbir zaman boyun eğmediğimi öğrendim...

çok şey, çok çok, bisürü, sonra kafam doldu, zaten şimdi burada boşaltıyorum, şu anda bile boşaltıyorum hehe

başlık neydi....